พายุ ชายหนุ่มที่แสนเงียบขรึม เขาเป็นคนเรียบๆไม่ชอบความวุ่นวาย แต่โชคชะตาเจ้ากรรมทำให้ชีวิตเขาต้องปั่นปวนเพราะ เธอ ซีรีน เด็กน้อยที่มีรักฝั่งใจกับเขามาตั้งแต่เด็กๆ เธอพยายามทำทุกทางเพื่อให้ได้ใกล้ชิดกับเขาถึงขนาดยอมทิ้งบริษัทของครอบครัวตัวเองแล้วมาสมัครเป็นเลขาของพายุ การทำงานที่เป็นระเบียบและแบบแผนของพายุจะปั่นและป่วนแค่ไหนติดตามได้ในเนื้อเรื่อง ค่ะ...
View More|Zelyn Part|
@มหาลัยเอกชนชื่อดังใจกลางกรุงเทพ "ซีรีนแกเลือกได้ยังว่าจะไปฝึกงานที่ไหน" "เลือกได้แล้ว และก็เลือกมานานแล้วด้วย"ฉันหันไปยิ้มให้น้ำส้มและเพื่อนๆในกลุ่มก่อนจะรีบเก็บเอกสารสำคัญๆแล้วเดินออกจากห้องเรียนอย่างอารมณ์ดี ทุกคนถ้าเคยอ่านเรื่องของคุณพ่อฉันมาแล้วก็อาจจะพอรู้จักฉันบ้าง ฉันชื่อซีรีนและมีฝาแฝดชื่อซีนาย เป็นลูกของพ่อซีโน่กับแม่นินิว เอาเป็นว่ารู้ประวัติส่วนตัวกันแค่นี้ก็พอ เพราะตอนนี้ฉันต้องรีบไปรายงานตัวกับบริษัทที่ฉันกำลังจะไปฝึกงานด้วย @บริษัทนำเข้ารถยนต์รายใหญ่ ฉันก้าวลงจากรถเบนซ์คันหรูด้วยความมั่นใจ วันนี้แล้วสินะที่ฉันจะได้เจอกับรักแรกของฉันหลังจากที่ไม่ได้เจอกันมาตั้ง3วัน ใช่คะทุกคนอ่านไม่ผิด ฉันไม่ได้เจอกับพี่พายุมาตั้ง3วันแหนะ วันนี้เลยกะจะมาเซอร์ไพรส์ด้วยการมายื่นเอกสารขอฝึกงานเป็นเลขาของพี่พายุ "สวัสดีครับ คุณซีรีนใช่ไหมครับ" "ชะ...ใช่ค่ะ"ฉันพยักหน้า อยู่ๆก็มีผู้ชายวัยใกล้เคียงกับฉันเดินเข้ามาหา "ผมชื่อณภัทรนะครับ เป็นเลขาของคุณพายุ" "อ๋อ!!ค่ะ"ฉันพยักหน้า ที่แท้ก็เป็นเลขาพี่พายุนี่เอง "คุณผู้หญิงสั่งให้ผมลงมารับคุณซีรีน ขึ้นไปด้านบนครับ" "ค่ะ !! แล้วนี่ซีรีนต้องไปยื่นเอกสารตรงไหนบ้างคะ"ฉันชูเอกสารในมือให้เขาดู "เรื่องเอกสารคุณท่านจัดการให้เรียบร้อยแล้วครับ เหลือแค่ให้คุณซีรีนขึ้นไปรายงานตัวกับคุณพายุอย่างเดียวครับ" "ค่ะ!! งั้นรับไปเลยค่ะ"พอรู้ว่าจะได้เจอพี่พายุอยู่ๆฉันก็ตื่นเต้นขึ้นมา "เชิญทางนี้ครับ"คุณณภัทรผายมือให้ฉันเดินไปที่ลิฟ และฉันก็ต้องว๊าวสุดๆเพราะลิฟที่ฉันขึ้นมันเป็นลิฟส่วนตัวของพี่พายุมีแค่พี่พายุและคุณลุงคุณป้าเท่านั้นที่จะขึ้นลิฟนี้ได้ แต่ต่อไปนี้ก็คงต้องบวกฉันเข้าไปอีกคนนน ติ๊ง!! ลิฟหยุดที่ชั้น59 "วันนี้คุณพายุไม่มีแขก เชิญคุณซีรีนเข้าไปได้เลยนะครับ ห้องอยู่สุดทางซ้ายมือ" "เออ...ค่ะ ขอบคุณนะคะ"ฉันยกมือไหว้คุณณภัทรแล้วเดินมาตามทางที่เขาบอก พอมาถึงห้องแล้วมันตื่นเต้นแปลกๆแหะ ฉันยืนรวบรวมความกล้าอยู่ซักพัก ก่อนจะเคาะประตู ก๊อกๆ "เชิญครับ!!"เสียงพี่พายุตะโกนออกมา ฟังจากเสียงแล้วคงต้องกำลังทำงานอยู่แน่ๆ ผลัก !!!(เสียงประตู) ฉันผลักประตูเข้าไปก็เจอพี่พายุนั่งก้มหน้าก้มตาอ่านเอกสารอยู่ที่โต๊ะทำงานกลางห้อง "นักศึกษาฝึกงานมารายตัวแล้วคะ!!"ฉันปิดประตูแล้วเดินเอาเอกสารส่งตัวไปยืนให้พี่พายุที่โต๊ะทำงาน "ซีรีน!!!" "ซีรีนมารายงานตัวแล้วคะ"ฉันยิ้มให้พี่พายุ แต่พี่พายุก็ยังทำหน้านิ่งๆตามไสต์พี่เขา "รายงานตัว??! รายงานตัวอะไร"พี่พายุหยิบเอกสารที่ต้องเซ็นอนุมัติให้ฉันทำงานที่นี่ขึ้นไปอ่าน "นี่คุณป้าไม่ได้บอกพี่พายุหรอคะ ว่าซีรีนขอมาฝึกงานที่นี่ในตำแหน่งเลขาของพี่พายุ" "ไม่อะ!! แล้วอีกอย่างพี่ก็มีเลขากับทีมอยู่แล้ว" "มีแล้วก็มีอีกได้ค่ะ" "ไม่จำเป็น!! อ่อ!!แต่ถ้าอยากฝึกที่นี่พี่จะส่งไปแผนกอื่นให้"พี่พายุก้มเซ็นเอกสาร โดยไม่ยอมเงยหน้ามามองฉันซักนิดเลย "ไม่นะคะ ซีรีนจะฝึกกับพี่พายุ"ฉันยกมือขึ้นกอดอกเหมือนที่ชอบทำตอนเด็กๆเวลาพี่พายุขัดใจ "แต่พี่ไม่ได้ต้องการเลขา"พี่พายุวางปากกาแล้วยกมือขึ้นกอดอกเหมือนฉัน "แต่...ซีรีน"ฉันกำลังจะเถียงต่อ "ถ้ายังยืนยันจะฝึกงานเลขา เดี๋ยวพี่จะส่งไปให้พาคินโอเคไหม" "ไม่นะคะ ซีรีนไม่อยากทำงานกับพี่พาคิน" "งั้นก็ไปฝึกพาขวัญ"พี่พายุกำลังจะเซ็น ฉันเลยรีบวิ่งไปจับมือพี่พายุไว้ "ไม่นะคะ ซีรีนบอกแล้วไงว่าจะฝึกกับพี่พายุเท่านั้น"ฉันดึงเอกสารที่ต้องส่งมหาลัยออกมา กลัวพี่พายุจะเซ็นลงไป "แต่ตอนนี้แผนกพี่ไม่ต้องการนักศึกษาฝึกงาน ดังนั้นถ้ายังอยากฝึกงานที่บริษัทนี้ก็ต้องไปฝึกกับพาขวัญหรือไม่ก็พาคิน" "พี่พายุลองคุยกับคนนี้ดูก่อนไหมคะ"ฉันยื่นโทรศัพท์ที่ต่อสายหาป้าพิลินให้พี่พายุ "ครับ แต่แม่ครับ... ครับๆ สวัสดีครับ"พี่พายุกดวางสายแล้วส่งโทรศัพท์คืนมาให้ฉัน ติ๊ด!! "คุณสรเข้ามาหาผมหน่อย"พี่พายุกดอินเตอร์คอมสั่งให้เลขาอีกคนนึงเข้ามา "มีอะไรคะบอส" "คุณช่วยจัดการเรื่องนักศึกษาฝึกงานคนนี้ให้ผมที ให้ฝึกในแผนกของเรา"พี่พายเซ็นลงในเอกสารของฉันแล้วส่งให้เลขา "ได้ค่ะ" "อ่อ...บอกทุกคนเลยนะว่าใช้งานได้เต็มที่โดยไม่ต้องสนใจว่าเธอจะนามสกุลอะไร เพราะเธออยู่ที่นี่ในฐานะนักศึกษาฝึกงาน"พี่พายุพูดเน้นคำว่า'นักศึกษาฝึกงาน' คงกะจะให้ฉันกลัวแล้วยอมไปทำงานกับพี่ๆคนอื่นๆ แต่ฉันไม่สนใจหรอกขอแค่ได้ทำงานกับพี่พายุก็พอใจล่ะ . . . . NEXT EPISODE.(ZELYN)“อุ๊ย…อื้อ อ๊าาาา..”ฉันโยกตัวอยู่บนตัวพี่พายุตอนนี้ฉันรู้สึกปวดเอวไปหมดเพราะไม่รู้ว่าน้ำนี่เป็นน้ำที่เท่าไหร่ของเราแล้ว“อื้อ ซีรีน…”“ซี๊ดดด พะ พี่พายุ”ฉันโน้มตัวลงไปจับไหล่พี่พายุไว้เป็นที่พึ่งเวลาตอกเอวลงไป ใจอยากพอแล้วแต่ร่างกายไม่ฟังเลยพับ พับ พับ“อื้อ สะ เสียวจัง”“ชอบไหม”“งื้อออ มาก!! แต่ก็เหนื่อย”“งั้นหยุดสิ!!”“อ๊ะส์ ยะหยุดไม่ได้”ฉันหยุดตอนนี้ไมได้เขาก็รู้ทำมาเป็นพูด
(ZELYN)หึ่ม!! ต้องเดินทางไปทำงานกับสามีหลายวันแบบไม่มีลูกๆไปด้วยมันเตรียมตัวยากจริงๆ ยากกว่าตอนขนลูกๆไปทะเลเป็นอาทิตย์ซ่ะอีก“พรุ่งนี้จะเดินทางแล้วเตรียมตัวหรือยังลูก”“ยังค่ะ”“ห๊ะ!! แล้วทำไมลูกยังหัวฟูอยู่ตรงนี้อีก”“ซีรีนเตรียมของให้ลูกยังไม่เสร็จเลยค่ะ”มาม๊าอุ้มทรามมีขึ้นมาหาวันนี้ทั้งวันฉันเดินวนอยู่แต่ในห้องลูกได้ลงไปข้างล่างก็แค่ให้นมเจ้าแฝดแค่นั้น“กลัวม๊าจะดูแลเจ้าแฝดสี่ไม่ดีหรือไง”“ไม่ใช่ค่ะ!! ซีรีนรู้ว่ามาม๊ากับคุณแม่ดูแลลูกซีรีนได้ดีแน่ๆเผลอๆอาจจะดีกว่าซีรีนด้วยซ้ำแต่คงเพราะซีรีนไม่เคยแยกจากลูกเลยทำให้มันห่วงไปหมด”“ม๊าเข้าใจ!! แต่ซีรีนก็ต้องปล่อ
(ZELYN)ตกเย็น…ฉันกับพี่ขวัญเรียกช่างมาแต่งหน้าที่โรงแรมเพราะคืนนี้เราต้องออกไปงานเลี้ยงด้วยกันที่จริงก็ไม่ได้มีแค่เราสองคนนะยังมีพี่พายุพารันและซีนายไปด้วยกัน“พี่ขวัญสวยจังเลยค่ะ”“ซีรีนก็เหมือนกันนะชุดนี้เหมาะกับซีรีนมากๆ ดูสิขาวสว่างเต็มตาน่ามองสุดๆ”“เต็มตา??!! พี่ขวัญกำลังจะหมายถึงซีรีนอ้วนหรือเปล่าคะ ซีรีนอ้วนใช่ไหม”ฉันยิ่งไม่ค่อยมั่นใจในรูปร่างตัวเองอยู่ด้วยพอเจอพี่ขวัญทักแบบนี้ฉันต้องรีบยกกระจกที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดขึ้นมาส่องเลยซึ่งมันก็ไม่เหมือนตอนก่อนมีลูกจริง ๆ“พี่ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นแต่พี่แค่จะบอกว่าซีรีนผิวดีพอใส่สีแดงแบบนี้มันเลยยิ่งขับผิว แต่เอาจริง ๆมันก็อ้วนขึ้นแหละนะโดยเฉพาะตรงนี้…”พี่ขว
(ZELYN)การมาภูเก็ตครั้งนี้พี่พายุมีงานนิดหน่อยที่ต้องทำ ฉันเลยต้องเป็นเลขาชั่วคราวให้เขาเพราะเลขาจริง ๆของพี่พายุไม่ได้มาด้วยเนื่องจากเป็นการทำงานพ่วงวันพักผ่อน“ซีรีนส่งข้อมูลการประชุมเมื่อกี้ให้เลขาพี่พายุแล้วนะคะกลับไปก็อ่านทบทวนได้เลย”“ขอบคุณครับ”ฉันสรุปการประชุมให้พี่พายุเป็นหัวข้อสำคัญ ๆเพื่อให้เขาอ่านทบทวนได้เพราะรู้ว่าเมื่อกี้พี่พายุไม่น่าจะมีสมาธิฟังอะไรหรอกแค่ควบคุมไม่ให้ตัวเองอ้วกออกมากลางห้องประชุมก็จะแย่แล้ว“ทำไมซีรีนไม่เป็นอะไรเลย”“แล้วจะให้ซีรีนเป็นอะไรล่ะคะเมื่อคืนซีรีนไม่ได้กินเหล้าซักหน่อย ซีรีนกินแต่พี่พายุซึ่งมันไม่มีแอลกอฮอล์”ฉันขยับเข้าไปพูดใกล้ ๆหูพี่พายุ แกล้งยั่วเพราะรู้ว่าตอนนี้พี่พายุไม่แรงมาหื่นใส่ฉันแน่ ๆ
(PHAYU)หึ่ม…คืนนี้ผมกินเหล้าเพราะแบบนี้เลย อยากรักเมียนาน ๆให้สมกับความถี่มันค่อย ๆห่างออกไปเรื่อย ๆตั้งแต่เราเริ่มมีลูกหลายคน“มาสนุกกันนะครับ”“อื้อ พะ พี่พายุ”“หือ…อะไรครับ”ซีรีนดันหน้าอกผมไว้แล้วไม่พูดอะไร“หน้าแดงจังเลย”ผมเอามือลูบกรอบหน้าซีรีนแล้วมองลึกเข้าไปในดวงตา บางทีผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าอะไรที่ทำให้ผมรัก ซีรีนได้มากขนาดนี้ รักมากจนยอมให้เธอได้ทุกอย่าง“ตกลงซีรีนมีอะไรจะพูด”“อะ เอ่อ..พี่พายุจะทำจริง ๆหรอ”“ทำจริง ๆสิ!! ทำไม!! ซีรีนไม่อยากหรอ”“ก็อย
(PHAYU)“งื้อ อ๊ะ อ๊ะ อื้ออ”“อู้ยย เสียวไหมครับ”“สะ เสียว เสียวจังเลยค่ะ”“หึ่ม แน่นมากเลย”“หื้อ พะ พี่พายุแรงอีกได้ไหมคะ”“อื้อ อู้ยยย ดะ ได้สิครับ”“ซี๊ดดดด มะ มันเสียวมาก”ซีรีนบดสะโพกมาหาแก่นกายของผมที่ขยับอยู่ข้างหลัง บอกว่าตอนนี้เธอกำลังต้องการอะไรซึ่งผมก็ตอบสนองเธออย่างเต็มที่“อื้อ…”“ครางอีกได้ไหมครับพี่ชอบฟังเสียงซีรีนคราง”“อ๊า อื้อ อื้อ อร๊ายย พะ พี่พายุ ขาาาา”พั่บ พั่บ พั่บ
(ZELYN)1 ปีต่อมา…“วาโยครับช่วยคุณแม่เก็บของหน่อยได้ไหมครับ”“คร้าบบบ”“พี่วายุล่ะครับ”“อยู่ในห้องทำงานกับคุณพ่อครับ”หนุ่มน้อยในวัย7ขวบกว่าวิ่งมาช่วยฉันหยิบของลงกระเป๋า เพราะเสาร์นี้เรามีบินไปพักผ่อนกันที่ภูเก็ตโรงแรมเปิดใหม่ของครอบครัวเราGRAND (PZ) เป็นโรงแรมที่ใช้เวลาสร้างนานมาก ๆตั้งแต่ฉันยังไม่แต่งงานจนตอนนี้ลูกแฝดคู่แรกฉันได้เจ็ดขวบแล้วพึ่งจะเสร็จ แต่ก็นั่นแหละสุดท้ายก็เสร็จจนได้พารันกับซีนายจะได้พักซักทีและฉันก็จะได้หมดห่วงที่ไม่ได้ช่วยอะไรเลยทั้ง ๆที่ตอนเริ่มเราก็ช่วยกันมา“เก็บของเสร็จแล้วหรอ”“ค่ะ เหลือแค่ของทรามีกับ
(PHAYU)“ท้องนี้ซีรีนใช้ร่างกายไปพอสมควรเลยอาจจะต้องให้ยานอนหลับนานหน่อยเพื่อบังคับให้ซีรีนพักผ่อนยาว ๆแต่ไม่ต้องห่วงนะพี่ดิวกับหมอเรื่องน้ำนมไว้ให้แล้วรู้ว่าซีรีนซีเรียสเรื่องนี้”“ครับ”ผมนั่งอยู่เป็นเพื่อนซีรีนจนพี่หมอทำแผลเสร็จและย้ายซีรีนไปที่ห้องพักฟื้นชั่วคราวก่อนที่จะพาไปที่ห้องพักจริงที่เราจองไว้ แล้วแอบเเว๊บมาหาเจ้าแฝด‘อุแง้ แง้ แง้’“ร้องทำไมครับลูกไม่ต้องกลัวนะคุณพ่ออยู่ตรงนี้”ผมยืนอยู่ซักพักเซลลาก็ร้องดังขึ้นมา ผมรีบล้างมือด้วยแอลกอฮอล์แล้วยื่นมือลงไปให้ลูกจับเหตุการณ์นี้เหมือนเดจาวูเพราะมันเคยเกิดขึ้นแล้วเมื่อหกปีที่แล้วกับแฝดชายวายุวาโยจำได้ว่าตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกเพราะกลัวไปหมด“งะ แง้”
(ZELYN)เนื้อ นม ไข่..ฉันได้ยินสามคำนี้แล้วรู้สึกคลื่นไส้ยังไงก็ไม่รู้ เพราะมันเป็นสิ่งที่ฉันต้องกินวนไปวนมาทุกวันตอนนี้ฉันอยู่โรงพยาบาลได้เกือบเดือนแล้ว ท้องก็แก่พร้อมจะคลอดเต็มที จากที่น้ำหนักขึ้นตามเกณฑ์แค่ไม่กี่โลตอนนี้ก็ทะลุ15กิโลไปเรียบร้อย ตัวบวมเต็มเตียงจนพี่พายุขึ้นมากอดไม่ได้แล้ว“อาหารเที่ยงมาแล้วครับ”“มีไข่อีกไหมคะ”ที่ถามนี่ไม่ได้อยากกินนะแต่รู้สึกแขยงจนไม่อยากเห็นมันแล้ว เบื่อสุด ๆเพราะกินทุกวันทุกมื้อตั้งแต่อยู่โรงพยาบาลมา แต่บางวันถ้าลูก ๆอยู่ด้วยในมื้อเย็นฉันก็แอบให้วายุวาโยช่วยกินเพราะแม่ไม่ไหวแล้ว“มีครับ สองใบพร้อมนมสดหนึ่งแก้ว”พี่พายุเข็นอาหารกลางวันเข้ามาให้ วันนี้มีสเต็กปลาไข่ต้มและนมแพะอีกหนึ่งแก้วใหญ่
Comments