Malamlam na ilaw at acoustic music ang sumalubong sa akin nang pumasok ako sa isang bar. Nakipagsiksikan sa mga taong nakaharang sa daan at idinuduyan ang kanilang mga katawan, saliw sa indak ng musika. Nang marating ko ang counter ay agad akong umupo sa bakanteng stool sa bandang gilid.
“A glass of Malibu Sunset, please.” Inunahan ko na ang bartender na lumapit sa gawi ko.
Mariin akong pumikit para sana iwaksi ang panlalabo ng paningin gawa ng nagbabadyang mga luha. I was supposed to be enjoying this day ‘til the very last hour but here I am. Ditching my own birthday party, looking like a pathetic martyr lady.
Nang mailapag ng bartender sa counter, sa harapan ang baso ng alak na hinihingi ko ay walang imik akong sumimsim doon. Bawat lunok ay nag-iiwan ng marka, hindi lamang sa lalamunan ko kung ‘di pati na rin sa puso ko. I sometimes hate my instincts. Nagsimula sa isang baso hanggang nasundan ng isa at isa pa.
“Sorry Miss but, I think you owe me a drink.”
Nakakunot ang noo na umangat ako ng tingin para tingnan ang may-ari ng kamay na humawak sa kamay kong may hawak sa baso ng alak. Hinilig ko ang ulo pakaliwa at tinitigan siya nang mabuti. Hindi ko siya kilala pero mukha naman siyang matino. Binawi ko ang kamay ko mula sa pagkakahawak niya rason upang bahagyang matapon ang alak na nasa baso.
“Because when I looked at you, I dropped mine.”
Pumakawala ako ng malakas na tawa nang marinig ang sinabi niya. Bumaling siya sa bartender, may sinabi siya roong pangalan ng inumin. Nang gawin na ng bartender ang order ay naupo siya sa bakanteng stool sa tabi ko. Hindi ko pa rin inaalis ang mga tingin ko sa kaniya.
“Pick-up line ba ‘yun?” Nakayuko siyang tumango. Tsaka lang ako umiwas ng tingin at sumimsim sa baso na hawak ko.
“Ang witty mo, ha! Pero in fairness, effective.”
Ewan ko ba kung tinamaan na ako ng alak o sadyang may hitsura siya. Blonde ang buhok niya at medyo mahaba rin ito na kung tutuusin ay pwede nang ipuyod. Matangos ang ilong, maganda ang kurba ng mamasa-masa niyang mga labi at maganda ang tabas ng jawline. Dumaan sa isipan ko ang mukha ni Vhan.
Tarantado siya! Ang kapal ng mukha niyang mambabae sa mismong birthday party ko!
“So, what’s the tea? Birthday mo or something?” Bumaling siya ng tingin sa akin pero agad ding umiwas nang dumating ang bartender.
“H-hindi. I m-mean, galing ako sa birthday party ng kaibigan ko,” pagsisinungaling ko. I’m still wearing that night dress, Vhan gave me as a gift. Masyadong obvious na hindi itong bar ang siyang sinadya kong lugar na pagsusuotan nito.
“Tapos na ba? Bakit ka nandito?”
“I left because—” napaisip ako kung dapat ko bang sabihin sa kaniya ang rason, “—I caught my boyfriend cheating on me with my bestfriend.” Sa huli ay sinabi ko rin. Hindi naman kami magkakilala at sigurado akong hindi na kami magkikita pa.
“May boyfriend ka na pala.” May panghihinayang sa boses niya. “P-pero paano? Paano mo nasabing nagc-cheat sa ‘yo ‘yung boyfriend mo?”
“I literally saw it with my two eyes! He kissed her!”
Binalot kami ng mahabang katahimikan na binabasag ng acoustic music sa background. Tahimik naming ininom ang kani-kaniya naming baso ng alak hanggang sa maubos ang mga ito at muling humirit ng isa pa.
“Ikaw? Bakit ka nandito?” pagbabalik ko ng tanong sa kaniya. Hindi yata ako papayag na sa buhay ko lang siya makikiusyuso.
“Ayaw akong payagan ng ina kong dalawin si Lolo si sa bahay niya,” bakas sa boses ang pagkadismaya. “Dadalawin ko lang naman ‘yung tao. Hindi naman ako makikihati sa mana.”
“So, you’re rich?” Umiling siya.
“Nope. I’m Thunder. You are?”
Shocks. He’s funny, isn’t he? Inilahad niya ang kamay niya sa harapan ko na nagdadalawang-isip ko namang tinanggap.
“Aquinah…”
“Gusto mong sumayaw?” Magkahawak pa rin ang mga kamay namin nang magtanong. Umiling ako pero mukhang hindi niya napansin nang tumayo siya. Hinila niya ako papunta sa dance floor.
Pumapailanlang pa rin sa ere ang acoustic music. Nilalabanan ko naman ang pagkahilo. Naramdaman ko ang pag-angat niya sa mga kamay ko upang ipatong ito sa kaniyang magkabilang balikat. Umangat ako ng tingin nang hawakan niya ako sa magkabilang gilid ng aking baywang.
Pinakatitigan niya akong maigi.
“Aquinah, do you know that kissing can burn atleast 6 calories per minute? Do you wanna work out with me?”
"Susmaryosep! Ano ka ba namang bata ka! Saan ka pumunta kagabi?” salubong na sermon ni Nanay Dolor na siyang nagbukas ng bakal na gate para sa akin. “Alam mo bang muntik ng atakehin ng sakit niya ang Lolo mo nang malamang nawawala ka sa party?" Nanlaki ang mga mata ko sa narinig. Humigpit ang pagkakahawak ko sa aking cellphone na siyang tanging nadampot nang magising ako kanina sa hindi pamilyar na kwarto. Hindi ko mahagilap ang stilettos na suot kagabi kaya nakayapak akong sumakay ng taxi pauwi rito sa bahay. Mabuti na lang at may naipit akong pera sa case ng cellphone ko na siyang aking ipinambayad. Nahihilo pa rin ako. "Si Mommy po?" Tila ba ako hinahabol sa paraan ng paglakad ko papasok sa bahay namin. Tinted ang salamin na wall sa living room kaya naman agad kong nakita ang mukha ko bago ako pumasok sa main door. To tell you,
“Babe!” boses ni Vhan ang pumigil sa akin sa paglalakad palayo sa entrance gate ng university. Nilingon ko siya sa likuran ko na nagmamadali namang lumapit sa akin. “Mr. Llorico, ‘yang boses mo!” saway ko sa kaniya. Ngumiti siya sa akin na siyang ikinahugis-parihaba ng kaniyang labi. Huminto siya sa tabi ko at sinalubong ako ng mahigpit na yakap. It’s been three weeks since my birthday. Vhan and I, we’re doing fine and our relationship goes on. Isinawalang-bahala ko na lamang ang mga pagdududa ko sa kaniya. Baka naman kasi namamalikmata lang ako ng gabing iyon dala na rin ng tama ng alak. Today isn’t the first day of the new school year but this is the first time that I’ve seen him here in the university. Wala naman daw kasing klase sa una at pangalawang araw ng pasukan kaya kesa sa tumunganga sa room at magbilang ng
“Aquinah pala, ha?” Natigilan ako sandali pero agad ding nakabawi at bumalik sa ginagawa. Binalot kaming dalawa ng nakabibinging katahimikan. Mabuti na lang at dumating si Cham at binasag ang katahimikang iyon. “Thunder, saan mo banda iginarahe ‘yung kotse ni Xaw?” Nakangiting itinuro ni please-censor-his-name si Cham na para bang alam niya ang tumatakbo sa isipan nito. Hinuli ni Cham ang kamay niyang iyon tsaka hinawakan nang mahigpit. Tila ba nagmamakaawa na siya. “Sus. Iyang mga tingin na iyan, alam ko na ‘yan.” “E? Sige na kasi. Sabihin mo na.” Umiling si please-censor-his-name na siyang ikinainis ni Cham. Binitiwan niya ang kamay nito at nagawa pa ngang pumadyak sa sahig. “Bubutasin mo lang naman ang gulong n’on. Cham, maawa ka naman sa akin na magpapaayos kung saka-sakali.” Ila
Pumakala ako ng naiiritang ungol bago itinuon pabalik sa ginagawang pagsulat sa notebook ang aking atensyon. In fairness, kahit nasa 50’s na si sir ay hindi siya boring magturo. Sa sobrang lively ng klase ni Sir ay nagamit pa namin ang another five minutes na dapat ay sa susunod ng subject. Good thing, wala pa raw kaming instructor para sa subject na iyon. Nang magpaalam na si Sir na aalis ay nagligpit na rin ako ng mga inilabas kong gamit. Sumunod ang mga mata ko sa kamay ni Thunder na naunang dumampot sa notebook ko. Binigyan ko siya ng nagtatakang tingin subalit tila hindi man lamang siya natinag at binuklat pa nga ang nasabing notebook. Aagawin ko sana ito sa kaniya nang bigla siyang tumayo at naglakad papunta sa direksyon ng pinto. Minadali ko ang pagliligpit ng aking mga gamit pabalik sa bag tsaka hinabol si Thunder. Naabutan ko siyang naglalakad sa lobby sukbit ang backpack sa kanan niy
“Aquinah!” Lumingon ako sa aking likuran nang marinig ang pagtawag ni Cham sa pangalan ng kaibigan namin. Iilang hakbang na lamang at mararating na namin ang pinto ng classroom. Bumitaw siya sa pagkakakapit niya sa braso ko at tumakbo para salubungin si Quin. Nakangiti akong sumunod sa kaniya. “Bakit ka lumipat ng section?” nanlabi si Cham na siyang nagtanong. Bumaling sa akin si Quin kaya tumango ako bilang pagsang-ayon sa sinabi ni Cham. “May in-advance akong subject sa second year. Conflict sa schedule natin kaya lumipat na lang ako ng section,” paliwanag naman nito. “Ba’t ka ba kasi nag-advance? Pwede naman nating kunin nang sabay-sabay next year!” may pagtatampo sa boses ni Cham. Lumingon siya sa akin kaya tumango na naman ako para suportahan siya. “Girls, I’m two years older than you both. Nahuhuli na ako
“I’ll try,” tanging sagot ko na lamang. Binitiwan naman na ni Aquinah ang mga kamay ko at tumayo mula sa pagkakaupo sa kama. Naglakad siya papunta sa pwesto nina Cham at Liane tsaka sinabing magpapakulot din siya ng buhok. “Siya nga pala! Birthday ng friend ko na taga-kabilang school bukas. Kilala yata ‘yon ni Quin,” pag-iiba ni Liane ng topiko. Sa wakas! Tumayo siya mula sa pagkakaupo sa swivel chair at lumapit sa gawi ko. Si Aquinah naman ang umukupa sa upuan sa harap ng vanity mirror. “Si Rizel ba?” tumango si Liane. “Ah, oo. Pinapapunta nga niya ako. Sa bar daw nina Corbi gaganapin. Everything is free, aside from boys.” “Pupunta ako, kayo?” Nilingon ako ni Cham. Kanina ko pa gustong palitan ang topic pero ngayong iba na ang pinag-uusapan namin, sumisingit naman si Thunder sa isipan ko. We did met that night
“’Yung bilin ko. Umuwi before 10 P.M. Gusto mo, sunduin na lang kita?” ani Vhan via phone call. “Eh, kung sumama ka na lang kaya?” “Ten P.M. Final na. Kapag hindi ka pa umuwi sa oras na iyon, susunduin kita.” I rolled my eyes as if he’s right in front of me. He sounded possessive, too. Hindi naman sa ayoko siyang sundin pero minsan na nga lang ako makapupunta sa mga night party, may time limit pa? Habang abala sina Liane, Cham at Aquinah sa pag-aayos ay prente naman akong nakaupo sa kama. “I can handle myself, okay?” “No, you can’t, Jey! Remember that night when you got drunk? Saan ka nga natulog?” He might talking about that night of my birthday. I let out a deep breathe. “Babe!” Kapag hindi pa gumana itong pagpapa-cute ko, ewan na lang. Narinig ko naman
Weekend was over but I’m not in the mood to attend my classes today. Matapos akong ihatid ni Vhan sa bahay noong tanghali ng Sabado ay hindi na ulit siya nagparamdam. Buong weekend akong walang balita sa kaniya. Hindi niya sinasagot ang mga messages ko, pati na mga tawag. Gustuhin ko mang lumiban ngayong araw ay hindi pupwede. May mga instructors pa kaming hindi name-meet last week. Matapos mag-ayos ng sarili ay bumaba ako sa salas. Maaga pa naman pero sa cafeteria na lang siguro sa school ako kakain ng breakfast. Naabutan ko si Nanay Dolor sa salas na may kausap sa cellphone. “Aalis na ho ako,” paalam ko nang hindi humihinto sa paglalakad. “Hija, susunduin ka raw ni Vhan dito sa bahay. Hintayin mo na lamang at on the way na raw siya.” Tila ba ako nabuhayan ng loob nang marinig ang sinabi niya. Napakagat ako sa ib