Chapter 3

“Sharon! Open the door,” sigaw ni Gian.

Kilalang-kilala niya ang boses na iyon. Halos sa bahay na niya kasi ito tumira na para bang bahay na rin nito ang bahay niya.

Alas-sais na ng gabi. Medyo masakit pa rin talaga ang ibabang parte niya. She can’t even walk properly. Kaya ang resulta, hindi siya nakapasok sa trabaho. Wala din naming problema kasi nag-excuse na rin siya. Sick leave for one week. May sakit naman talaga siya. Masakit ang cherrypop niya.

“Sharon! Bakla! Ano ba!?” sigaw ulit ni Gian na hindi niya matukoy kung sigaw ba talaga iyon o tumitili na ito.

Bakit ba kasi nandito ang baklang ‘to?

“Wait a second, will you? Hindi makahintay ‘te? May lakad?” inis na sagot niya at dahan-dahang naglakad para pagbuksan ang buwisita niya.

Bakit ba kasi malaki ang talong ng lalaking iyon? Wala sa sariling naitanong niya at natawa pagkatapos. Compliment ba iyon o hindi?

She managed to walk properly, but she just can’t.

“What do you want Gian?” inis na tanong niya nang makaharap ang baklang ex-boyfriend niya.

“Nag sick leave ka raw? Nakatikim lang ng langit ayaw na pumasok?” Inirapan niya ang bakla.

“Anong nangyari sa’yo kagabi? Hindi kita ma-contact. Nag-alala ako sa’yo, did you know that?”

Hindi niya sinagot ito, hindi na siya nag-abala pa. Pumasok siya sa loob at iniwan si Gian.

“Hey! Parang masakit ang pussy natin bakla, ah!” tumatawang saad nito. “Halata.” Narinig niyang puna ni Gian na tumatawa pa. “Mag kuwento ka naman. Sino ang naka-ano mo kagabi?”

“Si Lloyd.”

Gulat siyang sinapak ni Gian.

“Si Lloyd Gonzales? Punyeta ka bakla! Hindi ba sabi ko sa’yo ‘wag siya!”

She raised her left eyebrow. “And why should I do that?”

“Crush ko yon, pisti ka,” natatawang sabi nito sa kanya.

Pisti ka rin.

“Ano beh, malaki?”

Hindi na niya sinagot ang tanong nito. She smiled.

“Ay, ayaw magkuwento.”

“Magdusa ka.”

Natatawa na lang siya. Sinong mag-aakala na ang ex-boyfriend niya ay inagawan niya ng lalaki?

Buhay nga naman.

She sighed. One-night stand lang ba talaga ang tema nila ni Lloyd? Bakit parang may bahagi ng katawan niya na may gustong maulit pa ‘yon?

Cherrypop, kalma. Masakit ka pa nga, naglalandi ka na naman.

Masarap talaga ang bawat haplos ng binata. Minsan, hinahawakan din naman niya ang sarili niya pero hindi gano’n kasarap.

Shit! What am I thinking? Lihim niya ulit na sinapok ang sarili.

“Hoy bakla! Hanggang kailan ang leave mo?” tanong ni Gian sa kaniya habang kumakagat ng sandwich na ginawa niya kanina.

“One week,” sagot niya at kinuha ang sandwich na nasa plato pa at inilayo ito kay Gian.

Mahirap na baka wala ng matira st ubusin lahat ng hinayupak na ‘to.

“Wala bang pagkain sa inyo at dito ka na naman nangdidisturbo?” tanong niya na hindi pinansin ni Gian at nagpatuloy lang sa ginagawang pagsubo.

Kumagat na lang din siya sa hawak na sandwich at bumuntonghininga.

“Masakit ba talaga at one week ang hiningi mong leave? Ilang round ba ginawa niyo?” natatawang tanong nito sa kaniya na para bang normal lang na pag-usapan ang ganoong bagay.

Napangiti siya nang maisip iyon. Ilang round nga ba? Kailangan pa lang bilangin iyon? Basta masarap.

“I know that smile,” sabi ni Gian kaya napatingin siya sa baklang ex-boyfriend niya na nakapaskil ang nakalolokong ngiti sa mga labi nito.

“’Di mo alam kung ilan no? Bruha ka! Mas malandi ka pa sa’kin!” Sinapak ulit siya nito.

“Masakit ‘yon ha! Umalis ka nga rito, matutulog ako.”

“Ayoko nga, makikikain ako rito. Anong ulam?” anito at pumunta na sa kusina.

“Makikikain ka pa? Grabe, halos inubusan mo nga ako ng sandwich eh!”

Siguradong mauubos na naman ang laman ng ref niya. Napailing na lang siyang sinundan si Gian at saksihan kung paano nito hahalungkatin ang ref niya.

Habang-buhay na kaya akong nanakawan ni Gian nang harap-harapan? Huwag naman po sana Lord.

Matuling lumipas ang one week leave ni Sharon. Panay tanong na ang mga estudyante niya kung kamusta na raw ang pakiramdam niya. Kung alam lang nito kung anong klaseng sick leave ang pinagdaanan niya.

She’s a college instructor. Garments, Fashion, and Design is her field. Marami ngang nagtatanong sa kaniya kung bakit nag-teacher pa raw siya kung kaya naman niyang magtayo ng sarili niyang negosyo.

Ngiti lang ang isinasagot niya kasi totoo naman ang pinagsasabi ng ibang tao. She loves teaching, she always will. She can do both, teaching and sewing. Pero wala pa siyang panahon para roon. Masaya rin naman siya sa pagsusulat dahil nailalabas niya lahat.

Totoo naman na kaya niyang magtayo ng sarili niyang negosyo. May kaunti naman siyang kaalaman sa pagpapatakbo ng negosyo. Lalo na kung tungkol sa pagtatahi ang negosyo na itatayo niya. Pero hindi naman kasi ganoon lang kadali.

Kailangan iyon ng ibayong panahon at pagtitiyaga pero kung siya lang ang gagawa at magtatayo ng negosyo, parang hindi niya yata kaya.

Alas-s’yete, eksaktong pagdating niya sa school. Pumunta muna siyang faculty room ng department nila para sa attendance at kumuha ng ilang gamit niya para sa first subject niya sa araw na iyon.

“Good morning, Ma’am Sha,” pagbati ng isang co-teacher niya.

Tumango siya at binati rin ang nasabing guro. Nagtanong ito tungkol sa sitwasiyon niya at kung napaano siya. Nagdadalawang-isip pa siya na sagutin ang tanong ng co-teacher niya.

Pagkatapos niyang nag-attendance ay pumunta siya sa table niya. Nagtatakang tumingin siya sa katabing mesa.

“Bakit may extrang table rito, Sir?” takang tanong niya sa Dean nila.

“May bago tayong teacher, Ma’am, darating siya ngayon.”

“Ahh, I see,” saad niya at napatango.

Kinuha na niya ang mga gagamitin niya at nagmamadaling lumabas ng faculty room dahil ten minutes late na siya. Pagbukas niya sa sliding door ay ‘di niya sinasadyang may nabangga siya. Nasa W*****d ba siya at may pabangga-bangga pa?

“Oh God, I’m so sorry, Sir,” sabi niya at pinulot ang susi na nahulog dahil sa pagkabangga niya.

“Is that your way of saying ‘good morning’ Ma’am Sharon?” tanong nito.

Oh my God, I know that voice.

Tiningnan niya kung sino ang nabunggo niya at para i-check kung tama ba ang hinala niya na sana ay hindi na lang niya ginawa.

“Lloyd?” gulat na bulalas niya.

Inilapit nito ang mukha sa mukha niya at bumulong, “Good morning honey, I miss you,” bulong nito sa tainga niya na naghatid ng kiliti sa cherrypop niya.

OMG!

Wala sa sariling naglakad si Sharon papunta sa workshop ng major class niya. Si Lloyd lang ang tanging laman ng utak niya kung may utak pa nga ba siya sa mga oras na ito.

Like, what the fuvk? Bakit ito nandito sa university nila? Bakit ito pumasok as their new instructor sa university nila?

Bakit? Bakit? Bakit? Pisti!

Dahil ba sa’kin? Erase, erase erase. Masiyado kang assuming. Ang nangyari sa inyo is pure one-night stand lang. Nothing more, nothing less. So ‘wag tayo masyadong assuming bess ha? Napaghahalataan eh. Malandi!

Nagulat siya nang biglang nag-vibrate ang cellphone niya. It was Gian, so she accepted the call.

“Sharon! What the hell! Bakit nandito si Lloyd? Anong ginagawa ng lalaki mo rito? Nagkita na ba kayo?” sigaw nito sa kaniya.

Inilayo niya ang cellphone sa tainga habang patuloy pa rin sa pagpuputak-putak ang kausap niya.

“Please, lower your voice, mababasag ang eardrums ko sa’yo. And what did you say? Lalaki ko? May I remind you, diba crush mo ‘yon?”

“After you suck his dick? Ew!”

Pisting bakla ‘to. Na-iimagine na niya na nagsusuka na ang maarting ex-boyfriend niya. Napatawa siya, nang makarating siya sa workshop ay pumasok na siya sa loob ng workshop.

“Good morning Ma’am,” bati ng mga college students niya.

Agad siyang pumunta sa table niya at hindi na sinagot ang mga estudyante na busy kakapulot ng mga pins sa sahig.

Natawa siya nang maalala ang mga sinabi niya bago siya nag-sick leave. Pinagalitan niya pala ang mga estudyante niya dahil sa mga pins niya na bigla na lang naubos. Kaya siguro nagpupulot ng mga pins ang mga bata.

“So bakit nga siya nandito sa university?” Narinig niyang tanong sa kabilang linya. Nasa line pa pala ang bakla.

“I don’t know. Later na tayo mag-usap Gian. May klase na ‘ko. Bye,” she said and hung up.

Kahit anong reason ni Lloyd, alam niyang wala siyang kinalaman dito. At wala rin itong kinalaman sa kaniya at isa pa, hindi alam ng binata na sa unibersidad na ito siya nagtatrabaho. Ni hindi nga nito alam na teacher siya. Pero, bakit hindi ito nagulat nang magkabanggaan sila? Posible kayang may alam talaga ang binata? Pero wala naman siyang naaalala na may nabanggit siya rito.

Oh my God! Nakakasakit ka ng ulo Lloyd Gonzales! Sana sumakit din ‘yang dalawang ulo mo!

“Focus Sharon, don’t let your guard down. Si Lloyd lang ‘yon okay? Kalma.”

She stands and continue her day. “Good morning class, who’s the reporter?” tanong niya sa mga estudyante niya. “But before that, let’s recap first.”

Yes, si Lloyd lang iyon. Si Lloyd Gonzalez na naka-pop sa cherrypop mo. Gaga ka, landi mo!