“Sharon! Open the door,” sigaw ni Gian.
Kilalang-kilala niya ang boses na iyon. Halos sa bahay na niya kasi ito tumira na para bang bahay na rin nito ang bahay niya.
Alas-sais na ng gabi. Medyo masakit pa rin talaga ang ibabang parte niya. She can’t even walk properly. Kaya ang resulta, hindi siya nakapasok sa trabaho. Wala din naming problema kasi nag-excuse na rin siya. Sick leave for one week. May sakit naman talaga siya. Masakit ang cherrypop niya.
“Sharon! Bakla! Ano ba!?” sigaw ulit ni Gian na hindi niya matukoy kung sigaw ba talaga iyon o tumitili na ito.
Bakit ba kasi nandito ang baklang ‘to?
“Wait a second, will you? Hindi makahintay ‘te? May lakad?” inis na sagot niya at dahan-dahang naglakad para pagbuksan ang buwisita niya.
Bakit ba kasi malaki ang talong ng lalaking iyon? Wala sa sariling naitanong niya at natawa pagkatapos. Compliment ba iyon o hindi?
She managed to walk properly, but she just can’t.
“What do you want Gian?” inis na tanong niya nang makaharap ang baklang ex-boyfriend niya.
“Nag sick leave ka raw? Nakatikim lang ng langit ayaw na pumasok?” Inirapan niya ang bakla.
“Anong nangyari sa’yo kagabi? Hindi kita ma-contact. Nag-alala ako sa’yo, did you know that?”
Hindi niya sinagot ito, hindi na siya nag-abala pa. Pumasok siya sa loob at iniwan si Gian.
“Hey! Parang masakit ang pussy natin bakla, ah!” tumatawang saad nito. “Halata.” Narinig niyang puna ni Gian na tumatawa pa. “Mag kuwento ka naman. Sino ang naka-ano mo kagabi?”
“Si Lloyd.”
Gulat siyang sinapak ni Gian.
“Si Lloyd Gonzales? Punyeta ka bakla! Hindi ba sabi ko sa’yo ‘wag siya!”
She raised her left eyebrow. “And why should I do that?”
“Crush ko yon, pisti ka,” natatawang sabi nito sa kanya.
Pisti ka rin.
“Ano beh, malaki?”
Hindi na niya sinagot ang tanong nito. She smiled.
“Ay, ayaw magkuwento.”
“Magdusa ka.”
Natatawa na lang siya. Sinong mag-aakala na ang ex-boyfriend niya ay inagawan niya ng lalaki?
Buhay nga naman.
She sighed. One-night stand lang ba talaga ang tema nila ni Lloyd? Bakit parang may bahagi ng katawan niya na may gustong maulit pa ‘yon?
Cherrypop, kalma. Masakit ka pa nga, naglalandi ka na naman.
Masarap talaga ang bawat haplos ng binata. Minsan, hinahawakan din naman niya ang sarili niya pero hindi gano’n kasarap.
Shit! What am I thinking? Lihim niya ulit na sinapok ang sarili.
“Hoy bakla! Hanggang kailan ang leave mo?” tanong ni Gian sa kaniya habang kumakagat ng sandwich na ginawa niya kanina.
“One week,” sagot niya at kinuha ang sandwich na nasa plato pa at inilayo ito kay Gian.
Mahirap na baka wala ng matira st ubusin lahat ng hinayupak na ‘to.
“Wala bang pagkain sa inyo at dito ka na naman nangdidisturbo?” tanong niya na hindi pinansin ni Gian at nagpatuloy lang sa ginagawang pagsubo.
Kumagat na lang din siya sa hawak na sandwich at bumuntonghininga.
“Masakit ba talaga at one week ang hiningi mong leave? Ilang round ba ginawa niyo?” natatawang tanong nito sa kaniya na para bang normal lang na pag-usapan ang ganoong bagay.
Napangiti siya nang maisip iyon. Ilang round nga ba? Kailangan pa lang bilangin iyon? Basta masarap.
“I know that smile,” sabi ni Gian kaya napatingin siya sa baklang ex-boyfriend niya na nakapaskil ang nakalolokong ngiti sa mga labi nito.
“’Di mo alam kung ilan no? Bruha ka! Mas malandi ka pa sa’kin!” Sinapak ulit siya nito.
“Masakit ‘yon ha! Umalis ka nga rito, matutulog ako.”
“Ayoko nga, makikikain ako rito. Anong ulam?” anito at pumunta na sa kusina.
“Makikikain ka pa? Grabe, halos inubusan mo nga ako ng sandwich eh!”
Siguradong mauubos na naman ang laman ng ref niya. Napailing na lang siyang sinundan si Gian at saksihan kung paano nito hahalungkatin ang ref niya.
Habang-buhay na kaya akong nanakawan ni Gian nang harap-harapan? Huwag naman po sana Lord.
Matuling lumipas ang one week leave ni Sharon. Panay tanong na ang mga estudyante niya kung kamusta na raw ang pakiramdam niya. Kung alam lang nito kung anong klaseng sick leave ang pinagdaanan niya.
She’s a college instructor. Garments, Fashion, and Design is her field. Marami ngang nagtatanong sa kaniya kung bakit nag-teacher pa raw siya kung kaya naman niyang magtayo ng sarili niyang negosyo.
Ngiti lang ang isinasagot niya kasi totoo naman ang pinagsasabi ng ibang tao. She loves teaching, she always will. She can do both, teaching and sewing. Pero wala pa siyang panahon para roon. Masaya rin naman siya sa pagsusulat dahil nailalabas niya lahat.
Totoo naman na kaya niyang magtayo ng sarili niyang negosyo. May kaunti naman siyang kaalaman sa pagpapatakbo ng negosyo. Lalo na kung tungkol sa pagtatahi ang negosyo na itatayo niya. Pero hindi naman kasi ganoon lang kadali.
Kailangan iyon ng ibayong panahon at pagtitiyaga pero kung siya lang ang gagawa at magtatayo ng negosyo, parang hindi niya yata kaya.
Alas-s’yete, eksaktong pagdating niya sa school. Pumunta muna siyang faculty room ng department nila para sa attendance at kumuha ng ilang gamit niya para sa first subject niya sa araw na iyon.
“Good morning, Ma’am Sha,” pagbati ng isang co-teacher niya.
Tumango siya at binati rin ang nasabing guro. Nagtanong ito tungkol sa sitwasiyon niya at kung napaano siya. Nagdadalawang-isip pa siya na sagutin ang tanong ng co-teacher niya.
Pagkatapos niyang nag-attendance ay pumunta siya sa table niya. Nagtatakang tumingin siya sa katabing mesa.
“Bakit may extrang table rito, Sir?” takang tanong niya sa Dean nila.
“May bago tayong teacher, Ma’am, darating siya ngayon.”
“Ahh, I see,” saad niya at napatango.
Kinuha na niya ang mga gagamitin niya at nagmamadaling lumabas ng faculty room dahil ten minutes late na siya. Pagbukas niya sa sliding door ay ‘di niya sinasadyang may nabangga siya. Nasa W*****d ba siya at may pabangga-bangga pa?
“Oh God, I’m so sorry, Sir,” sabi niya at pinulot ang susi na nahulog dahil sa pagkabangga niya.
“Is that your way of saying ‘good morning’ Ma’am Sharon?” tanong nito.
Oh my God, I know that voice.
Tiningnan niya kung sino ang nabunggo niya at para i-check kung tama ba ang hinala niya na sana ay hindi na lang niya ginawa.
“Lloyd?” gulat na bulalas niya.
Inilapit nito ang mukha sa mukha niya at bumulong, “Good morning honey, I miss you,” bulong nito sa tainga niya na naghatid ng kiliti sa cherrypop niya.
OMG!
Wala sa sariling naglakad si Sharon papunta sa workshop ng major class niya. Si Lloyd lang ang tanging laman ng utak niya kung may utak pa nga ba siya sa mga oras na ito.
Like, what the fuvk? Bakit ito nandito sa university nila? Bakit ito pumasok as their new instructor sa university nila?
Bakit? Bakit? Bakit? Pisti!
Dahil ba sa’kin? Erase, erase erase. Masiyado kang assuming. Ang nangyari sa inyo is pure one-night stand lang. Nothing more, nothing less. So ‘wag tayo masyadong assuming bess ha? Napaghahalataan eh. Malandi!
Nagulat siya nang biglang nag-vibrate ang cellphone niya. It was Gian, so she accepted the call.
“Sharon! What the hell! Bakit nandito si Lloyd? Anong ginagawa ng lalaki mo rito? Nagkita na ba kayo?” sigaw nito sa kaniya.
Inilayo niya ang cellphone sa tainga habang patuloy pa rin sa pagpuputak-putak ang kausap niya.
“Please, lower your voice, mababasag ang eardrums ko sa’yo. And what did you say? Lalaki ko? May I remind you, diba crush mo ‘yon?”
“After you suck his dick? Ew!”
Pisting bakla ‘to. Na-iimagine na niya na nagsusuka na ang maarting ex-boyfriend niya. Napatawa siya, nang makarating siya sa workshop ay pumasok na siya sa loob ng workshop.
“Good morning Ma’am,” bati ng mga college students niya.
Agad siyang pumunta sa table niya at hindi na sinagot ang mga estudyante na busy kakapulot ng mga pins sa sahig.
Natawa siya nang maalala ang mga sinabi niya bago siya nag-sick leave. Pinagalitan niya pala ang mga estudyante niya dahil sa mga pins niya na bigla na lang naubos. Kaya siguro nagpupulot ng mga pins ang mga bata.
“So bakit nga siya nandito sa university?” Narinig niyang tanong sa kabilang linya. Nasa line pa pala ang bakla.
“I don’t know. Later na tayo mag-usap Gian. May klase na ‘ko. Bye,” she said and hung up.
Kahit anong reason ni Lloyd, alam niyang wala siyang kinalaman dito. At wala rin itong kinalaman sa kaniya at isa pa, hindi alam ng binata na sa unibersidad na ito siya nagtatrabaho. Ni hindi nga nito alam na teacher siya. Pero, bakit hindi ito nagulat nang magkabanggaan sila? Posible kayang may alam talaga ang binata? Pero wala naman siyang naaalala na may nabanggit siya rito.
Oh my God! Nakakasakit ka ng ulo Lloyd Gonzales! Sana sumakit din ‘yang dalawang ulo mo!
“Focus Sharon, don’t let your guard down. Si Lloyd lang ‘yon okay? Kalma.”
She stands and continue her day. “Good morning class, who’s the reporter?” tanong niya sa mga estudyante niya. “But before that, let’s recap first.”
Yes, si Lloyd lang iyon. Si Lloyd Gonzalez na naka-pop sa cherrypop mo. Gaga ka, landi mo!
“Happy anniversary,” nakangiting bati ni Lloyd sa kaniya sabay yakap. Hindi masukat ang ngiti na binibigay ni Lloyd sa kaniya katulad sa mga binibigay nitong saya.Gaya ng paulit-ulit na binubulong niya sa langit, wala na siyang mahihiling pa. Kasiyahan? Alam naman niyang sila ang may kontrol no’n. Ang tanging minimithi lang niya ay sana makayanan nila ni Lloyd ang lahat. Sana walang sumuko sa kanila.Sana pag-ibig ang tanging uumapaw. Sana kaya nilang harapin ang lahat. Hindi rin lingid sa kaniya na may panahong mahihirapan pero kakayanin niya. Basta nasa tabi lang niya si Lloyd at ang anak nila, kakayanin niya.“Happy fifth anniversary too, hon.” Pinugpugan siya nito ng halik sa mukha.Maraming taon ang lumipas, marami rin silang napagdaanan. May away man, may tampuhan pero walang iwanan. Lalaban anuman ang mangyari. Lalaban sila ng sabay, hindi lang para sa sarili kun’di para sa pamilya niya.Kung bibigyan siy
“Bust, thirty two and one-half. Waist, twenty five,” sabi niya habang kinukuhanan ng sukat ang estudyante niya. “Nailista mo ba?” dagdag pa niya.Ang sarap sabunutan nitong estudyante na kinukunan niya ng sukat. Kung sana kasi hindi ito malikot, kanina pa sana sila tapos. Kung hindi kasi ito naglilikot panay pag-iinarte naman ang inaatupag.“Yes, Ma’am.” Tumango naman ang estudyante na naka-assign sa paglista.May ginagawa kasi sila ng mga bata. Ang mga napili niyang estudyante ang magtatahi ng school uniforms sa mga bagong salta na estudyante sa university nila. Ang mga magiging freshmen nila ngayong taon. At ang sabi pa nitong kasama niyang estudyante, sa first day lang din daw naman magiging fresh.“Hip, thirty three,” patuloy pa rin siya sa pagkuha ng measurements ng makulit na estudyante.Ewan din ba, hindi siguro napansin ang pagtaas ng kilay niya dahil sa kakulitan nito.Almost two
“I’m so excited!” Umalingawngaw ang sigaw ng isa niyang kasama sa trabaho, si Liza Mae. Halos yanigin ang buong department nila sa tinig nito. Ito na yata ang tinig na sinasabi nilang kayang basagin ang baso. Kusang lumingon ang ulo niya upang tingnan ang papasok pa lang na si Liza Mae. May dala itong isang papel na kulay asul at kumikintab pa. Nilakihan nito ang bukas ng sliding door at pangiti-ngiting pumasok, tila isang beauty queen na nanalo sa contest. “Excited saan? Excited kang mabagsak sa evaluation ng mga bata?” Tumawa ang lahat nang biglang nagsalita ang isang instructor na katabi niya. Kilala ito bilang maldita, kung ang mga estudyante ang tatanungin. Terror daw kasi at binabagsak talaga ang estudyante na hindi sinusunod ang mga utos nito. “Hindi! Sanay na akong mabagsak.” Tumawa si Liza Mae at umupo sa tabi ng table ni Clara, ang instructor na sinabihan itong mababagsak sa evaluation. “Excited ako rito.
“Hon, kailan ang uwi mo?” tanong ni Sharon sa binata. Ngumiti pa siya habang tinitingnan ito sa cellphone. Umayos siya ng higa pagkatapos kunin ang isang unan niya at nilagay sa likod. Inayos niya rin ang kaniyang kumot dahil medyo malakas ang buga ng aircon.Kausap niya sa video call si Lloyd at panay ngiti ang binata mula pa kanina. Halos trenta minuto na raw ito naghihintay na tumawag siya, kaso lampas trenta minuto naman siyang naligo sa banyo. Walang nagawa ang kawawang Lloyd Gonzales.Video call na lang muna kaysa naman hindi niya ito makausap, mas nakakalungkot iyon. Hindi na nga siya halos makakalma tuwing naiisip niya na hindi niya kasama ang binata.Miss na niya ito. Miss na niya ang amoy nito. Miss na niya ang halik nito. Miss na niya ang mga kalokohan nito. Miss na niya ang lahat ng tungkol kay Lloyd.Kahit mabango nitong kilikili, miss na niya rin.Ewan ba at kung makaakto siya ay parang isang taon na niyang hindi nakikita
Lumipas ang isang araw pero hindi na niya nakita pa ang Lloyd Gonzales na nakausap niya kahapon. Hindi na nga rin niya ito nakita sa campus pagkatapos iwan niya ito sa high school department. Nang kumalma kasi siya ay muli siyang pumunta roon sa department ng high school pero wala na roon ang lalaki.Malaki ang porsiyento na naniniwala siyang hindi niya boyfriend iyon. Kahit ilang buwan pa lang silang nagkakilala ng binata pero kilala na niya talaga ang nobyo. Kung paano ito ngumiti, alam na alam niya. Kung paano ito kumindat, kabisadong-kabisado niya. Ang paraan nito ng pagtawa, addict na addict siya. Higit sa lahat, ang pagtawag nito sa kaniyang pangalan, alam niya kung si Lloyd ba iyon o hindi.Kahit ang paglakad pa lang ng nobyo, alam na niya. Hindi talaga siya maaaring magkamali, hindi si Lloyd ang nakaharap niya kahapon. Kung sino man iyon, hindi niya alam.Ibang Lloyd talaga iyon, singit na naman ng utak niya.So weird. Hindi pa rin niya nakakausap
Mapusok, mapangahas, at mapaghanap ang bawat halik na ibinibigay ni Lloyd kay Sharon. Tila hinahalungkat ng binata ang buo niyang pagkatao. May hinahanap na hindi niya alam kung ano. May mga gustong malaman na hindi niya rin batid.Nanginginig ang labi ni Sharon sa bawat sagot niya sa mapupusok na halik ni Lloyd. Sinasagot niya iyon kung paano at kung gaano katindi ang binibigay na halik ng binata sa kaniya. Gusto niya rin na iparamdam kung ano ang pinaparamdam nito sa kaniya. Gusto niyang ibalik kung ano ang ibinigay nito.Tila ba nagkaroon sila ng sariling mundo at sa lalaki lang iyon umiikot. Kahit nakapikit siya ay tila ba nakikita niya pa rin ang mga kulay na pumapalibot sa kanila, nagbibigay ng napakagandang liwanag.Nang makapasok na sila sa kuwarto ng boarding house ni Lloyd ay agad siya nitong isinandal sa dingding ng kuwarto at doon ibiniyaya ang marubdob na halik na gustong-gusto niya. Halik na may pananabik, halik na mapusok, halik na mainit, at hali