NAPATIGALGAL at nanlaki ang mga mata ni Jacque nang sandaling marinig niya ang isang malakas na sigaw. Napalingon siya at laking gulat niya nang makita niya ang mga awtoridad na nakapalibot sa kanila ni Mando.
“Fuck! Paanong—”
“Wala sabing kikilos!” muling banta ng mga pulis kay Jacque na ngayon ay nakatutok na ang baril sa kanila.
Iginala ni Jacque ang kanyang mga mata para humanap ng ruta para makatakas ngunit ang kaba na kanyang nararamdaman ay naglaho nang makita niya si General Dela Cruz at napalitan ng ngiti.
“It appears that fate will not permit me to be caught up in this mess,” ngising saad ni Jacque sa kanyang isipan.
“General—”
Hindi niya pa man natatapos ang kanyang sasabihin ay bigla itong nagsalita.
“Dakpin sila at halughugin ang buong paligid! Baka may iba pang mga kasabwat pa ang mga ito!” mariing utos nito.
Halos gumuho ang natitira
HINDI NAKAIMIK si Ruru agad sa sunod-sunod na pagpapaulan ng mga tanong ni Ysabella sa kanya.“Why didn’t you tell me all of this?” tanong ni Ysabella. “Hey, Ruru! Speak up! Why aren’t you answering my questions? Have you lost your tongue? Hey—”“Hold up!” pag-aawat ni Ruru kay Ysabella sabay hawak sa magkabilang balikat nito. “Bella, take a deep breath first. You're asking me too many questions.”“Then respond to my questions so that my troubled mind can be relieved!”“I'll respond to everything, but please calm down. When you keep bombarding me with questions, I don't know where to begin,” wika ni Ruru. “So, please, take a deep breath and relax. Okay?”Ipinikit ni Ysabella ang kanyang mga mata at huminga nang malalaim para ikalma niya ang kanyang sarili. Matapos ng isang malalim na paghinga ay idinilat niya ang kanyang mga mata at nang akmang mag
MAS LUMAGABLAB ang mga sandali para kina Axel at Ysabella nang sandaling iyon. Hindi na nakatinis ang binata at binuhat niya ang kanyang asawa papunta sa kanilang k’warto at doon mas lalong inangkin.Hindi mawari ni Axel ang kanyang sarili ngunit sa tuwing nakikita niya si Ysabella ay may kung anong apoy ang sumisilab sa kanyang loob. Hindi niya alam kung tawag ba ito ng laman o may iba pang dahilan. Hindi niya alam kung bakit sa tuwing nakikita niya si Ysabella ay gusto niya itong angkinin ng buo. Para siyang baliw na aso na hindi alam kung anong dahilan ng kanyang pagkaulol at kapag sa tuwing nangyayari iyon ay hindi niya magawang mapigilan ang kanyang sarili.“Fuck! I can’t take it!” malutong na mura ni Axel at walang ano-ano ay sinira niya ang damit ni Ysabella.Nabigla naman si Ysabella sa kanyang ginawa.“Why did you rip it off?” gulat na tanong ni Ysabella.“Don’t worry, I can buy you hundreds
HINDI MAN magsalita ay ramdam ni Axel ang tensyon sa katawan ni Ysabella nang sandaling iyon kung kaya hindi na lang niya ito pinilit na sumagot at niyakap.“You deserve all the things in this world, Ysabella,” mahina niyang sambit bago tuluyang ipinikit ang kanyang mga mata at tuluyan nang natulog.Lingid sa kaalaman ni Axel ay narinig ni Ysabella ang kanyang mga sinabi bago siya nakatulog.“What does—”Hindi maunawaan ni Ysabella ang kanyang nararamdaman nang sandaling iyon. Hindi bago sa kanya ang kagaspangan ng ugali ni Axel dahil alam niya ito noon pa man ngunit ang mga binitawang salita nito kanina ay bago sa kanyang pandinig dahilan para maguluhan siya sa inaasal nito.“Anong ginagawa niya?” mahina niyang tanong sa kanyang sarili.Puno nang pagkalito at pagkagulat si Ysabella nang sandaling iyon nang biglang maglaro muli sa kanyang pandinig ang mga binitawang salita ni Axel. Hindi niya maunawa
MAKALIPAS ang ilang minuto nang masigurado na ni Axel na hindi na namumula ang labi ni Ysabella ay inalis niya na ang yelo sa labi nito at saka nito ibinaling ang tingin sa kanyang asawa na walang imik.“Eat slowly in this restaurant. There is no reason to hurry. Please be cautious because it is extremely hot,” wika ni Axel sabay lagay ng kutsara sa kamay ni Ysabella.Hindi maunawaan ni Ysabella ang nangyayari ngunit tahimik niya na lamang na sinunod ang kanyang asawa at maingat na hinigop ang sopas na gawa nito.Nanlaki ang mga mata ni Ysabella nang matikman ang sopas na inihain nito para sa kanya.“Did you make this yourself? How did that happen to be so great?” nagtatakang tanong ni Ysabella kay Axel habang palipat-lipat ang tingin sa sopas at sa mukha ng kanyang asawa.Napangiti naman si Axel sa magandang komento ni Ysabella.“Just eat it while it's still warm,” wika ni Axel.Hindi naman nagmati
NASA CAFÉ SHOP sina Ruru at Ysabella ngunit ramdam ng binata na may bumabagabag sa isipan ni Ysabella nang sandaling iyon. Gusto niya itong tanungin ngunit nag-aalangan ito dahil hindi niya mawari kung nai-stress ba ito o kung nanggigigil nang sandaling iyon. Ilang oras na silang naroon at hindi pa rin nagbabago ang reaksyon nito sa mukha simula nang dumating ito.Palihim na huminga nang malalim si Ruru para ipunin ang lakas ng loob ngunit nang akmang magsasalita na siya ay biglang nagsalita si Ysabella.“How is the investigation into Marquez coming along? Has he already finally admitted anything?” tanong ni Ysabella nang ibaling nito ang tingin sa kanya na kanina pa nakatuon sa mga papel na hawak nito sa mga nakalipas na mga oras.“It’s almost 12 hours passed yet he hasn't spoken, despite the fact that the investigation has only just begun. He even took thefifth,” wika ni Ruru.Umigting ang panga ni Ysabella sa
HINDI MAKAPANIWALA si Ysabella sa nakikita ng kanyang mga mata nang sandaling iyon dahilan para mabilis niyang ibinaling muli ang kanyang paningin kay Axel.“Are you insane?” hindi makapaniwalang tanong ni Ysabella.“No, I don't think so. I'm still aware of what I'm doing, which is why I'm here to feed you,” wika ni Axel na buong-buo ang kumpyansa sa kanyang sarili.Ngunit hindi pa rin makapaniwala si Ysabella sa kanyang nakikita.“Nababaliw na ang lalaking ito,” saad niya sa kanyang isipan habang pinagmamasdan ang limang iba’t ibang food truck ang nasa harap ng café shop na kinaroroonan nila.Naagaw ang atensyon ni Ysabella nang marinig niya ang tilian ng mga dalaga sa kanyang likuran.“Waa! Napaka-sweet naman ng asawa niya!”“Grabe, napakas’werte naman niya sa kanyang asawa. Sana makahanap din ako ng lalaki tulad ng asawa niya,” wika ng isang dalaga na na
PINANLILISIKAN pa rin ng mga mata ni Ysabella si Ruru at Axel kahit na natigil na ang mga ito.“Para kayong mga bata!” mariing saad ni Ysabella at buong lakas na hinila paupo ang dalawa.Tinignan ng dalawang lalaki si Ysabella na bakas ang pagkainis sa mukha nito dahilan para magkatinginan ang dalawa.“You are the one who should be held accountable in this situation,” mariing saad ni Axel.“What? Why should I bear the brunt of the blame? You were the one who was overly sensitive in this situation,” buwelta ni Ruru.Itinuro ni Axel ang kanyang sarili nang hindi makapaniwala. “Me? Really? Being sensitive?” palatak na saad ni Axel na napailing sa pagkadismaya. “Ruru, it's possible that your memory is slipping away. Then, my not-so-sensitive friend, let me refresh it for you,” sarkastikong saad ng binata at saka kinuha ang kamay ni Ysabella.“This hand belongs to my wife.” S
NAGPATULOY sa pagtawa si Ruru dahilan para lalong mainis si Axel. Gusto niya man pagsalitaan ito ngunit abala ang kanyang bibig sa pag-ihip sa mainit na kanin sa kanyang bibig. Tinapunan niya ito nang matalim para patigilin ngunit mukhang sinasagad ni Ruru ang kanyang pasensya.Matapos niyang mapalamig ang kanin sa kanyang bibig ay agad niya itong nilunok at bagamat wala nang mainit sa loob ng kanyang bibig ay ramdam niya ang pagpintig sa kanyang dila dahil sa natamong paso.Inayos ni Axel ang kanyang kurbata saka seryosong hinarap si Ruru. “Go find your own space if you're just going to laugh there. Even though you're my friend, I don't like sharing space with another man with my wife,” saad ng binata na nakipagtitigan sa kanyang kaibigan nang sandaling iyon.Hindi magawang pigilan ni Ruru ang kanyang sarili na magtaka sa kakaibang pagtratong ginagawa kay Ysabella ni Axel. Sobrang layo at nakapanibago ang kilos at paraan ng pananalita nito parang ib