Single Dad คุณพ่อเลี้ยงเดี่ยว
Writer : Aile'N
ตอนที่ 12
"ไปทำอะไรตรงนั้น ขยับมา" คนข้างหลังพูดขึ้นเมื่อเห็นร่างบางล้มตัวลงนอนชิดริมฟูก ไม่พอยังเว้นพื้นที่ตรงกลางระหว่างกันไว้หลายคืบและนอนหันหลังให้กันอีกต่างหาก
"ช่างฉันเถอะน่า ฉันนอนได้" เสียงขุ่นสวนกลับ และยังคงนอนนิ่งไม่ยอมขยับเข้ามาตามคำบอก
"ทำไมดื้อ.." คนฟังทำหน้าเหม็นเบื่อกับความดื้อด้านของคนตัวเล็ก ตำแหน่งเจ้านายของเขาไม่เคยทำให้เธอยำเกรงหรือเชื่อฟังได้เลยสักนิด
"อย่ามาทำเหมือนฉันเป็นเด็กนะ" เป็นอย่างที่บอก.. เมื่อสิ้นเสียงต่ำอิงเอยก็หันมาแยกเขี้ยวใส่ ก่อนสะบัดหน้าหนีกลับไปอย่างเดิม
"ก็เด็กกว่าฉันมั้ยล่ะ" ไบรอันย้อนขำๆ ถึงภาพรวมภายนอกร่างบางจะดูโกงอายุ แต่ตอนเดินข้างกันนี่ยังไงเขาก็เหมือนตาแก่ตัณหากลับจ้องฟันเด็กมอต้นชัดๆ =_="
"ขยับมา.." เสียงต่ำย้ำขึ้นอีก แต่แผ่นหลังโค้งบางก็ยังคงนิ่ง ดื้อชิบ..
"จะขยับมาเองหรือจะให้ฉันไปหา.." คนตัวใหญ่ใช่ว่าจะยอม เขายื่นคำขาดอีกครั้งในขณะที่มือล้วงเข้าไปหยิบอะไรบางอย่างในกระเป๋ากางเกงออกมาอย่างเงียบเชียบ.. มันคือซองยาปลุกเซ็กส์ที่พยัคฆ์ให้เขาไว้
"แล้วคุณจะยุ่งอะไรกับฉันนักหนาเนี่ย นอนเงียบๆ ไปเลย! " อิงเอยบ่นเสียงขุ่นด้วยความหงุดหงิด ถ้ารู้ว่าเขาจะเรื่องมากขนาดนี้เธอปล่อยเขากลับบ้านไปตั้งแต่แรกก็ดีหรอก ไม่น่าทำตัวเป็นคนดีเลยจริงๆ
หมับ!
"อ๊ะ.. คุณ! ? " คนบ่นผวาตกใจเมื่อไม่ทันพูดจบประโยคดีคนตัวใหญ่ก็ขยับเข้ามาซ้อนอยู่ข้างหลัง พร้อมกับตวัดแขนกอดรัดรอบเอวของเธอไว้อย่างรวดเร็ว คำบ่นอีกหลายคำที่กำลังจะออกมาจึงถูกกลืนลงคอไปแบบดื้อๆ เปลี่ยนมาดิ้นรนเอาตัวรอดแทน ความพลาดอีกอย่างคือเธอไม่น่านอนหันหลังให้เขาเลย!
"หรือว่ากลัวฉันจะทำอะไร.." น้ำเสียงเจ้าเล่ห์กระซิบถามชิดริมใบหูชวนขนลุก ไม่พอใครคนนั้นยังจงใจเป่าลมหายใจร้อนผ่าวรดลำคอขาว จนเธอต้องรีบหดคอหนีพัลวัน
"คะ.. แค่ระแวงนิดหน่อยเท่านั้นแหละ ก็คุณมันหื่นกามหนิ! ปล่อยเลยนะ! อ๊ะ อย่าจับนะ! " เสียงหวานหวีดร้องด้วยแตกตื่นอีกครั้งเมื่อมือใหญ่คว้าจับเข้าที่หน้าอกนุ่มหยุ่นของเธออยากอุกอาจพร้อมกับขยำเบาๆ
"หึ ดีแล้วล่ะที่ไม่กลัว.. เพราะยังไงคืนนี้เธอก็หนีฉันไม่พ้น หึหึ" เสียงพร่ากระซิบบอกมาอีกพร้อมกับหัวเราะในลำคอเหมือนคนโรคจิต!
อิงเอยหน้าถอดสี.. ใจเต้นไม่เป็นส่ำเมื่อรู้สึกได้ถึงความจริงจังในน้ำเสียงนั้น และยิ่งชัดเจนไปอีกเมื่อมืออีกข้างของเขาสอดเข้าใต้ชายกระโปรงชุดเดรสของเธอ
"อะ อื้อ.. คะ คุณ หยุดนะ ไม่เอา! อะ อ๊าาา~อุ๊บ! " มือบางรีบยกขึ้นปิดปากตัวเองไว้แน่นทันทีที่เผลอส่งเสียงน่าอายออกไป เหตุมาจากความสาวสดถูกนิ้วมือบุรุษเพศรุกล้ำเข้าไปอย่างอุกอาจ ไม่แม้แต่จะทันได้ห้ามหรือตั้งตัวความกระสันในอารมณ์ที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนก็ก่อเกิดขึ้นมาจากตรงนั้นที่แม้แต่ตัวเองก็ยังไม่เคยสัมผัสเข้าไปลึกซึ้งถึงข้างในอย่างเขา!
"อื้อ~ " ริมฝีปากร้อนพรมจูบลงบนซอกคอขาวที่กำลังส่งกลิ่นหอมอ่อนยั่วยวนราวกับดอกไม้แรกแย้มรอผีเสื้อมาดอมดม ขณะเดียวกันมือก็ปรนเปรอช่วงล่างให้แบบไม่มีหยุดพัก
"อะ อื้อออ~ " ร่างบางเริ่มจะทนไม่ไหวหันมามองเขาพร้อมกับส่ายหน้าระรัวเพื่อบอกเป็นนัยว่าให้หยุด เพราะเธอกลั้นเสียงไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว แต่ใครคนนั้นกลับยกยิ้มกริ่มใช้นิ้วปรนเปรอกลางกายเล็กต่อไป จนเสร็จสุขสม..
"หึ.." ไบรอันมองภาพตรงหน้าด้วยความพึงพอใจก่อนเอื้อมไปหยิบซองยาขนาดเล็กที่เอาออกมาวางไว้ข้างหมอนมาฉีกเปิดแล้วกรอกเข้าปากพอประมาณ เสร็จก็พลิกตัวร่างบางนอนหงาย แล้วเชยปลายคางเล็กเงยขึ้นเพื่อรับจูบ ปากหนาบดเบียดสอดแทรกผงยาสีขาวเข้าไปในปากเล็กอย่างแนบแน่น
"อื้ออ~" รสชาติแปลกๆ ที่ต่างไปจากทุกทีที่เคยจูบกันทำอิงเอยพยายามถอยหนีแต่ขัดขืนอะไรไม่ได้เลยเพราะเรี่ยวแรงแทบจะไม่มีเหลือ ซ้ำไบรอันยังตะโบมจูบเธอด้วยความหื่นกระหาย ตวัดลิ้นเกี่ยวแลกน้ำลายกันอย่างตะกละตะกลาม
แม่จ๋า.. น้องเอยกำลังจะถูกตาแก่หัวงูกินแล้ว T^T
"อื้อ~ คะ คุณ.." จูบกันอยู่นานเสียงหวานก็เริ่มโอนอ่อน ช้อนตาขึ้นมองสบตาคมด้วยแววตาหวานฉ่ำหลังจากที่เขาถอนจูบออกไป คนตัวใหญ่ยกยิ้มมุมปากทันทีเมื่อรู้ว่ายาเริ่มออกฤทธิ์ ไม่รอช้าจึงยืดตัวขึ้นถอดเสื้อออกจนท่อนบนเปลือยเปล่า
ร่างกายกำยำของบุรุษเพศปรากฏต่อสายตาคนมองทำเอาใจเต้นแรงไม่เป็นส่ำ เกิดความรู้สึกอยากลูบไล้และครอบครองไว้แต่เพียงผู้เดียว.. แววตาเสน่หาที่อิงเอยมองมาทำคนตัวใหญ่กระหยิ่มยิ้มย่องอย่างได้ใจ ไม่รอให้อีกฝ่ายรอนานก็ก้มลงซุกไซ้ริมฝีปากเข้าหาซอกคอหอมฟ้อนเฟ้นผิวขาวอย่างกระหายหื่น.. ความเนียนใสราวกับผิวเด็กทำไบรอันลุ่มหลงถึงขั้นต้องตีตราจองไว้ เขาอยากทำให้อีกฝ่ายแปดเปื้อนจนไม่มีหน้าไปนอนกับผู้ชายคนอื่นได้อีก!
"อะ อ๊ะ อ่า.." ฤทธิ์ยาปลุกเร้าอารมณ์ความต้องการของอิงเอยให้เปิดเผยออกมาจนหมดเปลือก สมยอมพร้อมใจยกมือขึ้นขยุ้มเรือนผมสีน้ำตาลทองของร่างสูงที่กำลังฟ้อนเฟ้นทรวงอกนุ่มใต้ร่มผ้าอย่างเมามัน ร่างกายบอบบางแอ่นขึ้นรับสัมผัสวาบไหวพลางบิดเร่าอย่างเย้ายวน.. ราวกับคนโดนของไม่ว่ามือหนาจะลากผ่านไปตรงไหนร่างกายไม่รักดีก็ร้อนรุ่มด้วยความรัญจวนที่เริ่มทวีคูณขึ้นทุกขณะ
พรึ่บ!
เรือนร่างหอมหวานที่ไม่ว่าจะจับไปไหนก็นุ่มนิ่มทำให้ร่างสูงที่ตอนแรกกะว่าจะไม่เล้าโลมอะไรมากกลับต้องเปลี่ยนความคิด ผละออกไปถอดเสื้อผ้าของร่างบางออกจนหมดทุกชิ้น.. แสงจันทร์สลัวสาดส่องผ่านกรอบหน้าต่างเข้ามากระทบเรือนร่างเพรียวบาง เปล่งออร่าขาวนวลราวกับกำลังปุยนุ่นออกมา ทำใจคนมองเต้นถี่ระรัว รู้สึกลุ่มหลงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ไม่รู้ว่าเป็นเพราะฤทธิ์ยาที่กินเข้าไปหรือเพราะเสน่ห์ของคนตรงหน้ากันแน่
"คะ คุณ.. อื้อ~ ร้อน.." เสียงครางหวานทำคนตัวใหญ่ได้สติ ยกยิ้มกริ่มเมื่อเห็นสายตาอ้อนวอนขอความช่วยเหลือจากคนตัวเล็ก.. ก้อนเนื้อนุ่มหยุ่นซ่อนรูปถูกฟ้อนเฟ้นโดยปราศจากเสื้อผ้าขวางกั้น ความนุ่มนิ่มบวกกลิ่นหอมอ่อนราวกับดอกไม้แรกแย้มทำไบรอันมัวเมายิ่งกว่าแอลกอฮอล์ราคาแพงยี่ห้อไหนๆ เขาลากปลายลิ้นผ่านและขบเม้มเนื้อสาวไปทั่วซุกซอกทุกมุมอย่างตะกละตะกลาม
"อะอ๊า~ อื้อ อ่า" ความร้อนชื้นจากปลายลิ้นสากที่ช่วงชิมร่างกายไปทั่วทำอิงเอยยิ่งร้อนรุ่ม ซ่านหวิวตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าจนอยู่ไม่สุข บิดตัวเกร็งอย่างกระสับกระส่าย
"ฮึ่ม.. " ไบรอันครางต่ำด้วยความขัดใจ เพราะยังอยากเชยชมร่างอ่อนระทวยตรงหน้าต่อแต่ช่วงล่างกำลังปวดหนึบ อยากจะปลดปล่อยเต็มที.. มือใหญ่ปลดกางเกงออกเล็กน้อยก่อนล้วงเอาอาวุธคู่กายออกมาชักขึ้นลงเบาๆ เพื่อปลอบประโลมให้มันใจเย็น แต่เหมือนจะไม่ช่วยอะไรเลย ยิ่งเห็นเหยื่ออันโอชะนอนเผยอปากมองมาด้วยสายตาเชื้อเชิญเขายิ่งใกล้จะตบะแตก!
"ปลอบมันหน่อยสิ.." ร่างสูงก้มลงบดขยี้ปากบางหนักๆ ก่อนผละออกแล้วเคลื่อนตัวขึ้นมานั่งคร่อมไหล่บางไว้ จับมังกรยักษ์สีสวยจ่อไปที่ริมฝีปากแดงเจ่อเพื่อให้เธอช่วยปลอบมันอีกแรง
"อื้ม.." ร่างบางยอมรับตัวตนอีกคนเข้าปากไปอย่างไม่อิดออด ก่อนจะช้อนตาขึ้นมองสบตาคมด้วยความทุกข์ทรมานบ้าง เพราะเธอปลดปล่อยตัวเองไปหลายครั้งแล้วแต่ก็ยังไม่พอใจ อยากได้มากกว่านี้ เขาก็ช่างไม่รู้ใจ..
"อ้าาา~ อย่างนั้น.. อืม เด็กดี ซี้ดดด.." ยิ่งได้ยินเสียงต่ำครวญครางอย่างพึงพอใจ อิงเอยก็เลยกลายเป็นคนบ้ายอ โลมเลียท่อนลำแข็งขืนที่มือกำไม่รอบนั้นอย่างตั้งใจ แต่เหมือนจะไม่ทันใจเขา
"อื้อ~ อ็อก! อึก! " มือใหญ่จับศีรษะเล็กไว้แน่นก่อนเด้งเอวสวนเข้ามาระรัวจนเธอสำลักน้ำหูน้ำตาไหล แต่ขัดขืนอะไรไม่ได้นอกจากต้องทน.. ไม่นานไบรอันก็ผละออกไปและก้มลงจูบปลอบเธอเบาๆ
"อึก.. คะ คุณ.. ช่วยหน่อยสิ.. มัน.. อื้อ.." คนไม่เคยผ่านมือชายอ้อนวอนคนตัวใหญ่ออกมาอย่างหน้าไม่อาย ร่างเปลือยเปล่านอนบิดเร่าอย่างกระสับกระส่าย ปากบนขบปากล่างน้อยๆ พร้อมกับใช้มือลูบคลำร่างกายตัวเองไปทั่ว.. คนมองของขึ้นหนักยิ่งกว่าเดิม! แม้ไม่มีถุงยางอนามัยติดตัวสักอันไบรอันก็ไม่สน จับเรียวขาเล็กแยกออกกว้างก่อนดันตัวตนลำใหญ่เข้าไป..
"อะ อ๊าา! จะ เจ็บ.. ไม่เอา! " คนที่เคยเรียกร้องในตอนก่อนหน้า บัดนี้กรีดร้องเสียงหลงพร้อมกับพยายามขยับกายหนีสิ่งแปลกปลอมขนาดใหญ่ที่กำลังรุกล้ำเข้ามาด้วยท่าทางแตกตื่น
"ชู่ว~ อย่าเกร็ง" เอวบางถูกมือแกร่งยึดไว้ไม่ให้หลบหนี ในขณะที่มืออีกข้างก็พยายามดันแก่นกายใหญ่เข้าไปในช่องทางคับแคบอย่างทุลักทุเล เพราะแค่ร่างกายอิงเอยก็ตัวเล็กกว่าชาวตะวันตกแท้ๆ อย่างเขาตั้งหลายเท่าแล้ว ตรงส่วนนั้นจึงไม่ต้องพูดถึงว่ามันจะคับแน่นขนาดไหน
"ฮื่อออ มะ ไม่เอา เจ็บ! ฮึ่ก" ดันเข้าไปได้ยังไม่ถึงครึ่งลำก็เหมือนเดินทางมาจนถึงทางตันเพราะเขาไม่สามารถเข้าไปได้อีก เมื่อร่างบางนอนเกร็งจนตัวสั่น น้ำตาและเสียงสะอื้นมันบรรยายความรู้สึกได้ดีว่าเธอปวดร้าวแค่ไหน กระทั่งฤทธิ์ยาก็ยังเอาไม่อยู่.. ด้วยความสงสารไบรอันจึงหยุดไว้แค่นั้นก่อนเพื่อจูบปลอบและเล้าโลมให้อิงเอยผ่อนคลายตัวเองให้มากกว่านี้
"อะ อ่า.. อึก F*ck! ไม่ไหวแล้วโว้ย! " เสียงต่ำสบถออกมาด้วยความอึดอัดเนื่องจากขยับไม่ได้ดั่งใจ แม้ร่างบางจะเริ่มผ่อนคลายแล้วแต่มังกรของเขาก็ยังมีขนาดใหญ่กว่าช่องทางของเธออยู่ดี เลยไม่ดันทุลังจะดันต่อเพียงเริ่มขยับเข้าออกเนิบๆ .. ขยับอยู่นานอะไรๆ มันก็ลื่นไหลมาขึ้นร่างสูงจึงไม่รอช้าที่จะขยับตามใจตน
"อะ อ๊ะ อ๊า อื้อออ" อิงเอยนิ่วหน้าด้วยความจุกปนเสียวเมื่อไบรอันเร่งจังหวะเร็วขึ้นเรื่อยๆ เธออึดอัดจนหายใจไม่เป็นจังหวะ แต่คนข้างบนกลับทำหน้าฟิน.. สุขสมอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
"อืมม.." ขยับอยู่นานสะโพกแกร่งก็ค่อยๆ ผ่อนเบาลงจนหยุดนิ่ง ร่างสูงใหญ่โถมตัวก้มลงจูบปากบางหนักๆ ก่อนผละออกแล้วพลิกตัวเธอนอนคว่ำ ยกสะโพกขึ้นสูง และจับท่อนลำร้อนดันเข้าไปอีกครั้ง..
"อะ อ๊า~" ร่างบางครางกระเส่าเมื่อเข้าได้ไม่ทันไรเขาก็ขยับต่ออย่างรวดเร็ว ความเจ็บปวดหายไปแล้ว แทนที่เข้ามาด้วยความรู้สึกแปลกใหม่ที่ไม่เคยได้สัมผัสแต่ในตอนนี้กลับโหยหาและเรียกร้อง..
พั่บๆ ๆ ๆ!!
"อ๊า คุณ! อื้ออ เร็วๆ อ๊าา" ร่างอ่อนนุ่มถูกดึงขึ้นมากอดไว้ด้วยลำแขนแกร่ง ก่อนที่ไบรอันจะอัดสะโพกเข้าใส่อีกฝ่ายระรัวตามคำขอ เพียงไม่นานอิงเอยก็ปลดปล่อยด้วยความสุขสม ถูกวางให้นอนคว่ำลงอย่างเดิมก่อนที่สะโพกหนาจะเริ่มขยับอีกครั้งเพื่อเติมเต็มอารมณ์ให้กับตัวเองบ้าง
"อ่า อืมม ซี้ดดด F*ck!! " เสียงต่ำคำรามออกมาด้วยความกระสัน ยิ่งกระแทกกระทั้นเร็วขึ้นเท่าไรยิ่งครวญครางไม่เป็นภาษา จนกระทั่งปลดปล่อยออกมาเต็มรักและเต็มช่องทาง..
"อื้อ อ๊าาา~" เพียงไม่นานเสียงครางกระเส่าของทั้งคู่ก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง
และดังตลอดเกือบทั้งคืน..
เวลาประมาณเกือบจะตีห้า.. คนอ่อนแอก็สลบไสลแพ้ไปตามระเบียบ คนที่ยังไหวอยู่ปลดปล่อยเป็นครั้งสุดท้ายก่อนผละออกมานอนพักเหนื่อยข้างกัน สักพักก็ลุกเดินไปเปิดไฟเพื่อจะหาเสื้อผ้ามาใส่ แต่พอห้องทั้งห้องสว่างจ้าสภาพที่เห็นตรงหน้าก็ทำเอาช็อก ยืนนิ่งไปชั่วขณะ.. เลือดสีสดเปรอะเปื้อนไปทั่วที่นอนและช่องทางของคนหลับจนดูน่ากลัว..
พอสติมาร่างสูงจึงเดินไปหยิบเสื้อผ้ามาใส่แล้วเอาผ้าห่มพันตัวร่างบางไว้จนมิด ก่อนม้วนฟูกเยินๆ โยนทิ้งออกนอกหน้าต่างไป โชคดีที่มันเป็นที่ดินเปล่าที่มีหญ้าขึ้นสูงจึงไม่น่าเป็นที่สงสัยของใครๆ พอเรียบร้อยก็ก้มลงช้อนตัวคนหลับขึ้นอุ้ม เดินไปปิดไฟและออกจากห้องไปโดยไม่ลืมล็อกลูกบิดจากข้างในไว้ให้เจ้าของห้องด้วย ก่อนจะพาร่างสลบไสลลงมาที่รถและขับออกไปอย่างรวดเร็ว..
..
..
..
..
เสร็จอิป๋าจนได้ เรท 16+ เอาอยู่มั้ยเนี่ยยยย 55555
Single Dad คุณพ่อเลี้ยงเดี่ยว Writer : Aile'Nตอนที่ 30 (ตอนจบ) "ท้องแฝดหรอคะ! ? "อายุครรภ์ราวสองเดือน อิงเอยก็เริ่มแพ้ท้องอย่างหนัก ถึงขนาดกินอะไรไม่ค่อยได้จนน้ำหนักลดฮวบ.. กลัวว่าถ้าเป็นแบบนั้นต่อไปจะส่งผลถึงพัฒนาการของลูกในท้องเธอก็เลยให้สามีพามาหาคุณหมอ กระทั่งมีโอกาสได้อัลตราซาวด์ดูคนในท้องคุณหมอก็บอกว่าเธอท้องลูกถึงสองคน!"ครับ นี่คนแรก ส่วนตรงนี้ก็อีกคน" คุณหมอบอกพลางเลื่อนอุปกรณ์ที่ใช้อัลตราซาวด์ไปบนท้องนูนๆ ของเธอในขณะที่มือชี้ไปยังหน้าจอมอนิเตอร์ที่ปรากฏภาพแปลกๆ ดูไม่คุ้นตาสำหรับคุณแม่มือใหม่ เธอมองไม่ออกว่าอะไรเป็นอะไรแต่รู้สึกตื่นเต้นจนมือสั่น และมีเหงื่อผุดซึมทั้งที่ภายในห้องแอร์เย็นเฉียบ.."แบบนี้ก็ดีน่ะสิ! โคตรโชคดีเลย ท้องครั้งเดียวได้มาตั้งสองคน" คุณพ่อลูกสอง.. ไม่สิ ลูกสามแล้วต่างหากพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ตาคมยังไม่ละไปจากหน้าจอมอนิเตอร์เลยสักวินาทีเดียว"ครับ.. คนส่วนใหญ่ก็คิดแบบนั้น.. แต่หมอก็ให้คำแนะนำไปหลายรายแล้วว่าการท้องแฝดไม่ใช่เรื่องน่ายินดีอย่างที่คิด.." คุณหมอบอกเสียงเรียบ ใบหน้านิ่งงันไม่แสดงอารมณ์ใดๆ ออกมาเลยจนคนฟังแอบกลัวในสิ่งที่เขากำลังจะพูด
Single Dad คุณพ่อเลี้ยงเดี่ยว Writer : Aile'Nตอนที่ 29"เอ๋ น้องอลันคุณพี่เลี้ยงมารับกลับไปแล้วนะคะ" คุณครูประจำชั้นทำหน้าตามึนงงเมื่อเห็นคนตัวใหญ่มาถามหาลูกชายทั้งที่ก่อนหน้าไม่กี่นาทีเด็กชายถูกพี่เลี้ยงมารับกลับไปแล้ว"อ่า.. หรอครับ สงสัยเธอลืมโทรบอกผมน่ะครับ" ร่างสูงบอกก่อนยิ้มให้แล้วขอตัวกลับ ไม่ใช่แค่คุณครูที่งงเขาเองก็งงเหมือนกันว่าทำไมอิงเอยถึงมารับอลันโดยไม่บอกเขาก่อน เพราะตั้งแต่กลับมาจากเชียงใหม่เขาก็ทำหน้าที่ปลุก พาอาบน้ำแต่งตัวและไปรับไปส่งลูกที่โรงเรียนทุกวันจนกลายเป็นกิจวัตรไปแล้ว แต่ก็ไม่อยากจะคิดอะไรมาก คาดว่าร่างบางคงอยากจะมารับอลันด้วยตัวเองและลืมโทรบอกเขาก็เลยตรงกลับบ้านเลย"มีอะไรหรือเปล่า" สองเท้าที่กำลังก้าวเดินอย่างสม่ำเสมอหยุดชะงัก ก่อนยืนถามหัวหน้าสาวใช้ประจำบ้านด้วยความสงสัย เพราะบังเอิญเจอกันตรงทางเข้าพอดีและใครคนนั้นก็มีท่าทางแปลกๆ จ้องมองเขาด้วยรอยยิ้มเย็นๆ เหมือนมีอะไรในใจ"มีค่ะ.." เพลงบอกเพียงเท่านั้นก็หยุดเพื่อให้อีกคนถามมาก่อนถึงจะเล่าต่อ ซึ่งนิสัยแบบนี้ที่เธอชอบทำไบรอันไม่เคยชอบเลยสักที เพราะถ้าเป็นเรื่องสำคัญกว่าจะรู้เรื่องคงทำเอาหงุดหงิดน่าดู"มี
Single Dad คุณพ่อเลี้ยงเดี่ยว Writer : Aile'Nตอนที่ 28ตกกลางดึกในคืนนั้น.. คนท้องรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเพราะอาการปวดท้องพ่วงด้วยปวดปัสสาวะจึงลุกไปเข้าห้องน้ำ ก่อนจะกลับมา แต่อาการปวดทำให้นอนไม่ได้ ต้องดันหมอนไปชิดหัวเตียงและนั่งพิงเพื่อรอดูอาการไปก่อน ใจหนึ่งก็อยากจะปลุกสามีให้ตื่นมาอยู่เป็นเพื่อนแต่มันก็ดึกมากแล้วเลยไม่อยากรบกวนไม่รู้ว่าอาการที่เป็นอยู่มันอันตรายแค่ไหน แต่มันปวดหน่วงๆ เหมือนตอนเป็นประจำเดือน ซึ่งก็ทรมานอยู่ไม่น้อย ครั้นนั่งคิดไปคิดมาก็นึกขึ้นได้ว่าตอนไปห้างฯ ได้ซื้อหนังสือคุณแม่มือใหม่กลับมาด้วย เลยลุกไปหยิบมาอ่านโดยเปิดแค่โคมไฟหัวเตียง เป็นหนังสือที่เธอคาดหวังและตั้งใจจะฝากชีวิตของลูกไว้กับมัน เพราะในนี้มีบอกทุกอย่างทั้งอาการ สาเหตุและวิธีดูแลตัวเองตั้งแต่เริ่มท้องจนถึงตอนคลอด..'การปวดท้องจากการหดรัดตัวของมดลูก.. จะมีอาการคล้ายๆ ปวดประจำเดือนเพราะมดลูกมีการบีบรัดตัว แต่ปวดไม่บ่อยนัก ไม่นานก็หาย และไม่เป็นอันตราย แต่ต้องระวังสำหรับคุณแม่ท้องแก่ ถ้าปวดบ่อยๆ และถี่จนผิดปกติต้องรีบไปพบแพทย์'ดวงตากลมไล่อ่านทุกข้อความในหนังสือหน้าที่พิจารณาแล้วว่าตรงกับอาการของตัวเอง เ
Single Dad คุณพ่อเลี้ยงเดี่ยว Writer : Aile'Nตอนที่ 27วันต่อมา..ไบรอันกับอิงเอยบินกลับกรุงเทพฯ ในตอนเกือบเที่ยง ก่อนจะถึงวันงานแต่งอย่างเป็นทางการพ่อกับแม่ของเธอถึงจะบินตามมาร่วมงานพอกลับมาถึงบ้านทั้งคู่ก็ต้องตกใจเพราะว่าอลันไม่ได้ไปโรงเรียนอย่างที่คิดและควรจะเป็น เพลงบอกว่าเจ้าตัวเล็กคิดถึงพ่อกับแม่เลยงอแงไม่อยากไปเรียน เอาแต่ขลุกตัวอยู่ในห้องมาตั้งแต่เช้า ทั้งที่เมื่อวานก็ยังปกติดีแต่เหมือนวันนี้จะทนไม่ไหวงอแงออกมา แต่เพลงก็ไม่ได้ละเลยคอยไปดูอยู่ตลอดและเพิ่งจะกลับลงมาเมื่อไม่กี่นาทีก่อนนี่เอง"หม่ามี้! ฮื่ออออ อลัน ฮื่อ คิดถึง" เมื่อรู้ข่าวอิงเอยก็รีบตรงขึ้นไปหาเด็กชายบนห้องโดยมีคนตัวใหญ่เดินตามมาติดๆ ทันทีที่เจอหน้ากันอลันก็ปล่อยโฮออกมาแล้ววิ่งเข้ามากอดเธอไว้แน่น"โอ๋ๆ ไม่ร้องนะครับคนเก่ง มี้กลับมาแล้วครับ ชู่ว~" เสียงหวานเอ่ยปลอบขณะโอบกอดร่างเล็กๆ นั้นไว้ด้วยความรัก ก่อนจะอุ้มขึ้นเพื่อพาไปนั่งบนโซฟาดีๆ"ฮื่อๆ หม่ามี้.. อึก ไปไหนมา ฮื่อออ" เสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นของเด็กชายทำอิงเอยสงสารจับใจ แต่คนเป็นพ่อกลับนั่งมองยิ้มๆ เพราะอยู่ด้วยกันมาเพียงเดือนกว่าๆ เท่านั้นอลันก็ติดร่างบาง
Single Dad คุณพ่อเลี้ยงเดี่ยว Writer : Aile'Nตอนที่ 26เมื่อผ่านด่านพ่อตาขาโหดมาได้ (อย่างทุลักทุเล) งานแต่งงานแบบเรียบง่ายก็ถูกจัดขึ้นที่แรกยังบ้านเกิดของฝ่ายเจ้าสาว ก่อนที่จะจัดงานใหญ่อีกครั้งที่กรุงเทพฯ โดยแขกที่มาร่วมงานในวันนี้ก็เชิญแค่ญาติพี่น้องและเพื่อนฝูงคนสนิทกันเท่านั้น เป็นงานผูกแขนสวมแหวนกันธรรมดาๆ แต่ที่ไม่ธรรมดาเห็นทีจะเป็น 'สินสอด' ที่ไม่ว่าใครเห็นก็ต้องล่ำลือกันไปทั่วทั้งตำบล!เงินสดจำนวนร้อยล้านบาทที่ต้องวางใส่พานใบใหญ่ถึงสิบใบถึงจะพอบวกทองคำแท่งหนักเท่าน้ำหนักตัวเจ้าสาวและรถยนต์ขนาดครอบครัวอีกหนึ่งคัน แค่นั้นก็มากเกินพอที่จะกลบคำครหานินทาและทำให้คนเป็นพ่อแม่ถึงกับยิ้มหน้าบานตลอดงานเพราะได้ยินแต่คำสรรเสริญเยินยอไม่ขาดสาย แม้จะเหมือนเป็นงานเล็กๆ แต่เจ้าของบ้านก็ถึงขั้นลงทุนปิดบ้านเลี้ยงฉลองทั้งแขกที่มาร่วมงานและบรรดาคนงานในไร่ตลอดทั้งวัน"ไปพักกันเถอะลูก เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว เดี๋ยวพวกนี้แม่กับเด็กๆ เก็บกวาดเอง" คนเป็นแม่เดินมาบอกคู่บ่าวสาวในตอนงานเลิก แม้สามีกับพวกคนงานในไร่จะยังตั้งวงสังสรรค์กันอยู่ อิงเอยพยักหน้ารับคำก่อนพาไบรอันขึ้นห้องไปพักผ่อนเพราะเหนื่อยกันมาท
Single Dad คุณพ่อเลี้ยงเดี่ยว Writer : Aile'Nตอนที่ 25"คุณ! ปะ เป็นยังไงบ้างอ่ะ เจ็บมากหรือเปล่า แล้วทำไมเดินออกมาแบบนี้! ? " คนที่รออยู่หน้าห้องฉุกเฉินรีบพุ่งเข้าไปหาคนเจ็บที่เดินออกมาด้วยท่าทางอิดโรย เสื้อผ้าหลุดลุ่ยอาบไปด้วยเลือดจากบาดแผลเพราะไม่ยอมให้หมอเปลี่ยนเป็นชุดคนไข้และนอนค้างที่นี่เพื่อรอดูอาการ"ฉันไม่เป็นไร กลับกันเถอะ" ไบรอันบอกก่อนเดินนำไปก่อนอย่างไม่สนใจอะไร เขาอาจจะบ้าที่บอกให้หมอใช้แค่ยาชาช่วยในการผ่าเอากระสุนออก พอทำแผลเสร็จก็ปฏิเสธที่จะแอ็ดมิทและเดินโทงๆ ออกมา เหตุผลก็แค่ว่าเขาไม่ชอบโรงพยาบาล.."กะ กลับเลยหรอ? แต่หน้าคุณซีดๆ นะ" อิงเอยเลิกลั่ก เร่งฝีเท้าเดินตามอีกคนมาจนทันและพยายามจะแย้งด้วยความเป็นห่วง เลือดไหลเยอะขนาดนั้นเขาควรจะถูกเข็ญออกมาด้วยรถเข็นแบบนั่งหรือไม่ก็เตียงแล้วพาไปที่ห้องพักฟื้นสิ ไม่ใช่แบบนี้!"จัดการเรื่องยากับค่ารักษา ฉันจะไปรอที่รถ" คนตัวใหญ่ไม่ได้พูดอะไรกับร่างบางอีก เพียงหันไปบอกคินที่เดินตามมา แล้วจูงมือเล็กพาเดินกลับไปที่รถท่ามกลางสายตาผู้คนรอบข้างที่มองมาอย่างสนใจ เพราะเลือดสีแดงสดมันแปดเปื้อนตามตัวและเสื้อผ้าของทั้งคู่จนแยกไม่ออกว่าใคร