LOGINChapter 5
“ไม่เอา ไม่ต้องดู เดี๋ยวนายหาเรื่องแกล้งฉันอีก” ณิชาปัดมือของเขาออก เพราะกลัวว่าเขาจะหาเรื่องแกล้งเธอ
“อ้าปากเร็ว ฉันไม่แกล้งเธอหรอกน่า...” เมื่อณิชาอ้าปาก เขาก็ใช้สายตาคมกริบสอดส่องไปในโพรงปากเล็กที่ขาวสะอาดราวกับหมอฟัน และวินิจฉัยตามแบบฉบับหมอหื่น
“คอลึกมาก แล้วที่เมื่อยปากสาเหตุอาจจะเกิดจากอมอะไรนานๆ หรือโดนของใหญ่กระแทกปากอย่างแรงละมั้งเนี่ย” ใบหน้าหล่อเหลาเอ่ยพูดด้วยสีหน้าจริงจัง จนเพื่อนสาวคล้อยตามคำพูดของเขา
“ใช่...ฉันรู้สึกแบบนั้นเลยเฟิล...” ณิชาพยักหน้ารัวๆ เออออไปตามเพื่อนคนตัวสูง เพราะเธอรู้สึกเหมือนโพรงปากโดนกระทุ้งอย่างแรง
“หึๆ...” ไรเฟิลหลุดขำออกมา และส่ายหัวด้วยใบหน้าอมยิ้ม ก่อนจะเดินผิวปากเข้าห้องน้ำไป
“ขำอะไรของเขาวะเนี่ย...บ้าไปแล้วมั้ง” ณิชามองตามไรเฟิลอย่างงุนงง เมื่อไรเฟิลเดินอมยิ้มอารมณ์ดีเดินเข้าห้องน้ำ และจากนั้นเธอก็เดินเข้าครัวไปทำอาหารเช้า
“โห...ปลาหมึกผัดฉ่าของโปรดฉันเลย รู้ใจจริงๆ ว่าฉันกำลังอยากกินอยู่พอดี...” เขาเดินเข้ามาซ้อนหลังณิชา ในขณะที่ณิชากำลังยืนจัดอาหารอยู่มุมโต๊ะนั่งกินข้าวขนาดเล็ก
“ทะ...ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้าดี ๆ ถอยไปเลยเกะกะ” ณิชาเอ่ยบอกเสียงสั่น โดยที่ไม่กล้ามองหน้าเพื่อนชายคนสนิท เมื่อเขาพันผ้าเช็ดตัวไว้ที่เอวสอบอย่างหมิ่นเหม่ แล้วมายืนซ้อนหลังเธอ จนเธอได้กลิ่นครีมอาบน้ำที่หอมละมุนจากตัวของเขา อีกทั้งน้ำเม็ดเล็กยังเกาะตามผิวกายสมส่วนที่มีซิกซ์แพ็กเป็นลอนสวยจนน่าลูบไล้ทั้งวันทั้งคืน
‘คิดอะไรบ้าๆ ของแกยัยณิ ทำเป็นหิวผู้ไปได้ นั่นเพื่อนแกนะ’ ณิชาค่อนขอดตัวเองในใจ
“อื้อ...อะไรของนายเนี่ย” ณิชาปัดมือสากออก เมื่อเขายกมือมาลูบปากของเธอ
“ก็เธอน้ำลายหก หิวข้าวขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“อืมๆ ฉันหิวแล้ว แต่เดี๋ยวฉันไปหยิบชุดคลุมมาให้นายใส่ดีกว่า จะได้กินข้าวกันสักที”
“ชุดคลุมของเธอเล็กเท่าหมาใส่...”
“นายว่าฉันเป็นหมาเหรอ?”
“ฉันไม่ได้ว่าเธอเป็นหมาสักหน่อย อย่ามาร้อนตัว ฉันว่าชุดคลุมของเธอต่างหาก...”
“ชิ! แล้วนายจะนั่งกินข้าวแบบนี้หรือไง”
“ก็นั่งมันแบบนี้เนี่ยแหละ หรือเธอหิวฉันแทนข้าวหรือไง ถึงได้โฟกัสมองฉันมากกว่าข้าว” ไรเฟิลเลิกคิ้วถามณิชาด้วยสีหน้ากวนๆ
“บ้า...ใครหิวนายไม่ทราบ”
“ถ้าไม่หิวฉัน ก็ตักข้าวกินกันเร็ว ฉันหิวข้าวละ กินข้าวเสร็จเธอก็รีบไปซักเสื้อผ้าให้ฉัน”
“รับทราบเจ้าค่ะคุณไรเฟิลขา นั่งรอสักครู่นะคะคุณชาย...” ณิชาพูดน้ำเสียงประชดประชันหมั่นไส้เพื่อนชายคนสนิท ก่อนที่เธอจะเดินไปตักข้าวในครัวมาสองจาน แล้ววางจานข้าวไว้ตรงหน้าเขาและที่ของตัวเอง อีกทั้งยังรินน้ำดื่มให้เขาเสร็จสรรพราวกับพนักงานเสิร์ฟอาหารตามภัตตาคารโรงแรมระดับห้าดาว
“ฟอด! ขอบคุณครับ”
“ไอ้บ้าเฟิล หอมแก้มฉันทำไมเนี่ย” ณิชาเอามือลูบแก้มตัวป้อยๆ ด้วยใบหน้าร้อนผ่าว เมื่อเพื่อนคนตัวสูงเอนตัวยื่นหน้าหอมแก้มของเธอฟอดหนึ่ง
“หอมแก้มเมีย เมียน่ารักดูแลผัวดีจริงๆ” ไรเฟิลยกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์เจ้ากล
“พูดผัวๆ เมียๆ อะไรของนายเนี่ย อย่ามาพูดแกล้งฉันแบบนี้นะ” ณิชารีบไปนั่งที่ของตัวเองที่อยู่ตรงข้ามกับเขา
“ฉันไม่ได้แกล้ง แต่ฉันพูดความจริง”
‘อมแล้วก็เรียกว่าผัวเมียปะ’ ชายหนุ่มคิดในใจ
ณิชาส่ายหน้าไปมาให้กับคนขี้แกล้ง เขาก็ชอบพูดแกล้งเธอไปเรื่อยแบบนี้เป็นประจำ...
ตอนพิเศษ 3“ไหนบอกว่าชิมแค่คำเดียว” ณิชาเอ่ยถามเขาด้วยสีหน้ายิ้มๆ“อร่อยดีว่ะ ทำอาหารอร่อยนะเนี่ย” ไรเฟิลเอ่ยชมจากใจ ก่อนที่เขาจะตักอาหารใส่ปากคำแล้วคำเล่าจนหมดจาน ส่วนณิชาก็มองคนตัวสูงกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อยด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม ถึงจะพึ่งรู้จักกันเพียงแค่วันเดียว แต่พอได้อยู่ใกล้เขากลับรู้สึกมีความสุขและรู้สึกอุ่นใจ“เดี๋ยววันหลังมาฝากท้องอีก...” พูดจบเขาก็หยัดตัวลุกขึ้นจากโต๊ะอาหาร แล้วเดินไปนั่งที่โซฟาตามเดิม “นายจะกลับตอนไหนอะ...”“ยังไม่ใช่ตอนนี้ มาดื่มด้วยกันสิมา ฉลองที่เราเป็นเพื่อนกัน”“โอเคๆ เดี๋ยวฉันไปเอาแก้วก่อนนะ” ณิชาเดินเข้าครัวด้วยความดีใจที่ได้เป็นเพื่อนกับเขา ตั้งแต่เจอเขาครั้งแรกในห้องเรียน เธอก็รู้สึกถูกชะตากับผู้ชายคนนี้มากๆ เลย“รินเบียร์มาค่ะเพื่อน” ณิชาส่งแก้วของเธอให้เขาด้วยรอยยิ้มแป้น จากนั้นไรเฟิลก็รินเบียร์ให้หญิงสาว ก่อนที่ทั้งคู่จะชนแก้วเพื่อฉลองการเป็นเพื่อนกันระหว่างเขาและเธอ“เอาอีก เบียร์ขวดนี้แพง แต่อร่อยมาก” ณิชาเริ่มพูดลิ้นพันกัน เพราะเธอกระดกเบียร์เข้าปากครั้งแล้วครั้งเล่า ไรเฟิลพึ่งดื่มไปได้แค่แก้วเดียว แต่ณิชาดื่มไปแล้วสี่แก้ว ความจริงณิชาเป็นค
ตอนพิเศษ 2รถสปอร์ตบีบแตรบริเวณป้ายรถเมล์หน้ามหาลัย แต่ทว่าณิชากลับยืนนิ่ง เพราะคิดว่ารถสปอร์ตหรูคันนี้คงไม่ได้บีบแตรส่งสัญญาณเรียกเธอหรอก ไรเฟิลเลื่อนกระจกรถลง เมื่อเห็นณิชายืนนิ่งอยู่กับที่พร้อมทั้งชะเง้อคอมองรถเมล์อยู่แบบนั้น “ณิชาขึ้นรถ!!”“อ้าว...ไรเฟิล” ณิชามัวแต่ยืนอึ้งไม่ยอมขึ้นรถ เมื่อรู้ว่าเจ้าของรถสปอร์ตหรูเป็นไรเฟิล จนกระทั่งรถประจำทางบีบแตรไล่รถของไรเฟิล“ขึ้นรถมาเร็วๆ!!” ไรเฟิลตะโกนบอกณิชาอีกครั้ง ณิชาจึงรีบวิ่งไปขึ้นรถสปอร์ตอย่างเลี่ยงไม่ได้“ชักช้าเหมือนเต่า”“อ้าว...” ณิชาได้แต่ร้องอ้าว เพราะไม่รู้จะเถียงคนปากร้ายอย่างไรดี พึ่งรู้จักกันวันแรก เธอก็โดนเขาด่าว่าเป็นเต่าซะแล้ว “เธอพักอยู่กับใครที่คอนโด”“เราพักอยู่คนเดียว พึ่งขึ้นมาอยู่กรุงเทพ”“เป็นเด็กบ้านนอกเหรอ?” ไรเฟิลพูดจากวนคนตัวเล็ก เพื่อละลายพฤติกรรม เมื่อรู้สึกว่าเธอเกร็งๆ ไม่เป็นตัวของตัวเอง“เขาเรียกว่าเด็กต่างจังหวัดต่างหากล่ะ ไม่ใช่เด็กบ้านนอกซะหน่อย” ปากเล็กยู่ปากเถียง เขาพูดมาได้ยังไงว่าเธอเป็นเด็กบ้านนอก “หึ...แล้วเธออยู่จังหวัดอะไร”“โคราช...”“เห็นเขาว่ากันว่าเด็กต่างจังหวัดทำอาหารอร่อยใช่ไหม?” ปาก
ตอนพิเศษ 1 หญิงสาวร่างเล็กหุ่นดีในชุดเสื้อช็อปกระโปรงพลีตความยาวเหนือเข่า วิ่งกระหืดกระหอบเข้าตึกคณะวิศวกรรมศาสตร์อย่างเร่งรีบ วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก แต่เธอก็ดันมาสายซะแล้ว เพราะเธอกะเวลาเดินทางในกรุงเทพไม่ถูก และไม่คิดว่ากรุงเทพจะรถติดหนักมากขนาดนี้ “A4401…” ปากเล็กอ่านรหัสห้องเรียนพร้อมกับนิ้วเรียวกดลิฟต์ไปที่ชั้นสี่ เมื่อมาถึงชั้นที่ต้องการ หญิงสาวก็รีบเดินไปที่ห้องเรียนตามตารางเรียนคาบแรก “งื้อ...คนอื่นเขาเข้าเรียนกันหมดแล้วอะ...” ณิชาพึมพำกับตัวเองด้วยความประหม่า เมื่อเห็นเพื่อนในคลาสเรียนนั่งอยู่กันเต็มห้อง อีกทั้งยังกำลังแนะนำตัวเองกันอยู่ด้วย ณิชาสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ เพื่อลดอาการประหม่า จากนั้นเธอก็เดินไปที่ประตูห้องเรียนฝั่งด้านหน้าห้อง “ขออนุญาตค่ะอาจารย์” ณิชายกมือไหว้อาจารย์และเดินเข้าไปในห้องเรียน หนุ่มๆ นักศึกษาพากันฮือฮาตาลุกวาว เพราะพวกเขาคิดว่านักศึกษาสาวสวยคนนี้เข้าห้องเรียนผิด สวยๆ แบบนี้น่าจะเรียนที่คณะอื่นมากกว่าคณะวิศวกรรมศาสตร์ สาขาวิชายานยนต์ “เราขอนั่งด้วยคนนะ” ณิชาเอ่ยบอกคนตัวสูงเสียงเบา เมื่อมีที่นั่งว่างข้างเขาพอดี “อืม…” คนตัวสูงพยักหน้าตอบพร้
The End“คนนิสัยไม่ดี...” พริกหวานต่อว่าคิมหันต์ด้วยแววตาไม่พอใจ จากนั้นเธอหมุนตัวจะเดินออกไป แต่คิมหันต์กลับคว้าเอวบางมากอดไว้จากทางด้านหลัง“ทำอะไรกัน” พัตเตอร์เอ่ยถามเสียงเข้ม แล้วดึงพริกหวานเข้ามาหาเขา “ไม่มีอะไร พอดีฉันจะล้ม พี่คิมเดินผ่านมาพอดี ก็เลยช่วยดึงฉันเอาไว้” พริกหวานเอ่ยบอกพัตเตอร์“กอดซ้อนหลังแบบนั้นเนี่ยนะ ช่วยกันอีท่าไหนวะพริก” พัตเตอร์ทวนถามพริกหวานอีกครั้งด้วยน้ำเสียงดุ เพราะเขาไม่เชื่อที่พริกหวานเอ่ยบอกเขา“จริงเหรอเฮีย...” พัตเตอร์หันไปถามคิมหันต์ เมื่อพริกหวานไม่ตอบ“แล้วมึงเชื่อไหมล่ะไอ้เตอร์ ขนาดกูยังไม่เชื่อเลย” พูดจบคิมหันต์ก็ยกมือลูบผมสลวยของพริกหวานแล้วเดินออกไปจากตรงนั้น“โกหกเหรอวะพริก”“ก็ตามที่ฉันบอกนั่นแหละ แกรอฉันตรงนี้นะ เดี๋ยวฉันขอเข้าห้องน้ำแป๊บนึง อยู่เฝ้าฉันตรงนี้นะ ห้ามไปไหนนะเตอร์” พริกหวานย้ำพัตเตอร์อยู่แบบนั้นไม่ยอมเข้าไปในห้องน้ำสักที“เออๆ รีบไปเข้าห้องน้ำสิ กูจะรีบไปแดกเหล้า” พัตเตอร์ดันพริกหวานเข้าไปในห้องน้ำ พัตเตอร์ยืนรอพริกหวานที่หน้าห้องน้ำจนกระทั่งพริกหวานออกมาหนุ่มสาวเดินกอดกันเข้ามาในบ้านด้วยอาการเมากรึ่ม แต่ทว่าอาการเหล่านั้นแท
Chapter 85สองวันต่อมา…เมื่อแผ่นดินและอิงดาวหลับสนิท พ่อและแม่ของเด็กแฝดก็แอบหนีลูกออกจากบ้าน และขับรถมุ่งหน้าไปยังสถานบันเทิงหรูแห่งหนึ่งไรเฟิลและณิชาเดินถือของขวัญเข้ามาในคลับคนละกล่อง เพราะคืนนี้เป็นงานวันเกิดของรุ่นน้อง ซึ่งเป็นทายาทเจ้าของคลับ“สุขสันต์วันเกิดนะไอ้เตอร์ น้องพริกหวาน” ไรเฟิลยกมือตบไปที่ไหล่แกร่งของรุ่นน้องเบาๆ จากนั้นไรเฟิลก็ยื่นกล่องของขวัญให้พัตเตอร์“สุขสันต์วันเกิดนะคะน้องพริกหวาน น้องเตอร์” ณิชายื่นกล่องของขวัญให้พริกหวาน“ขอบคุณนะคะพี่ณิชา ฟอด!” พริกหวานเข้าไปสวมกอดณิชาเพื่อเป็นการขอบคุณ“ขอบคุณนะเฮีย ขอบคุณนะครับเจ๊” พัตเตอร์เขย่ากล่องของขวัญไปมา แล้วทำท่าครุ่นคิดว่าในกล่องนี้มีอะไรบรรจุอยู่“อะไรวะเฮีย ด้านในเหมือนเป็นขวด” พัตเตอร์เอ่ยถามไรเฟิล โดยที่เขายังเขย่ากล่องไม่หยุด“ยาปลุกเซ็กซ์ กูเห็นมึงชอบใช้” ไรเฟิลเอ่ยตอบกวนๆ เจ้าของวันเกิดในวัยยี่สิบเอ็ดปี“โห...เฮียนี่รู้ใจผมจริงๆ เลย คืนนี้เฮียกับเจ๊ก็ระวังตัวไว้ดีๆ เดี๋ยวได้จอดรถข้างทางอีก ฮ่าๆ” พัตเตอร์หัวเราะลั่นออกมาอย่างสะใจ“ถ้ากูถีบเจ้าของวันเกิด กูจะผิดไหมวะ” ปากหยักเอ่ยถาม แต่ขาแกร่งยกเท้าถีบสะโพ
Chapter 84รุ่งเช้า…“อื้อ!...” ณิชาเปล่งเสียงครางร้องซี้ดในยามเช้า เมื่อโดนท่อนเอ็นดันเข้ามาในร่องแคบช้าๆ จนสุดโคน “อืม~” ร่างแกร่งที่อยู่กลางหว่างขาเรียวสวยครางระงมอย่างเสียวซ่าน ไม่ว่าจะทำรักกับเธอกี่ครั้ง ร่องสวาทก็ตอดรัดแน่นไม่หยุด “พอแล้วบี๋ ง่วงนอนมากเลย” ถึงใบหน้าสะสวยเปลือกตาจะปิดสนิท แต่ทว่าปากเล็กกลับเผยอสูดปากครางไม่หยุด อีกทั้งเอวบางยังลอยเด่นตั้งรับร่างแกร่งที่สะบัดเอวสอบเข้ามาใส่ร่องสวาทอย่างถี่ยิบ ร่างแกร่งจ้วงแทงท่อนเอ็นไปทางซ้ายทางขวาเน้นๆ หนักๆ จนร่างบางบิดเร่าไปมาด้วยความซ่านสยิว“นอนไปเลย เดี๋ยวฉันขออีกน้ำ...”“ยะ...อย่ากดมันเสียว” ณิชาปัดมือสากออก เขาชอบเอามือมากดตรงหน้าท้องแบนราบ ในขณะที่เขากระแทกกระทั้นลำแกร่งเข้าใส่ร่องสวาทอย่างหนักหน่วง“ก็กดดูไงว่าของฉันใหญ่ยาวทะลุท้องหรือเปล่า” มือสากจับขาเรียวข้างหนึ่งยกขึ้น แล้วตอกอัดแก่นกายเข้าใส่ร่องแคบเน้นๆ ถี่ๆ อย่างเอาแต่ใจ“อื้อ~ เสียว!” ณิชากัดปากตัวเองแน่น อีกทั้งยังยกมือมาขยำเต้าของตัวเอง เพื่อระบายความเสียวซ่านที่ถูกเขาปรนเปรอเซ็กซ์ให้อย่างหนักจนแทบขาดใจ“บีบนมให้ณิหน่อยบี๋” มือของเธอถึงจะบีบขยำยังไงก็ไม่เสียว







