LOGINChapter 4
ไรเฟิลมองใบหน้าสะสวยด้วยความรู้สึกหลากหลาย เขาจ้องมองเธอแบบนั้นอยู่นานหลายนาที จนกระทั่งร่างบางพลิกตัวนอนตะแคงหันไปอีกทาง ใบหน้าคมคายก้มหอมแก้มนวลอีกฟอดหนึ่ง เขาดึงผ้าห่มมาคลุมกายให้หญิงสาว ก่อนจะหยัดตัวลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำไป เพื่อปลดปล่อยตัวตนที่ตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้ง
เมื่อคนตัวสูงทำธุระและชำระร่างกายเสร็จ เขาก็ใส่บ็อกเซอร์เพียงตัวเดียวเดินไปเอนตัวลงนอนบนโซฟา และกว่าจะหลับสนิทก็เกือบรุ่งเช้า
คนตัวสูงถอนหายใจแรงอย่างหงุดหงิด เมื่อมีเสียงเล็กเอ่ยเรียกเขาในยามเช้าตรู่ อีกทั้งยังเขย่าแขนเขาไม่หยุด
“เฟิล ตื่นก่อนๆ เฟิลตื่น”
“มีอะไรแต่เช้าณิชา” ไรเฟิลถามด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง ทั้งที่ยังหลับตา เขาบิดตัวเล็กน้อย ก่อนจะลืมตาตื่นและมองเพื่อนสาวคนตัวเล็กที่นั่งพับเพียบเรียบร้อยอยู่ที่พื้น เธอจ้องมองเขาด้วยแววตาลุกลี้ลุกลนเหมือนคนร้อนใจอะไรบางอย่าง
“ฉันมีอะไรจะถามนายหน่อยน่ะ เอ่อคือว่า นาย นาย...!?” ณิชาเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นอย่างหนักใจ เธอไม่กล้าเอ่ยถามเขาให้จบประโยค ได้แต่อึกอักติดอ่าง เมื่อตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าตัวเองอยู่ในสภาพผ้าเช็ดตัวพันกายและมีเสื้อคลุมสวมทับให้อีกที
เขาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธองั้นเหรอ? งั้นก็แปลว่าเขาเห็นของเธอหมดแล้วงั้นสิ...
“เมื่อคืนทำไม?” ไรเฟิลปิดปากหาวหวอดๆ แล้วหยัดตัวลุกขึ้นนั่ง จนความใหญ่โตที่แข็งขึงอยู่ใต้กางเกงตัวบาง มันดันเนื้อผ้าชี้โด่ไปที่หน้าณิชาอย่างเอาเรื่อง
“นะ...นาย เอ่อ...นายเปลี่ยนชุดให้ฉันเหรอ?” ณิชากลั้นใจถามอย่างรัวเร็ว
“อืม...ฉันเปลี่ยนให้เธอเอง...” ไรเฟิลได้แต่คิดในใจว่าเขาน่าจะอัดคลิปวิดีโอเมื่อคืนนี้ให้เธอดูจริงๆ จะได้รู้ว่าตัวตนเวลาเธอเมานั้นหื่นกามมากขนาดไหน
“...”
“จำอะไรได้บ้างไหมเมื่อคืน?” ไรเฟิลเอ่ยถามเพื่อนสาวคนตัวเล็ก ที่นั่งบีบมือตัวเองอย่างคิดหนัก นี่แค่รู้ว่าเขาเปลี่ยนชุดให้เธอนะยังคิดมากขนาดนี้ แล้วถ้ารู้ว่าเธอขอกินไอติมเขาเมื่อคืน อาการของเธอจะเป็นยังไงกันนะ
ใบหน้าสะสวยก้มหน้างุดแล้วส่ายหน้าไปมา โดยที่ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา
“ฉันไม่เห็นสัดส่วนของรักของหวงอะไรของเธอหรอกนะ ตอนฉันถอดเดรสออกให้ ฉันปิดไฟจนมองไม่เห็นอะไรทั้งนั้น” ไรเฟิลเล่าบอกโดยเอานิ้วชี้และนิ้วกลางพันกัน เขาก็ไม่ได้อยากจะโกหกหรอกนะ แต่ถ้าพูดโกหกแล้วเพื่อนสาวของเขาสบายใจก็ให้เธอเข้าใจไปตามนั้น ทั้งที่ความเป็นจริงมันล้ำเส้นคำว่าเพื่อนไปแล้วก็ตาม
“แล้วทำไมนายถึงต้องถอดเดรสออกให้ฉันด้วยเล่า ทำไมไม่ให้ฉันนอนสภาพแบบนั้นไปเลย”
“ก็เธออ้วกใส่ฉันไงณิชา แล้วก็ยังโง่อ้วกใส่ตัวเองอีก”
“...”
“ไม่เอาแล้วนะณิชา ถ้ามีเรื่องไม่สบายใจอะไรมาระบายให้ฉันฟังนะ อย่าไปเมาที่ไหนแบบนี้อีก ฉันโคตรเป็นห่วงเธอเลยว่ะ” ไรเฟิลเอ่ยบอกณิชาเสียงดุแกมห่วงใย และเมื่อไม่เห็นณิชาตอบกลับมา เขาจึงถามย้ำเธออีกครั้ง “เข้าใจหรือเปล่าที่ฉันบอกไปเมื่อกี้”
“เข้าใจแล้วน่า ขอบใจที่นายดูแลฉันนะ”
“ขอบใจที่เธอช่วยฉันเหมือนกัน”
“ฉันช่วยอะไรนายงั้นเหรอ?”
“ไม่ต้องรู้หรอกน้า...ไปเอาผ้าเช็ดตัวมาให้ฉันหน่อยสิ ฉันอยากอาบน้ำ แล้วก็เอาเสื้อผ้าของฉันไปซักให้ด้วย”
“ว้ายยยย...นายทำอะไรเนี่ย” ณิชารีบขยับตัวหนีห่างจากเขาอย่างรวดเร็ว เมื่อไรเฟิลลุกขึ้น แล้วความแข็งขึงภายใต้บ็อกเซอร์ชนเข้าที่แก้มของเธอ จนเธอรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งหน้า
“อยากนั่งเกะกะเองทำไมล่ะ” ไรเฟิลหลุดขำออกมา เมื่อณิชาทำตาโตมองที่เป้ากางเกงของเขาหน้าตาตื่น
‘จะตาตื่นทำไมล่ะเพื่อนรัก เมื่อคืนยังขอดูดอยู่เลย’ ไรเฟิลได้แต่คิดในใจ
“ชิ!!” ณิชาสะบัดหน้าหนี ก่อนจะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวหอมสะอาดมาให้เขา อีกทั้งยังเล่าบอกเขาเรื่องบางอย่างตามประสาเพื่อนสนิท
“ฉันคงดื่มเหล้าหนักไปแน่ๆ เลย รู้สึกเมื่อยคอ ปวดปาก กลืนน้ำลายแล้วรู้สึกเหนียวๆ คอยังไงก็ไม่รู้ เหมือนกรามฉันจะค้างด้วยเนี่ย” ณิชาเอามือบีบปากนวดกรามตัวเองเบาๆ
“ไม่เกี่ยวกับดื่มเหล้าหนักหรอก” ปากหยักกดยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ เมื่อนึกถึงสาเหตุที่ทำให้ณิชาเกิดอาการเหล่านี้
“ไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่ที่ผ่านมาก็ไม่เคยเป็นแบบนี้”
“ไหนอ้าปากซิ เดี๋ยวจะดูให้” ไรเฟิลขยับตัวไปยืนใกล้เพื่อนสาวคนตัวเล็ก แล้วยกมือจับปลายคางมนให้อ้าปาก
ตอนพิเศษ 3“ไหนบอกว่าชิมแค่คำเดียว” ณิชาเอ่ยถามเขาด้วยสีหน้ายิ้มๆ“อร่อยดีว่ะ ทำอาหารอร่อยนะเนี่ย” ไรเฟิลเอ่ยชมจากใจ ก่อนที่เขาจะตักอาหารใส่ปากคำแล้วคำเล่าจนหมดจาน ส่วนณิชาก็มองคนตัวสูงกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อยด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม ถึงจะพึ่งรู้จักกันเพียงแค่วันเดียว แต่พอได้อยู่ใกล้เขากลับรู้สึกมีความสุขและรู้สึกอุ่นใจ“เดี๋ยววันหลังมาฝากท้องอีก...” พูดจบเขาก็หยัดตัวลุกขึ้นจากโต๊ะอาหาร แล้วเดินไปนั่งที่โซฟาตามเดิม “นายจะกลับตอนไหนอะ...”“ยังไม่ใช่ตอนนี้ มาดื่มด้วยกันสิมา ฉลองที่เราเป็นเพื่อนกัน”“โอเคๆ เดี๋ยวฉันไปเอาแก้วก่อนนะ” ณิชาเดินเข้าครัวด้วยความดีใจที่ได้เป็นเพื่อนกับเขา ตั้งแต่เจอเขาครั้งแรกในห้องเรียน เธอก็รู้สึกถูกชะตากับผู้ชายคนนี้มากๆ เลย“รินเบียร์มาค่ะเพื่อน” ณิชาส่งแก้วของเธอให้เขาด้วยรอยยิ้มแป้น จากนั้นไรเฟิลก็รินเบียร์ให้หญิงสาว ก่อนที่ทั้งคู่จะชนแก้วเพื่อฉลองการเป็นเพื่อนกันระหว่างเขาและเธอ“เอาอีก เบียร์ขวดนี้แพง แต่อร่อยมาก” ณิชาเริ่มพูดลิ้นพันกัน เพราะเธอกระดกเบียร์เข้าปากครั้งแล้วครั้งเล่า ไรเฟิลพึ่งดื่มไปได้แค่แก้วเดียว แต่ณิชาดื่มไปแล้วสี่แก้ว ความจริงณิชาเป็นค
ตอนพิเศษ 2รถสปอร์ตบีบแตรบริเวณป้ายรถเมล์หน้ามหาลัย แต่ทว่าณิชากลับยืนนิ่ง เพราะคิดว่ารถสปอร์ตหรูคันนี้คงไม่ได้บีบแตรส่งสัญญาณเรียกเธอหรอก ไรเฟิลเลื่อนกระจกรถลง เมื่อเห็นณิชายืนนิ่งอยู่กับที่พร้อมทั้งชะเง้อคอมองรถเมล์อยู่แบบนั้น “ณิชาขึ้นรถ!!”“อ้าว...ไรเฟิล” ณิชามัวแต่ยืนอึ้งไม่ยอมขึ้นรถ เมื่อรู้ว่าเจ้าของรถสปอร์ตหรูเป็นไรเฟิล จนกระทั่งรถประจำทางบีบแตรไล่รถของไรเฟิล“ขึ้นรถมาเร็วๆ!!” ไรเฟิลตะโกนบอกณิชาอีกครั้ง ณิชาจึงรีบวิ่งไปขึ้นรถสปอร์ตอย่างเลี่ยงไม่ได้“ชักช้าเหมือนเต่า”“อ้าว...” ณิชาได้แต่ร้องอ้าว เพราะไม่รู้จะเถียงคนปากร้ายอย่างไรดี พึ่งรู้จักกันวันแรก เธอก็โดนเขาด่าว่าเป็นเต่าซะแล้ว “เธอพักอยู่กับใครที่คอนโด”“เราพักอยู่คนเดียว พึ่งขึ้นมาอยู่กรุงเทพ”“เป็นเด็กบ้านนอกเหรอ?” ไรเฟิลพูดจากวนคนตัวเล็ก เพื่อละลายพฤติกรรม เมื่อรู้สึกว่าเธอเกร็งๆ ไม่เป็นตัวของตัวเอง“เขาเรียกว่าเด็กต่างจังหวัดต่างหากล่ะ ไม่ใช่เด็กบ้านนอกซะหน่อย” ปากเล็กยู่ปากเถียง เขาพูดมาได้ยังไงว่าเธอเป็นเด็กบ้านนอก “หึ...แล้วเธออยู่จังหวัดอะไร”“โคราช...”“เห็นเขาว่ากันว่าเด็กต่างจังหวัดทำอาหารอร่อยใช่ไหม?” ปาก
ตอนพิเศษ 1 หญิงสาวร่างเล็กหุ่นดีในชุดเสื้อช็อปกระโปรงพลีตความยาวเหนือเข่า วิ่งกระหืดกระหอบเข้าตึกคณะวิศวกรรมศาสตร์อย่างเร่งรีบ วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก แต่เธอก็ดันมาสายซะแล้ว เพราะเธอกะเวลาเดินทางในกรุงเทพไม่ถูก และไม่คิดว่ากรุงเทพจะรถติดหนักมากขนาดนี้ “A4401…” ปากเล็กอ่านรหัสห้องเรียนพร้อมกับนิ้วเรียวกดลิฟต์ไปที่ชั้นสี่ เมื่อมาถึงชั้นที่ต้องการ หญิงสาวก็รีบเดินไปที่ห้องเรียนตามตารางเรียนคาบแรก “งื้อ...คนอื่นเขาเข้าเรียนกันหมดแล้วอะ...” ณิชาพึมพำกับตัวเองด้วยความประหม่า เมื่อเห็นเพื่อนในคลาสเรียนนั่งอยู่กันเต็มห้อง อีกทั้งยังกำลังแนะนำตัวเองกันอยู่ด้วย ณิชาสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ เพื่อลดอาการประหม่า จากนั้นเธอก็เดินไปที่ประตูห้องเรียนฝั่งด้านหน้าห้อง “ขออนุญาตค่ะอาจารย์” ณิชายกมือไหว้อาจารย์และเดินเข้าไปในห้องเรียน หนุ่มๆ นักศึกษาพากันฮือฮาตาลุกวาว เพราะพวกเขาคิดว่านักศึกษาสาวสวยคนนี้เข้าห้องเรียนผิด สวยๆ แบบนี้น่าจะเรียนที่คณะอื่นมากกว่าคณะวิศวกรรมศาสตร์ สาขาวิชายานยนต์ “เราขอนั่งด้วยคนนะ” ณิชาเอ่ยบอกคนตัวสูงเสียงเบา เมื่อมีที่นั่งว่างข้างเขาพอดี “อืม…” คนตัวสูงพยักหน้าตอบพร้
The End“คนนิสัยไม่ดี...” พริกหวานต่อว่าคิมหันต์ด้วยแววตาไม่พอใจ จากนั้นเธอหมุนตัวจะเดินออกไป แต่คิมหันต์กลับคว้าเอวบางมากอดไว้จากทางด้านหลัง“ทำอะไรกัน” พัตเตอร์เอ่ยถามเสียงเข้ม แล้วดึงพริกหวานเข้ามาหาเขา “ไม่มีอะไร พอดีฉันจะล้ม พี่คิมเดินผ่านมาพอดี ก็เลยช่วยดึงฉันเอาไว้” พริกหวานเอ่ยบอกพัตเตอร์“กอดซ้อนหลังแบบนั้นเนี่ยนะ ช่วยกันอีท่าไหนวะพริก” พัตเตอร์ทวนถามพริกหวานอีกครั้งด้วยน้ำเสียงดุ เพราะเขาไม่เชื่อที่พริกหวานเอ่ยบอกเขา“จริงเหรอเฮีย...” พัตเตอร์หันไปถามคิมหันต์ เมื่อพริกหวานไม่ตอบ“แล้วมึงเชื่อไหมล่ะไอ้เตอร์ ขนาดกูยังไม่เชื่อเลย” พูดจบคิมหันต์ก็ยกมือลูบผมสลวยของพริกหวานแล้วเดินออกไปจากตรงนั้น“โกหกเหรอวะพริก”“ก็ตามที่ฉันบอกนั่นแหละ แกรอฉันตรงนี้นะ เดี๋ยวฉันขอเข้าห้องน้ำแป๊บนึง อยู่เฝ้าฉันตรงนี้นะ ห้ามไปไหนนะเตอร์” พริกหวานย้ำพัตเตอร์อยู่แบบนั้นไม่ยอมเข้าไปในห้องน้ำสักที“เออๆ รีบไปเข้าห้องน้ำสิ กูจะรีบไปแดกเหล้า” พัตเตอร์ดันพริกหวานเข้าไปในห้องน้ำ พัตเตอร์ยืนรอพริกหวานที่หน้าห้องน้ำจนกระทั่งพริกหวานออกมาหนุ่มสาวเดินกอดกันเข้ามาในบ้านด้วยอาการเมากรึ่ม แต่ทว่าอาการเหล่านั้นแท
Chapter 85สองวันต่อมา…เมื่อแผ่นดินและอิงดาวหลับสนิท พ่อและแม่ของเด็กแฝดก็แอบหนีลูกออกจากบ้าน และขับรถมุ่งหน้าไปยังสถานบันเทิงหรูแห่งหนึ่งไรเฟิลและณิชาเดินถือของขวัญเข้ามาในคลับคนละกล่อง เพราะคืนนี้เป็นงานวันเกิดของรุ่นน้อง ซึ่งเป็นทายาทเจ้าของคลับ“สุขสันต์วันเกิดนะไอ้เตอร์ น้องพริกหวาน” ไรเฟิลยกมือตบไปที่ไหล่แกร่งของรุ่นน้องเบาๆ จากนั้นไรเฟิลก็ยื่นกล่องของขวัญให้พัตเตอร์“สุขสันต์วันเกิดนะคะน้องพริกหวาน น้องเตอร์” ณิชายื่นกล่องของขวัญให้พริกหวาน“ขอบคุณนะคะพี่ณิชา ฟอด!” พริกหวานเข้าไปสวมกอดณิชาเพื่อเป็นการขอบคุณ“ขอบคุณนะเฮีย ขอบคุณนะครับเจ๊” พัตเตอร์เขย่ากล่องของขวัญไปมา แล้วทำท่าครุ่นคิดว่าในกล่องนี้มีอะไรบรรจุอยู่“อะไรวะเฮีย ด้านในเหมือนเป็นขวด” พัตเตอร์เอ่ยถามไรเฟิล โดยที่เขายังเขย่ากล่องไม่หยุด“ยาปลุกเซ็กซ์ กูเห็นมึงชอบใช้” ไรเฟิลเอ่ยตอบกวนๆ เจ้าของวันเกิดในวัยยี่สิบเอ็ดปี“โห...เฮียนี่รู้ใจผมจริงๆ เลย คืนนี้เฮียกับเจ๊ก็ระวังตัวไว้ดีๆ เดี๋ยวได้จอดรถข้างทางอีก ฮ่าๆ” พัตเตอร์หัวเราะลั่นออกมาอย่างสะใจ“ถ้ากูถีบเจ้าของวันเกิด กูจะผิดไหมวะ” ปากหยักเอ่ยถาม แต่ขาแกร่งยกเท้าถีบสะโพ
Chapter 84รุ่งเช้า…“อื้อ!...” ณิชาเปล่งเสียงครางร้องซี้ดในยามเช้า เมื่อโดนท่อนเอ็นดันเข้ามาในร่องแคบช้าๆ จนสุดโคน “อืม~” ร่างแกร่งที่อยู่กลางหว่างขาเรียวสวยครางระงมอย่างเสียวซ่าน ไม่ว่าจะทำรักกับเธอกี่ครั้ง ร่องสวาทก็ตอดรัดแน่นไม่หยุด “พอแล้วบี๋ ง่วงนอนมากเลย” ถึงใบหน้าสะสวยเปลือกตาจะปิดสนิท แต่ทว่าปากเล็กกลับเผยอสูดปากครางไม่หยุด อีกทั้งเอวบางยังลอยเด่นตั้งรับร่างแกร่งที่สะบัดเอวสอบเข้ามาใส่ร่องสวาทอย่างถี่ยิบ ร่างแกร่งจ้วงแทงท่อนเอ็นไปทางซ้ายทางขวาเน้นๆ หนักๆ จนร่างบางบิดเร่าไปมาด้วยความซ่านสยิว“นอนไปเลย เดี๋ยวฉันขออีกน้ำ...”“ยะ...อย่ากดมันเสียว” ณิชาปัดมือสากออก เขาชอบเอามือมากดตรงหน้าท้องแบนราบ ในขณะที่เขากระแทกกระทั้นลำแกร่งเข้าใส่ร่องสวาทอย่างหนักหน่วง“ก็กดดูไงว่าของฉันใหญ่ยาวทะลุท้องหรือเปล่า” มือสากจับขาเรียวข้างหนึ่งยกขึ้น แล้วตอกอัดแก่นกายเข้าใส่ร่องแคบเน้นๆ ถี่ๆ อย่างเอาแต่ใจ“อื้อ~ เสียว!” ณิชากัดปากตัวเองแน่น อีกทั้งยังยกมือมาขยำเต้าของตัวเอง เพื่อระบายความเสียวซ่านที่ถูกเขาปรนเปรอเซ็กซ์ให้อย่างหนักจนแทบขาดใจ“บีบนมให้ณิหน่อยบี๋” มือของเธอถึงจะบีบขยำยังไงก็ไม่เสียว







