บทที่ 13 รับผิดชอบฉันด้วยนะ(1)

​...มีเรื่องจะเคลียร์

เรื่องที่จะเคลียร์คงไม่พ้นเมียเขาไปฟ้องอะไรสักอย่างก็เลยหัวร้อนแทนเมียมั้งคะ หน้าใสไร้คุณธรรมแบบนั้นคงไม่เรียกฉันออกไปขอโทษหรอก แต่ช่วงนี้ฉันก็ไม่ได้เจอซีแนมเลยนี่ ไม่เห็นมีเรื่องอะไรให้ใส่ไฟ แล้วฉันควรไปเจอเขาตามนัดรึเปล่า ไม่ต้องไปหรอกมั้งคะเราสองคนไม่ได้รู้จักมักจี่อะไรกันอยู่แล้ว

“เพลง”

“อ้าวกายวันนี้มีเรียนเหรอ” ในระหว่างที่นั่งตัดสินใจและสรุปได้ว่าฉันจะไม่ไปตามนัดของอีตาคุณฟรังซ์ กายก็เดินเข้ามาทักฉันเหมือนปกติ ทุกครั้งเวลาที่เขาเจอฉันที่มหาลัยเขาจะรีบเดินมาหาฉันแบบนี้เสมอ

“เปล่ากายมาส่งงาน เพลงล่ะ” กายเดินเข้ามานั่งข้างฉัน และก็เป็นเหมือนทุกครั้งที่มักจะมีสายตาของใครต่อใครคอยมองมาที่พวกเราตลอดเพราะเราสองคนคืออดีตคู่รักที่หวานที่สุดแล้วก็เลิกรากันแบบที่ช็อคทุกคนที่สุด

“เพลงก็มาส่งงานเหมือนกัน”

“เสร็จรึยังไปหาข้าวกินกันดีกว่า” เขาทำตัวได้เป็นปกติที่สุดเลยค่ะ น้ำเสียงคำพูดรอยยิ้ม เหมือนสามปีที่ผ่านมาไม่มีผิด

“จะเลี้ยง?”

“ก็อยากเลี้ยงเพลงตลอดอยู่แล้วนี่ ไปกันดีกว่าวันนี้พี่กายจะเป็นป๋าเอง” กายพูดจบก็คว้าเอาข้าวของ ๆ ฉันไปถือก่อนที่จะเดินนำหน้าฉันไป ทำแบบนี้เพล