Chapter 6

Zachary’s POV

Mula sa loob ng kanyang sasakyan, tahimik na pinagmamasdan ni Zachary si Siena. Kitang-kita niya kung paano ito tumingin sa paligid, halatang kinakabahan.

Ano bang iniisip ng babaeng ‘to? Akala niya ba makakalusot siya sa akin?

Napangisi siya habang nakasandal sa upuan, ngunit nang makita niyang nag-doorbell si Siena sa isang malaking bahay, unti-unting sumeryoso ang kanyang mukha. Ilang saglit pa, isang matandang babae ang lumabas. Halatang hindi inaasahan ng matanda ang pagdating ni Siena. Nag-usap sila saglit, pero kita ni Zachary sa kilos ng babae na mukhang hindi niya alam kung nasaan si Louis.

So, wala siya rito?

Napansin ni Zachary ang lungkot sa mukha ni Siena nang tumalikod ito at muling naglakad palayo. Napailing siya. Talagang desperado kang hanapin ang lalaking nagbenta sa’yo, huh?

Habang sinusundan ito ng tingin, muling napuno ng galit ang kanyang dibdib. Bakit ba siya nag-aaksaya ng oras para sa isang lalaking walang ibang ginawa kundi ipagpalit siya sa pera?

Nang sumakay muli ng taxi si Siena, hindi na siya nagdalawang-isip pang sundan ito.

Kung gusto mong makita si Louis, sweetheart, edi bigyan kita ng paraan para magharap kayo… sa harapan ko.

Napangisi si Zachary habang patuloy na sinusundan ang taxi. Let’s see kung anong gagawin mo kapag nalaman mong hindi lang ako basta temporary mong asawa… kundi ako ang lalaking magpapamulat sa’yo kung sino talaga ang dapat mong piliin.

No! sigaw ng isip ni Zachary habang patuloy na sinusundan si Siena.

Kung pipiliin man siya ng babaeng ito, paano naman ang kasintahan niyang naghihintay sa kanya—kasalukuyang nasa ICU, walang malay, at hindi alam kung kailan magigising?

Muling nanikip ang kanyang dibdib sa galit at hinagpis. Kung alam lang ni Siena ang puno’t dulo ng lahat. Kung alam lang niya kung bakit pumayag ang kanyang mga magulang sa kasunduang ito.

Kung alam lang niya na ang nobyo niyang si Louis ang nagbenta sa kanya kapalit ng sariling kalayaan.

Kung alam lang niya na ang mismong pamilya niya ang dahilan kung bakit nasa ibang bansa ngayon ang babaeng dapat niyang pakasalan.

Dapat si Clarisse ang bride ko… bulong niya sa sarili, pilit pinapatibay ang determinasyon niyang manatiling galit kay Siena. Pero bakit? Bakit siya ang gumagawa ng lahat para pagbayaran ng pamilya niya ang nangyari, gayong alam naman niyang walang kasalanan si Siena?

Bakit sa kabila ng lahat, may kung anong bumabangon sa kanyang dibdib tuwing nakikita niya itong lumalaban?

Hindi… Hindi kita dapat maramdaman, Siena.

Pinigil niya ang sarili, ngunit alam niyang sa bawat araw na magkasama sila, unti-unting lumuluwag ang gapos ng galit at hinanakit na matagal niyang kinakapitan.

Napabuntong-hininga si Zachary habang pinagmamasdan si Siena na patungo sa bahay ng kanyang mga magulang. Tahimik siyang nakamasid mula sa loob ng kanyang sasakyan, habang kasunod lamang sa kanya ang isa sa kanyang mga tauhan.

Hindi niya maintindihan ang sarili. Bakit ba niya sinusundan si Siena? Dapat ay wala siyang pakialam kung makipagkita man ito sa mga magulang niya o kahit kanino pa. Pero heto siya ngayon, nagmamanman, nag-aabang… at hindi mapakali.

Nakita niyang huminto si Siena sa harap ng gate. Nagdoorbell ito at ilang sandali lang ay bumukas ang pinto. Lumabas ang kanyang ina at niyakap si Siena. Sa saglit na tagpong iyon, may kung anong kirot siyang naramdaman sa kanyang dibdib.

Ano ba ‘tong nararamdaman ko?

Wala siyang dahilan para maapektuhan. Wala siyang dahilan para maramdaman ang paninikip ng kanyang dibdib habang pinapanood ang eksenang iyon.

Ngunit sa kabila ng lahat, hindi niya maiwasang tanungin ang sarili…

Hanggang kailan ko mapapanatili ang galit na pilit kong kinakapit kay Siena?

Habang nasa loob ng sasakyan, biglang nag-ring ang cellphone niya. Nang makita niyang si Siena ang tumatawag, saglit siyang nag-alinlangan bago sinagot ito.

"Ano?" malamig niyang sagot.

"Baka bukas na lang ako umuwi," sabi ni Siena sa kabilang linya. "Simula nang umuwi ako galing ibang bansa, hindi ko man lang nakasama ang mga magulang ko. Gusto ko munang magtagal kasama sila."

Napakuyom si Zachary ng kamao.

"Sinasabi mo lang ba 'yan para makalusot? O talagang gusto mo lang maglagi diyan para humingi ng tulong sa kanila?" may bahid ng inis sa boses niya.

"Wala kang pakialam," sagot ni Siena. "Sinabi mo ngang temporary lang ang kasal natin, ‘di ba? So bakit parang masyado kang nag-aalala kung uuwi ako o hindi?"

Napangisi si Zachary, ngunit walang halong saya iyon.

"Huwag mo akong susubukan, Siena. Kung akala mo makakalaya ka sa kasunduang ito, nagkakamali ka."

Bago pa makasagot si Siena, ibinaba na niya ang tawag. Tiningnan niya ang bahay kung saan naroon ito. Sa isang iglap, napuno siya ng kaba—hindi dahil sa takot na mawala si Siena, kundi sa takot na mas lumalim pa ang nararamdaman niya rito.

Kinuha ni Zachary ang cellphone niya at tinawagan si Tommy, ang kanyang pinagkakatiwalaang tauhan. Ilang saglit lang, bumaba si Tommy mula sa sasakyang nakaparada sa likuran niya at kumatok sa bintana ni Zachary.

Ibinaba ni Zachary ang bintana at tiningnan ito nang seryoso. "Bantayan mong mabuti si Siena," malamig niyang utos. "Huwag mong hahayaang makipagkita siya kaninuman nang hindi ko nalalaman."

Tumango si Tommy. "Saan ka pupunta, boss?"

"May aasikasuhin lang ako. Saglit lang ako mawawala, pero gusto kong siguraduhin mong hindi aalis si Siena kung saan man siya ngayon."

"Walang problema, boss. Ako na ang bahala."

Tiningnan pa ni Zachary ang bahay kung saan naroon si Siena bago niya pinaandar ang sasakyan. Habang papalayo, hindi niya maiwasang mapaisip—dapat ba niyang ipagpatuloy ang lahat ng ito? O oras na ba para sabihin kay Siena ang buong katotohanan?