FIVE
Dumiretso siya sa ground floor, she’s looking for Miss Jean. She couldn’t leave without thanking her. She decided to wait a few minutes just in case she sees her. Ten minutes passed, she felt it was time to go. She was about to leave when someone called her.
"Ms. Miller," the voice came from behind her.
"Hello," Anna smiled, turning to face her. "I was looking for you. Hindi kita agad nakita, kaya naisip ko na umalis na."
"Looking for me? Bakit? Do you need anything?"
"Uh, wala naman. I just wanted to thank you," she said. "Thank you sa paghahatid mo sa `kin."
"It's nothing," tipid na sagot ni Miss Jean.
"Well, maybe sa `yo wala `yon, pero for me, it's still something," she said, still smiling. "Thank you ulit. I’ll treat you when I get my first salary, but for now, I have to go."
Lumabas na ako sa building at nagpunta sa parking lot.
"I think I should tell mom." I said to myself habang papasakay ako sa kotse ko. I drovemy way to my mom's house.
"Ma? Mama!" sigaw ko.
"Hey, sweetheart," She answered. "Kamusta? Kasama mo si Dianne?"
"Hindi po. Galing ako sa Anderson Company," sagot niya sa ina.
"You seem to be in a good mood today. Anyare?" her mom is trying to sound like a cool teenager. She pulled Anna to the nearest couch to talk.
"Tinanggap ko po `yung trabaho. I'm in the Anderson Company," she boasted.
"Congratulations!" Anna’s mom said while clapping. "We have to celebrate this. I have pie – Key lime pie. It's your favorite, right?"
"Thanks, Mom," They went to the kitchen and her mom pulled out the whole pie from the fridge.
It’s been a long time since she ate the pie. Since she moved out, today’s the first time she did again.
Hindi nila namalayan ang oras. Gabi na nang mapansin ng mag-ina. She suddenly remembered Dianne, who is alone in her house.
"Ma, alis na po ako. Nasa bahay nga pala si Dianne," paalam niya. "Salamat po sa pie. Hindi pa rin nagbabago ang lasa ng gaawa mo. Masarap pa din. See you soon, Mama."
Anna kissed her mom’s cheek before going home.
***
"I'm home," sigaw ni Anna, pero walang sumagot o nagpakita. ‘Umalis kaya si Dianne?’ "Dianne!" she called again, but still no response. Kahit kaluskos, wala.
Anna looked for her, sa kitchen, sa garage, sa living room at sa labas, pero wala talagang Dianne. She tried the second floor.
"Dianne!" tinawag ulit ni Anna, pero wala pa din.
‘Hmm. Malaki na `yun. Alam naman siguro niya ang pauwi," bulong niya sa sarili. She then felt drained from all her adventures. She decided to lay down and sleep, if she could.
"Nandito ka lang pala," she said as she saw Dianne sitting on the floor and holding something. Seeing her with the journal sent chills down her spine.
"Anna," Dianne looked at her with teary eyes.
"Anong ginagawa mo dito, Dianne? Bakit mo hawak yan?" she asked, pointing at her journal, which was meant to be secret.
"Bakit `di mo sinabi sa `kin? Best friend mo ako, `di ba? Hindi ko man lang alam na may problema ka pala. Sana mas inagahan ko ang uwi ko. Sana nadamayan kita," she hugged Anna, who is now sitting beside her.
"Okay lang naman ako. Kaya ko naman. Sinusubukan ko lang kung talagang independent na ako, and I have proven na kaya ko na talaga," Anna hugged her back.
Dianne handed her the journal. "Sigurado ka na okay ka?"
"Of course," Anna could not help but smile. "I'm fine. We all have our dirty secrets," she winked and remembered about dinner. "Hindi ka ba nagugutom?" tanong ni Anna.
"Nagugutom na. Pizza tayo?"
"Sure. Tara sa baba?" pag-aaya ko kay Dianne."Sige. Gusto ko ng hawaiian pizza, madaming pineapple."Kung hindi ko siya kilala, I might think na nababaliw siya. Kanina umiiyak, tapos ngayon parang bata na nagrerequest sa mama niya kung ano ang gusto niya for dinner. But I know her, alam ko may tinatago siya. It's her way of keeping her thoughts inside her head."Anna?" tawag niya sa akin after ko tumawag sa pizza shop."Hmm?""Are you sure you're okay?" she asked me."Oo naman. Bakit?""Wala lang. Just making sure na okay ka."Dianne hugged me so tight. I know she's really worried. I couldn't blame her. I know she can see it in my eyes. Sabi nga nila, 'eyes are the window to the soul'.Ding dong!Dumating na ang pizza na inorder namin. Just as Dianne wanted, maraming pineapple. Tuwang tuwa naman ang bruha dahil halos di na makita ang crust dahil sa dami ng pineapple. Tahimik kaming kumain, paran
Natapos na ang pinapanood naming movie. Tawa ako ng tawa dahil iyak ng iyak si Dianne. Halos hindi ko na napanood ang movie dahil sa kanya na lang nakafocus ang mata ko."Antok ka na?" tanong ni Dianne habang nagpupunas pa ng luha."Hindi pa." Sagot ko.There's too much on my mind. Madaming tanong at hindi ko alam kung saan ko makukuha ang sagot. Gusto kong malaman kung ano ang nangyari kay Joshua, pero natatako ako. Naungkat na naman kasi ang tungkol doon dahil nakita at nabasa ni Dianne ang journal ko. Idagdag mo pa ang stress na nararamdaman ko sa pagpasok ko sa Anderson Group of Companies. Kinakabahan talaga ako."Gusto mo ng tea?" pag-aaya ni Dianne. "Gawa tayo Anna, please." Pagmamakaawa niya.“Nagkape ka na kanina, di ba?”“Kanina pa naman 'yun. Kape kanina, tea ngayon. Please. Magkaiba naman sila, e.”Hindi na bago sa akin ang pagiging tea lover ni Dianne. Bata pa lang kami ay gustong-gusto na niya ang
It was morning, I can tell. Maliwanag na sa kwarto ko, pero medyo dim pa din. Makakapal kasi ang kurtina na gamit ko, kaya hindi basta napepenetrate ng sikat ni haring araw. I can see na hindi ako iniwan ni Dianne, she's still under her blanket at mahimbing na natutulog. Habang natutulog siya, tinititigan ko siya. Maganda siya, parang greek goddess. She has this, sexy and pink thin lips, matangos ang ilong at mapupula ang pisngi na parang manipis ang balat dahil bakat ang maliliit na ugat."Oh my God!" Sigaw ko nang maalala ko na ngayon ang simula ng pagtratrabaho ko sa Anderson Group of Companies.Tinignan ko ang oras sa cellphone ko. "Shit! Seven fifteen na!" bigla akong napabangon."Dianne!" panggigising ko sa kanya, niyugyog ko siya ng mahina."Hmm... Inaantok pa ako, mamaya na tayo magkwentuhan." Sagot niya."Dianne naman. Tulungan mo ako." Kailangan ko siyang gisingin kung gusto kong kumain muna bago pumasok. Natataranta na ako."Diann
"Why wouldn't I be formal? You're my boss and I’m just an employee." Inayos ko din ang dress ko."Maybe because, I would and will fire you, if you continue being so formal." Ngumiti siya at tumalikod.Napanganga na lang ako sa mga sinabi niya. "He's so unbelievable Dahil lang dun tatanggalin niya ako?" Bulong ko sa sarili ko."Follow me Anna, if you want to continue working for me." Nagsasalita siya habang palayo sa akin, palabas ng pantry. Wala akong nagawa kun’di ang sumunod sa mga gusto niya. Sabi ko nga kanina, I'm just an employee and he’s my boss."Have a sit." Itinuro niya sa akin ang upuan sa harap ng table niya. Umupo ako doon at tinignan ko siya habang umuupo din siya. "Alam mo na ba ang gagawin mo? Sigurado ka ba na kaya mo ang magiging trabaho dito? I don’t tolerate quitters, Anna.""Of course, kung hindi kaya, kakayanin pa din. But honestly, hindi ko pa rin naman alam ang mga dapat kong gawin, pinaalis
After a few minutes, nagring ang wireless phone sa gilid ng table ko."Hello?" bungad ko sa kung sino man ang tumatawag."Anna? Nag-order ba kayo ng lunch?""Yes, Miss Jean." sagot ko sa kanya.“It’s here. I’ll send it there.”“Thank you.”Ilang sandali lang ay kumatok na ang delivery boy. Itinuro din ni Gabriel na may command button sa gilid ng table ko para sa automated door, pinindot ko 'yon at pinapasok ang delivery boy."Good afternoon, Ma'am, Sir. Saan ko po ilalagay?"Bago pa ako makasagot, sumagot na si Gabriel. "Sa pantry na lang. Thank you."Bumaling sa akin si Gabriel. "Anna, guide him."Tumango ako. "Sunod ka na lang." Tumayo ako at naglakad papuntang pantry, sumunod naman kaagad ang delivery boy. Pagkatapos mailabas lahat ng pagkain ay umalis na siya."Sir? Saan ka kakain? Dito or sa table mo?" Kinakausap ko siya habang hawak ang kape niya."Saan ka ba
"A date?" Hinarap ko ulit siya."Yes." Nahihiya niyang sagot, napakamot pa siya sa batok."A friendly kind of date?""No. It's more of a boss and employee type of date. Walang malisya." He answered.Tumango ako at nag-isip ng sandali. Sa huli ay Tumango ako bilang pagsang-ayon."So I'll pick you up at, eight?" he asked."Okay" sabi ko at tumalikod na para umalis.I was about to step outside when I realized..."Alam mo kung saan ako nakatira?""Of course, it's on your resume. Have you forgotten?" He sarcastically asked."Ay, oo nga pala. Uuwi po muna ako, boss.""Wait.” He said with authority. “What you'd call me?" Mataray niyang tanong."I called you boss.” I shyly smiled. “Don't think of it as a formal thing, think of it as an endearment.""Endearment? Okay. Go home. See you at eight."I drove home, still thinking about the date. Hindi ba parang ang aga naman fo
"Sobrang nabusog ako. Nag-enjoy ka ba?" Nilingon niya ko.Tumango ako. "Thank you for this, boss. Nag-enjoy ako ng sobra." Ngiti ko sa kanya."No. I should be the one thanking you. If it wasn't for you and your unique taste, hindi ko matitikman ang lahat ng ‘yun." I blushed. "So, saan mo gusto pumuntang sunod? Movie? Walk sa may beach? Anywhere you want to go?""Hindi ko na alam, e. Ikaw, baka may alam ka." Sagot ko.Umiling siya.Napatingala ako dahil sa isang ligaw na paputok. Parang isang bulaklak na nagbibigay ng liwanag sa malungkot at madilim na gabi."Alam ko na! Can I drive?" Ngiti ko sa kanya."Sure." Sabay hagis ng susi sa akin na agad ko naman nasalo.Hinila ko siya papunta sa sasakyan niya at inutusan ko siya na sumakay na. Sumakay siya sa passenger’s side sa unahan at ako naman ay sa driver's seat."Ready for a ride of a lifetime?" Sarcastic ko siyang tinanong."Ah... Oo yata. Dahan dahan
Five o'clock in the morning na nung nagising ako. Nakatitig lang ako sa kisame, inaalala ko ang mga nangyari kagabi. Paano ako naka-uwi? Paano ako naka-akyat sa room ko? Teka, lasing ba ako kagabi?Naisipan ko tumagilid. May katabi ako, si Dianne siguro. Niyakap ko siya mula sa likod. Naisip ko na sanay si Dianne na ginagawa ko kaya wala siyang reaction. Pero teka, tumaba yata siya. At parang panglalake ang amoy niya, yung mabangong amoy.Iniangat ko ang sarili ko para silipin kung sino ang katabi ko. Nagulat ako nung nakita ko na si Gabriel Anderson pala ang katabi ko. Grabe! Ni-rape niya ako? Bigla kong hinatak paalis ng bewang niya ang braso ko. Nagising siya!"Good morning, Anna!" Bati niya nang humarap siya"Good morning." Tulala akong sumagot. “Bakit ka nandito?”"Dito na ako pinatulog ng bestfriend mo." pagpapaliwanag niya."Nababaliw na talaga ang bestfriend ko." pagbibiro ko sa kanya. "Bakit ka daw niya pinatulog d