Chapter 3

YARELI'S POV

Habang nagwawalis ako sa may bakuran ng bahay namin ay laking gulat ko nalang nang makita sa labas sila Grant at Irvin at kinawayan nila ako.

Binitawan ko muna ang hawak kong walis tingting at lumapit sa kanila.

"Kayo pala, anong ginagawa niyo dito? saka paano niyo nalaman na dito ako nakatira?" tanong ko.

"Nagtanong-tanong lang kami sa mga tauhan sa bukid kung may kilala ba silang Yareli. Famous ka pala dito e, kilala ka nila." nakangiting sabi ni Grant.

Ang gagwapo talaga nilang magkakapatid. Lahat sila ay mga gwapo, may magandang pangangatawan at matatangkad. Hindi na nakakapagtaka kung marami mang babae ang nahuhumaling sa kanila.

"Hindi naman," nahihiyang sabi ko at ngumiti ng pilit.

"Kaya pala kami nagpunta dito dahil gusto ka naming iinvite sa mansyon." sabi naman ni Irvin.

Nagulat naman ako sa sinabi niya. "Pero bakit? Hindi ako nababagay na magpunta sa mansyon nila Governor Vicente at Madam Josefina. Hindi ba't doon muna kayo pansamantalang nakikituloy? Mahirap lang ako saka-"

Hindi ko maituloy ang mga susunod ko pang sasabihin. Ayokong makita si Juancho doon. Hanggang sa makakaya ko ay iiwasan ko siya. Hindi ko rin alam na pinsan niya pala sila Grant at Irvin. Kung hindi pa naikuwento sa akin nina Inay at Itay na may limang anak na lalake ang kapatid ni Governor Vicente na nasa Maynila nakatira ay hindi ko pa malalaman iyon.

"Kakain lang naman tayo ng breakfast sa mansyon e, saka gusto kang pasalamatan nina Tito Vicente at Tita Josefina dahil sa pagtulong niyo sa amin ng kapatid mong si Yasewah na ayusin ang kotse ni River. Sige na please?" pakiusap ni Grant.

"Ganon ba? Wala si Kuya Yasewah dito dahil maaga siyang nagpunta sa mechanical shop sa bayan para magtrabaho." sabi ko.

"Then ikaw nalang ang sumama sa amin. Please, Yareli. Nagugutom na rin ako at gusto ko nang kumain." sabi pa ni Irvin at hinimas nito ang tiyan niya.

Napabuntong-hininga nalang ako saka tumango. Wala naman sigurong masama kung sumama ako. Kakain lang naman daw kami ng breakfast at pagkatapos nun ay uuwi na ako. Napangiti naman sila Grant at Irvin dahil sa pagpayag kong sumama sa kanila sa mansyon ng mga Steffano.

Nagpaalam muna ako kay Inay na may pupuntahan lang at sandali lang iyon. Pumayag naman siya, hindi ko na siya inabala pa dahil busy ito sa pagpapaligo kay Jingjing sa loob ng cr namin. Alas otso na ng umaga at kapag ganitong oras ay pinapaliguan na niya si Jingjing.

Hindi na rin ako nag-abala pang magpalit ng damit. Nakasuot lang ako ng isang kulay red na t-shirt at dolphin shorts naman na niregalo pa sa akin ni Mayet nung nakaraang pasko. Itinali ko nalang pataas ang buhok kong mahaba at nagpulbo.

Nang makalabas na ako ng bahay ay sumama na ako kina Grant at Irvin papunta sa mansyon ng mga Steffano. Malapit lang naman iyon at mga ilang minuto lang ay makakarating na rin kami kaagad doon. Ang tatangkad nilang magkakapatid at kailangan ko pa silang tingalain para lang makita ko sila. Sa taas kong 5'6 ay sigurado akong nasa mga 6 feet pataas na ang tangkad nila.

Ramdam na ramdam ko ang pagtitig sa akin nina Grant at Irvin habang nasa likuran ko sila at naglalakad kami. Kahit naiilang ako dahil sa kanila ay hindi ko nalang ito pinansin.

"Yareli, can I ask you something?" biglang tanong ni Irvin dahilan para mapatingin ako sa kanya.

"Sige. Ano 'yon?" tanong ko.

"How old are you? Alam kong mas matanda kami nila Grant kaysa sa'yo but I just want to know your age." sabi niya saka ito lumapit sa akin at sinabayan na ako sa paglalakad.

"Ah, 18 years old na ako." sabi ko at nginitian siya.

"Oh, really? Kaedad mo lang pala si Amir. By the way, I'm already 21 and Grant is 20 years old." sabi niya.

Tumango nalang ako sa sinabi niya at hindi na nagsalita pa. Nang makarating na kami sa mansyon ng mga Steffano ay namangha nalang ako sa lawak at laki nito. Sa totoo lang ay ngayon lang ako makakapasok sa loob ng mansyon. Palagi ko lang kasing nakikita ito sa labas ng hacienda.

Pagkapasok namin sa loob ng mansyon ay sinundan ko lang sila Grant at Irvin hanggang sa makarating kami sa isang malaking dining room na may mga nakahain nang iba't-ibang klase ng pagkain at inumin sa pahabang lamesa. May mga katulong rin na nasa sulok lang.

Nagulat ako nang makita doon sila Juancho kasama ang mga magulang niya. Nasa kabilang upuan naman sila River, Efraim at Amir na sabay na napatingin sa direksyon namin nang makita nila kami.

Nang makalapit na kami sa kanila ay pinaupo ako ni Grant sa bakanteng upuan na malapit kay Amir. Umupo naman ako doon at nagpasalamat. Umupo rin si Grant sa isang bakanteng upuan na nasa tabi ko at si Irvin naman ay tumabi kay River na nakatingin pa rin sa akin.

Iniiwasan kong tignan si Juancho. Palagi nalang kaming nagkikita at hindi ko talaga maiwasang mailang sa kanya dahil naging boyfriend ko siya at kakahiwalay lang namin. Hindi ito ang tamang panahon para isipin pa iyon at kailangan ko nang makaalis dito pagkatapos ng breakfast na ito.

"You're Yareli, right? 'Yung anak ni Emilio at kapatid ni Yasewah?" nakangiting tanong sa akin ni Madam Josefina.

"Opo." magalang kong sagot.

"Parehong masisipag 'yang tatay at kapatid mo sa bukirin ko. Pakisabi pala kay Yasewah na salamat at tinulungan niyang maayos ang kotse ng pamangkin kong si River." sabi naman ni Governor Vicente at nag-umpisa na itong kumain.

"Sige po, makakaasa po kayo, Governor." sabi ko. Tumango lang siya sa sinabi ko.

"Kumain ka na, Yareli." nakangiting sabi sa akin ni Grant at nag-umpisa na siyang maglagay ng kanin at mga ulam sa plato ko. Sinalinan naman ako ni Irvin ng gatas sa baso ko.

Hiyang-hiya akong nagpasalamat sa ginawa nila at nang mapatingin ako saglit kay Juancho ay nakita ko na nakatiim-bagang ito at may galit nang ekspresyon.

Anong problema niya? Galit ba siya dahil nandito ako sa mansyon nila kasama ang mga pinsan niya at magulang niya?

Nag-umpisa na kaming kumain at todo asikaso pa rin sa akin sina Grant at Irvin. Nakita ko pa ngang natatawa na si Amir dahil sa ginagawa nila.

"Hinay-hinay lang mga boys. Iisa lang si Yareli." sabi ni Governor Vicente nang nakangisi.

"I've never see them before being like that to a girl," sabi pa ni Madam Josefina na may mapaglaro na ngiti.

"Excuse me, I'm done."

Napatingin naman kaming lahat kay Juancho na bigla nalang tumayo at umalis na sa dining room.

"What happened to your son?" rinig ko pang tanong ni Madam Josefina kay Governor Vicente.

"I don't know." sabi naman ni Governor Vicente at nagkibit-balikat ito.

Ano kayang problema ni Juancho? Bakit bigla nalang siyang nagkaganon?

Nagpatuloy nalang ulit kami sa pagkain at nang matapos na kami ay nagpasalamat muna ako kina Governor Vicente at Madam Josefina sa pag-imbita nila sa aking kumain ng breakfast kasama sila bago sila umalis ng mansyon.

Hindi ko alam na mas mabait pa pala sila kaysa sa inaasahan ko. Nakakaintimidate kasi talaga silang mag-asawa at sobrang layo pa ng estado ng buhay nila kumpara sa amin ng pamilya ko. Hindi sila mapangmaliit na tao at pantay-pantay lang ang turing nila sa aming mahirap ang estado sa buhay.

Bigla naman akong hinila nila Grant at Irvin papunta sa isang Gazeebo na nasa loob lang rin ng mansyon. Sumunod rin pala sa amin sina River at Amir. Si Efraim ay hindi ko na nakita.

"You look good today." sabi ni Amir habang seryoso itong nakatingin sa akin.

"Ah, salamat." sabi ko nalang at hindi maiwasang pamulahan ng mukha dahil sa sinabi niya.

"Kumusta na pala si Yasewah? Bakit hindi mo siya kasama ngayon?" tanong sa akin ni River.

"Nasa bayan ngayon si Kuya Yasewah. Nagtatrabaho siya sa isang mechanical shop doon at baka mamayang mga alas tres pa siya ng hapon makauwi." sagot ko naman.

"Ah, ganon ba. Yareli, if you don't mind, pwede bang i-tour mo kami mamayang hapon sa bukid nila Tito Vicente? Pamilyar ka naman siguro sa lugar dito, hindi ba?" tanong ni River at nginitian niya ako. Ang gwapo talaga niya lalo na kapag ngumingiti.

"Pwede naman." sabi ko at nginitian rin siya.

"Then that's good." sabi niya. Napatigil pa ako nang bigla akong akbayan ni Grant.

Hindi talaga ako makapaniwala sa mga nangyayari ngayon. Kasama ko ngayon ang mga gwapong pinsan ni Juancho dito pa mismo sa mansyon nila.

"Pwede ka na ba namin maging friends, Yareli?" tanong pa ni Irvin.

"Pwede rin," sagot ko.

Mukha naman silang mababait na magkakapatid at alam kong wala silang gagawing masama sa akin kaya wala sigurong masama kung maging kaibigan ko sila.

"Ayon, oh! May bago na kaming kaibigan dito sa San Felicidad na maganda na at mabait pa." pambobola ni Grant sa akin.

"Tapos liligawan mo agad?" nakataas na kilay na sabi ni Amir kay Grant.

"A-Anong ligaw ang pinagsasabi mo diyan?" sagot naman ni Grant at kaagad itong umiwas ng tingin kay Amir.

Napailing nalang si Amir sa sinabi ni Grant at napahinto pa ako nang hinawakan niya ang kamay ko at pinaupo sa isang wooden bench dito sa may Gazeebo. Tumabi si Amir sa akin at hinalikan niya ang kamay ko na ikinagulat ko.

"I'm glad to be your new friend, Yareli. I hope we can be more closer." seryosong sabi niya.

Akmang magsasalita na sana ako nang bigla naman akong hinalikan ni Grant sa pisngi at ngumiti siya sa akin.

"Me too, Yareli. Sana maging mas close pa tayo lalo." seryoso niya ring sabi.

Kanina pa ako namumula dito nang dahil sa ginagawa at sinasabi nila sa akin. Ang gagwapo pa nila at nakakaintimidate. Kahit sinong babae talaga ay kikiligin dahil sa kanila.

"Naiilang na si Yareli sa inyo, oh? Calm your titys, guys." nakangising sabi ni Irvin na ikinatawa naman ng mahina ni River.

Mas dumoble pa ang pamumula ng mukha ko dahil sa sinabi ni Irvin.

"May foreign blood ka ba, Yareli? I'm just curious dahil hindi ka naman mukhang filipina unlike sa itsura ng mga tao dito sa San Felicidad. You look same with your brother." tanong sa akin ni Grant.

"May lahing Spanish at Russian ang Inay ko samantalang pure Filipino talaga si Itay." sagot ko.

Ang lolo kong si Manuel Santibañez na ama ni Inay ay may lahing Spanish/Russian samantalang ang lola ko namang si Lydia Santibañez ay purong filipina. Maganda si Inay at marami itong mga naging manliligaw noong kabataan niya pero tanging kay Itay lang tumibok ang puso niya.

"That's why you have a white complexion and you're very beautiful. I really like your brown eyes, too." nakatitig na sabi sa akin ni Irvin.

"S-Saan pala ang cr dito? Pwede bang makibanyo muna ako?" natataranta kong tanong.

"Pumasok ka sa mansyon then kumaliwa ka lang sa isang pahabang daan malapit sa kusina. Makikita mo na kaagad ang cr doon." sagot ni River na ikinatango ko nalang.

Nagmadali naman akong pumasok ulit sa mansyon at kumaliwa sa nakita kong pahabang daan na malapit sa kusina. Hindi naman ako nabigo nang makita ko ang cr at kaagad na pumasok doon.

Malaki at malawak ang cr na may salamin pa. Parang cr lang sa mall. Naghilamos ako sa may cubicle saka nagpunas ng mukha sa dala kong panyo at pagkatapos ay tinitigan ko ang sarili ko sa salamin. Pulang-pula pa rin ang mukha ko dahil sa paghalik at sinasabi sa akin ng magkakapatid na iyon.

Akmang lalabas na sana ako ng cr nang may pumasok sa loob at nilock ito. Nagulat ako nang makita si Juancho na seryosong nakatingin sa akin.

"Anong ginagawa mo dito?" tanong ko sa gulat.

"Masama ba na nandito ako? Nandito ka sa mansyon namin." mariin naman niyang sabi.

"Ah, oo nga pala, sige at lalabas na ako." aalis na sana ako nang hinarangan niya ang pintuan ng cr.

"Akala mo ba hindi ko alam ang ginagawa mo, Yareli? Gusto mong mapalapit sa mga pinsan ko dahil mayaman sila, right? You know that they are interested in you kaya 'yon ang paraan mo para makuha ang tiwala nila." madiin niyang sabi na ikinagulat ko.

"Ano bang pinagsasabi mo, Juancho? Wala akong alam diyan sa mga sinasabi mo." sagot ko na naguguluhan.

Tumawa naman siya ng mapang-asar at mas lalo itong lumapit sa akin. "I know what you're doing, Yareli. Paiibigin mo sila then kapag may nakuha ka sa isa sa mga pinsan ko ay ayon ang magiging paraan mo para umahon kayo sa hirap ng pamilya mo. Ayon naman talaga ang plano mo sa akin, hindi ba? Kaya ka nga pumayag kaagad na maging girlfriend ko dahil mayaman ako at gusto mong-"

Hindi ko na napigilang sampalin si Juancho na ikinagulat niya. Awtomatiko na ring tumulo ang mga luha ko dahil sa mga sinabi niya.

"Sa tingin mo ba yaman mo lang talaga ang gusto ko kaya pumayag akong maging girlfriend mo? Mahal kita, Juancho at kaya ako pumayag sa gusto mo dahil umaasa akong mamahalin mo rin ako!" sigaw ko na ikinahinto niya pero di kalaunan ay ngumisi ulit siya at umiling ito na parang hindi naniniwala sa sinasabi ko.

"Mahal mo ako? Really? I don't believe you, Yareli. I know you only want my wealth kaya gusto mong mapalapit sa akin. Pero hindi ko pa rin talaga maintindihan kung bakit tinanggihan mo ako." tumiim-bagang siya at tinitigan ako ng mariin.

Bakit ba nagkita na naman kasi kami? Paano ba ako makakapag move-on nito kung palagi ko nalang siyang nakikita? Hindi rin siya naniniwala na mahal ko siya dahil ang akala niya ay yaman lang niya ang gusto ko sa kanya. Mahal ko si Juancho pero iba ang tingin niya sa akin.

Huminga ako ng malalim. "Patawad pero hindi ko pa kayang ibigay ang sarili ko sa'yo dahil marami pa akong pangarap sa buhay. Totoong mahal kita, Juancho p-pero may bago ka na palang girlfriend. Congrats sa inyong dalawa." pinunasan ko ang mga luhang patuloy pa ring dumadaloy sa pisngi ko at pilit pinapatatag ang boses ko.

"Thanks. She's better, richer and not a gold digger like you." sabi niya habang seryosong nakatingin sa akin at nakatiim-bagang pa rin.

Hindi na ako sumagot sa sinabi niya at kaagad nang umalis sa loob ng cr. Sobrang bigat ng dibdib ko at gusto ko nang makauwi at ibuhos sa loob ng kwarto ko ang lahat ng sakit na nararamdaman ko.

Hanggang kailan ba ako masasaktan ng ganito nang dahil kay Juancho?

Nang makita ako ni Efraim sa may kusina ay kaagad siyang lumapit sa akin.

"Why are you crying?" nag-aalala niyang sabi.

Umiling lang ako at lalampasan na sana siya nang kaagad niya akong niyakap at sinubsob ang mukha ko sa balikat niya.

Mas lalo pa akong napaiyak sa ginawa niya at niyakap nalang siya pabalik.

"Don't cry. I'm here…"

-Ajai_Kim