Chapter Eighty-seven

“Gumising ka inaantok na ulo.  Pasado alas tres na ng hapon.  Wala ka pang kinakain."

 Narinig ko ang boses ng isang tao kasabay ng banayad na pag-alog ng aking katawan.

 Napaungol ako habang pilit na binabawi ang kumot na inaagaw sa akin ngayon.

 “Crystal… halika, gumising ka...”

 "Hmm... hindi ko-"

 Sandali lang, hindi ba boses ni Liam iyon?

 Diyos ko, Crystal...

 “Hoy, bumangon ka na.  Kailangan mong kumain ng kahit ano."  Pilit na inaagaw sa akin ni Liam ang kumot na nakatakip sa mukha ko.

 Ayokong bitawan dahil nakakahiya.

 Natulog ba talaga ako sa kwarto ni Liam?  Totoo?

 At ano ang sinabi niya?  Pasado alas-tres na ng hapon?

 Ang ano ba?

 “Hoy… seryoso.  Baka magkasakit ka kapag wala kang makakain."  sambit ni Liam sa pananahimik na tono.