Chapter Fourty-four

Natigilan ang ama ni Noah sa akin at tila hindi alam ang susunod na sasabihin.  Nakatulala lamang siya sakin ng nakaawang ang labi pero walang lumalabas na salita.

“Pwede niyo po bang sabihin sa akin kung bakit bigla niyong nabanggit ang mom ko?” Tanong ko sa kanya dahil tila natahimik ang lahat dito.

Nagulat lang kasi talaga ako na bigla niyang nabanggit iyon ng wala namang dahilan.

“Uh…” Isang awkward na tawa ang pinakawalan niya bago siya nakabawi at bumalik sa akin. “Well, common na ang salitang iyon dito sa Denmark. Yan ang sinasabi naming mga matatanda sa mga dalagang hindi napipigilan ang mga pagnanais. Like we would say, parehas talaga kayo ng nanay mo. Nasanay lang ako, nakalimutan kong hindi ka nga pala lumaki dito. Pasensya na.” umangat ang magkabilang sulok ng labi niya na lumikha ng isang ngiti ngunit hindi man lang nagbago ang hugis ng mga mata niya.

Mukhang hindi sincere iyon, pero siguro naka