Chapter Twenty-seven

“Trina! Eliz!” Binitawan ko ang braso ni Liam at nagsimulang tumakbo papunta sa kanila.

“Happy birthday, Crystal!”

Natutuwa ako na hindi sila pinalayas ni Liam. Niyakap ko silang dalawa ng mahihigpit.

Natakot ako.

Natatakot akong mag-isa.

Kahit noong una ay ayaw ko silang dalhin sa bahay ni Liam, ayoko namang iwan nila ako ngayon.

“Crystal, my wife,”

Nang marinig ko ang boses ni Liam na tumawag sa akin, lumingon ako sa direksyon niya.

Walang katapusan ang mga flash ng camera na tumatama sa kanyang mukha.

Ang ganda ng mga ngiti ni Liam. At salamat sa mga liwanag na tumatama sa mga mata niya, mas kumikinang ito.

Para bang totoong-totoo na mahal niya ako.

Tila walang Maddison na nage-exist sa likod ng hindi totoong buhay na ito.

“Happy birthday, love.” gumalaw ang kanyang kamay na parang may ipinapakita sa akin.

Nang sundan ko kung saan nakaturo ang