Chapter 4

CHAPTER 4

Kunot ang noo ni Hugo habang nakaupo sa sofa ng opisina niya. Kanina pa nakatitig ang binata sa ibabaw ng center table niya pero wala pa rin itong kibo. Nakatitig si Adamson kay Hugo na mukhang naguguluhan pa rin. Napailing si Zero dahil sa inaasta ni Hugo habang halos matawa naman si Kyrus sa kanilang tatlo.

“Men, you’re all smitten to the same sisters,” natatawang tugon ni Kyrus.

Umiling si Adam. “I’m not smitten!” Dipensa niya.

“I’m confused…” saad ni Hugo.

“I think I failed as her boyfriend and her friend,” si Zero naman.

Sabay na umiling ang tatlo habang si Kyrus ay napatawa. “Buti na lang hindi pa ako nababaliw.”

“Magpakasaya ka na,” Zero said.

“Sulitin mo na…” si Adam naman.

“Araw-arawin mo na,” si Hugo.

“What the fck is wrong with you guys?!”

“We’re smitten!” Sabay-sabay nilang sigaw.

Napahilamos si Kyrus sa mukha niya. “Ang gugulo niyo! Mauna na ako,” aniya at lumabas sa opisina ni Hugo.

Kumunot ang noo ni Hugo. “She said that marriage is sacred…”

Zero sighed. “She said she won’t date her exes again.”

Inis na umiling si Adam. “She said that work is important than love…”

Napalingon si Zero kay Adam. “Sinabi niya ‘yon?” Gulat nitong tanong.

“Yeah, she did.”

“She’s just in denial. Suyuin mo lalo,” suhestiyon ni Hugo.

“What did your wife tell you?” Si Zero.

Huminga ng malalim si Hugo. “Marriage is sacred… I don’t get it.”

“Marriage is between lovers. It’s not sacred if it’s not loving,” sagot ni Adam.

Kumunot ang noo ni Hugo. “She loves me?” Tanong niya.

“Aba malay namin,” si Zero. “Your wife never leaves the company or your house. Kung lalabas man siya ay kasama ka lagi.”

“Maybe it’s you who loves her?” si Adam naman.

“I…” Napatigil si Hugo. “What the fck is love?”

Napatawa si Zero. “Invite your wife here and we’ll fcking see who loves who.”

Napatango-tango si Adam sa suhestiyon ni Zero. Huminga ng malalim si Hugo bago hinigit ang kaniyang telepono sa bulsa huminga siya ng malalim at hinanap ang pangalan ng asawa sa listahan. Nagmamadaling lumapit sina Zero at Adam sa likod ni Hugo para makiusisa sa kung anong pangalan ni Catalina sa telepono ni Hugo. Akmang tatakpan na ni Hugo ang pangalan ni Catalina nang biglang tumunog ang telepono niya.

Muntik nang mahagis ni Hugo sa hangin ang hawak-hawak na cellphone. Malutong na napamura ang binata nang makita niya ang nakaregistrong pangalan ni Catalina sa screen. Sunod-sunod na malulutong pang mura ang pinakawalan ni Hugo nang tumawa si Adam at Zero.

“'What the fck is love?' daw!” Humagalpak nang tawa si Zero.

“Bro, saguting mo, ‘your life’ is calling!” Si Adam naman na tumawa rin ng malakas.

“Fck…” Inis na mura ni Hugo, agad niyang sinagot ang tawag. “Yes?”

“Nasa office ka ba?” Tanong ni Catalina sa kabilang linya.

“Yeah, how ‘bout you? Where are you?”

“May nakita ako sa mga sulat ni mama, it’s Latin.”

Nilingon ni Hugo ang mga kaibigan sa likod, nakangisi ang mga ito na tila parang tanga. Napatayo si Hugo sa sofa matapos nitong tumikhim at lumayo sa mga kaibigan.

“Maybe the attorney has to do something with it?”

Catalina sucked her breath. “I texted him though… I’m coming over, sasamahan mo ba ako papunta kay Attorney Hidalgo?”

Napatango si Hugo. “Sure, babe… But, Zero and Adam are here,” bulong niya.

“Anong kalokohan na naman ang ginagawa niyo?” Ngising tanong ni Catalina.

“I’ll tell you later,” huninga ng malalim si Hugo. “Hurry up, I got a meeting after lunch.”

Napatango si Catalina. “Sige. Attorney said he has a hearing today, so… Gorusuruz!”

“Bye.”

“Anong sabi?” Mapang-usisang tanong ni Zero.

“She spoke Turkish, can’t translate it though,” tanging sagot ni Hugo.

Hindi nagsisinungalung si Hugo, hindi kailanman. Kaya medaling naniwala sina Zero at Adam sa kaniya. Pero kahit hindi nagsisinungalung si Hugo, hindi niya rin sinasabi ang buong katotohanan.

Muling bumallik si Hugo sa swivel chair niya, medyo nakampante na dahil nakausap niya ang dalaga. Sinubukan niyang magseryoso sa ginagawang trabaho at pumirma ng iilang dokumento habang naglalaro naman sina Zero and Adam ng online games.

Pasilip-silip sa orasan si Hugo, he hadn’t finished a single portfolio dahil trenta minutos nang late si Catalina. Tumikhim si Hugo dahil pakiramdam niya ay may nakabara sa lalamunan niya, sakto namang may kumatok sa kaniyang pinto.

“Come in," kunot noo niyang sinabi at kunwaring tumitig sa monitor niya.

“Sir, nasa meeting room na po ang lahat,” kabadong sabi ni Gary, executive assistant nina Hugo at Catalina.

Tumikhim si Hugo at tumayo. Nadismaya man ay wala itong nagawa. Wala pa rin si Catalina. Gusto lang naman ni Hugo ang makita ang asawa. Maybe he asked of her for too much.

Nilingon ni Hugo ang mga kaibigan niya at inaya na ang mga ito. Isa si Zero sa mga board of directors habang si Adam ay kabilang sa mga stakeholders. Magkakasunod silang pumasok sa meeting room kung saan unang bumungad sa kanila si Kyrus na nakanigisi. Isa rin si Kyrus sa stakeholders ng kumpanya.

“Done talking about your love lives?” Bulong ni Kyrus sa mga kaibigan.

Natatawang umiling si Adam at Zero habang si Hugo ay lalong kumunot ang noo. Masama ang timpla ng mukha ni Hugo, hindi niya makita ang asawa, hindi niya rin masisiguro kung talagang dadalo ito sa meeting. Hindi rin alam ni Hugo kung bakit tarantang-taranta siyang hindi makita ang asawa.

Naupo si Hugo sa kaniyang puwesto katulad ng iba pang nasa board of directors at mga stakeholders. Pero dahil saisang bakanteng upuan sa tabi ni Hugo ay napgkutyaan na naman siya.

“Mr. Ruiz, hindi na naman ba dadalo ang asawa mo?” Nagtawanan sila dahil sa tanong ng isang stakeholder.

“She seems to be imaginary,” muling tawa nila.

Hugo had a ghost of a smile on his lips. “If she comes today, you’ll step down from your positions?” Sabat ni Hugo na nagpatahimik sa lahat.

Nakita na ng mga kaibigan ni Hugo si Catalina noon, sa kasal nila. Hindi guni-guni lamang si Catalina, hindi lang sila pwedeng magsabi ng tungkol sa kaniya. Hangga’t hindi si Catalina ang magpapakilala sa sarili niya ay hindi ‘yon pakikialaman nina Hugo.

Tumikhim si Kyrus. “Should we start the meeting?”

Umiling si Hugo, malamig ang tingin. “No, we’ll wait for my wife and finally introduce her to everyone.”

“Hugo, nahihibang ka na ba?” Tanong ng isa sa mga board of directors.

Umangat ang sulok ng labi ni Hugo. “You asked for this, didn’t you all?”

“But this is an important meeting!”

Hugo let out a deadly chuckle. “Do you think my wife isn’t part of this important meeting?”

“Excuse me, have you started?”

Lahat sila ay napalingon sa pinanggalingan ng boses. Pati si Hugo ay napatingin sa pintuan na pinasukan ng dalaga. Kahit ang mga kaibigan ng binata ay napatulala dahil kay Catalina. Napatulala pa si Hugo bago tuluyang rumehistro sa utak niya ang mukhanng kaniyang asawa. Ibang-iba sa araw-araw niyang nakikita.

“Babe… why are you wearing white?” Pabulong na tanong ni Hugo, gulat.

Hindi niya suit ang laging itim na bestida kundi isang puting bestida na hapit sa katawan niya, kitang-kita ang magandang katawan nito. Pinatungan niya 'yon ng puting cropped blazer at puting over the knee boots. Kahit ang kuko nito ang kulay puti. Hindi na kinulayan ng temporaryong itim ang buhok niya at hindi na rin ito tuwid, sa halip ay hinayaan niya ang natural niyang kulot at kulay-abong buhok. Natulala ang lahat lalo na nang titigan niya ang lahat sa mata. Even Catalina's natural eye color was gray, not brown, and not black.

“Ah… who are you?” Saad ng ginang na kabilang sa board of directors.

Ngumiti ng pagkatamis-tamis si Catalina. “Sorry for being late,” saad ng dalaga. “I’m Catalina Sienna Garcia-Ruiz. Daughter of the late Samuel Ruiz and Hugo’s wife,” she chuckled. “Shall we start the meeting?”