Chapter 1

Chapter 1: Bad Girl

Sa buong araw na iyon ay nanatili akong tahimik at malalim ang iniisip. Nag-aalala ako para sa kakambal ko. I know that she told me she'll win and everything just to have that car. I know that she was confident that she'll win, pero hindi ko pa rin talaga maiwasang mag-alala. Hindi naman siguro mawawala 'yon lalo na at kambal kaming dalawa. We have some sort of connection that no one else would probably understand.

I sighed. 

"Pang-ilang buntong-hininga mo na 'yan, Holy?" Napakurap ako nang bigla nalang nagsalita si Feby na hindi ko napansing nasa harap ko na pala. "Kanina ko pa napapansin iyang malalalim mong buntong-hininga habang nasa klase pa tayo, ah? May problema ba?" Dagdag niya habang inilalagay sa aking harapan ang mga in-order niyang pagkain para sa akin. 

Nasa cafeteria kami ngayon ng university. It was our lunch time already at tatlong subjects nalang ang natitira ngayong hapon na papasukan ko. Pagkatapos ng klase ay sisiguraduhin kong makakauwi ako kaagad upang matingnan kung nakauwi na rin ba si Hailey. 

I smiled and shook my head at Feby. As much as I wanted to tell her the truth, I can't. Pinipigilan ko lang ang sarili kong makapag-sabi sa kaniya sa kung ano ang totoong problema dahil ayaw kong... mag-alala siya. Feby has been my only friend since first year college. She was the one who got close with me, and despite our differences as an individual, we were still able to click together. I don't know, maybe because we both love books and its smell.

"Wala? Wala ba talaga o tinatago mo lang?" Nakagat ko ang aking pang-ibabang labi. Feby has strong sense. Bakit ba lagi ko nalang iyong nakakalimutan? That is the reason why I couldn't keep so many secrets from her dahil malakas ang pang-amoy niya. She knows it when I am lying or not. And definitely, she knows that I am lying right now.

"Ano? Hinulaan ko na kaagad. Si Hailey na naman ang problema mo, ano? May narinig na naman kasi akong sabi sabi kanina na may nakakita daw kay Hailey na sumakay sa isang itim na sport's car. Iyon ba? Iyon ba ang problema mong hindi mo halos masabi-sabi?" Ngumiwi si Feby. "Hindi ka nagkakaproblema sa pag-aaral, kundi sa kakambal mong mas matanda sa'yo." 

I bit my lower lip and shook my head. "Ilang minuto lang naman ang tanda niya sa akin e."

"Exactly!" Feby snapped her finger to prove her point. "Ilang minuto lang ang tanda niyong dalawa, pero mas matanda pa rin siya. Kaya dapat sana, imbes na siya ang sasawayin sa mga maling ginagawa niya, imbes na siya ang magpaka-role model sa inyong dalawa dahil mas matanda nga siya, e ikaw pa itong mas nagmumukhang matanda sa inyong dalawa. Seriously, we both know you're way mature than her. Kaya hindi na rin ako magtataka pa kung problema din siya ni Tito"

I closed my eyes and sighed. "Lahat naman siguro ng mga magulang, nagkaka-problema talaga sa mga anak, Feb. And besides, I don't want to be compared with my sister in any way. She hates it so much, and I don't want to make her more angry."

Feby made a face but didn't say anything anyway. 

We changed the topic afterwards while eating our food. Pagkatapos naman naming kumain ay dumiretso na siya sa kaniyang klase, habang ako ay napagpasyahang pumunta na muna sa library dahil bakante naman ang oras ko ngayon. 1:45 pa ang klase ko ngayong hapon kaya medyo malaki pa ang oras ko para makapag-basa ng libro.

Nginitian ko kaagad si Mrs. Olivia. Ang librarian namin dito.

"Good afternoon, Olivia." I silently greeted her. 

She let out a genuine smile and nodded. "Good afternoon, Holy. It's nice seeing you here again. Araw-araw ka talaga dito at walang palya,"

I chuckled. "Vacant po kasi namin ngayon at sa 1:45 ang klase ko ngayong hapon. Medyo mahaba ang oras ko ngayon sa pagbabasa kaya sana huwag kayong maumay sa mukha ko, Misis." Pagbibiro ko pa na siyang tahimik niyang ikinabungisngis. 

"Kailan ba ako naumay sa pagmumukha mong 'yan, Holy? Araw-araw ka dito at sanay na ako. At saka, masyado kang maganda para maumay ako. Mas gusto ko ngang nandito ka dahil dumadami ang mga napaparitong estudyante." Ngumisi siya. "Mga lalaki nga lang,"

I shook my head and smiled. Pagkatapos naming pag-usap ng halos tatlong minuto ay kaagad na akong dumiretso sa usual na pwesto ko rito. Malapit iyon sa bintana at palagi ko itong binubuksan upang makalanghap ng sariwang hangin mula sa mga puno na nasa likod lang ng library. The university has a mini forest behind the library, which I really find refreshing. 

Kaagad kong binuksan ang librong binabasa ko kahapon, and no, it wasn't a book for romance. Libro ito sa isang subject ko. Kailangan ko lang mag-advance study dahil may mga parte ritong medyo nahihirapan ako.

Sobrang focus na focus ako sa pagbabasa ngunit naputol lang nang may tatlong babaeng tumabi sa lamesa kung nasaan ako. They were talking in a hushed tone pero rinig na rinig ko pa rin, and it was distracting me. Sabihan na akong maarte pero talagang nakaka-distract naman. Idagdag pa na they were being careless with their things too. Halos padabog nila ito kung ilagay sa lamesa!

My eyebrows furrowed before sighing. Gusto ko lang sawayin pero ayaw ko namang masamain nila 'yon.

I shook my head and tried to focus on the book pero talagang naririnig ko ang mga boses nila! They're just near me, and although they're talking in a hushed voice, ramdam na ramdam kong gusto nila iyong isigaw nalang. 

I bit my lower. I closed my eyes tightly and asked for God's patience. 

"I just can't believe Eros Hunter Salvatore is back in the country! And I heard na pupunta daw siya sa drag race mamaya! Gosh, I'm so excited!" 

I frowned. If they're just going to talk and talk, then they shouldn't be here in the library in the first place. 

"And his cousin, Declan Gavion Salvatore is going to be there too, my gosh! It's going to be more exciting, I swear!"

"I guess, we're not going to attend two last class nalang. We should prepare since this is a big night! Minsan lang kung umuwi dito sa Pilipinas ang dalawang 'yon kaya dapat na nating sulitin ang pag-uwi nila ngayon...!"

Mabilis akong napalingon sa gawi nila nang marinig ang sinabi ng isang babae. Bahagyang napakunot ang noo ko.

I can't believe that they're willing to skip class just to see those men whom I don't even have any idea who. What? Are they a celebrity or something for them to gush so much?

Napansin ako ng isang babae na nakatingin kaya kaagad niyang sinenyasan ang mga kasama niyang nakatingin nga ako. 

One of the girls smiled genuinely. "Hi, Holy."

And they even know me. I smiled back softly. 

"Hello..."

"Oh My God, nagsasalita pala siya? Akala ko hindi? Sabi ng ibang seniors na masungit daw e. Hindi naman. Ang bait bait nga at ang ganda ganda pa."

"Shush, Katrina, tahimik. Baka 'yong kakambal niya ang tinutukoy nong mga senior. May kakambal daw siya e. Pero hindi halos mahagilap dito sa school kasi laging nagka-cutting."

I shook my head as I slowly gathered my things. 

"Oh, really? Her twin might be the bad girl between them."

Nilingon ko ang tatlong babae at tipid na nginitian. They looked younger than me. Ngayon ko lang napansin. Maybe they're still a freshman. 

I sighed. "You three should not cut class for those boys that you guys are talking about. Trust me, it's not going to be worth it." I smiled at them, completely dumbfounded of what I said before walking away.

I puffed out a loud breath. 

Well, what I said was true anyway. Hindi ko man kilala ang mga lalaking pinag-uusapan nila, but the fact that the girls are willing to cut class for them is just... a bad case for me already. 

I'm not even being judgemental. Iniisip ko lang kung gaano ba ka-gwapo o ka-maimpluwensiya ang mga taong 'yon para puntahan pa nila at ipagpalit sa eskwela.

Natapos ang buong araw na 'yon na iniisip ang kung ano mang nangyari sa kakambal ko. Pagkatapos ng klase ay nagmamadali na ako sa pag-uwi. Mabuti na lamang at maaga si Mang Kadyo noong hapon na 'yon at nakauwi ako kaagad.

Pero nadismaya rin nang malamang wala pa pala si Hailey. Hanggang sa makauwi si Papa mula sa trabaho at hanggang matapos na kami sa hapunan ay hindi pa rin ito dumating.

I was getting more impatient and worried as seconds goes by. Gusto kong sabihin kay Papa ang nangyayari pero... ayaw ko ring magalit nang tuluyan si Papa kay Hailey. Nag-aalala ako sa kung ano nang nangyari dito... so, I waited.

Nang makapasok ako sa aking kwarto ay tahimik akong nagdasal na sana ay makakauwi si Hailey ngayong gabi na walang gasgas. That's the only thing that I could do for now, dahil hindi rin naman ma-contact ang cellphone niya.