Chapter Seven

Hindi ko namalayang nakatulugan ko ang sobrang pai-emote ko kanina. Nagising ako may naririnig na mahinang katok mula sa pinto. 

"Saglit lang," medyo paos pang sabi ko bago marahang tumayo para buksan ang pintuan. 

"Did you get enough sleep?" bungad ng malalim niyang boses, nagtatanong habang nakatingin sa mukha ko. 

Ngunit maagap rin akong nag-iwas ng tingin sa mukha niya.Walang dahilan para ma-touch at magpadala sa karupukan dahil lang sa ganito niya ako tratuhin. He's just doing his job to please his parents and grandma. 

Kailangang maitatak ko sa kokote ko na lahat ng sasabihin o gagawin ni Felix ay isa lamang malaking palabas. 

"You're zoning out again, Veronica; is there something wrong? Kanina pa parang malalim ang iniisip mo." 

"Dumating na ba yung mga gamit ko?" pag-iiba ko kaagad ng usapan, iniignora ang pagpuna niya. 

"Yes, nandito na." ngayon ko lang napansin ang mga bag kong bitbit niya. 

"Ah, salamat. Ako ng bahala dyan pakilagay nalang sa gilid." turo ko sa gilid ng kama. 

Nahuli ko pa ang pagkunot ng noo nito bago sundin ang sinabi ko. Pinanuod ko lang siyang ilapag isa-isa ang mga gamit ko nang bigla akong mapaatras dahil sa biglaang pagharap niya. 

"Ops" gulat niyang sigaw habang salo ng kanang kamay ang bewang kong muntik ng tumama sa lamesang nasa gilid ng kama. 

 "I'm sorry if I startled you; I just remembered something." napalunok ako at dagliang natameme. 

halos mabato ako nang magsalita siya, damang-dama ko ang hanging nagmumula sa bibig niya, idagdag pa ang mabango niyang hininga na talaga namang nakakapanghina. 

"Veronica,?" pigil hininga kong sinalubong ang mga mata niya ng tawagin niya ang pangalan ko. 

"hm?" halos mangatog ang tuhod ko nang mas lumalim pa ang ginawa niyang pagtitig saakin. 

Halos malunod ako ng mga titig niya, hinihiling kong huwag sanang umabot sa pandinig niya ang walang kasing lakas na pintig ng dibdib ko. 

Natauhan ako nang maramdaman ang paghigpit ng hawak niya sa bewang ko kaya mabilis ko yung hinawi yon at kaagad na lumayo sakaniya. 

"A-ano pala yung sasabihin mo?" ilang at balisa kong tanong sakaniya. 

Malakas pa rin ang kabog ng dibdib ko nang mapatingin ako sa inaabot niya. 

"Cellphone mo, nakita kong naiwan mo sa sasakyan." sabi niya matapos tumikhim ng paulit-ulit. 

"Salamat, kanina ko pa hinahanap to." wala sa sariling sagot ko, naglilikot parin ang mga mata dahil sa pagkailang. 

Napansin ko rin ang panandaliang pananahimik ni Felix kaya ako na ang bumasag ng katahimikan. 

"Anong oras na pala? Nagugutom na ako," nakanguso kong alma habang nakahawak sa tiyan. 

"Oh, right! What would you like for dinner?" 

Naglakad ako papalabas ng kwarto at sumunod naman siya. Nanatili lang siya' sa likod ko pero nang makarating na ako sa hagdanan, namalayan ko nalang na hawak na niya ang likod at braso ko para alalayan sa pagbaba. 

"thank you," nakangiting sabi ko nang tuluyan na kaming makababa, sinagot niya lamang yun ng ngiti. 

Naglakad kami papunta ng sala, nagulat pa akong ng pati sa pag upo ko ay hinawakan niya ang balakang ko para alalayan ang pagbagsak ko sa malambot na sofa. 

"The helpers are still not here, so let's just order some food; I don't know how to cook, and there's nothing in the fridge either," he said as he sat beside me, pointing to the large fridge in the kitchen.

"Okay," sagot ko at pinanood lang siyang magkalikot sa phone niya. 

"Is there anything you want to eat? You're picky about food because of the pregnancy, so I wasn't sure what to order." seryosong-seryo itong nags-scroll sa phone niya ng sabihin yon. 

Totoong naging sobrang selan ko na sa mga pagkain kaya kahit ako ay nahihirapan tukuyin kung anong pagkain ang gusto ko. 

"You don't like food that has a strong smell, you don't like fats... I think you might be okay to this," pinakita niya sa akin ang litrato ng carbonara agad naman akong napasimangot at napatakip ng ilong kahit na hindi ko naman naaamoy. 

"It's white and plain—okay I guess it's a no for this" iling niya ng makita ang reaksiyon ko. 

Ayoko ng matatapang na amoy ng pagkain, ayoko rin ng brown or red na kulay..  kaya madalas ang kinakain ko lang ay puros lugaw, sopas na walang gulay, sausage or any meat, plain bun and plain rice na walang ulam. 

"Siopao" biglang labas sa bibig ko ng pangalan ng pagkain. 

Nakataas ang dalawang kilay ni Felix nang lingunin ako. Napangiti ako nang maisip ang itsura ng siopao sa seven eneven.

"Gusto ko ng siopao," deklaro ko at kinalabit pa siya.

"It's white again, okay let's order some sio—"

"No, gusto ko yung nasa seven eneven." di ko mapigilang mahampas ang braso niya. 

"Seven eneven? that convenience store?" tanong ni Felix, napangiwi pa nang haplusin ang parte na hinampas ko. 

"Yeah, let's go bili na tayo." excited na excited akong tumayo. 

Nanggigigil na ako ngayon' palang habang naiisip ko yung malambot na itsura ng tinapay, bilog na bilog tapos ang puti-puti. 

"I've never seen anyone look so lost in their thoughts about a piece of a bun," he teased.

 Inirapan ko lang siya na tinawanan niya lang, di kalaunan ay nahawa narin ako sa tawa niya. 

Nagdidilim na ng umalis kami, mabuti at paglabas sa highway ay may malapit na seven eneven kaya madali lang kaming nakarating. 

Itinabi ni Felix ang sasakyan bago bumaba para pagbuksan ako ng pinto. Baba na sana ako nang pigilan niya ako.

"Bakit?" yamot kong tanong sa kanya, labas na labas na ako eh. 

"Wait a minute, you need to put something on your head first, masama sayo ang mahamugan." He said while putting a white cap on my head.

"Mahamugan? what is that?" litong tanong ko, ngayon ko lang narinig yon and hindi ko pa naririnig na ginamit yon ng parents ko sa Korea. 

"It's my Mom and Grandma's word na lagi nila sinasabi kapag gabi na and nasa labas pa kami? I'm not sure what it means exactly, but I believe it refers to the cold wind that will make you sick." kibit balikat niyang sagot habang inaalalayan akong bumaba ng sasakyan. 

"Hmm, ngayon ko lang narinig yan eh. Well, that good may bago akong nalaman na word,  I just know how to speak tagalog pero kapag sobrang lalim na at parang walang english meaning ay kadalasan hindi ko alam ang ibig sabihin" pagkukwento ko. 

"Hm, that's cool. Don't worry, marami ka pang tagalog words na pwedeng malaman in the future." He said before opening the door and letting me in first.

Agad hinanap ng paningin ko ang mga siopao, nang makita ko yun ay mabilis kong hinatak si Felix. 

"What flavor do you want?" tanong niya hawak na ang lagayan at ang tong habang hinihintay ang sagot ko. 

Nilingon ko ang mga siopao, parang biglang kuminang ang mga mata ko ng makitang sobrang lalaking bilog at puti nila sa loob. 

Pero nang makita ko ang litrato ng mga flavor ng siopao ay mabilis na nagbago ang mood ko. 

"Ayoko ng mga flavor," inis kong sumbong kay Felix. 

"H-huh?" litong-lito ang mukha niya palipat-lipat sa siopao at sa mukha ko ang paningin. 

"Gusto ko yung tinapay lang ng siopao ayaw ko nung may palaman." ulit ko, feeling ko maiiyak nanaman ako sa sobrang inis. 

"O-okay... okay, I'll ask them kung merong walang palaman okay?" tumango ako at muling nilingon ang mga siopao sa loob ng steamer. 

"Do you have a siopao na walang palaman? My wife prefers plain siopao with no flavours or fillings."dinig ko pang tanong ni Felix. 

"Sir, wala po kaming ganon, asado at bola-bola lang po ang meron kami." magalang na sagot nito.

Suminghot ako matapos marinig ang sagot ng staff, paano na yan? gusto ko yung walang palaman.

"Veronica?—oh fvck, please don't cry" sinapo niya ang pisngi ko para tuyuin ang pisngi kong nabasa na ng luha. 

"Gusto ko yung walang palaman." pamimilit ko pa, nahuli ko pang nakatingin yung staff saamin. 

"I know a chef na magaling gumawa ng siopao, let's go I can make a request na gumawa ng siopao na walang palaman," 

"pero gusto ko galing dito." turo ko sa steamer na parang cabinet. "gusto ni baby galing sa seven eneven" napa hikbi na ako habang hawak ang tiyan ko. 

Pati ang dalawang staff ng store natataranta na dahil sa pag-eksena ko. Pasensya naman, hindi lang naman' ako ang may gusto ng siopao eh. 

Sa huli bumili si Felix ng limang bola-bola siopao. Kukuhain at kakainin niya muna yung bola-bola sa loob bago ibigay sa akin ang bun. 

"I suddenly thought of a good nickname for the baby." 

lumingon ako kay Felix, ngumiti siya bago punasan ang gilid ng labi ko. 

"Pao-pao, that picky little eater will be our pao-pao"