Chapter 5

Matapos ang aming kuwentuhan, bumalik na kami sa aming eskuwelahan para sa aming susunod na klase. Mabuti na nga lang at block section kami kaya magkakaramay kami lagi.

Pagkarating namin sa aming silid, pumuwesto kami sa may bandang likuran; sanay na kami sa ganito. Kadalasan kasi, mga matatalino ang nauupo sa may bandang unahan. Subsob sila masyado sa pag-aaral at para bang ayaw na nalalamangan. Tila ba kakumpitensya ang tingin nila sa bawat isa rito sa klase.

Sa may bandang gitna naman nauupo 'yung mga masisipag. May times na nakikinig sila sa klase, may times din na hindi. Pero kahit na ganoon, hindi sila nagpapahuli pagdating sa exam. Matataas na marka pa rin ang nakukuha nila.

Ay s'yempre, dito nauupo sa likuran ang mga black sheep. 'Yung mga rebelde, mga easy-go-lucky, mga napilitan lang, mga team tamad, mga irregular, at kaming mga no choice dahil dito na lang ang mayroong vacant seat.

Hinding-hindi mawawala sa klase ang mga grupo-grupo na iyan. Hindi naman namin gustong makipagsabayan sa iba dahil wala naman kaming dapat na patunayan sa kanila. Pumapasok kami para matuto, hindi para magpabibo. Hindi naman namin kailangang intindihin ang iba dahil hindi naman kami pumapasok para sa kanila. 

Well, parte naman talaga ng buhay ang pakikihalubilo pero may lugar naman para doon saka nakikisama naman kami kahit na papaano. Kaya bilib pa rin ako sa mga klase na kahit may grupo-grupo, may pagkakaisa pa rin kahit papaano. 

Hindi naman kasi pagalingan at patalinuhan ang kailangan pagtungtong mo ng kolehiyo, tulungan lang hanggang sa makapasa ay sapat na. Bonus na lang ang mataas na marka as long as matiyaga ka talaga. Well, nakadepende pa rin naman iyan sa estudyante. Mabuti na nga lang at hindi ako pine-pressure ng magulang ko na kailangan mataas ang aking marka. Basta pumapasa, go lang. Iwasan lang na magkaroon ng bagsak na grado.

Alam naman ni Mama na mahirap ang kursong engineering kaya naiintindihan niya ako. Nandiyan naman siya lagi para suportahan ako sa kung anuman ang aking gusto.

"College Algebra na naman ang subject, aantukin na naman tayo nito panigurado..." bungad ni Rosanna. Isinubsob pa niya ang kaniyang mukha sa kaniyang desk, talaga namang tamad na tamad ang gaga.

"Si Sir Randolf ba naman ang magturo; boses pa lang niya e inaantok na ako. Self-study na naman tayo tiyak," turan ni Gela. Abala siya ngayon sa pagbubuklat ng kaniyang kuwaderno.

"Sinabi mo pa, lagi naman, e..." segunda ko. Napatitig tuloy ako sa pisarang puti sa may harapan. 

Nakagitna ako ngayon sa dalawa kong kaibigan. Sa aking kaliwa, si Osang. Nasa kanan naman si Gela. Sa tuwing may exam kami sa subject na 'to, naglalaan talaga kami ng oras para mag-review. S'yempre, sa tulong na rin ni Gela. Mas mabilis siya makaintindi sa amin kung anong hokus-pokus ba ang ginawa para ma-solve ang equation. Baka mag-overnight pa kami nito sa susunod dahil malapit na ang midterm exams.

Nang dumating ang professor namin, halos kaming lahat ay inaantok na. Pero karamihan sa unahan, tutok na tutok pa rin. Bilib talaga ako sa kanila.

---

Natapos ang klase at wala na naman akong natutunan. Sumakit lang ang ulo ko sa mga itinuro ni Sir Randolf. May isang oras kaming bakante dahil alas-singko pa ang susunod naming klase. 

"Guys, magtitinda na muna ako ng pastillas diyan sa ibang college. Maiwan ko na muna kayo," pahayag ni Gela habang kinakalkal ang kaniyang bag. Kasabay no'n, inilabas niya ang kaniyang payong.

"Tutulungan ka na naming magtinda," ani ko. Akmang lalapit na ako sa kaniya pero pinigilan niya ako.

"Naku, hindi na. Mag-meryenda na muna kayo riyan ni Rosanna sa tabi-tabi," pagtanggi niya.

"Ano ka ba? Huwag mong sabihin na nahihiya ka na naman? Kukutusan talaga kita," saad ni Osang habang nakahalukipkip.

"OA much? Dadalhin ko lang 'to sa mga um-order sa akin. Kita na lang tayo mamaya sa IPM (Ilalim ng Punong Mangga)," aniya.

"O sige," tugon ko.

"Una na 'ko," aniya sabay lakad palayo.

Ang sipag talaga ng kaibigan naming 'to. Napakabait at wala akong masabi. Nakakatuwa lang dahil kami ni Rosanna ang naging kaibigan niya.

"Tara na, gutom na ako. Bili tayo ng bacon with egg," pagyaya sa akin ni Osang. Hinihimas-himas pa niya ang kaniyang tiyan.

"Hindi pa tayo kumakain ng tanghalian, loka. Hanggang 8 pm pa tayo rito, gusto mo bang tumirik iyang mata mo sa gutom?" diin ko.

"Oo nga pala, o tara, rice in a box tayo 'yung 25 pesos lang nang makatipid," mungkahi niya. 

"Good idea," wika ko. 

Agad naming tinungo ang tindahan para manginain. Um-order ako ng chicken teriyaki with rice habang si Osang naman ay siomai with rice.

"Hintayin mo 'yung order natin, a? Bili lang ako ng inumin natin," turan ko.

"Oh sure," tugon niya. 

Ibinigay naman niya ang kaniyang pambili ng inumin at iniabot ko rin sa kaniya ang bayad sa in-order ko. Naglakad na agad ako palayo matapos no'n. Hindi naman kalayuan ang tindahan ng inumin, sampung dipa lang mula sa kinatatayuan ni Osang.

"Miss, isang red tea nga saka isang icy blue, kaunti lang po 'yung yelo," ani ko.

Nahiligan ko ang red tea dahil nasarapan ako sa lasa no'n noong bumili ako sa isang convinience store. Mahilig kasi si Osang sa maasim kaya icy blue ang nahiligan niya.

Habang inaasikaso ni Ate 'yung inumin namin, hindi ko naman sinasadyang mahagip ng aking paningin ang lalaking nagpapa-photocopy - isang dipa mula sa kinatitirikan ko.

"Syaks, heaven!" mahina kong sambit.

Tirik na tirik ang araw pero naka-shades pa rin si Mr. Maskels. Sa tantiya ko, dalawampung piraso yata ang papel na pinapa-photocopy niya. Parang kanina lang, pinagkukuwentuhan pa namin siya pero ngayon, bumungad siyang muli sa akin.

"Miss, 'yung bayad n'yo po," pagsingit ng babaeng nagtitinda.

"Ay sorry po," saad ko. Nagkukumahog naman akong iniabot ang bayad sabay kuha sa binili kong inumin. Nagkukumahog akong bumalik kay Osang.

"Nakita ko si Mr. Maskels bilis!" aligaga kong sambit. 

"Sigurado ka?" 

"Oo! Pagkakataon na natin 'to dali!" 

Kinuha ko sa kaniya ang in-order ko at iniabot ko naman ang inumin niya. Para kaming tanga na nagtatakbo patungo sa xerox-an.

"Grabe, niloloko mo naman ako, e. Wala naman siya rito..." anas ni Osang. Dahil sa pagod, nakuha niyang sumubo agad sa kaniyang pagkain.

"Nandito kaya siya," giit ko.

"Manong, nasaan 'yung lalaking naka-shades na nagpa-photocopy rito?" lakas-loob kong tanong sa mamang nagse-xerox.

"Ay kaaalis lang, Miss. Ayon, o," malumanay niyang tugon sabay turo sa lalaki na naglalakad sa 'di kalayuan.

"Salamat po," saad ko.

"O syaks, siya nga friend..." wika ni Osang.

"Stalker mode?" tanong ko.

"Game ako riyan..."