DEFINETLY ME!!!!!

Alas otso emedya na nang umaga ng magising si Hanna dahil sa sinag ng araw na pumapasok sa loob ng kanyang kwarto. Ang totoo ay wala namang bago sa kaganapan ng buhay niya. Its like an ordinary life routine, na kung saan ay magigising sya, at mag hahanda para sa mag hapong bakbakan sa trabaho.

Hanna is a kind of a person na palaging gustong mapag-isa, dahil sa mayroon siyang malalim na lungkot mula sa kanyang nakaraan. However, magaling siyang makisama sa mga tao, if its needed. Ang kaso mas prefer niya ang mag-isa, ito nga siguro ang dahilan kung bakit si Leigh lang naging kaibigan niya at pinag kakatiwalaan niya.

Unlike, sa ibang mga taong nasa paligid nya, kung saan ay palaging nag lalaan ng time for having a good time with clubs that include alcohols and parties. Well, hindi naman sa kill joy siya, kundi she just dont have enough time to spent for such parties like that, because instead of wasting her time and strength, she just spend it all in earning money to secure her future.

After nyang iligpit ang kanyang hinigaan ay agad siyang dumiretso sa kusina para makapag handa ng umagahan. Dahil isang bagay ang ayaw ni Hanna, ang kumain ng pag kaing hindi siya mismo ang nagluto. At ito ay hindi dahil sa ayaw nya sa luto ng ibang tao, kundi wala siyang tiwala sa iba.

The moment she was preparing her food, the phone rang. Kaya naman agad siyang pumunta sa sala para sagutin ang tawag. Hindi naman kalakihan ang kanyang condo kaya madali lang sya makakapunta sa sala at kitchen niya, maliban sa room nya na naka elivate ng ilang lakdang nang hagdan.

Bago sagutin ang phone ay pumasok pa sa isip niya na bakit sa landline siya tinawagan. Iniisip nya tuloy na baka si leigh ito, madalas kasi itong gumamit ng landline lalo na pag tumatawag sa kanya.

"Yes,"

Sagot nito sa kabilang linya habang pabalik sa kusina,to continue what shes doing. Kaya naman para maituloy ang conversation ay inipit niya ang wireless telephone sa pagitan ng kanyang tenga at balikat bago niya kinuha ang kutsilyo at hinugasan ito, atsaka siya nag simulang mag hiwa ng sibuyas at bawang na ipang gigisa niya sa itlog.

“WAIT WHAT!!! PAANO NANGYARI YON?’

Ang pabiglang tugon ni Hanna sa kabilang linya at dahil nga sa wala na siyang time para makapag almusal ay daglian nya nalang iniligpit ang kanyang niluto at bago siya nag madaling pumunta sa kwarto para makapag bihis.

Hindi naman mapili sa damit si Hanna kaya nag suot lang siya ng pencil cut na paldang kulay red na below her knees ang haba, then she wore her white long sleeves na nag fit naman sa kanyang palda dahil sa kulay red na floral design ng damit, which is fully fitted to her red floral shoes.

Actually, Hanna is a type of a girl that is very formal and descent especially in wearing a clothes and even though hindi sya mapili dahil ang lahat ng mga unang damit na makukuha nya sa kanyang drawer ay isinusuot nya na agad and it was automatically na bumabagay sa kanya ito kahit na mukhang luma, pam bahay o pan tulog pa yon basta sya ang nag suot, she can 100 % nailed it.

Well, it is no wonder why she become a famous fashion designer in Asia. Isa pa she has her porcelain long-legged that is actually been familiar to anyone kaya naman kahit siguro hindi ipakita ang mukha nya ay makikilala parin sya ng mga tao.

While after, Hanna executed her condo and straight ahead to her car. Actually, dati madalas syang sunduin ng kaibigan nyang si leigh pero after na mag kasakit ang father nito ay hindi na sya magawang masundo ng kaibigan dahil narin sa napaka rami ng inaasikaso si leigh sa kompanya nila. However, dahil nga sa palaging nag-aalala ang kaibigan ni Hanna sa kanya ay binilhan sya nito ng bagong kotse.

Actually, ayaw nya sana itong tanggapin but then napaka mapilit talaga ng kanyang kaibigan. Kaya naman, tinggap nya nalang ang kotse na binili ni leigh para sa kanya pero may isa siyang kondisyon at yon ay ayaw nya ng may driver na bubuntot-buntot sa kanya at dahil duon ay wala na ring nagawa pa si leigh kundi ang pumayag sa kundisyon ng kaibigan.

While shes on her way, ay hindi nya mapigilan ang sarili sa sobrang pag kainis dahil sa tawag na natanggap nya na nag pasira sa magandang nyang araw.

“Hooooooooyyyyy!!!!! Anu ba mag sitabi kayo!!! Ang babagal nyong mag maneho.”

Ang sigaw naman ni Hanna habang nag mamaneho ng mabilis at nag bubusina ng malakas at paulit-ulit. Kaya naman, pinag titinginan sya ng mga taong kasabayan nya sa kalsada. Yong iba naman ay nag bubusina narin sa kanya dahil nakikipag siksikan at nakikipag unahan pa sya na para bang walang pakialam kung madamage ang kotse nya.

Ang totoo mula sa condo nya ay aabutin ng isa’t kalahating oras ang byahe para makarating sya sa companya. Kaya naman, dahil sa halo-halong emosyon ng pag kainis ay nagawa nyang makarating sa companya ng isang oras.

After the moment she reach out the ground floor which is also the parking area, ay dumeretso sya agad ng elevator, nasa 5th floor ang fashion show room at nasa 6th floor naman ang opisina ni Hanna, ang fashion at operation room. In short, sa 6th floor ginagawa ang mga pattern, cutting, marketing at kung anu-ano pang mga transaction and yong 5th floor naman ay ginagamit lang kapag may mga ambassador’s, business tycoon’s at mga celebrity or what we called VIP clients.

***HANNA’S POV***

What a bad day! Kagigising ko lang tapos isang mess ang bubungad sa araw ko, ni hindi man lang nga ako nakakain ng almusal! kumukulo na tuloy ang tiyan ko.

Oh yah! Because of that call kaya ako nag madaling pumasok sa opisina, ang totoo wala sana akong planong pumasok ng maaga kaya nga naiinis ako ngayon.

Nasa 3rd floor palang ako and not really expecting na maraming taong sasakay sa elevator kaya naman nasiksik ako sa likod at sa pinaka gilid pa talaga!!

“Tsssss.”

Ang badtrip na sigh ko dahil sa pag kainip, idagdag mo pa na ang ingay ng mga nasa unahan ko. As if naman may kwenta yong mga pinag uusapan nila.

“Hoy alam nyo na ba ang balita! Nag karoon daw ng sulutan sa mga designs ang Stanford at golden corp. And note it huh ginaya daw ng companya natin ang mga design ng Golden corp.”

“Talaga! Kung ganun paniguradong uugong na naman sa buong companya ang kapatid ni Lucifer”

“Teka ang tinutukoy mo ba ay si Miss Gomes?”

“Sino paba, ei wala namang ibang kamag-anak dito si Lucifer noh!”

Ang rinig kong kwentuhan ng mga mokong sa unahan ko. Teka nga ang babastos ng mga to ahh, ayy kung ipang tulak ko kaya sila, napaka chismosa! Teka maka-agaw attensyon nga.

Kaya naman, ipinadyak ko ng malakas ang takong ng heels ko, kaya nga napaikot sila ng tingin sa likod. And at the moment they saw me na naka sandal habang naka crossed arm at naka beast mode ay bigla silang tumahimik, yong iba naman napalunok ng mga laway nila. Actually, all of them froze from where they stand which is I really feel and see those fear into their faces.

“Good morning po maam”

Bati nilang lahat sa akin habang halatang halata ang pangangatog ng kanilang mga binti. However, hindi ko sila pinansin, at sa halip ay ibinaling ko ang aking tingin sa floor number na nakasulat sa taas ng elevator door. And notice na nasa pang 6th floor na ako. Kaya naman I straight ahead to execute but then I decided to stop in the front of a guy who’se wearing a white suit and black pants. Then, I ask him what his name and he answered me quickly habang nanginginig pa at naka yuko.

“So, Gerald palang pangalan mo!!"

nakataas kung kilay na sabi sa kanya, ang totoo palagi kong naririnig ang pangalang LUCIFER! dito sa companya, however I didnt even know na ako na pala ang Lucifer na pinag uusapan ng lahat!!! Ang ganda pa naman ng tawa ko nuon kasi akala ko ibang tao ang tinutukoy nila!!!! Uchuserang mga to!!! diko alam na ang tinatawanan ko pala ay mismong sarili ko!!!Masampulan nga ang mga ito!!!!

"By the way,Lucifer is not my sibling because His DEFINETLY ME!!!!”

Sabi ko sabay tanggal sa Gucci shades ko, tapos bahagya kong pinagpagan ang collar ng suit nya atsaka ako lumapit near to his ear, sabay bulong.

“YOUR FIRED!!”

After kung sabihin yon tumingin sya sa akin na para bang basang tuta, but then I smiled at him and wore my sunglasses again bago ako tuluyang lumabas ng elevator at dumeretso sa opisina.

Well, thats what we called power!! May mga tao kasing akala nila mas magaling na sila sa iba!! Actually, this is not the first time na narinig ko syang mag salita ng ganun!!because if Im not mistaken nuong minsang pababa ako sa hagdan dahil sa na sira ang elevator.

I suddenly saw and heard him back fighting his supervisor, pero pinalampas ko yon. But then now, his below the belt and so I decided to kick him out of the company para hindi na sya pamarisan ng iba. At hindi ko ito ginagawa dahil sa may karapatan akong tanggalin sya, ang totoo I don't tolerate people like that!!!!