CHAPTER 2

KITANG-KITA ni Redlee ang pagkagulat sa magandang mukha ni Diane, nang makita nito ang kanyang kotse sa loob ng garahe ng kanilang apartment. Awang ang mga labi at nanlalaki ang mga mata na inilinga nito ang paningin para hanapin siya. Dahil hindi siya nito nakitang lumabas sa bandang kaliwa ng side-walk ay dali-dali nitong binuksan ang small gate at pumasok sa loob ng bakuran.

"Diane!" May kalakasang tawag niya rito saka galit na itinulak ang gate para pumasok. "Where have you been?"

"Red... sweetheart..." anas ni Diane na natigilan. "N-namas... yal lang ako..."

Napalingon siya nang makitang tumingin ang babae sa pinanggalingang kotse kanina. Tinalikuran niya ito at isinara ang small gate. Nang humarap siyang muli rito ay pahaklit itong hinawakan sa braso, saka puwersahang hinila papasok sa apartment.

"Red, aray ko," d***g ni Diane. "Nasasaktan ako. Ano ba?"

Patulak niya itong binitiwan ng nasa loob na sila ng bahay kaya napatili ito ng muntik nang madapa. Isinara muna niya ang pintuan at ini-lock. Nang muli niya itong hinarap ay sinigawan. Minura. Kasabay ng paulit-ulit na pagduro.

"Taksil ka, Diane. Niloloko mo na pala ako ay wala akong kaalam-alam. Anong klase kang babae? You're a bitch!"

Umiyak si Diane. Pinagsalikop nito ang dalawang palad sa tapat ng dibdib. "Red, I'm sorry..."

Galit niya itong nilapitan at sinampal. "Shit, Diane! Walang kuwenta sa akin ang sorry mong iyan dahil sa nasaksihan ko. Kitang-kita ko ang kataksilan mo at hindi ko kayang tanggapin iyon!"

Napatili si Diane nang lumapat muli sa pisngi nito ang malakas na unday ng palad niya. Agad nitong nasapo ang sariling mukha at napaurong.

"Patawarin mo ako, Redlee," paghingi nito ng tawad habang malakas na umiiyak. "H-hindi ko sinasadya. Hindi ko gustong lokohin ka..."

"Sinungaling!" Minsan pa niya itong sinampal, na dahilan ng pagbagsak nito. Tumama ang noo nito sa gilid ng bubog na center table at nabagok ang ulo sa sahig. Hindi naman niya nakita ang nangyari dahil tumingala siya para magtimpi ng sobrang galit. "Kitang-kita ko ang kataksilan mo, Diane. May pahalik-halik ka pa sa lalaking iyon..."

Nang mapansin niyang hindi na kumilos si Diane mula sa pagkakalugmok sa sahig ay natigilan siya saglit. Nang makabawi siya sa pagkagulat ay saka umupo at hinaplos ang braso nito.

"Diane," anas niya. Saka bahagya itong inuga. "Diane... b-bumangon ka. Are you okay? Diane..."

Nang hindi pa rin ito kumilos ay napilitan siyang ipihit ang katawan nito. Nanlaki ang mga mata niya nang makitang nagdurugo ang noo nito. Malakas niyang nasambit muli ang pangalan nito.

"Hindi ko sinadya," bulong niya. Nanginig sa takot ang buo niyang katawan. "Hindi ko alam na bumagsak ka..."

Minsan pa niyang inalog ang katawan ni Diane. Umasa siya na magigising ito at babangon. Pero hindi pa rin ito kumilos at nanatiling nakahiga. Kinabahan siya. Napalunok. Mas tumindi ang takot na bumalot sa buo niyang pagkatao nang masaksihan pa ang patuloy na pagtagas ng dugo mula sa noo nito.

Baka napatay mo si Diane, sigaw ng utak niya. Mukhang hindi na siya humihinga. Parang napatay mo talaga siya!

"H-hindi," anas niyang sunud-sunod na umiling. "Hindi pa siya patay!"

Muli niyang inuga ang katawan ng babae habang binabanggit ang pangalan nito. Mas tumindi pa ang takot na bumalot sa buo niyang pagkatao. Bunga niyon ay higit pang tumindi ang tila pananakot ng utak niya.

Pinatay mo si Diane, Redlee! Pinatay mo siya!

Napapalunok siyang tumungo para ilapat sana sa may dibdib nito ang teynga. Pero dahil sa malakas na kabog ng dibdib niya bunga ng takot ay hindi niya nagawa. Hindi kasi niya kayang mabatid na hindi na nga ito humihinga.

"Baka patay na nga si Diane," bulong niya. "Kailangang hindi siya mamalagi rito. Hindi puwedeng makita rito sa apartment ang bangkay niya!"

Dali-dali niyang binuksan ang pintuan ng apartment at lumabas. Dumiretso siya sa kanyang kotse para buksan din ang compartment nito. Nang bumalik siya sa loob ng bahay ay saka binuhat ang katawan ni Diane, sa pag-aakalang patay na nga ito.

Itatapon ko siya, sabi ng utak niya. Dadalhin ko sa malayo ang bangkay para walang makaalam na ako ang pumatay sa kanya.

LINGID sa kaalaman ni Redlee ay may isang kotse ang lihim na sumusunod sa kanyang sariling sasakyan. Ang totoo ay parang wala na siya sa sarili dahil sa iba't-ibang emosyong umaalipin sa kanya ng sandaling iyon.

Wala sa plano niyang mauwi sa ganito ang sitwasyon. Hindi sumagi sa utak niya na mapapatay ang isa pang babaing kinakasama dahil sa selos. Pero naganap. Nangyari. Kaya ito siya ngayon... hindi alam ang tamang gagawin.

"I'm sorry, Diane," he whispered with shedding tears. "I don't want this to happen. Nadala lang ako ng aking galit."

God, hiyaw pa ng utak niya, please forgive me for what I did. I don't plan to kill anyone pero nangyari po. Nagawa ko na!

Bahagya niyang iniumpog ang ulo sa sandalan ng upuan ng kotse. Tuluyan nang nalaglag isa-isa ang mga luha niya dahil sa sobrang pagsisisi. Saka inihinto ang sariling sasakyan sa gilid ng kalsada. Sandali niyang hinayaan ang sarili sa tahimik na pagluha habang nakasubsob sa manibela ang mukha.

Nang mahimasmasan siya ay saka tumunghay. Pinalis niya ang mga luha at inayos ang sarili. 

Kailangan niyang magpakatatag. 

Kailangan niyang matanggap na ang nangyari.

Inilinga niya ang paningin. Tahimik ang madilim na paligid. Walang nagdaraang ibang sasakyan. Naisip niyang dito na ibaba ang bangkay ni Diane habang naghuhumiyaw ang magandang pagkakataon. Walang makakakita sa kanyang gagawin kaya ligtas siya sa ginawang krimen.

Mabilis siyang bumaba mula sa kotse at pumunta sa likuran niyon. Dahil sanay na sa dilim ang mga mata niya ay nakadama siya ng awa kay Diane, nang makita ang katawan nito matapos iangat ang takip ng compartment.

He sighed. "Patawad talaga, Diane. Hindi ko gustong mangyari ito..."

Binuhat niya ang katawan nito at ibinaba sa gilid ng madamong kalsada. Hindi rin madali sa kanya na iwanan ito pero kailangan niyang gawin. Napatingala siya saka natapik ang sariling noo. Pagkuwa'y umiling at muling tinunghayan ang nakahandusay na katawan ng babae.

Minsan pa siyang humingi ng tawad kay Diane saka dali-dali nang sumakay sa kotse at mabilis na umalis.