Chapter 05

Chapter 05

Napangiti ako sa sinabi ni Lara. Sa totoo lang, siya lang ang nakakaalam ng buong katotohanan tungkol sa akin—na hindi lang ako si Misha El Salvador, kundi si Misha El Salvador Mushafia, isang half-Pinay, half-German.

Siya lang ang nakakaalam kung saan talaga ako nababagay. Ang Pilipinas ay naging bahagi ng buhay ko, pero ang Germany… doon ako dapat magsimula muli.

"Okay, fine," sagot ko habang pinipigilan ang lungkot sa boses ko. "Bukas na lang ako aalis. Para sa’yo, Lara."

Napangiti siya at niyakap ako nang mahigpit. "Ayan! Tama yan! Ngayong malaya ka na, dapat mo naman akong bigyan ng isang buong araw kasama ka."

Tumawa ako. "Parang hindi mo ako pupuntahan sa Germany."

"Syempre pupunta ako! Pero gusto ko pa rin ng last bonding natin dito sa Pilipinas," sagot niya sabay kindat. "Tara, simulan na natin! Spa, food trip, at syempre—konting inom para sa bagong simula mo!"

Napailing ako pero hindi ko na siya kinontra. Tama siya. Kailangan kong sulitin ang gabing ito bago ko tuluyang talikuran ang lumang buhay ko.

Bukas, lilipad na ako patungo sa bagong yugto ng buhay ko. Ngunit ngayong gabi, ipagdiriwang ko muna ang aking kalayaan kasama ang kaibigang kailanman ay hindi ako iniwan.

Pagkaupo namin sa isang sikat na café, agad akong nag-order ng paborito kong cappuccino, habang si Lara naman ay kumuha ng kanyang usual—caramel macchiato na extra shot ng espresso.

"Cheers para sa bagong simula!" masigla niyang sabi habang itinataas ang kanyang baso ng kape.

Ngumiti ako at ginaya siya. "Cheers, para sa kalayaan!"

Sabay kaming uminom, at ilang saglit pa ay seryoso siyang tumitig sa akin. "Misha… sigurado ka na ba talaga sa desisyong ‘to? Alam kong may dahilan kung bakit mo piniling bumalik sa Germany, bukod kay Greg."

Napabuntong-hininga ako at ibinaba ang baso ko. "Tama ka. Hindi lang si Greg ang dahilan. Gusto kong bumalik hindi lang para magsimula ulit, kundi para hanapin ang sarili kong pagkatao. Sa Germany, doon nagsimula ang buhay ko bago ako napunta sa Pilipinas. At gusto kong malaman kung ano ang naghihintay sa akin doon."

"At kung sino ang naghihintay sa’yo?" dagdag ni Lara, nakataas ang kilay.

Napangiti ako nang bahagya. "Siguro."

Napaatras siya sa inuupuan niya at tiningnan ako nang mas mabuti. "Oh my god, Misha! May iniwan ka bang someone doon?"

"Not exactly," sagot ko, iniwasan ang titig niya. "Pero may isang tao na matagal ko nang gustong makita ulit."

Napangiti siya nang makahulugan. "Mukhang hindi lang kalayaan ang hinahanap mo sa Germany. Mukhang may love story na magbubukas doon."

Napatawa ako at umiling. "Lara, hindi pa ako handa sa love story, okay? Ang focus ko ngayon ay ang buhay ko at ang anak ko."

"Fine, fine," sagot niya, pero kita sa mata niya ang excitement. "Pero kung may hot German guy na biglang pumasok sa eksena, huwag mo akong sisihin kung kiligin ako!"

Umiling na lang ako at natawa. Pero sa loob-loob ko, hindi ko rin maiwasang magtanong… Sa pagbabalik ko sa Germany, ano nga ba talaga ang naghihintay sa akin?

Agad ko naiwaglit ang naiisip ko hanggang nag flash sa screen ng TV isang balita tungkol sa paghihiwalay naming ni Greg.

Agad na napako ang tingin ko sa TV screen nang makita kong laman na naman ng balita ang paghihiwalay namin ni Greg.

"Breaking News: Greg Villacruz at Misha El Salvador, opisyal nang hiwalay! Ano ang tunay na dahilan ng kanilang paghihiwalay?"

Napairap ako. Talaga bang kailangang gawing malaking isyu ito?

"Wow, trending ka na naman, Misha," biro ni Lara habang nilalapag ang kanyang kape. "Grabe, akala mo naman celebrity ka."

"Hay naku, Lara. Sana lang pati sakit na naramdaman ko, gawin din nilang headline para naman may konting fairness," sarkastiko kong sagot habang hinahalo ang natitirang kape ko.

"Alam mo naman ang media," aniya sabay iling. "Gagawa at gagawa sila ng kwento. Teka, baka naman may statement si Greg?"

Sabay kaming napatingin sa TV, at doon lumabas ang mukha ng lalaking minsang minahal ko—si Greg, nakatayo sa harap ng mga reporter, mukhang pagod pero may bahid ng galit sa kanyang mga mata.

"Misha, kung nasaan ka man, bumalik ka. Hindi pa tayo tapos. Alam mong hindi kita basta-basta hahayaang umalis."

Napahigpit ang hawak ko sa tasa. Ang kapal talaga ng mukha niya!

Lara, on the other hand, was fuming. "Wow, sino ngayon ang desperado? Akala mo naman may karapatan pa siyang sabihin ‘yan matapos kang lokohin!"

Huminga ako nang malalim, pinakalma ang sarili ko. "Hayaan mo siya, Lara. Wala na akong pakialam sa kanya."

Kinuha ko ang phone ko at chineck ang flight details ko. Bukas, aalis na ako. Wala nang Greg na hahadlang sa buhay ko.

"Tama ka, Misha," sagot ni Lara. "Wala na siyang magagawa. Ang buhay mo, ikaw na ang may hawak."

Ngumiti ako. "Exactly."

At sa kauna-unahang pagkakataon matapos ang lahat ng sakit, naramdaman kong totoo na ang kalayaan ko.

Hanggang naningkit ang aking mata ng nakita ang kanyang secretary na kanyang kabit nasa kanyang gilid. "Ang kapal talaga ng mukha nila," galit kong sabi.

"Ang kapal talaga ng mukha nila," galit kong sabi habang mariing tinitigan ang screen. Kahit hindi nila lantaran ipinapakita sa harap ng media, alam kong may relasyon ang dalawa.

Lara scoffed beside me. "Seriously? Akala nila maloloko nila ang publiko? Obvious naman na may something! Look at how she stands beside him—parang asawa kung makahawak sa braso!"

Napailing ako at napangisi nang mapait. "Hayaan mo na, Lara. Kung gusto niyang ipakita sa mundo na loyal siya sa lalaking hindi marunong magpahalaga, problema na niya ‘yon. Hindi na ako apektado."

Pero kahit anong sabihin ko, ramdam ko pa rin ang kirot sa loob ko. Hindi dahil sa pagmamahal pa kay Greg—matagal nang nawala ‘yon—kundi dahil sa pang-aalipusta nila sa akin. Ginawa nila akong katawa-tawa.

At ngayon, gusto niyang bumalik ako? Para saan? Para lalo akong yurakan?

Never again.

Kinuha ko ang phone ko at tinext ang assistant ko.

Misha: I-confirm mo na ang flight ko bukas. Mas maaga, mas mabuti.

Mabilis siyang nag-reply.

Assistant: Yes, ma'am. Naka-schedule ka na for an early morning flight.

"Good," bulong ko sa sarili ko.

Lara smirked. "Mukhang mas determined ka nang umalis."

Tumango ako, this time with full conviction. "Oo, Lara. Tapos na ang kabanata ko sa Pilipinas. Hindi ko na hahayaang maipit ulit sa drama ni Greg. Bukas, panibagong simula na para sa akin at sa anak ko."

Napangiti siya at kinuha ang kamay ko. "Proud ako sa’yo, Misha. At kahit nasa Germany ka na, tandaan mo—lagi akong nandito para sa’yo."

Ngumiti ako, puno ng pasasalamat. "Alam ko, Lara. At babalik ako… pero hindi bilang martir, kundi bilang isang bagong ako."