LOGINChapter 33Pagpasok ko sa press area, halos mabulag ako sa sunod-sunod na flash ng kamera.Parang kidlat ang bawat ilaw—mabilis, matalim, at mariing tumatama sa balat.Pero hindi ako umatras.Itinaas ko ang ulo ko, diretso ang tindig, at ngumiting may subtext na hindi kayang unawain ng kahit sinong hindi dumaan sa impiyernong pinagdaanan ko.“Ms. El Salvador! Over here!”“Ma’am, ano po ang inspirasyon ng ELSA Collection?”“Is it true na may personal meaning ang bawat design?”“Ms. El Salvador, is it connected to your past?”Sunod-sunod ang tanong, parang bala.Pero ako?Prepared.Steady.Immovable.I raised a hand—isang senyales ng katahimikan.At tumahimik nga sila.“This collection,” panimula ko, “is a reminder that strength often comes from the darkest places. That every woman… every person… has the right to reclaim what was stolen from them.”May kumurap sa unang hanay—isang reporter—parang may kutob.“Are you referring to… someone who wronged you, Ms. El Salvador?”Ngumiti ako.H
Chapter 32Pagbalik ko sa backstage, sinalubong ako ng yakap ng mga staff, ng designer team, at ng mga modelong halos mabasag ang boses sa sobrang tuwa.Pero ako? Tahimik lang.Hindi dahil hindi ako masaya—kundi dahil may mas malalim pa akong misyon kaysa sa isang matagumpay na runway show.“Ma’am Misha, kailangan niyo pong pumirma ng ilang documents for the press,” sabi ni Angela habang inaabot ang clipboard.Tumango ako, ngunit bago ko pa man maabot iyon, isang presensya ang humarang sa daan ko.Isang amoy ng pamilyar na cologne.Isang hakbang na kaytagal ko nang gusto iwasan.Si Geg.Nakasuot siya ng mamahaling suit, gwapo pa rin, pero wala na siyang kapangyarihan sa akin.Hindi na ako natitinag sa presensya niya.“Misha,” aniya, at kita kong hirap siyang huminga—parang bawat salita ay tinutungga niya nang may takot. “We need to talk.”Huminto ako.Dahan-dahang tumingin sa kanya.Hindi ako nagalit, hindi ako nanginig—kalma ako tulad ng bagyong paparating pero alam mo nang wala nang
Chapter 31Hindi ko akalaing hanggang ngayon, gano’n pa rin si Geg—mapanlinlang, mapagkunwari, at walang puso. Pero ngayong ako na ang nakatayo sa sarili kong paa, hindi ko na hahayaang ulitin niya ang ginawa niyang panlilinlang.Para sa anak ko.Para sa sarili kong dignidad.At para sa babaeng matagal niyang minamaliit.“Hindi na ako ‘yung Misha na inaapak-apakan, niloko, at pinagmukhang tanga,” mariin kong bulong habang nakatingin sa salamin ng opisina.“Lalabanan kita, Mr. Geg Montero.”Napakapit ako sa gilid ng mesa, pinipigilan ang panginginig ng kamay.Ang galit, pinipigil ko. Ang sakit, tinatago ko.Pero ang apoy sa dibdib ko—iyon ang magpapatuloy sa laban.Napangiti ako, mapait.Ang alaala ng nakaraan ay bumalik sa akin na parang matalim na patalim na bumabaon sa sugat na hindi pa rin tuluyang naghihilom.Flashback.Bitbit ko noon ang isang maliit na paper bag na may laman na baby booties.Excited ako.Nanginginig ang kamay ko sa kaba at tuwa.Plano kong sorpresahin siya—si Ge
Chapter 30 Maya-maya, pumasok si Michael, head ng production. “Ma’am, may problema po sa supplier ng satin fabric. Biglang nagtaas ng presyo at may delay sa delivery. Kung hindi natin maayos, maaantala ang launching.” Napahinga ako nang malalim. Unang araw pa lang, may sabotahe na. “Call them,” utos ko. “At sabihin mong kung hindi nila kaya ang terms, marami pa akong supplier na mas propesyonal.” Nagkatinginan ang staff. Hindi sila sanay sa ganitong klaseng boss—kalma pero matalim. Pag-alis ni Michael, lumingon ako sa bintana. Sa labas, tanaw ko ang billboard ng dating kumpanyang kinasangkutan ni Geg—ang Montero Designs. Kakatapos lang nilang maglabas ng bagong ad campaign. At kung pagbabasehan ang tema… halos kopyang-kopya ng konsepto ng ELSA Collection—mula sa kulay, sa linya, hanggang sa emosyon ng larawan. Parang ninakaw pati kaluluwa ng ideya ko. Napakuyom ako ng kamao. “Ganyan pala ang gusto mong laro, Geg?” mahina kong sambit. “Fine. Pero sa laro mong ‘yan
Chapter 29KinabukasanMaaga pa lang, gising na ako. Ngayon ang araw na matagal kong hinintay—ang unang araw ng operasyon ng M COMPANY.Habang nakaharap ako sa salamin, pinagmamasdan ko ang repleksyon ng babaeng ilang taon ding tinakbuhan ang sarili, ngunit ngayo’y nakatayo nang matatag. Wala na ang dating Misha na kinakain ng takot at luha. Ang nakikita ko ngayon ay isang ina, isang babae, at isang pinunong handang lumaban.Suot ko ang itim na blazer na sinadyang ipaayos ni Khanna para sa akin. “Power color,” sabi niya. “Para maramdaman nilang hindi ka basta-basta.”Tama siya. Hindi na ako basta-basta.Paglabas ko ng bahay, sinalubong ako ng malamig na hangin ng umaga. Sa bawat hakbang papunta sa kotse, ramdam ko ang tibok ng puso ko—hindi dahil sa kaba, kundi dahil sa pananabik.“Mommy!” sigaw ni Lily mula sa pintuan. Nakasalampak pa siya sa pajama, hawak ang maliit niyang bag ng crayons.Lumapit ako, yumuko, at hinalikan siya sa noo. “Be good kay Tita Khanna, ha? I’ll be back befor
Chapter 28 Madaling araw na nang magising ako. Tahimik ang paligid, tanging mahinang hilik ni Lily ang musika sa loob ng aming tahanan. Tumingin ako sa kanya—mahimbing pa rin siyang natutulog, mahigpit na yakap ang paborito niyang stuffed toy. Pinilit kong bumangon kahit mabigat pa rin ang dibdib ko. Diretso ako sa balcony, dala ang isang baso ng tubig. Doon, muling bumalik sa isip ko ang mga mata ni Geg kanina. Hindi ko iyon matanggal—ang paraan ng pagkakatitig niya, puno ng paghahangad, parang gusto niyang bawiin lahat ng pagkukulang. Pero huli na. “Hindi na ako babalik sa dati,” mahinang bulong ko habang nakatingin sa mga ilaw ng lungsod. Alam kong hindi siya titigil. Nakita ko sa anyo niya ang determinasyon. At iyon ang kinatatakot ko—hindi ko kayang hayaang guluhin niya ang mundong binuo ko para kay Lily. Pagbalik ko sa loob, napansin kong gumalaw si Lily sa sofa. Dumilat siya ng bahagya at napabulong ng, “Mommy…” Agad akong lumapit at hinaplos ang pisngi niya. “Shh, go ba







