CHAPTER 13 Kung siguro hindi lang pagpapanggap ang lahat ng ito siguro ang saya saya ko ngayon but I should not let it blind me. Loving someone who doesn't love you back is something terrible, masakit at halos uubusin ka hanggang sa sumuko ka but one thing for sure gagawin ko muna ang lahat hanggang sa maubos ako bago ako bibitaw dahil sa puntong iyan wala na akong pagsisihan. "What is my beautiful wife doing in here huh? Hm?" Hinalikan n'ya ako sa leeg ko and I feel the sensation. Pumikit ako pero napadilat ako nang humalakhak siya. "Pft HAHAHAHA what are you doing? Are you thinking something huh? Is my wife thinking dirty things?" Namula ang mukha ko sa sinabi n'ya. Tila napahiya ako sa aking sarili dahil alam kong totoo ang kanyang sinasabi. Ang sarap sa pandinig ang sinabi n'ya. My wife, tila ba isa itong huni ng ibon. Sana ganito nalang kami lagi at sana totoo nalang ito. Nakakatakot isipin na ang kapalit ng pagiging masaya ko ngayon ay pag iyak at paghihinagpis sa susunod na
CHAPTER 14 "What the fuck Ziyo?" Tila nakakita ako ng demonyo dahil sa sinabi ng isang babaeng model. Itinaas ni Ziyo ang kanyang kamay na tila sumusuko."Let me explain, ano ka ba matagal na 'yon. I don't even recognize her." Inirapan ko siya. Napaka babaero kasi ng lalaking ito halos lahat ata ng babaeng nagkakagusto sa kanya eh nagiging kaanohan n'ya. "Whatever." Umalis ako sa harap n'ya at lumapit sa babae. Tila galit naman itong tumingin sa akin. Does she know kung sino ang nasa harap n'ya? May sasabihin sana ako ngunit hindi ko nalang pinagpatuloy. Umalis nalang ako at pumunta sa CR. Nakaka stress ang araw na ito. "If you think papatulan ka ni Ziyo, think twice." Sumunod pala sa akin 'tong babaeng ito. Hindi ko siya pinansin at pinagpatuloy ang pag re-re touch ko. Nang matapos na ako nagsimula na akong maglakad para umalis. Ayaw kong maghanap ng away. Ngunit nagulat ako sa inasta n'ya. Mahigpit n'ya akong hinawakan sa braso at sapilitang pinaharap sa kanya. Isang isa nalang
CHAPTER 15 "Here we areee!" Binuksan n'ya ang pintuan at tila namangha ako sa nakita. Napaka ganda ng tanawin. Hindi ko alam kung nasaan kami ngayon, habang nag d-drive siya he looks so excited and happy. May kung anong kislap sa kanyang mga mata na hindi ko masabi kung ano. Tila ba ang saya saya n'ya sa araw na ito. Lagi n'yang hinahawakan ang aking mga kamay at hinalikan ito habang nasa byahe kami. Tumigil ang sasakyan sa paanan ng bundok. Ilang minuto rin kaming naglakbay paakyat. Tumigil kami sa isang puno at may malaking bato roon. Kitang kita namin ang city. Napaka ganda nito, alas singko kami ng hapon dumating dito ay unti unti nang dumilim. Natatakot ako sa pwedeng mangyari sa amin dito kaya sinabihan ko na siyang umuwi. "Love, gabi na. Umuwi na kaya tayo? Anong oras na oh. Baka ano pang mangyari sa atin dito." Humawak ako sa braso n'ya ngunit tinawanan n'ya lang ako at hinalikan sa tuktok ng ilong ko. Hinawakan n'ya ang kamay ko at hinila palapit sa kanya sabay yakap. "H
CHAPTER 16 Mabilis lumipas ang mga araw. Tila biglang nagbago si Ziyo pagkatapos ng tawag na iyon. Tila bumalik na ulit kami sa dati. Ang bilis niyang magbago, kung itrato n'ya ako ngayon ay parang katulad nalang din noon. He is cold and heartless, gone the sweet Ziyo days ago. "Hi good morning, kain ka muna?" I tried talking to him. Inaayos n'ya ang kanyang tie at mabilis akong lumapit sa kanya para sana tulungan siya ngunit tinaboy n'ya ako. Napatigil ako at ilang minuto nalang tutulo na ang mga luha ko. He seems very distant, hindi ko siya kilala. Parang mas lumala siya."Ziyo, w-what's the problem?" I asked shakily. Tumingin siya sa akin at ang lamig ng mga titig n'ya. "Wala tayong problema Heaven." He replied. Dahan dahan akong yumuko at pinahiran ang mga luhang lumabas galing sa mga mata ko. Nagulat ako nang mahina siyang tumawa kaya napa angat ako at tumingin sa kanya. He's laughing like something is funny, like seeing me cry is entertaining. "M-may problema ba tayo? Why
CHAPTER 17 Who is that man? He seems really familiar. Hindi ko lang maisip kung saan ko siya nakita. Though we closed the deal at malaki ang investments na nakuha namin for the fashion show but that man. Who is he? Rouge Fuero? Hindi ko namalayang nasa tabi ko na pala si Ziyo and he's looking at me weirdly. It's already 8PM at buti naman maaga siyang umuwi. "What the hell are you thinking? Kanina pa kumukunot 'yang noo mo." Binuksan n'ya ang takip ng ice cream sabay sumubo. He seems happy right now. Parang ang saya saya ng araw n'ya. Ano kayang meron sa lalaking ito? "N-nothing----" Tugon ko ngunit pinutol n'ya kaagad ito. Humarap siya sa akin habang kumakain parin. "Come on I know you. Alam kong may iniisip ka." Saad n'ya sabay subo ulit sa pagkain. Kinamot ko ang noo ko and I pouted. "Wala, may iniisip lang. Uhm do you know a certain Rouge Fuero?" Saad ko. Tumingin siya sa akin at napatigil sa pagkain. Biglang nagbago ang ekspresyon n'ya. "Why?" He asked. Umiling iling ako.
CHAPTER 18 "I'm already here." Ngumiti ako ng matamis. Bumaba ako sa kotse at saka pumasok sa isang high class na restaurant. That dude got some money hmm. "Papunta na ako, wait for me alright?" Tugon ko. It's not wrong meeting with your childhood friend right? Total we aren't doing something nasty. "Just say my name into the counter, Naka reserved ang table natin." Tumango tango ako."Okay, I need to end the call now. Nasa counter na ako." Tugon ko. "Okay, I'll wait for you gorgeous. Always." Saad n'ya na nagpangiti sa akin. Binaba ko na ang tawag at lumapit sa counter. "Good morning ma'am, how we may help you?" The girl in the counter said with a smile in her face. Ngumiti ako pabalik at sinabi ang pangalan ni Rouge. Ngumiti siya ulit at sinabi kung nasaan ang table namin. "Ma'am, nasa taas. In the VIP section it's the most expensive room. I'll accompany you ma'am." She told me at sinamahan ako paakyat. True to her words napaka ganda ng lugar, kitang kita ang paligid. It's a r
CHAPTER 19 "Who's that boy!?" Ziyo asked. I look at him dead in the eyes. "Who's that girl?" Then I smirked. Tila natigalgal siya sa ginawa ko. Well, nakakapagod na ang maging sunod sunuran sa kanya. Umikot siya sa likod ko ngunit nanatili lang akong nakatayo. I don't want him to see my expression. Tila tumindig ang balahibo ko nang bigla n'yang hawakan ang balikat ko at marahan itong hinilot. "Wife, I'm just asking about how flirty you were towards that boy." Napapikit ako sa ginagawa n'ya sa likod ko but I slapped myself hard. Hindi pwedeng magpadala ako sa ginagawa n'ya sa akin. Mabilis akong lumayo sa kanya at tinaasan siya ng kilay. "What's with you? Diba, you told me wala tayong pakialaman. Remember? You were also flirty towards that girl. REMEMBER?" I emphasized the word remember for him to understand my point. Hindi ko naiintindihan kung ano ang pinapahiwatig ni Ziyo, minsan pinapakita n'yang gusto n'ya ako ngunit minsan binabalewala n'ya rin ako. I don't know what is pl
CHAPTER 20 I give up. Tama na ang kahibangan ko sa kanya. All he did was hurt me. Dapat ko nang palayain ang sarili ko sa sakit at paint. I deserve to be happy. Hindi sa lahat ng pagkakataon marunong akong magpatawad. Lahat tayo may hangganan. Siguro hanggang dito nalang ako, hindi kasi dapat ipinaglalaban ang pagmamahal na pilit. "Where are you going?" He asked. Hindi ako tumingin sa kanya at pinagpatuloy lang ang pag aayos sa sarili. I don't want to see him, after what he did. May kapal ng mukha pa siyang kausapin ako. He's such an asshole. Ang kapal kapal ng mukha n'ya. Napadaing ako nang hawakan n'ya nang mahigpit ang braso ko. Mariin kong ipinikit ang mga mata ko at hindi parin tumingin sa kanya. He can do whatever he want. Pagod na pagod na ako. "Kapag kinakausap kita, tumingin ka sa akin." He stated angrily. Hindi parin ako humarap at tumingin sa kanya. Nanatiling nasa salamin ang mga tingin ko. I don't mind him hurting me again. Sa araw araw n'ya akong sinasaktan, I becam