ELEIZHAMaya maya ay may kumatok at nagbukas ng pinto.“Ma’am Eleizha, tara na po, ibabalik na ho namin kayo sa Mansyon,” saad ng isa sa mga lalaki na dumakip sa akin kanina at saka inilahad ang kanyang kamay. Tinanggap ko naman iyon at saka niya ako tinulungan. Nang makabalik kami sa Mansyon ay saktong naabutan namin si Warren sa may gate, naroon din ang mga pulis. “Warren!” asik ko na lumapit sa kanila. Nagulat naman siya ng makita ako, kaagad niyang hinubad ang coat niya at inilagay sa akin. “I’m so fucking worried, what happened to you?!” saad ni Warren na hindi makapaniwalang nakabalik na ako. Napatingin naman siya sa lalaking naghatid sa akin na si Nico. “Pinabalik na ni Boss, sayo gusto eh, wala kaming magagawa doon,” saad lang ni Nico at saka bumalik na sa kotse at saka umalis. Akmang hahabulin iyon ng mga tauhan ni Warren ngunit pinigilan niya ang mga ito. “Hayaan niyo na, may araw din ang mga gago na yan sa akin,” saad ni Warren at saka iginiya ako papasok ng Mansyo
ELEIZHANamumukhaan ko sila. Sila yung mga lalaking nagpunta sa Mansyon ng nakaraan at tila gusto akong kunin kay Warren. Dumungaw naman mula sa passenger seat ang isang lalaking naka shades, tinanggal niya ang shades niya. Pamilyar talaga ang mukha niya ngunit hindi ko alam kung bakit nananakit ang puso ko sa tuwing makikita ko siya. Inabot niya ang panyo sa isa sa kasamahan niya at pinahid naman ng isang lalaki ang panyo na iyon sa akin ngunit iniwas ko ang mukha ko. Nang makarating kami sa isang bahay ay hindi ko na maipaliwanag ang nararamdaman ko, para bang nakapunta na ako dito dati pero hindi ko talaga maalala. “Saan niyo ako dadalhin?!” tanong ko. “Sa kwarto lang Ms. Eleizha para makapagpahinga ka,” saad ng isang lalaki, siya ang nagda drive kanina at buong ingat nila akong dinadala sa sinasabi nilang kwarto. Pagdating naman namin doon ay maaliwalas naman ang paligid at inalalayan pa nila ako para makaupo ako sa kama. Mukha naman silang maayos at hindi masasamang tao hind
RAMIRO “Bwisit!” asik ko nang makauwi kami sa mansyon ko.“Sabi ko naman sayo eh, wala siyang maalala,” saad ni Diamond.“Kailangan nating planuhin ang susunod nating hakbang,” saad ko sa kanila.“Kidnapin mo na, wala na tayong oras, lalo na ngayong alam na ni Warren na nakabalik ka na at nakakakita ka na, sigurado akong hindi ka niya tatantanan,” saad naman ni Nico. “Will that work?” tanong ko. “It has to work,” saad ni Nico.“Teka lang, may trauma si Ma’am Eleizha dyan dahil nakidnap na siya dati,” saad ni Diamond.“Mas maganda nga iyon eh nang maalala niya na lahat, it can wake her up,” saad naman ni Nico.“Mga brutal kayo, pero sige, mukhang wala naman tayong ibang choice eh,” saad ni Diamond na napakamot na lang ng ulo. Pinagplanuhan naming maigi ang gagawin namin ng gabing iyon. Inalam namin ang bawat hakbang ni Warren at ngayon ay sinamahan niya si Eleizha sa Mall upang mamasyal. “Stand by, do you copy?” saad ko sa kanila habang pinapakinggan ko sila gamit ang earpiece. “
Maya maya ay may kumatok ulit sa pinto kung kaya’t naantala ang pag uusap namin ni Diamond at pagbukas ko ay isang babae ang tumambad sa aking harapan. Nagulat pa siya nang makita na nakakakita na ako. Kaagad niya akong niyakap. “Teka Miss, sandali, sino ka ba?”“Nakakakita ka na, sa wakas,” saad niya na hindi sinasabi kung sino siya ngunit sa tingin ko ay kilala ko na: Dove.“Dove, buti at nakabisita ka,” “Asan si Nico?” tanong niya kaagad.“Hey, Dove!” napalingon naman kami pareho nang magsalita ito, kaagad na sinalubong ni Nico si Dove at niyakap. “Kausapin ko muna si kuya,” saad ni Dove at saka kinuha ang braso ko at lumayo kami ng kaunti sa kanila. “It’s a nice place you have here, buti naman at naisipan mong ayusin ang lugar na ito,” “Wag na tayong magpaligoy ligoy pa, anong ginagawa mo dito, Dove, mag isa ka pa, baka mamaya ay biglang may umatake sayo dito,”“Makakatulog ka na ng mahimbing kuya dahil patay na ang pumatay kay mommy,” “Ano?! Paano nangyari iyon? Kilala mo n
RAMIRO Isang malakas na katok ang gumising sa akin sa Mansyon kung kaya’t kaagad kong kinuha ang baril ko at binuksan ang pinto.Tumambad sa harapan ko ang isang lalaking duguan at halatang pinahirapan siya, punit punit ang damit niya at wala siyang sapin sa paa. “Sino ka?” “Ramiro, totoo ngang nakakakita ka na, ako ‘to, si Diamond,” “Diamond?! halika, pumasok ka dito! bilisan mo! Sinong may gawa sayo nito?!” saad ko sa kanya ngunit kinuwelyuhan niya ako at tumingin sa akin, mata sa mata. “Tulungan mo kami, Ramiro, nasa panganib ang buhay ni Ma’am Eleizha at ako lang ang nakatakas mula sa kamay ni Warren, patay na si Ziggy, papatayin din niya si Cheat, Ramiro! nakikiusap ako sayo, naging mabuti sayo ang crime family Ramiro, tulungan mo kami. Si Ma’am Eleizha, wala siyang maalalang kahit ano, tulungan mo siya, kunin mo siya kay Warren!” saad niya sa akin na may pang gigigil at bigla siyang nawalan ng malay. Paanong walang maalala si Eleizha? eh nagpabuntis nga siya sa gago na iy
RAMIRO Pinuntahan ko ang sementeryo ng gabing iyon kung saan nakalibing si Elise. “I’m sorry, Elise, pero kailangan kong gawin ‘to,” saad ko at saka sinimulang hukayin ang kanyang puntod. They said love doesn’t die when you lose the person you love kaya heto ako ngayon, hinuhukay ang libingan niya, damn it! Patawarin mo ako Elise, alam kong nababaliw na ako dahil nananahimik ka na ngunit ginugulo pa kita. Halos mabali na ang palang gamit ko ngunit hindi ako tumigil sa paghuhukay hanggang sa matunton ko ang kabaong ngunit pagbukas ko ay wala, walang lamang kahit ano, kahit naagnas na bangkay ay wala.Damn it! sinasabi ko na nga ba!Elise is Eleizha, Eleizha is Elise.Bumalik ako sa Mansyon na nirenovate namin ni Eleizha bago ako umalis. Totoo ngang maganda at maayos na ulit ito. Pagpasok ko ay dumiretso ako sa masters bedroom kung saan pinuno namin ng sinasabi niyang memories ang lugar na iyon. Pagpasok ko ay tumambad kaagad sa akin ang wall na ginawa niya, nakadikit nga doon ang