LOGINShare
บทที่ 42 ได้รู้
Last Updated:
2025-09-13 20:13:12
Latest chapter
THE BOY พ่อตามขา บทที่ 46 เอาคืน
แน่นอนว่าคนพวกนั้นด่าในใจไอ้เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม?ไอ้เด็กปากดี ไม่เคารพผู้หลักผู้ใหญ่?อีกหลายประโยคที่กำลังคิดและส่งมาพร้อมกับสายตาพวกนั้นทำไมจะไม่รู้ล่ะแต่มันค่อนข้างชินไปเสียแล้วตามจัดการคนเก่ง จัดการให้แม่หน่อยยังไงก็ได้ นี่คือสิ่งที่แม่ยายผมพูดทิ้งท้ายก่อนพาต้องตาไปหาอะไรทาน ท่านไว้ใจผมมากมองแค่ตาก็รู้ว่ามันมีความระอากับบุคคลประเภทนี้แค่ไหน คำว่าญาติสามีมั้งที่มันค้ำคอทำให้ทำอะไรได้ไม่มากแต่สำหรับผมไม่ใช่“ได้ยังไง!” น้ำเสียงตวาดออกมาไม่ถือว่าเงียบแต่ก็ไม่ดังลั่นแต่นั่นก็ยังถือเป็นการสร้างภาพในสายตาของผมอยู่ดีนั้นแหละ มันเป็นของผู้หญิงอีกคนที่ชื่อเกตสินี “พวกเราก็ถือเป็นญาติเกี่ยวข้องกันจากยัยตูนเมียของเธอควรไว้หน้ากันบ้างจะให้ไปทำงานไอ้โรงงานเล็กๆ กระจอกงอกง่อยแบบนั้นได้ยังไงกัน คุณสันและคุณนุก็เป็นคนที่พนักงานนับหน้าถือตาทำแบบนี้เกินไปหน่อยมั้ย”“อะไรที่เกินครับ?” ผมว่าตัวเองไม่เกินแน่ ไม่ได้ทำเกินหน้าที่ด้วยซ้ำไปถ้าเป็นของตัวเองป่านนี้คนพวกนี้ไม่ได้มายืนเถียงใช้สายตาประหนึ่งตัวเองเป็นเจ้านายผู้สูงส่งกดขี่คนอื่นขนาดนี้ “ผมไม่เคยเกินขอบเขตใครก่อน”“ได้ตำแหน่งประธานบริหารสู
THE BOY พ่อตามขา บทที่ 45 ฆ่าได้ฆ่า
ตาม ภูมิรพี: TALKเคยได้ยินไหมกำจัดได้คือกำจัด ฆ่าได้ก็คือฆ่าเคยได้ยินไหมล้มได้ต้องเหยียบ เหยียบให้จมมิดอย่าให้ได้ผุดผมได้ยินบ่อยเลยล่ะแล้วพวกคุณล่ะเคยได้ยินหรือเปล่า เคยทำเหมือนที่ผมทำไหม ไม่เลือกด้วยว่าจะเป็นเพศหญิงหรือเพศชายสำหรับผมได้หมดถ้าเป็นมันเป็นความต้องการของตัวเอง เป็นชนวนตัวขัดขวางธุรกิจหรือไม่ก็เป็นเพียงแค่หมากตัวหนึ่งที่หมดประโยชน์พร้อมถึงเวลาโดนเขี่ยทิ้งแบบนี้ไงผมไม่เคยพูดว่าตัวเองเป็นคนดีสักครั้งในโลกของผู้แข็งแกร่งไม่มีคำว่าสงสารหรือเห็นใจไร้ความปรานีไม่สนใจแม้กระทั่งหยาดน้ำตานองหน้ามีแต่ความเลือดเย็น นักธุรกิจควรเป็นแบบนี้หรือเปล่าข้อนี้ไม่สามารถตอบได้ทุกคนแต่ตัวผมเองมันเป็นอย่างที่พูดมาทั้งหมดอาจมีมากกว่านั้นก็เป็นได้นิยามคำว่า ‘เห็นแก่ตัว’ ต้องอยู่ประมาณไหนขอบเขตมันเป็นอย่างไรขึ้นอยู่กับตัวของบุคคลผู้นั้นเสมอ ลิมิตต่างกันไม่เหมือนกันหรอกแต่ละคนก็ไม่เท่ากันด้วย ถ้าความเห็นแก่ตัวเกิดขึ้นในสายตาผู้อื่นแล้วผลทำให้ตัวเองและคนที่รักรอดใครล่ะจะไม่เลือกทำ ผมก็เช่นกันแต่ไม่รู้ว่าจะรอดสักเท่าไหร่ รอดได้สักกี่น้ำยิ่งสูงก็ยิ่งอันตราย ยิ่งไขว่คว้าก็ยิ่งมีขวากนามแหลมคมกา
THE BOY พ่อตามขา บทที่ 44 อีกเรื่องหนึ่ง
“ไม่ต้องใจดีหรอกค่ะจะทำให้เสียเวลาเปล่าๆ” ทางเดียวที่ฉันต้องทำก็คือไม่ให้คนพวกนี้เข้ามายุ่งอีกเพราะจะทำให้ทุกอย่างเลวร้ายลง “พูดตามหลักความเป็นจริงนะคะ พวกคุณอาคุณน้าไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับบริษัทแล้วไม่ต้องเข้ามาทำให้มันวุ่นวายดีกว่า”“ยัยตูน!”“หรือไม่จริงคะ” ฉันสบตาคนพวกนั้นอย่างไม่เกรงกลัวและก็ไม่คิดแม้จะหลบด้วย “เอาเข้าจริงควรคิดทบทวนกันหน่อยบ้างไม่ใช่หรือไงว่าประริชานันท์ไม่มีอะไรที่เหมือนเดิม หุ้นบริษัทเท่าที่ตูนเห็นไม่มีชื่อพวกคุณน้าคุณอาทั้งสี่เลยด้วยซ้ำไป อย่าถามหาอำนาจการบริหารเลยค่ะยิ่งไม่มีไปกันใหญ่”“ทำไมยัยตูนเสียมารยาทขนาดนี้คะพี่ตาล” อากันยาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เบี่ยงใบหน้าไปหาแม่ซึ่งก็นั่งนิ่งๆ เถียงฉันไม่ได้ก็ต้องใช้ไม่ต่อไปนั่นก็คือการเข้าทางแม่สินะ “เถียงผู้ใหญ่ฉอดๆ ขนาดนี้”“ตรงไหนที่เรียกเสียมารยาทคะอากัน ไม่มะ...”“ตูน...” พอแม่ดักคอเรียกชื่อฉันขึ้นมาประโยคพวกนั้นก็หายไป ฉันกล้ำกลืนมันลงในลำคอราวกับไม่เคยคิดจะพูดออกมาอีกมันตรงข้ามกับจิตใจเลยรู้ไหม รู้ว่าแม่มองอยู่แต่ฉันเองที่เลือกไม่ไปสบสายตาท่านเพราะอะไรก็ไม่รู้สิ “แล้วที่พวกเธอมามีธุระอะไร?”“พูดกันตรงๆ เลนนะคะพ
THE BOY พ่อตามขา บทที่ 43 อย่าวุ่นวาย
ท่านชอบมองตาขวางดุให้คนอื่นเกรงกลัวทว่าฉันแอบเห็นว่าจะเปลี่ยนนิสัยพวกนี้ทุกครั้งเมื่ออยู่ในสถานที่ลับตากับต้องตาเพียงสองคน นิสัยความอบอุ่นอ่อนโยนมาพร้อมกับเสียงพูดนุ่มนวลไม่รู้ว่าพี่ตามรับรู้ข้อนี้ของพ่อตัวเองหรือเปล่า จะบอกให้รู้ว่าคนที่พี่ตามได้รับนิสัยมามากก็จากพ่อนี่แหละแต่ก็แตกต่างบ้างบางประการ ท่านรักต้องตามาก มากชนิดที่ว่าอยากได้อะไรก็หามาให้ขอแค่หลานเอ่ยปากไม่ถึงครึ่งชั่วโมงสิ่งเหล่านั้นจะมาอยู่ตรงหน้าทันทีแต่สำหรับฉันเดี๋ยวทุกคนก็ได้รู้...การปกครองคนส่วนมากต้องสร้างกฎขึ้นมาให้ทำตาม ในเมื่อมีกฎแล้วก็มีทั้งคนเห็นด้วยไม่เห็นด้วยทำตามและก็ไม่ทำตาม ฉันมองว่าพี่ตามเก่งมากนะที่ทนแรงกดดันพวกนั้นจากคนรอบตัวมาได้หลายครั้งทั้งที่มันไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับคนส่วนใหญ่และปัญหาก็มักมีมาเสมอกระทั่งเรื่องนี้นี้คือที่มาของข้อแลกเปลี่ยนจากสามีฉันสินะครั้งนี้มันช่างแนบเนียนเหลือเกินทำไมฉันถึงไม่คิดสงสัยว่าทำไมเมื่อคืนพี่ตามถึงรับปากง่ายนักทั้งที่ไม่ใช่นิสัยของผู้ชายคนนี้ ฉันพลาดเอง“ตูน เข้าบ้าน”พอหันหลังไปมองต้นเสียงก็พบว่าพี่ตามยืนใกล้เก้าอี้ที่ก่อนหน้าฉันนอนอยู่มีต้องตาขี่คอ สองพ่อลูกเปียก
THE BOY พ่อตามขา บทที่ 42 ได้รู้
Rr...สุดท้ายแล้วฉันก็ต้องคว้าโทรศัพท์ลุกขึ้นเดินหลีกไปอีกทางไม่ห่างมากแต่ก็ไม่ได้ใกล้มากเช่นกันพอดีระดับที่พี่ตามไม่ได้ยินว่าคุยอะไร“สวัสดีค่ะคุณแม่...”[ตูนลูก ตาตามอยู่ตรงนั้นด้วยมั้ย]น้ำเสียงอ่อนโยนปนความกังวลเห็นได้ชัดเจนยิ่งเปิดประเด็นถามหาพี่ตามเรื่องที่ท่านกำลังจะพูดด้วยนั้นต้องใช้คำว่าพี่ตามไม่ควรรับรู้งั้นเหรอ“ไม่ค่ะ พี่ตามเล่นน้ำกับต้องตา”เสียงถอนหายใจดังขึ้นทันทีที่ฉันพูดออกไป[งานเข้าตาตามแล้วตูน]“เกิดอะไรขึ้นคะคุณแม่”ยอมรับว่าถ้าท่านสายตรงมาหาเรื่องจะค่อยข้างซีเรียสมากและคงเป็นเรื่องโดยตรงมาจากพ่อของพี่ตามแน่นอน การเกิดมาในจุดสูงสุดไม่ใช่ว่าจะไม่โดนบีบบังคับไม่โดนกดดันอะไรเลยแต่ตรงกันข้ามกับมีมากกว่าคนฐานะปกติเสียอีก การแบกรับสิ่งต่างๆ ที่หนักหนา[ทุกคนในตระกูลกำลังประท้วงกันหนักข้อขึ้นทุกวันเรื่องตาตาม อยากให้สละตำแหน่ง]“สละตำแหน่งงั้นเหรอคะ ทำไมคะการบริหารของพี่ตามจัดได้ว่าทำกำไรเพิ่มขึ้นทุกปี ระดับการพัฒนาก็ต่างกันมากตูนได้ข่าวว่ามันเพิ่มขึ้นทุกๆ ปี”[มันเกี่ยวกับทายาท]อะไรนะ“ทายาท...” ฉันพึมพำคิดตามยังไงมันต้องเกี่ยวกับลูกสาวตัวเองแน่นอน “แล้วต้องตาคืออะไรคะ
THE BOY พ่อตามขา บทที่ 41 งานเข้า
เสียงหัวเราะผสมกับการกรีดร้องดังขึ้นเป็นระยะของต้องตาสามารถเรียกรอยยิ้มของฉันได้มากเพราะลูกดูมีความสุขมากยิ่งในยามที่พี่ตามผลักห่วงยางแฟนซีฟลามิงโก้สีชมพูเด่นให้มันเคลื่อนไปตามผิวน้ำ อ้อมแขนอวบของต้องตายิ่งออกแรงกอดรัดคอฟลามิงโก้แน่นเหมือนกลัวตก แน่นอนว่าเหตุการณ์แบบนั้นไม่เกิดขึ้นไม่มีวันได้เกิดขึ้นถ้าผู้เป็นพ่อได้อยู่ใกล้คอยดูแลเสมือนไข่ในหินขนาดนั้นฉันจึงวางใจได้ ละสายตามองไปทางอื่นได้อีกเช่นกันสองพ่อลูกเล่นน้ำในสระตามที่ตกลงกันเอาไว้ก่อนหน้า พี่ตามยืนนิ่งอยู่กลางสระโดยสวมชุดคลุมสีขาวย้ำอีกครั้งว่าทุกคนฟังไม่ผิดสวมชุดคลุมอาบน้ำสีขาวเผยให้เห็นแค่อกขาวๆ ระดับน้ำในสระสูงแค่เอวส่วนต้องตานั้นอยู่ในชุดว่ายน้ำสีชมพูสดใสนั่งยิ้มแฉ่งบนห่วงยางใกล้ผู้เป็นพ่อนี่ก็เกือบชั่วโมงแล้วสองคนพ่อลูกก็ยังไม่เลิกเล่นสักทีทั้งที่ฉันเอ่ยเตือนไปไม่รู้กี่ทีคำตอบที่ได้ก็คือ ‘เดี๋ยวค่ะแม่ตูนขา’ เดี๋ยวที่ไม่ได้แปลว่าเดี๋ยวฉันรู้ว่าทุกคนเข้าใจถ้าจะถามว่าฉันล่ะอยู่ไหนใช่เล่นน้ำอยู่ในสระเดียวกันไหมตอบได้เลยว่าไม่ใช่ ฉันนั่งบวกนอนอยู่บนเก้าอี้ริมสระมองสองคนพ่อลูกเล่นน้ำต่างหากทั้งที่ภายในใจอยากเล่นน้ำก
You may also like
สลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด
กิตติรวิชญ์68.9K viewsภรรยาที่(ไม่)รัก
ชะนีติดมันส์24.0K viewsนางบำเรอแสนรัก
ดวงดาวบนหาดทราย110.6K viewsกลรักร้าย เจ้านายมาเฟีย Love Beginning
MaNIE-STORY22.8K viewsOne night Stand แค่แฟนคืนเดียว
ปีศาจชอนซา2.2K viewsรักร้ายๆของนายเจ้าชู้
ดอกอ้อลู่ลม2.2K viewsบังเอิญเป็นผัวเธอ (NC 18+)
กาแฟหอมกรุ่น445 viewsลุ้นเสียว...กับหมอสาว
Tiwa Tatree2.4K views
