CHAPTER 5

“Avely, si Baby Mira iyak nang iyak daw kanina pa. Ayaw tumahan,” pabulong na imporma sa kaniya ni Fleur matapos sagutin ang tumawag dito sa cellphone.

“Huh, bakit?” Animo’y napakalakas na emergency warning iyon para kay Avely. Ura-urada ay naalarma siya. Wala na siyang naging pakialam sa kasiyahang nagaganap sa sandaling iyon—ang pagdating ng apo ni Donya Isadora. Tumakbo agad siya patungong nursery. Ni hindi niya nagawang mag-excuse.

Hindi niya rin nakita na kahit busy sa pakikipag-usap si Trood sa isang doktor na ipinakilala ng lola nito ay sumunod pa rin ang tingin sa kanya nito.

“Baby, bakit?” Agad na kinuha ni Avely si Baby Mira na nakahiga sa may crib. Isinasayaw-sayaw upang mapatahan dahil umiiyak nga ang sanggol.

“Tahan na please,” pakiusap niya. Emotional torture talaga para sa kanya kapag umiiyak si Baby Mira. Nadudurog ang puso niya sa bawat iyak na naririnig niya rito. Naaawa siya dahil naiisip niya na baka hinahanap nito ang kalinga ng ina nito.

Oo, may ama nga ito pero wala namang kuwenta.

Teka!

Sumingkit ang mga mata ni Avely. Naisip niya na hindi kaya umiiyak si Baby Mira dahil nararamdaman nito ang presensya ng walang kuwenta nitong ama? Hindi kaya natatakot ito tulad niya na baka may gawing masama ang Trood na iyon?

“Huwag ang kang mag-alala, Baby, dahil hindi ako makakapayag na masasaktan ka niya. Hinding-hindi niya malalaman na buhay ka.” Nahintakutan niyang niyakap si Baby Mira. Noon namang tumigil sa pag-iyak ang sanggol.

Naginhawaan siya. Humugot ng hininga at pinuno ng hangin ang dibdib.

Likas na mahilig si Avely sa bata. Pangarap nga niya noon ay magkaroon ng maraming anak. Natatawa na lang siya ngayon dahil hindi pala ganoon kadali na matupad iyon. Sa hirap ng buhay at sa kasalukuyan niyang istadu na NBSB ay imposibleng mangyari iyon. Baka nga isang biological na anak ay hirap siyang makagawa dahil wala naman siyang karelasyon. Ayaw naman niyang pilitin ang sarili niya na makipagmabutihan sa isang lalaki dahil lang sa gusto niyang magkaanak.

Sa pagdating ni Baby Mira, siya na lang. Sana si Baby Mira na lang ang tutupad sa kaniyang pangarap na iyon.

Hinalik-halikan niya ang noo ni Baby Mira. Himbing na ang cute na baby sa pagtulog sa kaniyang mga bisig. Hiling niya talaga ay sana pagbigyan siya ng langit na ibigay na lang ito sa kaniya. Sana maging anak niya balang araw si Baby Mira. Handa niya talaga itong ampunin; ituturing na tunay anak at mamahalin higit sa kaniyang buhay.

“Aisst, sabi ko na nga ba’t ikaw lang hanap ng baby na ‘yan. May favoritism din ang cute na baby na ito talaga.” Kinili kunwari nang sumunod palang si Fleur sa kaniya sa nursery.

Proud ang naging ngiti ni Avely. “Syempre ako ang mommy niya, eh.”

“Sige, push mo ‘yan,” ingos ni Fleur sa kaniya pero nakangiti naman.

Marahan siyang tumawa. “Huwag ka ngang KJ na naman diyan.”

“Magiging kill joy talaga ako para hindi ka masyadong umasa. Ako ang natatakot sa iyo oras na hindi mangyari ang gusto mo, eh.”

Ngumiti siya habang pinagmamasdan si Baby Mira. “Basta malakas ang loob ko na kami ang itinadhana na maging mag-ina kaya aasa ako.”

Ibinuntong-hininga na lang ni Fleur ang pagsuko. “Bahala ka.”

“Bakit ka pala nandito na? Wala na ba iyong buwisita este bisita?”

Doon kumunot ang noo ni Fleur. Hindi nakaligtas sa pandinig nito ang salitang ‘buwisita’ na ginamit niya sa apo ni Donya Isadora. Nanunuri ang tinging ibinalik sa kaniya. “Teka nga, kanina ko pa napapansin na mainit ang ulo mo sa apo ni Doktora Isadora, ah. Bakit? May nangyari ba na hindi ko alam? Nakilala mo na ba siya?”

“Syempre hindi. Ano… ano lang, mabigat lang ang loob ko sa kaniya. Nakita mo naman ang hitsura, ‘di ba? Parang hindi mapagkakatiwalaan.”

Pinandilatan siya ng kaibigan. “Grabe ka. Hindi ko alam na judgmental ka rin pala.”

“Hindi naman. Ayoko lang ng ganoong klaseng lalaking sanggano. Tapos nakita mo iyong tattoo niya sa braso meron pang markang bungo at ahas. Nakakatakot,” dahilan niya kunwari. Kahit kaibigan niya si Fleur ay hindi niya ipagkakatiwala rito ang lihim ni Baby Mira. Delikado. Minsan pa naman ay tsismosa ito.

Isinusumpa niya talaga na kahit gumuho ang mundo ay hindi niya ipapaalam kay Trood na buhay si Baby Mira. Selfish na siya kung selfish, pero para sa kaniya ay hindi talaga deserve ng Trood na iyon ang magkaroon ng anak.

Ang balak nga niya’y ipagrorosaryo rin ito na sana mabaog din ito para hindi na ulit makakabuntis at hindi na maulit ang nangyari sa ina ni Baby Mira. ‘Sumalangit nawa ang kaluluwa ni Monica.’

“Hindi naman porke may tattoo ang tao, eh, masama na siya. Ikaw talaga,” pagtatanggol ni Fleur sa mga naaaping may mga tattoo na mga  nadadamay sa usapan nila.

“Siguro iyong ibang may tattoo, pero sa lalaking iyon? I doubt it. Mark my word, Fleur, masamang tao ang lalaking iyon,” lukot ang ilong niyang giit.

“Ang guwapo kaya niya. Paanong magiging masamang tao ang ganoong kaguwapo? Isa pa ay baka nakakalimutan mo na apo siya ni Doktora Isadora? Ang bait kaya ng lahi ni Doktora Isadora. Mga philanthropist nga raw ang mga ninuno nila, eh.”

“Sila siguro, pero sa henerasyon nila ngayon ay baka hindi na,” pamimilit niya. How she wished maikuwento niya kay Fleur ang nakita niyang totoong pagkato ng ipinagtatanggol nito. Malamang sa malamang magiging kasama niya ito na isinusumpa na rin ang lalaking iyon.

“Alam mo, sis, mukhang nagiging man hater ka na. Mag-boyfriend ka na kasi. Sagutin mo na si Doc. Bonalos para magkaroon naman ng kulay ang buhay mo,” panunukso na sa kaniya ni Fleur.

“No comment,” ngunguso-nguso niyang wika.

Yeah, may mga nanliligaw rin naman sa kaniya at kasama na ang on-call surgeon ng center na si Doc. Rob Bonalos. Siya ang tinatawagan kapag may emergency surgeries o mga kritikal na kaso na maaaring mangailangan o mag-conduct ng surgical procedure upang ma-address ang kalagayan ng pasyente.

Sa madaling salita, nagkikita lang sila ng guwapong doktor kapag kailangan nitong magpunta sa Moherra Birthcare Center, kaya hindi niya magawang seryosohin ang sinasabi nitong gusto raw siya nito. Wala namang effort. Lalong wala namang spark sa kanilang dalawa. Hula nga niya ay may asawa na ang lalaking iyon.

“May ‘no comment-comment’ ka pang nalalaman diyan. Bukas ng gabi baka dumalo siya. Ikaw na ang magtali sa kaniya nang maging kayo na. Torpe yata, eh,” sabi pa ni Fleur. Ayaw talaga siyang tantanan.

“Ano’ng meron bukas ng gabi?” usisa niya.

“Ay, wala ka na pala kanina sa labas nang mag-announce si Doktora. Ano, ang sabi niya ay may salu-salo raw na gaganapin sa mansyon nila bukas ng gabi para sa pagbabalik ng kaniyang tagapagmanang apo. At kailangan daw ay dumalo ang lahat na hindi night shift. Kung night shift naman na gustong dumalo ay dapat may kahalili na pang-umaga ang duty. Punta tayo, huh?”

Hindi na siya kumontra pa. Alam naman niya na kahit kukontra siya ay hindi lang si Fleur ang pipilit sa kaniya. Oras na malaman ni Donya Isadora na hindi siya dadalo ay tiyak na tatawagan agad siya nito. Ikakatwiran lang sa kaniya ang pangakong binitawan niya noong nag-usap sila.

Ngayon na talaga nagsisisi si Avely na pumayag siya na kaibiganin ang apo ni Donya Isadora. Paano kaya niya magagawa iyon kung inis na inis siya sa Trood na iyon?