서재
검색
홈 / วัยรุ่น / THE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ / THE HEARTLESS : 18 (1/2)

공유

THE HEARTLESS : 18 (1/2)

작가: ฮวายอน
last update 최신 업데이트: 2025-06-01 18:36:03

​ @บ้านตรีทรัพย์

“หนูโรสจ๊ะ”

ฉันสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อคุณนายท่านทูตเอ่ยเรียกพลางเอื้อมมือมาจับแขน เพราะจิตใจฉันมันไม่ได้อยู่บนโต๊ะอาหาร และไม่รู้เลยว่าพวกท่านคุยอะไรกันบ้าง

“คะ?” ฉันหันกลับมาขานรับท่านตามมารยาท ก่อนจะสลัดเรื่องของธามออกจากหัว บ้าจริง...ฉันมัวแต่นั่งคิดว่าจะบอกเรื่องธามกับคุณพ่อยังไง จะเริ่มจากตรงไหนก่อนดี

“เป็นอะไรรึเปล่า อาหารไม่ถูกปากเหรอจ๊ะ”

“เปล่าค่ะ อาหารอร่อยมากเลยค่ะ” ฉันพูดไปไม่ใช่เพราะเอาใจคุณนาย แต่แม่ครัวของคุณพ่อฝีมือดีมากจริงๆ แล้วฉันก็หันไปสนใจอาหารตรงหน้าต่อ

“งั้นหนูก็มากินข้าวกับพ่อบ่อยๆ ซิ” คุณพ่อพูดขึ้นน้ำเสียงจริงจัง ท่านไม่ได้แค่แซว แต่อยากให้ฉันมาหาบ่อยๆ นั้นคือเรื่องจริง ท่านคงจะเหงาเพราะคุณนายก็ไม่มีลูก ในบ้านก็เลยมีแค่ท่านสองคน

“ผมอาสารับส่งให้ฟรีเลยครับ” พี่ซันออกหน้ารับทันที ก่อนที่ฉันจะเงยหน้ามองเขาแบบอึ้งๆ ส่วนคุณพ่อก็เสริมทัพ

“ดีเลย พ่อยิ่งไม่อยากให้หนูขับรถอยู่ด้วย”

“พ่อ

이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터
이전 챕터 다음 챕터

최신 챕터

  • THE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ   THE HEARTLESS : 19 (1/2)

    ช่วงเย็นของวันต่อมา…“โคตรไม่อยากให้จบคลาสนี้เลยวะ”ฉันเงยหน้าขึ้นจากหนังสือหันไปทางต้นเสียง เห็นนนท์มองตามอาจารย์สาวแสนสวยที่กำลังจะเดินออกจากห้องไปจนเลี้ยวหลัง แต่ความจริงไม่ใช่แค่นนท์หรอกผู้ชายทั้งห้องต่างหาก“แลดูตั้งใจเรียน พ่อแม่คงภูมิใจ” ฉันพูดทีเล่นทีจริงใส่เพื่อนตัวเองก่อนจะหันมาเก็บของบนโต๊ะเข้ากระเป๋า“โห่...เดี๋ยวนี้เล่นแรง”“....” ฉันเงียบแต่หันไปยักคิ้วให้เขาทีหนึ่ง และลุกเดินออกมาจากเก้าอี้ นนท์ลุกตามหลังฉันออกมาทันที“ไปเอาเชื้อกวนตีนนิ่งๆ มาจากรุ่นพี่ธามเหรอ”“โฮะ...นี่นนท์ว่าธามกวนตีน เราบอกเขาแน่”“ห่าเอ๊ย! คนพูดวิ่งไปโน่นแหละ” นนท์สบทออกมาคล้ายกำลังหัวเสียสุดและทำท่าเหมือนจะวิ่งตามคนที่เขาสมมุติขึ้นมาไปอีกทาง ฉันได้แต่โคลงศีรษะไปมาแบบเอื้อมๆ ยังกล้าเล่นเนอะ…“จะว่าไป เราก็ใช่ย่อยนะ หลอมน้ำแข็งขั้วโลกเหนือแบบนั้นได้อะ เห็นมาเงียบๆ ที่ไหนได้แอบเล่นของสูง ไม่ใช่สูงอย่างเดียวนะ ยากมั๊กมากด

  • THE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ   THE HEARTLESS : 18 (2/2)

    “ราม!!!”เมี้ยววว~~“รามจริงๆ ด้วย งื้อออ โรสคิดถึง คิดถึงมากเลยรู้ไหม” ฉันโผล่เข้ากอดแมวตัวสีเทาแต้มขาวที่นั่งอยู่บนโซฟาทันทีที่เจ้าแมวน้อยขานรับ ว่าเขาคือ ราม แมวที่ฉันเคยเก็บมาเลี้ยงเมี้ยวว~ เมี้ยววว~“โรสขอโทษ ขอโทษที่ทิ้งรามไว้แบบนั้น ฮึก” ฉันร้องไห้อีกแล้ว น้ำตาฉันมันไหล่บ่อยเกินไปแล้วนะ แต่มันอดไม่ได้จริงๆ ฉันนึกว่ารามตายไปแล้วซะอีก แต่ธามกลับเป็นคนไปเอาเจ้ารามมาเลี้ยงไว้ ทั้งๆ ที่เขาไม่ชอบแมวเลยด้วยซ้ำฉันโอบกอดเจ้าแมวน้อยของฉันไว้แน่นไม่ยอมปล่อยและมันเองก็เหมือนจะจำฉันได้นะ ดูจากการที่มันคลอเคลียอยู่กับแก้มฉันไปมาและส่งเสียงร้องเหมียวๆ ตลอดเวลา“ร้องไห้อีกแล้ว” ธามย่อตัวลงนั่งชันเข่าข้างหนึ่งแล้วใช่มือขึ้นเกลี่ยเช็ดน้ำตาบนแก้มฉันทั้งสองข้างสลับกัน ก่อนจะลุกไปนั่งบนโซฟาแล้วยกร่างฉันลอยขึ้นกลางอากาศมานั่งลงบนตักแกร่งของเขา ฉันตกใจจนเผลอปล่อยรามออกจากอ้อมกอด“อ๊ะ ธาม ทำอะไรเนี่ย” ฉันพยายามจะขยับตัวลงแต่ธามไม่ยอม แถมเลื่อนแขนโอบกอดเอวฉันไว้อีก“นั่งนี่แหละ&

  • THE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ   THE HEARTLESS : 18 (1/2)

    ​@บ้านตรีทรัพย์“หนูโรสจ๊ะ”ฉันสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อคุณนายท่านทูตเอ่ยเรียกพลางเอื้อมมือมาจับแขน เพราะจิตใจฉันมันไม่ได้อยู่บนโต๊ะอาหาร และไม่รู้เลยว่าพวกท่านคุยอะไรกันบ้าง“คะ?” ฉันหันกลับมาขานรับท่านตามมารยาท ก่อนจะสลัดเรื่องของธามออกจากหัว บ้าจริง...ฉันมัวแต่นั่งคิดว่าจะบอกเรื่องธามกับคุณพ่อยังไง จะเริ่มจากตรงไหนก่อนดี“เป็นอะไรรึเปล่า อาหารไม่ถูกปากเหรอจ๊ะ”“เปล่าค่ะ อาหารอร่อยมากเลยค่ะ” ฉันพูดไปไม่ใช่เพราะเอาใจคุณนาย แต่แม่ครัวของคุณพ่อฝีมือดีมากจริงๆ แล้วฉันก็หันไปสนใจอาหารตรงหน้าต่อ“งั้นหนูก็มากินข้าวกับพ่อบ่อยๆ ซิ” คุณพ่อพูดขึ้นน้ำเสียงจริงจัง ท่านไม่ได้แค่แซว แต่อยากให้ฉันมาหาบ่อยๆ นั้นคือเรื่องจริง ท่านคงจะเหงาเพราะคุณนายก็ไม่มีลูก ในบ้านก็เลยมีแค่ท่านสองคน“ผมอาสารับส่งให้ฟรีเลยครับ” พี่ซันออกหน้ารับทันที ก่อนที่ฉันจะเงยหน้ามองเขาแบบอึ้งๆ ส่วนคุณพ่อก็เสริมทัพ“ดีเลย พ่อยิ่งไม่อยากให้หนูขับรถอยู่ด้วย”“พ่อ

  • THE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ   THE HEARTLESS : 17 (2/2)

    ปัจจุบัน...ผมปาดเช็ดน้ำตาแบบลวกๆ ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และปล่อยมันออกพรืดใหญ่ เพื่อปรับอารมณ์ในร่างกาย ใจจริงผมก็อยากจะถามเธอตรงๆ ไปเลยเหมือนกันนะ แต่ถ้าโรสคิดจะบอก คงไม่เก็บเป็นความลับมาตั้งสี่ปี เพราะฉะนั้น ผมเลยต้องไปหาอีกคนที่น่าจะให้คำตอบผมได้มากกว่า@โรงพยาบาลครืดดดดพรึบบบผมเลื่อนประตูเปิดอย่างถือวิสาสะแล้วเดินเข้ามาโยนซองสีน้ำตาลที่เอาออกมาจากห้องโรสลงบนโต๊ะทำงานเฮียหมอไวน์อย่างแรง“อะไรของมึงวะ” เฮียหมอไวน์มองเอกสารตรงหน้าก่อนจะเลิกคิ้วถามขึ้นด้วยความสงสัย“อธิบายมา” ผมพูดขึ้นเสียงเข้มพร้อมกับเลื่อนเก้าอี้ที่เตรียมไว้สำหรับคนไข้ที่มาเข้าตรวจ ออกมาทิ้งตัวลงเหมือนคนหมดสภาพ เฮียหมอไวน์เปิดซองเอกสารและหยิบมันออกมาดูอย่างพินิจ ก่อนจะเบิกตากว้างมองผมด้วยความตกใจ“มึงไปเอามาจากไหน”“ที่เฮียเคยบอกว่าการรักษาต่อเนื่อง มันคือรักษาตา ให้กลับมามองเห็นอีกครั้งใช่มะ” ผมมั่นใจมากว่าโรสเคยตาบอดแน่ๆ เพราะของที่อยู่ในกล่องนั่นและผมคิดว่าในซองต้องมีเ

  • THE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ    THE HEARTLESS : 17 (1/2)

    “เห่ย!” ฉันโพล่งขึ้นด้วยความตกใจเมื่อฉุกคิดบางอย่างขึ้นมาได้ พี่ซันเองก็สะดุ้งไปตามเสียงของฉันเหมือนกัน“พี่ซัน กลับรถเดี๋ยวนี้เลยค่ะ พาโรสกลับคอนโดก่อน” ฉันพูดบอกพี่ซันที่นั่งทำหน้างงอยู่หลังพวงมาลัยด้วยท่าทางตื่นตระหนกสุดๆ“มีอะ...”“เร็วค่ะ!” ฉันเผลอออกคำสั่งเสียงแข็งกับพี่ซันอย่างลืมตัวตอนที่พี่ซันกำลังจะถามฉัน แต่ตอนนี้ฉันไม่มีเวลาอธิบายอะไรทั้งนั้น สิ้นเสียงฉันพี่ซันรีบเลี้ยวกลับรถตามคำสั่งทันทีพอถึงคอนโดฉันก็รีบเปิดประตูทั้งที่รถยังไม่ทันจอดสนิทดีด้วยซ้ำและพุ่งตรงเข้าไปยังหน้าลิฟต์ทันทีโดยไม่รอฟังว่าพี่ซันจะพูดอะไร ทำไมประมาทอย่างงี้นะโรส ในห้องมีอะไรตั้งหลายอย่างที่ไม่ควรมีใครรู้ ให้คีย์การ์ดเขาไปง่ายๆ อย่างงี้ได้ยังไงกันฉันตะบี้ตะบันกดปุ่มตรงหน้าลิฟต์อย่างร้อนรน มือไม้สั่นไปหมด เร็วกว่านี้ไม่ได้รึไง ต้องโทษฉันที่คิดออกช้าไป บ้าชะมัด...ติ้งงงง“ธาม!”พอประตูลิฟต์เปิดฉันก็เผลอเรียกชื่อคนที่อยู่ข้างในออกมาด้วยความตกใจ ก่อนฉันจะดึงสติกลับมาปรับสีหน้าให้เป็นปกติ ธามเองก็ดูตกใจนิดๆ เหมือนกัน แต่ฉันรู้สึกเหมือนธามจะตาแดงๆ ด้วยนะ เขาเป็นอะไรรึเปล่า“ทำไมกลับมาเร็ว” ธามเลิกคิ้วถามข

  • THE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ   THE HEARTLESS : 16 (2/2)

    และไม่นานพนักงานเสิร์ฟในร้านก็ยกเครื่องดื่มมาเสิร์ฟที่โต๊ะ กาแฟแก้วหนึ่งและชาเขียวอีกแก้วหนึ่ง ฉันกำลังจะบอกเขาว่าไม่ได้สั่งชาเขียวแต่ธามเดินกลับมาที่โต๊ะพอดีและเอ่ยขอบคุณพนักงานคนนั้นพร้อมๆ กับเลื่อนเก้าอี้ลงนั่งซะก่อน“ขอบคุณครับ”“ธาม สั่งให้โรสเหรอ” พอพนักงานคนนั้นเดินกลับไป ฉันก็เอ่ยธามคนตรงหน้าพอดี ไม่คิดว่าเขาจะจำได้ เพราะฉันไม่กินกาแฟและก็ไม่ค่อยกินอย่างอื่นนอกจากชาเขียว ถ้าจะคิดง่ายๆ ก็ชอบนั่นแหละ“อืม” คำตอบสั้นๆ ห้วนๆ ถูกส่งกลับมาแต่มันก็ทำให้ใจฉันพองโตขึ้นมาได้เฉยเลยนะ ฉันอมยิ้มน้อยๆ ก่อนจะแสร้งมองไปยังวิวทิวทัศน์ข้างนอกแทน คนอะไรไม่รู้...ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งไม่เป็นตัวของตัวเอง เขาทำให้ฉันประหม่าได้ทุกครั้งสิน่า>//////<…..…..อื้อออฉันครางขึ้นในลำคอเมื่อรู้สึกถึงสิ่งรบกวนการนอนของฉันก่อนจะกะพริบตาถี่ปรับโฟกัสกับแสงจ้าตรงหน้า และภาพที่เห็นทำให้ฉันต้องเบิกตากว้างผงะตัวถอยจนติดเบาะ ยกมือขึ้นดันแผงอกแกร่งของธามไว้ไม่ให้เขาใกล้ไปกว่

더보기

다른 추천

좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status