CHAPTER THREE
WILD IMAGINATION
★HOPE RYKER LEE★
GAYA ng ipinangako ni Mommyla, nag-set siya ng isang family dinner ngayong gabi, dito mismo sa mansyon niya. The entire setting was carefully prepared—from the elegant table set with crystal glasses and porcelain plates to the flowers meticulously arranged in the center. The occasion was supposed to officially introduce Elisse and me to each other, pero hindi ko naiwasang mapaisip kung bakit nag-iisa lang siya na kaharap namin ngayon. None of her family members were present.
Sabagay, nabanggit na sa 'kin ni Mommyla na namayapa na ang Mommy ni Elisse na siyang nakipagkasundo raw noon kay Don Adolfo, pati ang lolo niya, para i-match kaming dalawa. It was strange to think that a deal like that had been made so long ago, especially knowing that her mother was no longer here.
'Yong daddy naman niya na si Vladimir Garcia, ibang usapan na 'yon. Hindi ko siya kilala nang personal, pero kilalang-kilala ang pangalan niya dahil sa mga balitang kumalat noon na hanggang ngayon ay tanda ko pa. Ang sabi, marami itong naging asawa—hindi ko nga lang alam kung pang-ilan na 'yong kinakasama nito ngayon dahil sa dami ng mga naging iskandalo niya. Parang bawat isa sa mga anak niya, iba-iba ang ina, isang bagay na bulung-bulungan kaya kahit hindi ko balakin alamin, kusa ko pa ring naririnig.
Hindi ako tsismoso, pero ang kwento kasing 'yon, kahit saan ka pumunta, maririnig mo. 'Yong usap-usapan na kahit ayaw mo man makinig, hindi mo na maiwasan. Iba ang ina ni Elisse, at iba-iba rin ang mga ina ng tatlo pa niyang kapatid. 'Yon ang pagkakaalam ko. Baka mamaya niyan kasi masabihan na naman akong tsismoso.
Ganunpaman, dapat man lang sana ay sinamahan siya ngayon ng daddy niya o kaya'y ng ilan sa mga kapatid niya.
She sat quietly at the end of the table, looking composed and calm despite being our only guest. She wore a simple yet elegant dress that accentuated her beauty. Mommyla, always the gracious host, greeted us warmly at sinenyasan niya na doon sa tabi ni Elisse ako maupo. Of course, dahil masunurin, mabait at guwapo akong apo, sumunod ako.
I took a seat beside Elisse as the first course was served. The atmosphere was quiet and full of anticipation, with everyone's attention focused on Elisse and me.
"Thank you for joining us tonight, Elisse," Mommyla began, gently patting Elisse's hand in a reassuring gesture. "We're delighted to have you here."
"Thank you, Mrs. Vivar. It's an honor to be here with all of you." Saglit gumala ang tingin ni Elisse sa pamilya ko, hanggang doon sa cute kong sister-in-law na si Poppy, na bine-baby ni Faith sa pagkain. Siya pa ang nagsusubo rito.
Habang nagbabatian sila, nag-focus naman ako kay Elisse. Gusto kong mag-ala-Faithfully, na sa iisang babae lang nakatingin, kaya naman tinuon ko ang atensyon ko sa kaniya. Hanggang sa bumaba ang tingin ko sa suot niyang ivory color dress na medyo umikli dahil nakaupo siya.
As I glanced down, my eyes couldn't help but trace the curve of her smooth, flawless legs. The red heels she wore tonight caught my attention—again. This time, they were adorned with shimmering stones that sparkled with every subtle movement she made. Hindi na naman naiwasang maglakbay ng utak ko sa ibang mundo. My mind filling with images I shouldn't entertain here but couldn't resist.
I imagined her with nothing else on, just those heels, while I f*cked her, the way her body would respond to me, how those stones would glint in the dim light as we moved together in rhythm, my name on her lips, moaning it.
'Hoooope. Aaahh~ Yamete kudasai~'
The thought of her skin against mine—it was almost too much to keep my composure. Naramdaman ko ang paninikip ng pantalon ko and I shook my head slightly, trying to focus, but the image lingered, teasing me. How would she look, how would she feel, with just those heels while her legs spread just for me? Ano'ng pakiramdam kapag bumabaon na sa balat ko ang mga kuko niyang may glittery polish? The idea of her under me, completely vulnerable yet empowered in those red heels, was driving me insane.
F*ck it.
Inabot ko agad ang inumin ko at tinungga 'yon agad hanggang sa masimot ang laman ng baso. Dahil do'n, naagaw ko ang atensyon nilang lahat.
"You okay, son?" may pag-aalalang tanong sa 'kin ni Dad.
Tumango ako at bahagyang ngumiti sa kanila para hindi sila magduda sa mga bagay na tumatakbo sa isip ko. "Yes, Dad. Ayos lang ako. Buhay pa naman." Buhay na buhay pati 'yong nasa baba ko. Sh*t.
Nagpatuloy ang dinner namin sa pamamagitan ng pakikipagkuwentuhan nila kay Elisse. Nagpaliwanag na si Elisse kung bakit hindi niya kasama ang pamilya niya, dahil may kani-kaniya raw itong inaasikaso. Nang matapos ang dinner at naligpit na ng mga maids ang pinagkainan namin, kumilos naman si Mommyla para kuhanin ang ilang dokumento para i-orient kami sa kasunduan noon ni Don Adolfo at ng Mommy ni Elisse, pati na rin ng lolo niya.
I stared at the documents spread out in front of me and Elisse—contracts detailing our arranged marriage and the merging of our companies, Lee Entertainment and Garcinema. Naalala ko tuloy ang kwento ni Mommyla, na tulad ni Poppy, bata pa lang din si Elisse ay ipinagkasundo na siya ng kanyang ina at lolo—ang yumaong si Mr. Bernie Garcia. Magkaibigan daw kasi si Don Adolfo at si Mr. Bernie, kaya hindi na rin nakapagtataka na nakilala ng pamilya ni Elisse ang amin.
But it's not just about the marriage. It's also about the business. On paper, it sounds like a great idea. But behind the smiles and formalities, I know there's a deeper reason for this arrangement. Recent reports have shown that Garcinema is in dire straits. Most of their major investors have pulled out due to the scandals involving Mr. Vladimir Garcia, the head of the company, Elisse's father.
Pero hindi naman na 'to bagong balita. Garcinema has been on a slow decline for a while now. And now, they're on the brink of total collapse. Kaya hindi na rin nakapagtataka na wala man lang pagtutol ang mga Garcia sa arrangement na 'to, maliban kay Elisse. Yes. Hindi man verbal, pero ramdam kong ayaw niya sa 'kin. At ramdam ko rin na wala lang siyang choice kaya siya narito ngayon sa harap namin.
After discussing the terms of our agreement, Mommyla dropped the next bombshell: the date for our engagement.
"Next month na ang engagement party n'yo mga anak," sabi niya sa amin ni Elisse.
Mommyla was the epitome of grace as she laid out the details. The engagement was set for a month from now, and it would be a grand affair, attended by both families and key business associates. It felt surreal to think about being engaged, especially when it was all planned out by others. I couldn't deny the pressure that came with the arrangement—being tied not just to Elisse, but also to the future of both our families' businesses.
Pero siyempre, aaminin kong may excitement din akong nararamdaman dahil once na kasal na kami, hell yeah. Lahat ng ini-imagine ko sa isip ko, puwede ng maging totoo.
CHAPTER SEVENTY-THREE EPILOGUE HOPE RYKER LEE One year and four months later… The clinic’s waiting room buzzed with quiet chatter, pero parang ako lang yata ang hindi mapakali. My leg kept bouncing, and I couldn’t help it. Ikalawang check-up na ito ni Elisse mula nang malaman naming buntis uli siya, and my excitement was through the roof. Lalo na at ang tagal bago uli siya mabuntis. Ilang beses naming sinusubukan noon. Matapos kaming ikasal ay pinlano naming mag-aanak na kami ulit, pero naging mailap sa amin ang kapalaran. Sa tuwing made-delay ang period niya, inaakala naming buntis siya, pero sa bawat pregnancy test ay negative ang lumalabas. Tandang-tanda ko pa nga ang pang-aasar sa ‘kin ni Love Andrei no’ng sinabi niyang; “Bulok na ‘yang itlog mo kaya hindi ka na makabuo.” Gago talaga ‘yon. Pero siyempre, hindi sumuko si Longlong at si Moymoy. Lumaban kami para patunayang walang bulok sa amin. Hanggang sa… ito na. Makalipas ang isang taon at dalawang buwan, dalawang pulang gu
CHAPTER SEVENTY-TWO: ANNOUNCEMENT❥ ELISSE GARCIA ❥“Go on. You should head inside, or you’ll miss your flight,” I said plainly to Ella, trying to keep my voice steady. Hindi kasi ako ‘yong tipo na madrama kaya wala akong ibang masabi sa kaniya.We were at the airport. Hinatid namin siya ni Hope, kasama rin si Edward. Pero hindi na bumaba si Hope sa sasakyan, probably sensing that this was a moment I needed to share with my siblings.Ella held onto her suitcase handle, her expression a mix of nervousness and a hint of shyness. Her aunt, her late mom’s sister, was taking her to Canada, both to study and to keep an eye on her. It was a good opportunity, one she’d wanted, so I couldn’t say no, kahit na noong una ay ako ang tutol dahil nag-aalala ako sa kaniya kung malalayo siya masyado. Pero dahil determinado siya, pumayag na lang din ako at sinuportahan na lamang siya.She looked up at me, her gaze hesitant. Simula no’ng makulong si Dad, naging madalang ang pagkikita namin. I’d seen her
CHAPTER SEVENTY-ONE: THE WEDDING 2.0★HOPE RYKER LEE★As I stood in front of the mirror, adjusting my tie for what felt like the hundredth time, the door to the dressing room burst open. Hindi ko na kailangan pumihit para tingnan kung sino ang pumasok dahil nakita ko naman sa repleksyon ng salamin ang dalawang kakambal ko. They strolled in with matching grins plastered on their faces.“Eyyy!” Si Faith. Pareho na silang nakabihis ni Love dahil hindi sila nawala sa listahan ng mga groomsmen ko. Kabilang din do’n si Thunder Villasis, Jayden Wy at Moy.“Look at our prankster brother, all grown up and about to get hitched,” panunukso ni Faith at tinapik pa ‘ko sa balikat. “How’s it feel, Hopia? Any last-minute jitters? Cold feet? Sudden urge to bolt?”Bahagya akong natawa. Ngayon pa ba ‘ko tatakbo kung kailan araw na ng ikalawang kasal namin? We’d finally get to say our vows with everything real between us. Ang tagal ko ‘tong hinintay. Mga two months.Two months ago no’ng nakunan si Elisse
CHAPTER SEVENTY: IN GOD’s TIME★HOPE RYKER LEE★NAKAHIGA pa rin si Elisse sa hospital bed, habang nakaupo naman ako sa gilid niya, feeling utterly helpless. Wala nang tao sa kwarto dahil sinadya nila kaming iwanan para makapag-usap, lalo nang malaman nila Mom na hindi ko pala alam ang tungkol sa pagbubuntis ni Elisse. None of us had. We only found out now, now that our baby was already gone.One month. She’d been carrying our child for a month, pero wala akong kalam-alam. Kung hindi pa nawala, hindi pa namin malalaman. And that’s what cuts the deepest. Na ang unang sandali ko bilang ama ay ipagluksa ang anak kong hindi ko man lang naprotektahan. Bago ko malaman na nand’yan siya, ‘yong pagkawala niya ang sumalubong sa ‘kin. T*ngina. Walang kasing sakit. Parang love story na hindi pa man nagsisimula… natapos agad.The weight of that realization felt like a punch to the chest, a pain that burrowed deep, leaving me feeling hollow and drained. Tiningnan ko si Elisse, mugto ang mga mata niya
CHAPTER SIXTY-NINE: GONE❥ ELISSE GARCIA ❥MATAPOS akong itali ng tauhan ni Dad ay binitbit ako nito palabas sa apartment ni Ella at isinakay sa sasakyan. He drove to a place I didn’t recognize—an abandoned warehouse far from any signs of life. Hindi ko kasama si Ella at Edward kaya sobra ang pag-aalala ko sa kanila dahil naiwan sila sa apartment kasama ng hayop naming... nilang ama.My mind raced, replaying Dad’s words. Could it be true? That he wasn’t really my father? Deep down, something told me he wasn’t lying. It explained so much—like the way he’d nearly assaulted me once in his office, his sense of entitlement toward me. Maybe he knew even then that I wasn’t his blood kaya hindi siya kinilabutan sa binalak niya sa ‘kin.Pagdating sa abandonadong warehouse, hinila ako ng lalaking tauhan ni Dad papasok sa loob. Natakot ako kaya nanlaban ako. “Bitawan mo ‘ko!”Natakot ako sa p’wedeng mangyari sa ‘kin lalo na at hindi pala ako anak ng kinilala kong ama. Alam kong hindi siya manghih
CHAPTER SIXTY-EIGHT: RESCUE★HOPE RYKER LEE★KAMPANTE akong bumalik sa table namin ni Elisse para hintayin na lang siya. Nabasa ko ang text niya na sinabing may pupuntahan lang at babalik din agad, kaya mas pinili ko na lang maghintay. Kaysa naman gumala ako sa loob ng mall para hanapin siya, baka magkasalisi lang kami at ako ang hindi niya abutan dito pagbalik niya.Sa unang kinse minutos ay hindi ako nainip sa paghihintay sa kaniya. Pero no’ng tumagal na siya nang kalahating oras, medyo naalarma na ‘ko. Kung may nakalimutan lang siyang bilhin, siguradong hindi siya aabot ng gano’n katagal. My patience ran out—I stopped watching reels and was about to call her when her name suddenly flashed on my screen. Tumatawag siya. Agad ko ‘yon sinagot. “Hello, Elisse? Nasaan—” But I didn’t get the chance to finish, because the voice on the other end wasn’t Elisse’s.It was her father.“Sit down. Let’s talk, and I’ll consider letting them go.”“What do you want?” “Fifty million. Kailangan ko