CHAPTER 7

Ala siete na ng gabi nang magising si Sheehan. Namumunghay pa ang mata at hawak hawak ang unan ko paglabas ng kwarto.

"George? George?" Lutang niyang tawag sa hindi ko kilalang tao.

Maybe his friend? Butler?

Dunno?

He was like a lost baby, para bang hindi niya alam kung nasaan siya kaya naman oras na para gisingin siya.

Hinanaan ko muna ang apoy ng stove. Kasalukuyan kasi akong nagluluto sa kusina. Hindi niya ako napansin dahil halatang lutang pa siya at nakalimutan niya atang nasa bahay ko siya.

Lumapit ako sa kaniya. Kinuwit siya.

"Namiss mo na mansiyon mo? Pa-annul na tayo tapos alis ka na" ngumiti ako ng tipid.

Unti-unti siyang nagising bago kumunot ang kaniyang noo. "If you're not there, why would I miss the mansion?"

Mabilis nawala ang ngiti ko na siya namang ikinangisi niya.

Kainis!

Kapit-kapit parin niya ang unan ko tapos ay suminghot. "What's that smell?"

"Nagluluto ako ng sisig! Dinner na kasi"

"Smells good" may kaunting ngiti ang kaniyang labi.

Taas noo ko naman siyang tinitigan. "Hindi lang mabango, masarap din kaya kung ako sayo ayusin mo na ang sarili mo at kakain na tayo"

Tumango lang siya at bumalik sa kwarto bago lumabas para pumunta sa maliit kong cr.

Bumalik naman ako sa niluluto ko at mga ilang segundo pang halo tsaka ko na pinatay ang stove at inihain sa mesa.

Habang naghahain ay may kumatok. Umalis ako sa kusina para tingnan kung sino ang kumatok. Sumalubong sa aking mata si Karen may dala-dalang container ng ulam.

"Pinabibigay ni Nanay. Salamat daw sa libreng parocery" agad niyang sabi at kaagad na inabot sa akin ang container.

Kaagad ko iyong binuksan at nakita kong kaldereta iyon. "Nako! Salamat ang bango at ang sarap nito. Hindi ko ito tatanggihan"

Doon ako natuto sa nanay ni Karen magluto kaya naman panigurado ay ang sarap nito!

"Sige. Nasaan pala ang gwapo mong asawa? Papasalamat sana ako" sumilip silip siya sa loob.

"Nasa banyo pa. Halika na, pasok ka at sumabay ka na ng hapunan sa amin" tumabi ako para magbigay ng daan sa kaniya.

"Nako 'wag na! Ayaw kong istorbohin ang oras niyo para sa isa't isa tsaka manonosebleed lang ako sa kakaenglish niya"

Mahina akong natawa. "Marunong magtagalog 'yon"

"Alam ko naman pero bukas na lang. Kakareunion niyo lang, ayaw ko sirain bonding niyo. Tsaka ko na lang aagawin kapag annulled na kayo char!" Mapagbiro siyang nagtaas baba ng kilay at tumawa ng walang pagkaarte arte.

"Akala mo naman magkakagusto sayo! Lakas ng apog agawin"

"Hoy! Maganda ako oy! Madami akong manliligaw!"

Tumawa ako sa kaniyang inasta. Talagang pinagmamayabang niya ang mga manliligaw niya.

"Sira! Sure ka bang hindi ka sasabay? Okay lang talaga. Tsaka mas trip ko iyon para hindi ako nabwibwisit masiyado sa pagmumukha niya"

"Grabe ka naman sa asawa mo!"

I just shrugged. Totoo naman. Bwisita ko kaya siya.

"Oh siya siya. Bukas na lang tayo magchika, lalarga na ako."

Tumango ako at tiningnan muna siyang umalis bago isara ang pinto. Pagtalikod ko para bumalik sa kusina ay nakasalubong ko si Sheehan na kakatapos lang maghilamos.

"Who's that?"

"Si Karen. Nagpasalamat lang"

He nodded slowly before looking at the container I'm holding. "What is that?"

"Pinagbibigay ni Karen, kaldereta"

He took a glance of it before walking to the kitchen. "Let's eat. I want to taste the dish you cooked for me"

Umusbong ang kaba sa aking puso sa hindi ko malamang dahilan. Bakit nga ba ako kinakabahan?

Nauna siyang naglakad papuntang kusina at umupo sa plastik na bangkuan. Nagtungo naman ako sa lagayan ng mga pinggan para ikuha siya ng platito at kutsara't tinidor.

Pasimple naman ang pagsilip ko sa kaniya at nakita ko ang kinang sa mata niya habang inaamoy iyon.

Inilapag ko ang pinggan at kutsara sa harapan niya at kaagad siyang kumuha ng kanin at ulam.

Pinagmamasdan ko lang siya habang sumasandok din ng kanin.

"Oh, I should capture this" rinig ko pang bulong niya na biglang tumayo. Umalis siya ng kusina at kinuha niya ang kaniyang mamahaling cellphone sa patungan ng mga tv sa sala bago bumalik at kinunan ang pinggan niya na may kanin at sisig.

Tamang titig lang ako sa kaniya. Hindi ko na nga rin natuloy ang pagsandok ng kanin.

Para kasi siyang nanalo ng contest sa sobrang saya at bakit kailangang picture-an? Nagluto lang naman ako para sa dinner namin. Wala namang espesyal.

Napansin niya na tinitingnan ko siya kaya natigil ang kaniyang ginagawa.

"What is the problem?" Tanong niya sa akin. "Why are you staring at me? Do you realize that I'm too perfect to let go?"

I scoffed. Kapal din ng mukha ng isang ito!

Sarkisto akong tumawa. "Huwag kang assuming. Ang weird mo lang kasi pinipicture-an mo pa eh wala namang espesyal di—"

"Who told you it's not special?"

His lips went into thin lines. Seryoso siyang tumingin sa akin.

Bakit ganiyan siya makatingin?

Binaba niya ang phone niya sa mesa bago tumayo. At akala ko tatayo lang siya pero ipinatong niya ang kamay sa magkabilang gilid ng mesa at iniyuko niya ang kalahati ng katawan papunta sa akin a Dahil maliit lang ang mesa ay kaya niyang tanggalin ang distansya namin. Walang silbi ang mesa, mabilis siyang nakalapit.

At dahil mapride ako, hindi ako lumayo. I don't want him to feel that I'm intimidated to him.

Pero sa totoo lang ay kumakabog ng malakas ang puso ko. Ayaw ko lang ipahalata.

"This is the first time you cooked for me that's why it's special Frahnss..."

Mapungay ang mga mata niya habang pinagmasdan ang mukha ko. Para bang sinasaulo niya iyon.

Napalunok ako. My hands are sweating. My body is quivering for no reason. Ang lapit niya. I can smell his expensive perfume.

Tumikhim ako. "Hindi ako nagluto para sayo. Nagluto ako para sa atin kasi kailangang may makain. Huwag kang masiyadong paespesyal"

Sinilip niya ang mga titig ko. May unting ngiti ang kaniyang labi na nagmukhang ngisi dahil sa tipid no'n.

"But it's special for me. Cook for me everyday please?"

I cleared my throat again. Hindi ko binago ang ekspresyon ng mukha ko bago tumango. "I told you, hindi kita pinagluluto. Nagluluto ako kasi kailangan may kainin tayo"

May hilaw na ngiti sa kaniyang labi bago tumango. "Thanks. I'll taste this now"

Hindi ko pinahalata pero nakahinga ako ng maluwag pagkalayo niya.

Naandon na ulit ang kaba nang sumakop na ang kaniyang hawak ng kutsara ng sisig na may kanin at tinikman iyon.

Pinigilan kong magtanong kung masarap ba pero pinagmamasdan ko ang ekspresyon ng mukha niya.

He nod slowly before glancing at me. "Yummy.."

Tinaasan ko agad siya ng kilay at taas noong tumingin sa kaniya. "Alam ko. Ako ang nagluto eh"

May ngisi ang kaniyang labi habang ngumunguya at hindi ko na iyon pinansin. Nagpatuloy na lang ako sa pagkuha ng kanin at ulam para makapagsimula na ding kumain.

Naging tahimik ang hapunan. Naubos niya ang sisig ng sarili lang niya. Mukhang nagustuhan nga niya.

"I will wash the dishes" presenta niya pero kaagad kong napigilan.

"Hindi ka marunong. Wala akong dishwasher" kaagad kong dahilan.

"What do you think of me? A naive?"

"Kinda" I raised my eyebrow twice.

He pursed his lips then looked away. "Teach me how"

Tingnan mo, halata namang walang alam sa gawaing bahay!

"Baka magdamsak ka lang oy. Magstress pa ako sayo. Kung ako sayo, maglatag ka na ng higaan mo sa sala. Naandon na ang bagong kutson at unan para sayo"

Hindi naman siya nagreklamo. Kaagad siyang sumunod. Nang makita kong ilalatag niya na yung kutson ay kaagad ko siyang pinigilan.

"Magwalis ka muna Sheehan bago mo ilatag tapos ilatag mo muna yung karton bago yung kutsyon. Tapos lagyan mo ng sapin yung kutsyon" sabi ko habang binabanlawan ang mga pinggan.

"Where's the broom?" Tanong niya at sumilip sa akin.

Ininguso ko yung sa tabi ng lababo.

"What?" Muli niyang tanong.

Nginuso ko ulit ang katabi ng lababo kung saan katabi ng maliit kong basurahan ang walis at dustpan.

Lumapit siya at mukha nakuha na ang tinuturo ko pero ang hindi ko inaasahan ay ang bigla niyang pagkorner ng kaniyang braso sa magkabilang gilid ng lababo habang nasa likod ko siya at sapuin ang panga ko para itagilid at dampian ng labi.

Mabilis siyang lumayo bago ko pa siya maitulak.

I hold my breath for a while and my eyes widen because of his unexpected action. Ready na akong bulyawan siya nang magsalita siya.

"You pout your lips. I thought you want a kiss" Mapaglaro ang mata ni Sheehan at may halong angas roon.

Mabigat ang aking paghinga at sinamaan ko talaga siya ng tingin pagkatapos kong maiproseso ang kaniyang ginawa.

Hinablot ko pa ang kaniyang shirt sa may bandang leeg at pinayuko siya ng kaunti para lang magpantay kami.

Masiyado siyang tsansing ah?!

Fine? Gaguhan ba tayo dito Sheehan?

Hindi ako nagpapatalo.

Nawala ang ngisi niya nang itagilid ko ang mukha at isalampak ang labi ko sa labi niya.

Naramdaman ko pa ang paninigas ng katawan niya. Pumikit naman ako at humigpit ang hawak ko sa kaniyang t-shirt.

Madiin lang ang dampi ko ngunit hindi iyon gumagalaw at nang maramdaman kong gumalaw ang labi niya tsaka ko lang inalis.

"I knew it." Pinunasan ko ang labi ko bago tumingin sa kaniya.

Nanatiling nakakababa ng kaunti ang kaniyang katawan habang nakaawang ang labi.

Ano? Gulat lang?

I smirked. "Pinakiramdam ko ang sarili ko kung may nararamdaman ba ako kapag hinalikan kita pero..." Inilapit ko ang mukha sa kaniya at bumaba ang tingin ko sa kaniyang labi. "wala akong nafeel...." I looked back at his eyes again. "...kahit na isang paglakas ng tibok ng puso ko."

Unti-unting naging blanko ang mata niya at ang kaninang awang na labi ay mabilis na nagsara.

Tss. Don't tease me Sheehan. Hindi ka mananalo.

Mahina ko siyang tinulak at umalis sa harapan niya. Kinuha ko ang walis at dustpan bago ako humarap sa kaniya at inabot iyon.

"Huwag mo na ulit gagawin iyon" Madiin kong pagkakasabi bago siya binangga sa balikat at umalis ng kusina.

Malalaki ang hakbang ko nang magpunta sa kwarto at padabog kong sinara ang pinto bago sumandal doon.

Habol ko ang hininga habang nakalapat ang kamay sa aking dibdib. Ang puso ko sobrang lakas ng tibok. Sumasakit sa pakiramdam sa sobrang lakas. Nanginginig din ang aking tuhod.

Damn it!

Walang nafeel Frahnss ah? Isang malaking kasinungalingan!