CHAPTER 8

Wala akong tulog. Gumising ako ng masakit ang ulo. Parang pagod na pagod ako kahapon dahil lamang sa dumating si Sheehan.

Sa isang araw parang ang dami ng nangyare.

Akala ko panaginip lang lahat pero naandito talaga siya.

Tapos naalala ko pa yung kiss kagabi. Who have thought that I have a courage to do that huh?

Well atleast nakabawi ako sa kaniya. Masiyado siyang malaro eh kayang kaya ko naman siyang saktan.

I looked at the clock. It's already 9:00 a--

9:00 am!!?!

Mabilis akong bumangon. Nawala ang antok sa aking sistema.

Sobra ba akong puyat?!

At bakit walang gumising sa akin? Mamamalengke pa kami ni Karen para sa ititinda naming lomi mamaya.

Hindi na ako nag-aksaya ng oras. Kinuha ko na ang aking tuwalya at damit bago lumabas ng kwarto. Unang nakapukaw sa akin ay ang wala ng latag ng kutsyon sa sala.

Nilibot ko ang tingin pero walang sign na naandito siya sa bahay.

Saan naman nagpunta iyon?

Mamaya ko na lang alalahanin.

Nagtungo na ako sa cr at naligo. Nagsuot lang ako ng simpleng bulaklak na daster.

Sinuklay ko ang hanggang bewang kong buhok at nagheadband ng simple at walang disenyong kulay itim na headband.

Nang maayos ko na ang sarili ay lumabas ako ng bahay. Nilingon ko muna ang paligid at wala talaga akong makitang Sheehan.

Umalis na ba siya?

Imposible.

"Maria!!"

Tumingin ako sa tumawag sa akin. Si Aling Nenita iyon kasama ang dalawa  niyang kaibigan na si Aling Koreng at Aling Mina at mukhang ang aga aga ay pagchichismisan na naman ang gagawin.

Mabait naman sila. Marami lang talagang baong chismis.

"Magandang umaga po" bati ko sa kanila nang makalapit ako.

"Magandang umaga rin hija!" Masayang bati ni Aling Koring.

Ngumiti ako ng tipid. "Bakit niyo po ako tinawag?"

Tumabi sa akin si Aling Nenita at bigla akong hinampas sa puwet. Nanlalaki ang mata kong tumingin sa kaniya.

"Ikaw ha? Hindi mo sinabing may asawa ka pala!"

Umawang ang bibig ko sa narinig.

Omygod! Saan naman niya nalaman yan?

"Aba'y oo nga! Sabi daw napakagwapo eh" Segunda ni Aling Mina.

Kumurap ako ng dalawang beses. "Paano niyo nalaman?"

Humawak sa braso ko ang si Aling Koreng at Mina.

"Nalaman ko kay Pareng Kiko ineng. Kalat na nga ngayon sa buong baranggay. Pakilala mo naman kami. Balita ko ay gwapo daw."

"Nasaan ang asawa mo? Maari mo ba kaming ipakilala? Magkwentuhan kami kamo"

Mariin akong napapikit. Hindi ko naman akalaing gugulatin ako ng ganito. Kakagising ko lang kalat na agad sa buong baranggay.

Nasaan ba ang lalaking iyon?

"Hoy gaga! Gising ka na pala!" Si Karen iyon na daig pa ang mikropono sa taas ng boses. Kumakaway siya sa akin papalapit.

Nakahinga naman ako ng maluwag dahil doon. Karen just save me from these three chismosa.

"Magandang umaga Aling Koring, Mina at Nenita!" Bati niya sa tatlo nang makalapit. 

"Magandang umaga din Karen." Bati ng tatlo.

"Nakausap mo na ba ang asawa ni Maria ha? Karen? Anong itsura?" Agad na sambit ni Aling Nenita na hindi parin matigil sa pagiging chismosa niya.

"Ay nako! Ubod ng gwapo mga nanay."

"Ay gusto ko na itong makilala! Nasaan ba siya? Pwede ba naming makakwentuhan?"

Humalakhak si Karen. "Nako englishero! Baka magdugo ang ilong niyo"

"Ay totoo ba iyan. Huwag na lang pala!"

Aling Mina pulled me closer to her. "Ikaw ha? Saan mo nabingwit ang asawa mo? Balita ko raw ay sampung taon na daw kayo mag-asawa? Kung ganoon ay bakit ngayon lang siya nakita at napagusapan?"

Bumuntong hininga ako. Sumasakit ang ulo ko.

"Huwag niyong pressure-rin. Nahihiya na ang Maria natin. Makikita niyo naman iyon. Pagala gala lang iyon dito" ani pa ni Karen at hinila ang buhok ko ng slight. "Pakibitaw na. Hinihintay yan ng asawa niya"

"Sige. Sa susunod na lang Maria ah?" Ani ni Aling Mina at bumitaw na ang dalawang matanda sa aking braso.

"Sige po" magalang kong saad at mabilis na tumabi kay Karen. 

"Bakit hindi mo ako ginising?" Bulong ko pa sa kaniya at nagsimula na kaming maglakad.

"Bakit pa? Sabi ng asawa mo puyat ka kaya siya na lang ang kasama ko mamili"

"Ano?" Tumigil ako sa paglalakad kaya napatigil din siya.

"Bakit ka kasi puyat? Ano bang ginawa niy—"

"Walang nangyare sa amin" kaagad kong depensa.

Tumawa ng malakas ang babaita. "Ano bang iniisip mo? Jusko Frahnss ah? Kung ano-anong iniisip. Ang dumi ng isip mo! Baka lang kako nagkwentuhan kayo tungkol sa buhay niyo. Baka kako nagkamustahan kayo gano'n"

Sinamaan ko siya ng tingin pero nangaasar lang ang ganti niya pabalik. Akalain ko ba kung anong nasa isip niya tss.

"By the way, where's Sheehan?" Pag-iiba ko ng usapan.

"Miss mo na agad?" Pantutukso pa niya.

"Shut up Karen" inirapan ko siya.

"Ang arte ah!" Tatawa-tawa si Karen na nagsimulang maglakad ulit kaya sumunod na lang ako.

Habang naglalakad ay ang daming humaharang sa akin dahil daw nga sa kalat na chismis. Naging maugong tuloy ang pangalan ko sa buong baranggay.

Si Pareng Kiko talaga. Kalalaking tao chismoso pala!

We stopped at Karen's house.

"Nasa loob?"

"Ay hindi. Dadalhin ba kita kung hindi dito?"

Pinanlakihan ko siya ng mata. Kanina pa ako nito binabara. Parang nanggigil yung mga kamao ko.

"Anong ginagawa niya rito?"

"Namanhikan" pabebe ang tono niya at mas lalong nang-asar ang mukha.

Hinila ko ang buhok niya sa inis. "Umayos ka nga. Sige, wala kang laveny bag—"

"Charot lang. Niyaya ni nanay na mag-almusal. Nakakahiya kasi at sinama ko sa palengke. Wala pa man din si Sam—"

"Kayong dalawa lang namalengke?" Pagputol ko sa sasabihin niya.

Kumibot kibot ang kaniyang labi. "Gano'n na nga. Nagdate kami" maarte na naman nitong saad habang nilalaro ang hintuturong daliri.

Inis ko siyang pinitik sa noo. "Tigilan mo na nga iyan. Hindi mo ba alam na ang landi mo?"

"Aray ko naman!" Daing niya habang hawak ang kaniyang noo. "Hindi mo ba alam na ang selosa mo?" Ganti niya pabalik.

"Anong selosa?!"

Para kaming tangang nag-aasaran sa tapat ng pinto ng bahay nila.

"Nasaan ba si Samuel?" Tanong ko ulit.

Bakit hindi nila kasama?

"Why are you finding that guy?"

Napaatras kaming dalawa ni Karen sa gulat nang bumukas ang pinto at bumungad sa amin si Sheehan.

Nakahawak ang isang kamay sa hamba ng pintuan kaya kitang kita ang muscle nito. Nakasimpleng puting round neck na t-shirt siya at itim na sweat pants. Para siyang model ng pintuan. 

"Anong ginagawa mo diyan? Nakikinig ka sa amin?" Mataray kong tanong pabalik. Nameywang pa ako sa harapan niya.

Hindi siya sumagot. Nagtitigan lang kaming pareho. Matagal iyon at walang gustong umalis.

"Ehem" pekeng umubo si Karen.

Sabay kaming napalingon kay Karen.

"Padaan ako. Ayaw kong maging sapaw hehe"

Nag-excuse siya kay Sheehan bago dali-daling pumasok sa kanilang bahay.

Bumuntong hininga ako bago lumingon ulit kay Sheehan.

"Alam mo ba na chinichismis ka na dito?" Mataray kong saad.

Haist. Bakit ba lumalabas ang pagkamataray ko kapag siya ang nasa harapan ko?

"I know." He said, putting his other hand on his waist. "And it's not like it's a lie. I'm your husband Frahnss. Everyone should know that you're already taken so that no one would try to entertain you" 

Sarkisto akong tumawa. "Huwag mong kalimutang araw na lang at hindi mo na ako asawa"

Kumibot ang labi niya bago umiwas ng tingin sa akin. "You're not sure"

"Sure na sure ako. 100 percent"

Wala na siyang dinugtong doon. Mukhang ayaw pag-usapan. Wala talaga itong lalaking ito sa akin. Paano alam naman niya na magpa-annul na kami pagkatapos ng hiniling niyang pitong araw.

"Excuse nga" binangga ko siya  papasok at kaagad naman siyang tumabi.

Makapagalmusal na rin. Gutom na ako.

Wala na ang mga batang kapatid ni Karen. Siguro ay naglalaro na sa labas. Ang naabutan ko na lang ay ang nanay ni Karen sa kusina.

"Magandang umaga nanay! Paalmusal dito ha?" Bati ko sa ina ni Karen na nasa kusina. Naghuhugas siya ng plato kaya tinulungan kong punasan ang mga bagong banlaw na plato.

"Magandang umaga din anak.Nakita mo na ba ang asawa mo?"

I automatically looked at Sheehan. Kakapasok niya palang din. Nagtama ang mga tingin namin pero kaagad ko iyong iniwas at bumalik ang atensyon sa plato.

"Hindi ko akalain na may asawa ka pala nak at kay gwapong binata pa"

I awkwardly scratched my neck. "...ah oo nay"

She smiled sweetly. Natapos na ang paghuhugas niya ng pinggan at pinunas ang basang kamay sa suot nitong mahabang palda at inagaw sa akin ang basahang hawak ko.

"Ako na diyan. Magalmusal ka na. May tirang hotdog at itlog diyan. May sinangag na rin"

Tumango na lang ako at kumuha ng panibagong set ng plato at kutsara bago pumunta ng mesa. Nakaupo doon si Sheehan at hinihintay ata ako.

Masama lang ang ipinukol kong tingin sa kaniya bago umupo sa tapat niya.

"Hindi ka ba aalis? Tapos ka na mag-almusal diba?" Masungit kong tanong bago kumuha ng isang pirasong hotdog at pritong itlog. Naglagay na din ako ng sinangag sa aking plato.

"Just eat" Itinukod ni Sheehan ang siko sa mesa at nangalumbaba.

Hindi ko na lang siya pinansin at kumain ako na parang wala siya sa harapan ko.

Pero nangangalahati palang ata ako sa kinakain ko ay hindi na ako mapakali.

Sinong hindi maiilang?

Sheehan is watching me.

Kahit pa hindi ako tumingin sa kaniya, tagos na tagos ang mga titig niya. Kung isa nga lang akong ice cream kanina pa ako tunaw.

Inis akong tumayo. Inilipat ang upuan ko patagilid at kinuha ang mga plato ko para kumain pero ilang segundo lang ay narinig ko ang pagkiskis ng bangko sa sahig at nakita ko na lang si Sheehan na pinuwesto ang bangko paharap sa akin at umupo. Magkadikit ang aming tuhod sa sobrang lapit niya.

"Anong problema mo?" Pabulong kong sigaw.

Bakit kasi pinuntahan ko pa dito eh!? Dapat hindi ko na lang hinanap nang hindi ako nababadmood.

Bakit ko nga ba hinanap?

"I want to watch you eating. Is that a problem?" He innocently asked.

Kinuha ko ang tinidor at tinutok mismo sa mata niya. "Yeah, there's a problem. Kung ayaw mo mabulag, tigilan mo ako sa pagtitig mo"

Bumuntong hininga siya bago hinawakan ang wrist ko na may hawak na tinidor at dahan-dahan iyong binaba at inilagay sa aking kanang tuhod ngunit hindi niya iyon binitawan.

"It's not my fault that you're beautiful Frahnss."

I feel him caressing my wrist that makes my heart pump faster.

Dahil sa reflexes mabilis kong binawi ang kamay sa kaniya at muling tinutok sa kaniya ang tinidor.

"Don't stare at me period!"

Tumayo ako at nilagay ang mesa ang plato ko at inayos muli ang bangkuan para makakain nang ayos.

"Paupo na lang sa tabi mo. Is that okay?" Muli niyang saad.

Bago pa ako nakasagot ay inayos na din niya ang bangko patabi sa akin.

I sighed. Sumasakit na talaga ang ulo ko. I can't take it anymore. Makulit pa siya sa mga bata dito. "Bakit ka ba laging dumidikit sa akin?" 

"Because you're my wife?"

Kumagat muna ako sa hotdog ko bago lumingon sa kaniya. Dinuro ko pa siya. "Ayaw kitang katabi"

"Did I ask for your permission?"

"Umalis ka sa tabi ko" tinulak ko pa siya ng mahina.

"No."

"Sheehan?"

"No"

I glare at him and he smirk back. "Just eat, don't mind me."

Loko ba siya? Kung alam lang niya na hindi ako makakain ng ayos dahil sa presensya niya. Amoy na amoy ko pa ang mamahaling pabango niya.

Para tuloy akong kumakain ng pabango.

Huwag ko na nga lang siyang pansinin at makakain na nga lang. Kapag pinapansin kasi laging nagpapansin.

Tinuloy ko na lang ang pagkain ko kahit ramdam na ramdam ko ang titig niya. I tried to ignore him but he spoke again.

"Keep this in mind Frahnss..."

Mabagal kong nginuya ang kinakain ko at hindi siya pinatakan ng tingin. Nanatiling nakapako ang tingin ko sa aking pinggan habang ang mga tainga ko ay focus lang sa sasabihin niya.

"I will always approach you, so you  you'll have to push me away. In that way, I may accept the sad reality that I avoided for how many years..."

He tapped my head lightly.

"Keep doing a good job"