Amilia's POV."Nandyan na sila" sabi ko kay Kaiser. Kasalukuyan akong nakaupo sa passenger's seat. Hindi nya kasi ako hinayaang mag drive ng sarili kong kotse. For safety na din daw namin ni baby."Damn it" sabi nya. Alam ko na parehas kami ng naiisip. Mukhang bigo din silang mahanap kung nasaan si Dylan.Pinark nya na ang kotse ay nagmamadali akong bumaba. Ganoon din sila."Mia, hindi talaga namin alam kung saan pa hahanapin si Dylan" sabi ni Ate Raffy, kasama nya si Xavier."Nanggaling na kami sa mga vacation house nya pero wala din sya doon" Xavier."Kriselle and I went to different branches ng PB pero wala din sya doon. Even his secretary na si Harrieth hindi alam kung nasaan ang amo nya" sabi ni Pierce na inaabutan ng tubig ang girlfriend nya at bakas mo ang pagod sa mukha naming lahat."Even us hindi ko na alam saan sya hahanapin. Nagpatulong na ko kila Daddy Dawson" sabi ko."Water?" tanong sakin ni Kaiser at inabutan ako ng hindi malamig na bottled water, tinanggap ko naman iy
Dylan´s POV.I looked at the girl standing in front of the gate, mukhang nakikipag diskusyon sya sa mga guards ng school.I was curious on what is happening pero nanatili lang ako sa loob ng kotse ko at napagdesisyunang pumasok na.Buti na lang tinted ang kotse ko, I was able to see her angelic face. Aaminin ko, nagandahan ako sa kanya pero little did I know that girl would turn my world upside down.Sobrang crush ko na si Mia nung nag start ang senior year namin. Nakakatuwa dahil hindi sya nag atubiling kaibiganin kami ni Keisha. Nag start ako sa simpleng pag iwan-iwan ng letters at flowers sa locker nya. Nahihiya kasi akong sabihin na gusto ko sya, baka kasi bastedin nya agad ako.Mia is a head turner, halos lahat ng lalaki na ka batch namin ay nagtangkang ligawan sya but she all turned them down. Hindi ko alam kung bakit kaya natakot ako na baka pag sinabi ko yung nararamdaman ko ay bastedin nya ko.But man! I was wrong. Sobrang saya ko nung sinagot nya ko and she officially became
Keisha's POV."Have a safe flight love birds!" nakangiti at kumakaway pang sabi ni Tito Dawson kahit medyo malayo na ang kotseng sinasakyan ni Mia at Dylan.Kakatapos lang ng kasal at reception at oras na para umalis ang bagong kasal. Oras na din para tigilan ko kung ano mang kabaliwan ang nararamdaman ko kay Dylan."Hija, umuwi ka na. Gusto mo bang ipahatid kita sa driver namin?" napatingin ako sa nagtatanong sakin na si Tito Dawson."Hindi na po, kaya ko na po" sabi ko. Tumango naman sya at ngumiti. Napakabait talaga ni tito kahit kelan. Nakita kong papalapit sa kanya si Tita Rose kaya yumuko ako.Sobrang nahihiya ako sa lahat ng gulong idinulot ko sa pamilya nila lalong-lalo na kay Mia."Dawson, tara na umuwi na tayo, gusto kong maagang magising para makapamili tayo ng mga gamit ng apo natin" sabi ni Tita, mukhang hindi nya pa napapansin ang presensya ko."Mahal naman! Ang aga-aga pa para doon! Hindi pa nga malaki ang tiyan ni Mia, at hindi pa natin alam ang gender ng baby nila" sa
"Stop" sabi ko at itinaas ang kamay ko sa harapan nya. "Lance, ano ka ba? Bakit ka ganyan sakin?" Sabi nya habang patuloy na umiiyak."Pwede bang tumigil ka na sa kakasunod sakin, hindi kita gusto!" Sabi ko dito at bored syang tiningnan. "Akala ko ba mahal mo ko? Pero ano to? Niloloko mo lang ba ako? Hindi mo ba ako talaga mahal?" Sabi nya habang pilit akong hinahawakan pero tinabig ko sya kaya bumagsak sya sa lapag."Maawa ka naman sa sarili mo Stella, look at you sa tingin mo ba seseryosohin talaga kita? Napilitan lang ako na I-date ka dahil sa close ang pamilya natin, you're not my type!" Sabi ko at pinasadahan sya ng tingin, tumatayo na sya at nakasuot sya ng halos hanggang paa na damit, ang mahaba at itim na itim nyang buhok na nakabuhaghag at ang mukha nya na hindi mo iisipin na 19 years old pa lang dahil honestly ang matured na ng itsura nya.Nagulat ako ng malakas nya kong sampalin at galit na galit nya kong tinitigan.Mabait naman si Stella, it's just that I am not excited
Dylan's POV."That should be everything for today right Harrieth?" tanong ko sa sekretarya ko.She became my personal secretary since yung ate nya ang isa sa mga inatasan kong mag manage ng Dawn."Yes sir, although madami pa talaga tayong dapat gawin, alam ko naman how much you wanted to go home to see Ma'am Mia" sabi nito sakin ng nakangiti."I badly wanted to stay at home, lalo na ngayong anytime pwede na syang manganak, kahit pa nagsasalit-salitan sila sa pagbabantay kay Mia, hindi pa din ako mapakali" sabi ko at tumayo na. "Ikaw na muna ang bahala, kung may importante talagang dapat i consult ako just call me, okay?""Yes sir, ingat po" sabi nito at tumayo na din at lumabas na ng opisina ko.As I pulled my phone out of my coat eksakto namang nag ring ito and Perseus' name is on the caller ID.I immediately answered it dahil sya ang nakatalagang magbantay kay Mia today, actually kasama nya si Lance. Although ayaw ni Mia na binabantayan sya ay pinilit ko sya since hindi rin ako mapa
AMILIAFlashback: 10 years ago.Bumaba ako ng taxi na sinakyan ko at bumungad sakin ang napaka gandang eskwelahan na ito. Sa structure pa lang alam mo na, na mga elite people o sobrang yayaman lang talaga ang nakakapasok dito. Lumakad na ko papunta sa main gate at sinalubong ako ng higit sa sampung security guard! At hindi sila yung tipo ng security guard na nakikita mo lagi, ang mga ito naka suit na itim lahat. Wow! Pati sa security guard, high class."Excuse me miss, how may we help you? This school is a private property" sabi nung isang guard sakin.Ang taray, umi english si Kuya! "Hi mga kuya, nandito ako for Mr. Torres. Teacher sya dito, anak nya ko at first day ko ngayon. Transferee ako kaya wala pa kong ID" pagpapaliwanag ko. "Sige wait lang miss ha, paki tanong nga sa faculty kung may kilala silang, ano nga palang pangalan mo miss?" tanong nung isa sakin.Ugh! Bakit pa kasi kailangang itanong yun? Napag iwanan na ng ilang dekada ang pangalan ko! I sighed before I answered.
AmiliaFlashback"Mia! Mia!" napalingon ako sa tumatawag sakin at apangiti ako ng makitang si Keisha ito.Mabilis na lumipas ang dalawang buwan ko sa Vistoun University. Hindi ako masyadong nahirapang mag adjust dahil kay Keisha at Kasper. Although para akong hangin sa ibang tao dito dahil nga isa akong transferee at hamak na scholar lamang kaya walang may gustong makipagkaibigan sakin.Namulat din ako sa kung anong klase bang estudyante ang meron ang paaralan na to. Lahat sila mayayaman pero ugaling squatter naman. Mahilig silang mambully at mag grupo grupo kung kaya madaming outcast, isa na ako doon. Mas lalong kinakainis ko ay ang pambubully nila kay Keisha at Kasper na dapat nilang nirerespeto dahil president at vice president ang mga to sa SSG. Gusto ko man silang ipagtanggol ay wala akong magagawa, gaya nga ng sabi nilang dalawa, pabayaan ko na lang dahil sanay na din naman sila at baka pag sumali ako ay madamay ako. Sabi nga ni Kasper"They are the type of people who can make
AmiliaFlashback--Nagmamadali akong magpunta sa locker ko at nakita kong nakasunod sakin si Keisha.Nung marating namin ang locker ko ay halos mapunit ang bibig ko sa sobrang lawak ng ngiti ko.Another dozen of red roses.Mabilis kong kinuha ang sulat na naka attach dito.Nakita kong tumabi sakin si Keisha. Nakangiti din sya at mukhang excited na malaman kung ano ang nakasulat doon."Do I love you? My god, if your love were a grain of sand, mine would be a universe of beaches."— William Goldman, The Princess Bride"Another quote" sabi ni Keisha sakin. "Grabe yung ngiti mo pero quote lang naman pala ang laman. Hindi naman nagpapakilala yang secret admirer mo" dagdag nya pa."Keisha! Ano ka ba?! It's enough for me. Atsaka may hint naman ako kung sino to" sabi ko.My heart is pounding! Kilig na kilig talaga ako sa araw araw kasi sa loob ng halos isang buwan ay nakakakuha ako ng roses, na may naka attach na note sa locker ko.Naaalala ko pa na sobrang tuwang tuwa si papa nung mag uwi ak