IKALIMA

Sa ibang araw sa taong 1999

Ginugol ng mga junior ang kanilang ika-207 gabi sa kanilang mga dormitoryo.

Isang batang babae na nakasuot ng junior ang tumatakbo sa isang pasilyo, sumisigaw at umiiyak para humingi ng tulong. Tumingin siya sa likuran niya at nasulyapan ang isang malabo na pigura sa sulok ng hallway, at papalapit ito sa kanya. Muli siyang sumigaw at lumiko ng kaliwa sa kanyang silid. Ito lang ang paraan para makatago dahil hatinggabi na at mukhang tulog na ang lahat. Tumakbo siya papunta sa kwarto niya at sinara ang pinto. Nakahinga siya nang maluwag habang mabilis niyang inaalam ang sitwasyon. Lumingon siya sa antique cabinet, doon siya magtago baka hayaan siya ng humahabol sa kanya.

Ngunit ito pala ay isang malaking pagkakamali na kumitil sa kanyang buhay.

Ang pagtatago sa mga drawer ay isang cliche dahil ito ay isang magandang lugar mula sa pagtatago mula sa isang tao. Ang pigura ay hindi pipi upang hayaan siyang mabuhay na nagtatago doon.

Tumakbo siya sa drawer, isinara ang mukha ng cabinet. Isinubsob niya ang katawan sa tambak na damit sa loob. Ang mga blouse na akala niya ay magagamit niya, ay nakasabit sa ibabaw niya. Pumikit siya at pinakalma ang sarili. Magiging maayos ang lahat.

Hindi, hindi.

Mamaya kapag nawala ang figure, tatawagin niya ang School Guards at ang kanyang mama. Nasa kalagitnaan siya ng pagmumuni-muni nang biglang may bumagsak na blouse sa kanyang ulo. She checked the blouse if the hanger was broken, but it looks like its okay. Pula ang blouse at puti ang polka dots. Naalala niya kung gaano ito kaganda sa kanya kapag sinusuot niya ito at nag-flex sa harap ng salamin. Ito ang paborito niyang blouse sa kanila.

Idinikit niya ang kanyang tenga sa mukha ng cabinet at sinubukang pakinggan kung papasok ang pigura. Katahimikan lang ang narinig niya, at pagkatapos ay nagpasya siyang lumabas. Binuksan niya ang pinto nang walang imik at yumuko sa salamin. Ang salamin na ito ay hindi sa kanya. Pagdating niya rito, nandoon na ang salamin, nakaupo sa dirty state. Ngunit ngayon ay ginagamit niya ito at inaalagaan, ang salamin ay mukhang bago.

Napangiti siya bigla. Inilagay niya ang kanyang blouse sa ibabaw ng kanyang katawan. Sinusubukan niyang tingnan kung kasya pa ito sa kanya. Well, mukhang fit. Kaya tinanggal niya ang sabitan, at binihisan ang blusa. Hindi ito nagdulot sa kanya ng maraming oras pagkatapos ng lahat.

Muli siyang ngumiti sa salamin, na may blouse sa katawan. Sinuklay niya ang kanyang itim na buhok, at tila naka-flex siya sa salamin.

Nagulat siya sa isang ingay. Lumingon siya sa pinto at nakitang paulit-ulit itong nakaumbok sa mga bisagra. Ang humahabol sa kanya ay sinusubukang ibagsak ito. Biglang pumasok ang itim na usok sa silid sa ilalim ng pinto. Lumilitaw na ang sill ay nasira, marahil sa pamamagitan ng pagsipa. Ang usok ay nagsimulang mahawahan ang hangin at sa kalaunan ay magti-trigger ang uod na lumabas sa kanyang katawan.

Mamamatay siya sa pagkakasaksak o lasunin siya ng uod.

Luminga-linga siya sa paligid para maghanap ng armas na gagamitin ngunit wala. Walang makapagliligtas sa kanya. Napansin niya ang bintana na natatakpan ng plywood.

Inipon niya ang kanyang lakas sa pamamagitan ng pagkuyom ng kanyang mga kamao at paghinga sa loob at labas. Tumakbo siya sa bintana at sinimulang tanggalin ang plywood. Matapos tanggalin ang isang piraso ng plywood, sumuko siya.

Ang bintana ay natatakpan ng dose-dosenang plywood, at imposibleng paghiwalayin silang lahat nang hindi nakapasok ang humahabol.

Tumakbo siya sa salamin at nagkaroon ng ideya.

Kinuha niya ang sabitan at saka tumitig sa salamin, parang huminto ang oras. Tinitigan niya ang sarili sa salamin, bakas sa mukha niya ang pagkalito. Binibigkas niya ang mga salitang "Tulungan mo ako" sa kanyang sarili sa salamin. Biglang nabasag ang pinto sa frame at bumagsak sa sahig. Umikot-ikot ang dalaga hawak ang tanging bagay na mahahanap niya, ang sabitan. Ang humahabol sa kanya ay humakbang sa ngayon ay walang laman na pintuan. Ito ay isang humanoid na ang katawan ay gawa sa mga kaluluwa, na may maitim na mata at bibig na nagbubuga ng itim na usok. Nakasuot ito ng senior uniform, may bahid ng uling na tila nagmumula sa kanyang bibig.

Naglalakad ito palapit sa kanya, in slow motion.

Sinubukan niyang tumakas ngunit natuklasan niyang nakakulong siya sa lugar.

Siya ay nakulong,

Inilabas ng humahabol ang isang kutsilyo na hindi pa niya nakita noon. Ang hawakan ay pinalamutian ng mga ugat at tila laman.

Nagpapanic siya sa loob at nagigising ang uod sa katawan niya.

Papalapit ng papalapit ang humahabol at pabilis ng pabilis.

Sinaksak siya ng humahabol at tumalsik ang dugo kung saan-saan. Tumakbo ang humahabol at iniwan siya sa sahig na nawalan ng dugo.

Sa kanyang sugat, sumabog ang itim na likido na sinundan ng paglabas ng uod mula sa kanyang sinaksak na bahagi. Gumagapang ang uod sa kanyang mukha na nag-iiwan ng mga acid trails na tumutunaw sa kanyang laman. Nagbubuga ito ng acid na may halong mga particle ng soot. Tinutunaw nito ang kanyang mukha at nagsimulang magpakita ang kanyang mga kalamnan sa mukha. Ang kanyang bungo ay natatakpan ng mga itim na batik at mga string ng mga kalamnan. Kinain ng uod ang kanyang kaliwang mata at pinilit ang sarili sa kanyang sphenoid bone.

........

Kasalukuyang-araw.

Nakatitig ako sa hilera ng mga senior na papasok sa gym na may bitbit na red velvet na maleta. Ang kanilang mga mukha ay natatakpan ng puting tela at maskara. Ang maskara ay may kakaibang katangian. Ang bawat mukha ay may mga pulang tuldok sa pisngi at itim na bilog sa ilalim ng mga mata. Ang bawat maskara ay may sariling emosyon.

May maskara na kakaiba kaya pinagmasdan ko ito ng ilang minuto. Ipinapakita nito ang buong emosyon ko. Makikita mo sa hugis ng mga mata nito ang pagkabalisa at pagkabalisa. Ang bibig nito ay parang baligtad na gasuklay. Napakaganda nito kaya sinundan ko ito kung saan man ito magpunta.

Nagulat ako nang umalingawngaw ang acoustic feedback sa buong gym. Ang isang senior na may itim na tela na nakatakip sa kanyang mukha ay tinapik ang ulo ng mikropono at nagpakawala ng tili. Agad kong tinakpan ang tenga ko at ibinaling ang atensyon sa pinuno.

Na-hack niya. (tawag niya ng atensyon)

"Pagbati, mga pumasa sa pagsusulit sa scholarship." Sinimulan niya.

Kumunot ang noo ko. Ang mga test paper ay nasa sahig, nabahiran ng soot at walang checkmark na nagpapakitang may nagsuri nito. Paano sila nag-check nang hindi man lang pinupulot ang mga papel? Napagtanto ko kung ano ang dahilan.

"Bukas ang unang araw ng pamamalagi dito. Mga iskolar, maari ko bang ipaalala sa inyo na panatilihing mataas ang inyong mga marka upang hindi kayo mawala sa scholarship. At sa kabuuan, ang punong guro ay magbibigkas ng listahan ng mga patakaran at ang mga asignatura ninyo. Kailangang pagtuunan ng pansin ng mga lalaki ang buong atensyon mo."

Umubo siya at nagpatuloy.

"Salamat."

Nanginginig ako saglit. Ito ay isang kakaibang pakiramdam upang makakuha ng panginginig sa sandali ng deklarasyon. Pinagmasdan ko ang mga Senior na lumapit sa bawat iskolar at humantong sa daan patungo sa isang lugar.

May interview ba? Huling minutong pagsusulit? O ang huling sesyon?

Abala ako sa pag-iisip nang may lumapit sa akin na senior.

Naramdaman ko ang mahinang pagtapik sa balikat ko. Lumingon ako at humarap sa isang senior na may plain mask. Ang puting tela na nakabalot sa kanyang mga balikat ay mukhang madumi, at ang kanyang senior na uniporme ay mukhang masyadong malaki para sa kanyang laki.

"Let's go," sabi niya sa malamig na tono.

Hinila niya ako kasama niya, dinala ako sa pintuan na tila isang daan patungo sa ibang lugar. Binuksan niya ang pinto at nabulag ako ng liwanag. Pinrotektahan ko ang aking mga mata at bahagyang sumilip kung ano ang nangyayari. Dinala niya ako sa isang linya ng mga nakatatanda kasama ang mga iskolar. Ang linya ay nakadirekta sa pasukan ng isang mansyon, na may mga palumpong at fountain sa paligid nito. Ang isang ito ay mukhang madilim at nag-aapruba sa parehong paraan. Inalis ko ang proteksyon ko at itinuon ang atensyon ko sa mga linya. Malayo sa pasukan ng mansyon, nakatayo ang isang maliit na entablado kung saan ibinibigay ng mga nakatatanda ang mga kahon sa mga iskolar na kanilang sinamahan.

Nang turn ko na ay ibinigay agad sa akin ng senior ang kahon at umalis. Nakatayo ako sa stage at nakatingin sa akin ang ibang mga scholars sa pila. Tumalon ako pababa ng stage nang hindi gumagamit ng hagdan. Nagmamadali akong naglakad at sinundan ang daanan ng red carpet, na naghahatid sa akin sa loob ng mansyon. Sumama ako sa isang pulutong ng mga iskolar, sila ay nagbubulung-bulungan tungkol sa isang bagay. Pinanood ko silang buksan ang kanilang mga velvet box at pumili ng mga interesanteng bagay na nakita nila. May isang iskolar na nakahanap ng susi para sa isang bagay na may kalakip na numero. Tumakbo ang iskolar sa itaas at makalipas ang isang minuto ay bumalik siya na sumisigaw ng kung ano.

"Guys! I think this key is for our rooms!" Nagmamadali siyang bumalik sa itaas at sinundan siya ng lahat. Nagmamadali din akong pumunta doon. Hinahanap ng lahat ang silid na may nakalakip na numero na may susi.

Ang akin ay medyo madaling mahanap.

Lumiko ako sa kaliwa at nakita ko ito. Nasa gitna iyon ng numero 9 at 11. Binuksan ko ang pinto at pinihit ang susi. Amoy bago ang pinto. Isinara ko ang pinto at inilibot ang tingin sa kwarto ko. It was a neat-looking room after all. Ang window ay mukhang ito ay naka-attach kahapon o noong nakaraang buwan. May salamin na nakakabit sa tabi ng drawer. Medyo luma na ito, hindi katulad ng pinto at bintana. Ang drawer ay may kakaibang feature na may kakaibang pattern carvings. Sa kabilang bahagi ng silid ay ang kama, at ang iba ay walang laman. Inilagay ko ang box ko sa isang maliit na drawer. May nakita akong miniature couch na may maliit na unan. Tinanggal ko ang sling bag ko at nilagay sa couch.

Umakyat ang manika mula sa bag. Luminga-linga ito sa paligid at mukhang masaya na makakita ng mga bagong bagay. Hinubad ko ang mantsang blouse ko at inihagis sa sahig.

Hinawakan ng kamay ang blouse at inilagay sa dilim sa ilalim ng kama.

Hindi ko namalayang may gumagapang sa bago kong kwarto.

Pumunta ako sa direksyon ng drawer ko.

Sa sandaling binuksan ko ang drawer, isang bagay ang gumagapang sa akin. Nagulat ako bumagsak ako sa sahig, gulat na gulat ang mukha ko. May kung ano sa drawer ko.

Naglakad ako palapit at isang babae, halos bungo na ang mukha, nasa loob ng drawer, nakasuot ng punit na blouse. Isang matabang itim na uod ang nasa kaliwang mata, pilit na pinapasok ang kanyang bungo. Nakayakap siya sa mga tambak ng damit ko na parang umiiyak.

I screamed and I rushed to my door. Hinampas ko ito at sinubukang buksan. Hinampas ko ito at nagsimulang umiyak para humingi ng tulong. Sinundan ko siya ng tingin kung sinusundan niya ba ako. Pero hindi siya gumagalaw. Natahimik ako at napatigil.

I heard her trying to say something, curious, I walked closer with the courage that I keep with me.

Sa una, parang walang kwenta, pero habang papalapit ako, parang mas malinaw. Umiiyak siya, parang may pinagsisisihan.

"Tulungan mo ako, Tulong." Sabi niya sa sobrang husky na tono.

"May problema ba?" Nagtanong ako.

Napatigil siya sa pag-iyak sa narinig. Napabuntong hininga siya.

Nagsimulang umikot ang hangin at nakita ko siyang lumilipad. Sumisigaw siya, naging asido ang mga luha niya habang buong lakas niya akong minumura. Naapektuhan ako ng hangin at nagsimulang gumulong sa sahig habang nakasakay ako sa buhawi. Ako ay nahihilo, ang pagkabalisa ay nagpabilis ng pagtibok ng aking puso. Ang buhawi ay naging itim at ang kanyang mga luha ay naging dugo.

"A morte resurgam et inferni gustabo aromata!" sigaw niya, habang pabagal ng pabagal ang tibok ng puso ko, tumigil ang buhawi...

Nakangiti siya nang bumagsak ako sa sahig.

Napangiti ako sa salamin. Binaluktot ko ang isang blouse na may palda na napakaikli at hindi umabot sa tuhod. Ipinadausdos ko ang aking mga daliri sa aking balakang, natatawa habang ginagawa ko iyon. Habang nakatitig ako sa repleksyon ko, may naglalaro sa salamin.

Isang batang babae ang nakatitig sa sarili sa salamin, bakas sa mukha niya ang pagkalito. Binibigkas niya ang mga salitang "Tulungan mo ako" sa salamin. Biglang nabasag ang pinto sa frame at bumagsak sa sahig. Umikot-ikot ang dalaga hawak ang tanging bagay na mahahanap niya, ang sabitan. Ang humahabol sa kanya ay humakbang sa ngayon ay walang laman na pintuan. Ito ay isang humanoid na ang katawan ay gawa sa mga kaluluwa, na may maitim na mata at bibig na nagbubuga ng itim na usok. Nakasuot ito ng senior uniform, may bahid ng uling na tila nagmumula sa kanyang bibig.

Naglalakad ito palapit sa kanya, in slow motion.

Sinubukan niyang tumakas ngunit natuklasan niyang nakakulong siya sa lugar.

Siya ay nakulong,

Inilabas ng humahabol ang isang kutsilyo na hindi pa niya nakita noon. Ang hawakan ay pinalamutian ng mga ugat at tila laman.

Nagpapanic siya sa loob at nagigising ang uod sa katawan niya.

Papalapit ng papalapit ang humahabol at pabilis ng pabilis.

Sinaksak siya ng humahabol at tumalsik ang dugo kung saan-saan. Tumakbo ang humahabol at iniwan siya sa sahig na nawalan ng dugo.

Sa kanyang sugat, sumabog ang itim na likido na sinundan ng paglabas ng uod mula sa kanyang sinaksak na bahagi. Gumagapang ang uod sa kanyang mukha na nag-iiwan ng mga acid trails na tumutunaw sa kanyang laman. Nagbubuga ito ng acid na may halong mga particle ng soot. Tinutunaw nito ang kanyang mukha at nagsimulang magpakita ang kanyang mga kalamnan sa mukha. Ang kanyang bungo ay natatakpan ng mga itim na batik at mga string ng mga kalamnan. Kinain ng uod ang kanyang kaliwang mata at pinilit ang sarili sa kanyang sphenoid bone.

Paulit-ulit ko itong pinanood. Lumalabas ang dugo sa salamin. Napahikbi ako at nagkaroon ako ng pinakamasamang ideya.

Lumingon ako sa drawer, isang red velvet box sa ibabaw nito. Lumapit ako dito at kinuha ang box. Habang nasa kamay ko, binuksan ko ito sa pamamagitan ng pagsira sa lock. May kutsilyong nakapatong doon, at nang walang pag-aalinlangan, hinawakan ko iyon. Nginitian ko walang tao.

Itinutok ko sa akin ang matalim na dulo ng kutsilyo.

"Pag sinaksak kita, sasama ka sa impyerno diba?" Binibigkas ko ang mga salitang iyon.

Ngumiti ako at tumawa.

Sinaksak ko ang sarili ko gamit ang kutsilyo at natatawa sa sarili habang duguan ang pagbagsak ko sa sahig.

Napakurap ako ng ilang beses.

Napatingin ako sa mga daliri ko, b**ang b**a ng dugo ko. Pero parang okay naman ako, internally. Tumayo ako at may kutsilyo sa d****b ko. Agad ko itong hinawakan at itinapon at ibinalik ang tingin sa drawer. may isang mata na gumagapang doon, nanlilisik ang tingin sa akin.

Shush, naririnig ka niya.

-------Mula sa may-akda---------

hello hello! Ang iyong mahal na may-akda ay nagtatanghal sa iyo ng isang 2k mahabang kabanata! Bukas na ang simula ng 2nd quarter natin, kaya mag-a-upload ang author ng maraming chapters para makahabol sa iba pang horror contest entries. Sa tingin ko isang linggo akong mawawala, at male-late ako sa contest which is next month. Minamadali ko ang kwento pero pinapangako ko na gagawin ko itong nakakatakot kaysa minadali!

By the way, first thriller novel ko ito.

---Annie Chan 0: