“Here’s what I got information about Tito Rafael’s fiancé.” sambit ni Sander nang makapasok ito sa opisina ni Giovanni at inilapag nito ang brown envelope sa lamesa.
Itinigil naman ni Giovanni ang ginagawa niya, at kinuha ang envelope saka inilabas ang laman nito. “Fatima Flores…” pagbasa niya sa kopya ng birth certificate nito. “23 years old, no work, no career?” pagpapatuloy niya sa iba pang information habang nakakunot ang noo. “Why is that? Wala ba siyang pangarap?” “Looks like she had, but her father stopped her.” tugon ni Sander. Tiningnan pa ni Giovanni ang ibang information, at mas napukaw siya sa mga litrato nito. She’s indeed a simple and beautiful woman. Napaisip si Giovanni kung bakit at paano ito nabili ng kaniyang ama? Bakit hinayaan na lamang itong ibenta ni Baron Flores? May alam siyang kaunting information tungkol kay Baron, at isa na roon ang tungkol sa kawalang kuwenta nitong kausap pagdating sa negosyo. Gusto nito na palaging siya ang nakakalamang. What a greedy man, right? Pero hindi niya akalain na kaya din nitong magbenta ng sariling laman at dugo. Just for what? For the sake of money? “May step mother siya at half-sister na halos kaedad niya lang?” tila gulat niya pang reaction. “Ah, yes. Looks like Mr. Baron is totally a jerk and a cheater. And while digging up information about Fatima, nalaman ko rin na hindi maayos ang pakikitungo sa kaniya ng step mother at half-sister niya. And guess, what? Baron don’t care kung ano man ang mangyari sa kaniya.” Napatango at napatulala nang bahagya si Giovanni. Muling sumilay ang tagpong naluha si Fatima nang gabing angkinin niya ito. Napakuyom siya ng kaniyang kamao. Nakaramdam siya ng awa at konsensya. Mayroon sa puso niya ngayon na nagtutulak na hanapin ito at ilayo sa lahat ng kapahamakan. Because he feels no one will do that for her… Naligaw si Giovanni sa isang litrato na kung saan may isang babae ang kamukhang-kamukha ni Fatima. Buhat nito ang isang sanggol na sa tingin niya ay si Fatima noong baby pa lamang ito. “That’s her mother, who died six years ago. Car accident, pero hindi masyadong malinaw ang mga information dahil hindi na iyon pinag-aksayahan pa ng pera at oras ni Mr. Baron para pa-imbestigahan. Basta na lamang niyang tinaggap ang pagkamatay ng asawa niya. Then his mistress showed up together with Danica, the fruit of sin.” “Six years ago, same year kung kailan din naaksidente si Mommy.” wika ni Giovanni out of nowhere. Tumango si Sander. “But I don’t think na same day. That would be coincidence if ever.” Tama si Sander. Malabo na mangyari ‘yon dahil hindi naman connected ang mga Mommy nila sa isa’t-isa. “So, ten million will be send to my account?” nakangiting sambit ni Sander. Napangisi si Giovanni. “Hindi ko ba nasabi na kasama na sa bayad ang paghahanap sa kaniya?” “What?!” gulat na tugon ni Sander. “Ang duga mo naman wala ka naman sinabi, eh! At saka saan ko naman hahanapin ang babaeng ‘yon, eh, hindi ko nga alam kung paano siya nakatakas.” “Tumakas siya kinabukasan after what happened between us.” “Wait— What?! What the fvck?!” nanlalaki ang mga mata ni Sander. “She’s gonna be your step mother, Dude!” “Or become the mother of my child I guess?” kwelang wika ni Giovanni. Napahawak si Sander sa kaniyang ulo. “No! No way!” natatawa nitong sambit at hindi talaga makapaniwala sa kaniyang mga naririnig. “You did’t used a protection?!” Umiling si Giovanni. “No, and she’s a virgin when I got her. So, I think I’m responsible for her.” “So, what’s your plan? Pakakasalan mo siya?” Napakibit balikat si Giovanni. “Let’s find out kapag nahanap mo na siya.” Napailing na lamang si Sander habang natatawa sa kalokohan ng kaibigan niya. This is a unique story to tell. Kilala naman niya si Giovanni, hindi ito kikilos basta-basta ng hindi pinag-iisipan kaya wala naman siyang dapat ikabahala pa. “So, paano ba ‘yan? Hahanapin ko muna ang soon to be wife mo, para makuha ko na ang reward ko.” “Go on, and call me once you found her.” Matapos nilang mag fist bump, ay umalis na si Sander at naiwan si Giovanni sa kaniyang opisina habang nakatingin sa mga litrato at impormasyong nasa harapan niya. Sumilay ang ngiti sa kaniyang labi. “Fatima Flores, kapag nahanap kita I will protect you from your father, at kahit si Daddy ay hindi ka mahahawakan. I will make you mine, because there’s something in my life that will change, at ikaw lang ang makakagawa no’n.” * Excited naman si Fatima ngayong araw dahil sa wakas ay may apartment na siyang matutuluyan pansamantala habang pumapasok siya sa GS Technology Company, kung saaan kasalukuyang HR Manager si Katie. “Ang fresh ng awra mo ngayon, sis!” pagbati ni Katie nang makita siya nito. “Syempre, para naman good impression kaagad ang makita sa akin ng Boss mo.” tugon niyang nakangiti. She’s just wearing a button-up blouse in a light blue color, and an e-length black pencil skirt, at flat shoes. Inulugay niya lamang ang kaniyang itim at tuwid na buhok. Mas komportable siya sa ganoong itsura. Sabay na silang pumasok ni Katie sa loob ng kompanya, ngunit magkaiba sila ng floor na patutunguhan. Iba raw kasi ang naka-assign sa kaniya na mag interview, at may posibilidad na makaharap niya rin ang mismong may ari ng kompanya. “You must be, Fatima Flores?” tanong ng isang lalaki na siyang naabutan siya sa labas at mukhang hinihintay siya. “Good morning po. Yes, ako nga po. Kayo po ba ang mag-interview sa akin?” Ngumiti naman ang lalaki. “No, Sir Gio. Gusto niyang siya ang mag-interview para sab ago niyang sekretarya. I’m Harold by the way, his more on personal assistant but in general.” “Ah, gano’n po ba. Saan niya po ako interviewhin?” “Follow me.” Wala nan gang nagawa pa si Fatima kundi sundan si Harold. Wala naman siyang nararamdamang kaba dahil mukhang mabait naman si Harold. Pero ang Sir Gio na tinutukoy nito ay tila hindi maganda ang pakiramdam niya rito. “Let’s just hope for a good result.” wika niya sa kaniyang isipan. Kumatok muna ng tatlong beses si Harold sa isang pintuan, bago ito magsalita. “Sir Gio, it’s me Harold. Narito na po ang naga-apply ng secretary position, recommended by HR Manager.” “Let her in, Harold!” Nang marinig ni Fatima ang boses ng lalaki na nasa loob ay biglang bumilis ang tibok ng puso niya. Para bang pamilyar sa kaniya ang boses nito, at the same time she felt unfamiliar feelings. “Good luck, Miss Flores.” paalala ni harold sa kaniya bago nito buksan ang pintuan. She composed herself. Huminga siya nang malalim at ipinagsawalang bahala ang nararamdaman niya bago pumasok sa loob ng opisina. Napaawang naming ang labi niya habang ipinapalibot ang paningin sa loob ng silid na ‘yon. “S—Sir Gio?” pagtawag niya, dahil wala naman siyang taong nakikita. Bakante ang upuan, lamesa at sofa. “Speak and introduce yourself.” Napatingin bigla si Fatima sa small speaker na nakalagay sa lamesa, at napakunot siya ng noo. “He will interview me habang hindi ko siya nakikita?” tanong ni Fatima sa kaniyang isipan. “Are you there, Miss?” tanong muli mula sa speaker. Natauhan naman bigla si Fatima at tumingin sa paligid. “I—I’m sorry, Sir Gio.” utal niya pang tugon. “Here’s my resume.” Inilapag ni Fatima ang kaniyang resume sa lamesa kahit hindi niya alam kung tam aba ‘yon. “I’m Fatima Flores, 23 years old—” “Wait— What’s your name again?” tila bakas sa boses nito ang biglang pagkainteresado sa kaniya. Bumilis tuloy ang tibok ng puso niya. “I—I’m Fatima Flores po Sir. Maybe you had a copy of my resume.” Narinig niya na tila naghahanap ang lalaki sa desk nito. “A—As you can see, I don’t have any work experience yet. This is my first time to be in a corporate world but I will do my best as your secretary. Mabilis naman po akong matuto, and easy to adapt in environment kaya hindi po kayo mahihirapan sa akin, and—” “You’re hired, Miss Fatima.” pagputol nito sa kaniyang pagsasalita na siyang dahilan kung bakit napaawang ang labi niya. “Bukas na bukas rin ay gusto kong magsimula ka na. I am looking forward to have you… as my secretary…”Habang nagmamadali silang lumabas ng bahay, ang mga yabag ng mga kalaban mula sa dilim ay patuloy na lumalapit. Si Giovanni at ang kanyang grupo ay handa nang makipaglaban. Ang mga mata nila ay puno ng determinasyon at takot—alam nilang bawat galaw ay magdudulot ng buhay o kamatayan.Ngunit, bigla na lamang, may mga kalalakihan na sumulpot mula sa dilim. Lahat sila ay nakaitim, ang mga mukha ay tinatakpan ng mga sombrero at bandana. Agad na nagbanta sa kanila ang presensya ng mga lalaki—ang mga kalaban ba ay dumating na nang buo?"Mga kalaban!" sigaw ni Giovanni, sabay hawak sa kanyang baril. "Maghanda kayo!"Ang mga mata ni Fatima, Mariella, at Sander ay naging alerto. Tumigil sila sa kanilang mga hakbang at naghanda ng kanilang mga armas, ngunit hindi pa man sila nakakalapit sa mga kalalakihan, isang pamilyar na tinig ang narinig nila mula sa likod."Giovanni, itigil mo na!" sigaw ng isang lalaki na pumasok mula sa madilim na bahagi ng bahay. "Hindi kami kalaban!"Nagulat si Giovann
Ang malamlam na gabi ay nagbigay daan sa isang hindi inaasahang takbo ng mga pangyayari. Mabilis na tumakbo si Giovanni at ang kanyang grupo—si Mariella, Fatima, at Sander—pabalik sa kanilang bahay, ang bawat hakbang ay puno ng kaba at tensyon. Iniisip ni Giovanni ang kaligtasan ng kanyang anak na si Marcus, at ang takot na may mangyaring masama sa kanilang pamilya. Kung hindi sila magmamadali, maaaring huli na ang lahat.Habang naglalakad sila, ang malamig na hangin ay sumasabay sa takot na umaabot mula sa kanyang dibdib hanggang sa kanyang mga daliri. Minsan lang siyang magmadali, at ngayon, tila ang bawat minuto ay may buhay at kamatayan na nakataya. Hindi maitatanggi, ang galit at pagkabigo ay sabayang sumasabog sa kanyang isipan. Kung hindi siya nagmadali, hindi lang ang buhay niya ang mawawala, kundi pati na ang pamilya niyang matagal na niyang pinangarap protektahan."Giovanni, kailangan nating magmadali," sabi ni Mariella, habang ang mga mata nito ay nagmamasid sa paligid, til
Samantala si Mariella ay aksidenteng narinig ang pinag-uusapan ng mga taong na utos sa kaniya na patayin si Giovanni. Ang totoo pa lang motibo nito ay para makuha ang kompanya ng Samniego, at patayin pati na rin siya.Habang naglalakad si Mariella sa madilim na kalsada, ang mga saloobin niya ay gumugulo sa kanyang isipan. Hindi siya makapaniwala sa kanyang narinig—ang mga plano ng mga tao na nag-utos sa kanya na patayin si Giovanni. Hindi lang siya ang target nila. Gamit ang kanyang mga alyado, ang layunin nila ay ang kunin ang buong kompanya ng Samniego, at pagkatapos, tiyak na siya na rin ang kanilang tatapusin. Ang mga mata ni Mariella ay sumabog sa galit at takot. Paano niya nalaman ang mga lihim na ito? Bakit kailangan nilang gawin ito sa kanya at kay Giovanni?"Ang plano mo, Giovanni... hindi ko na kayang maging bahagi nito," bulong niya sa sarili habang mabilis na naglalakad, ang puso ay kumakalampag sa kaba.Naisip niyang kailangan niyang makita si Giovanni, para maipaliwanag
Habang iniisip ni Giovanni ang mga saloobin, nagpatuloy si Mariella sa pagtayo, hindi alam kung anong susunod na hakbang ang gagawin. Nang biglang may narinig silang tunog ng mga yabag sa labas ng kwarto. Isang seryosong tinig ang dumaan sa silid, at napansin nilang may mga anino na dumadaan sa bintana.Giovanni ay mabilis na tumayo at naglakad papunta sa pinto, pinansin ang tensyon sa hangin. “Nandiyan sila,” ang sabi niya, boses na may kalakip na galit. “I’m sure they’ve been watching us the whole time.”Mariella, na nagsimulang makaramdam ng kaba, ay sumunod kay Giovanni. "Sino sila? Anong gagawin natin?"Giovanni ay nakatingin sa bintana, ngunit hindi tumugon agad. Habang ang ingay sa labas ay lumalakas, natanaw niyang may mga armado na sumusugod sa gusali. "Hindi na nila tayo papakawalan, Mariella," sagot niya sa tono ng kalmado ngunit puno ng determination.Habang ang mga yabag ay naging mas malapit, napansin ni Mariella na ang mga armas ng mga pumasok ay hindi basta-basta. "Mas
Lumipas ang ilang araw, at natagpuan ni Mariella ang sarili niyang nakatayo sa harap ng isang lumang gusali sa downtown, ang unang lokasyon na ibinigay sa kanya ng grupo ni Valderama. Sa loob ng gusali, isang grupo ng mga tauhan ang naghihintay—mga operatiba na gagabay sa kanya para sa pagbabalik niya sa mundo ni Giovanni.Pagpasok niya, sinalubong siya ni Mr. Cortez, may hawak na isang itim na bag. “Dito nakalagay ang lahat ng kailangan mo—damit, pera, at isang bagong phone na may direktang koneksyon sa amin.”Kinuha ni Mariella ang bag at binuksan ito, tinitingnan ang laman. “At ano ang unang gagawin ko?”Ngumiti si Mr. Cortez. “Ang una mong hakbang? Sisiguraduhin mong makikita ka ni Giovanni sa isang sitwasyon kung saan wala siyang choice kundi tulungan ka.”Mariella ay ngumiti nang mapanukso. “At anong klaseng sitwasyon ‘yan?”"Isang pekeng ambush," sagot ni Mr. Cortez habang nag-abot ng isa pang folder. "Isang senaryo kung saan para kang target ng isang assassination attempt. Per
Samantala sa loob ng madilim at mabahong kulungan, nakaupo si Mariella sa isang sulok, nakataas ang isang paa sa bakal na kama habang abala sa pagtalim ng isang maliit na piraso ng kahoy gamit ang isang bato. Ang kanyang mukha ay puno ng inis at pagod. Matagal-tagal na rin siyang nakakulong, ngunit imbes na makisama sa iba, mas pinili niyang makipag-away."Hoy, Mariella," sigaw ng isang matabang preso na si Liza, ang lider ng grupo ng mga babae sa loob ng kulungan. "Balita ko, sinubukan mo na namang bumangga sa mga bantay kanina. Anong akala mo, ikaw ang reyna dito?"Mariella ay nagtaas ng tingin at sinamaan ng tingin si Liza. "At ano naman kung totoo? Mas gusto ko pang mabulok dito nang mag-isa kaysa makisama sa mga katulad niyo."Biglang tumawa si Liza, ngunit ito'y may halong panunuya. "Talaga? Eh, paano kung dumating ang araw na wala kang kakampi rito? Alam mo naman kung anong nangyayari sa mga walang proteksyon sa loob ng kulungan, di ba?"Napangisi si Mariella, itinapon ang pina