“Punyetá talaga! Hindi pa rin mahanap-hanap si Fatima!” galit na sigaw ni Baron mula sa kaniyang opisina. “Magtatatlong lingo na! Halos kulang na lang ay paulanana ako ng bala ni William, dahil sa sunod-sunod na pagpapadala niya ng death threat!”
“Augh! Dahil din sa kaniya ay hindi ako makalabas! I miss hanging out with my friends!” reklamo rin ni Danica. Naglakad naman si Lorena patungo sa kaniyang asawa at hinimas ang balikat nito. “Mukhang mali ang pagkilala natin sa anak mong ‘yon. Hindi natin siya kayang pagkaisahan tulad ng kaniyang ina. Maayos pa ang kompanya natin sa ngayon, pero si William ay tila isang bomba na kapag napuno ay maaring sumabog. Anong gagawin natin, Honey?” Napakuyom ng kamao si Baron. “Kapag nahanap ko talaga si Fatima ay pauulanan ko muna siya ng latay bago ko ibalik kay William. Pambawi man lang sa ginawa niyang pagtakas at paglagay ng buhay natin sa peligro.” Bigla ay nakaisip naman ng paraan si Danica. “Alam ko na! What if magpatulong na tayo sa mga pulis? Sabihin natin na nawawala siya, para naman magbigay awareness din sila at magpakalat ng information about Fatima. Then, if ever na mahanap siya ng mga pulis magbigay na lang tayo ng reward, kasi kung tayo lang, tiyak na patataguan niya tayo.” Napangiti si Lorena. “That’s a good idea, sweetie! Talagang genius ka at manang-mana sa amin ng Daddy mo!” Napatango naman si Baron. “We will do that. Lorena, you had a niece who’s police officer, right? Contact him, and make a deal to him. Give him a good shot of money.” “Okay, Honey. Ako na ang bahalang kumausap sa kaniya.” * Habang abala naman si Baron at William sa paghahanap kay Fatima, ay busy at masaya naman ito sa kaniyang trabaho bilang secretary. Hindi pa nga lang niya nakikita ang boss nila, at palaging si Harold ang naghahatid sa kaniya ng mga gawain. Pero okay na ‘yon at least ay hindi siya pressured, at isa pa ay hindi pa rin siya nahahanap ng Daddy niya kaya safe pa rin siya. “Huy, alam mo, sis? Ilang beses ko ng napapansin ‘yang pagiging malakas mong kumain, ah.” puna ni Katie nang sabay silang magtanghalian. Sumubo muna si Fatima nang isang kutsara ng kanin na may ulam na menudo, saka uminom ng sterilize bago magsalita. “Ano ka ba naman, syempre ay palagi akong pagod, at gutom. At saka ini-enjoy ko lang naman ang buhay ko. This is my first time to have my freedom.” Napatango si Katie. “Kung sabagay, pero kasama ba sa pag-enjoy mo ng freedom mo ang pagtaba mo? At kung minsan ay mahihiluhin ka pa ‘di ba?” Napaisip si Fatima. Sobrang gana niyang kumain, tumataba siya, mahihiluhin, at kung minsan ay tuwing umaga ay nasusuka siya. “W—What if kung may sakit pala ako?” mahina at natatakot niyang tanong kay Katie habang nakatitig siya sa mga mata nito. “Ha? Bakit mo naman naisip ‘yan? Is there any problem you felt?” “M—Minsan tuwing umaga paggising ko ay bigla na lamang ako makakaramdam na parang hinahalukay ang sikmura ko, causing of vomiting…” Bigla ay napahawak si Katie sa bibig nito. “Omg! Fatima!” “What? Ano sa tingin mo may sakit ako?!” Hinampas ni Katie si Fatima sa balikat. “Hindi ‘yan ang tingin ko! Ang sa tingin ko ay wala kang sakit, pero… pero maaaring buntis ka!” Para namang nabingi si Fatima sa huling sinabi ng kaniyang kaibigan. “A—Ako… Ako? B—Buntis?” “Kailan ang last menstrual period mo?” Napailing si Fatima. “L—Last month? 3rd week of the month? I don’t know. Ewan ko, hindi ko na matandaan!” natataranta niyang tugon. “P—Pero kasi ‘di ba parang imposible naman na mabuntis ako? Isang beses lang naman may nangyari sa amin nung estrangherong lalaki na ‘yon.” medyo nangingiti pa siya at idinadaan sa biro ang maaaring kondisyon niya. “Nunta ka! Ke-isa, dalawa o tatlo, possible pa rin na mabuntis ka lalo kung fertile ka nang araw na ‘yon! Alam mo, isa lang ang sagot sa mga tanong natin. Kailangan natin magpunta sa hospital, you need to get check para mas sigurado tayo!” Mula naman sa kabilang lamesa ay naroon nakaupo si Harold at nakikinig sa pinag-uusapan ni Fatima at Katie. Inutusan siya ni Giovanni na bantayan si Fatima at mag-report sa araw-araw. At ang narinig niya ngayon lang ay isang impormasyon na dapat nitong malaman. Dali-daling umalis si Harold at nagtungo sa hindi kalayuan kila Fatima, saka tinawagan si Giovanni. “Sir Gio, I have information to tell you.” sambit nito nang sagutin ni Giovanni ang tawag. “What is it, Harold?” “Just now, I heard Miss Fatima, and her friend talking about pregnancy. They think that Fatima might be pregnant.” Napatingin si Harold sa gawi nila Fatima at nakita niya na papaalis na ang mga ito. “I think ay aalis na sila para magtungo sa hospital. What should I do, Sir Gio?” “Damn it!” mura ni Giovanni. “Sundan mo sila Harold. Huwag mong hahayaan na makalayo sila sa ‘yo, and text me the address once you get there. I’m here at Cebu right now, kaya medyo matatagalan ang byahe ko patungo sa Manila ngayon. It may be an hour, so keep me updated.” “Masusunod po, Sir Gio.” Habang lulan naman ng taxi si Katie at Fatima ay hindi mawala ang bilis ng tibok ng puso niya. Isipin niya pa lang na buntis siya ay natatakot na siya sa kahihinatnan nila ng anak niya. Wala sa plano niya ang magbuntis, hindi sa ngayon kung kailan delikado ang buhay niya dahil ibig sabihin nito ay delikado rin ang buhay ng anak niya. Lihim niyang hinawakan ang kaniyang tyan. Kung totoong nagdadalang tao siya, kailangan na niyang umalis ngayon ng Manila, o ng Pilipinas. Pero saan siya kukuha ng pera pang tustos sa pangangailangan nila ng anak niya? Nang makarating naman sila sa hospital ay dumiresto sila ng OB-Gyne. Nilakasan niya ang loob niya, at sinunod ang mga procedure ng laboratory test. Kinuhaan siya ng ihi, at dugo. Ipinahiga rin siya para sa ultrasound saka sila naghintay ng ilang minuto para sa resulta. “N—Natatakot ako, Katie…” bulong niya habang hawak ang kamay ng kaniyang kaibigan. “Huwag kang matakot, nandito ako. Tutulungan kita, kayo ng baby mo kung sakali man na buntis ka.” Napayakap na lamang si Fatima sa kaniyang kaibigan at pilit na pinipigilan ang pagpatak ng luha. Ilang minuto pa ang lumipas nang lumabas na ang nurse at dala nito ang resulta ng test na isinagawa sa kaniya. “Miss Fatima Flores? Pasok po kayo sa opisina ni Doktora, she will discuss you the results.” sambit ng nurse. Nagkatinginan si at Fatima at Katie, saka sila sabay na pumasok sa opisina ng Doktora. “Miss Flores, hawak ko na ang resulta ng laboratory test na isinagawa sa ‘yo.” wika ng Doktora, at napahawak naman ng mahigpit si Fatima sa kamay ni Katie. “Congratulations! You are pregnant. You’re about to six weeks in your pregnancy. Here’s the ultrasound result.” At inabot sa kaniya ang papel kung saan makikita ang gestational sac, which is the first structure visible in early pregnancy.Habang nagmamadali silang lumabas ng bahay, ang mga yabag ng mga kalaban mula sa dilim ay patuloy na lumalapit. Si Giovanni at ang kanyang grupo ay handa nang makipaglaban. Ang mga mata nila ay puno ng determinasyon at takot—alam nilang bawat galaw ay magdudulot ng buhay o kamatayan.Ngunit, bigla na lamang, may mga kalalakihan na sumulpot mula sa dilim. Lahat sila ay nakaitim, ang mga mukha ay tinatakpan ng mga sombrero at bandana. Agad na nagbanta sa kanila ang presensya ng mga lalaki—ang mga kalaban ba ay dumating na nang buo?"Mga kalaban!" sigaw ni Giovanni, sabay hawak sa kanyang baril. "Maghanda kayo!"Ang mga mata ni Fatima, Mariella, at Sander ay naging alerto. Tumigil sila sa kanilang mga hakbang at naghanda ng kanilang mga armas, ngunit hindi pa man sila nakakalapit sa mga kalalakihan, isang pamilyar na tinig ang narinig nila mula sa likod."Giovanni, itigil mo na!" sigaw ng isang lalaki na pumasok mula sa madilim na bahagi ng bahay. "Hindi kami kalaban!"Nagulat si Giovann
Ang malamlam na gabi ay nagbigay daan sa isang hindi inaasahang takbo ng mga pangyayari. Mabilis na tumakbo si Giovanni at ang kanyang grupo—si Mariella, Fatima, at Sander—pabalik sa kanilang bahay, ang bawat hakbang ay puno ng kaba at tensyon. Iniisip ni Giovanni ang kaligtasan ng kanyang anak na si Marcus, at ang takot na may mangyaring masama sa kanilang pamilya. Kung hindi sila magmamadali, maaaring huli na ang lahat.Habang naglalakad sila, ang malamig na hangin ay sumasabay sa takot na umaabot mula sa kanyang dibdib hanggang sa kanyang mga daliri. Minsan lang siyang magmadali, at ngayon, tila ang bawat minuto ay may buhay at kamatayan na nakataya. Hindi maitatanggi, ang galit at pagkabigo ay sabayang sumasabog sa kanyang isipan. Kung hindi siya nagmadali, hindi lang ang buhay niya ang mawawala, kundi pati na ang pamilya niyang matagal na niyang pinangarap protektahan."Giovanni, kailangan nating magmadali," sabi ni Mariella, habang ang mga mata nito ay nagmamasid sa paligid, til
Samantala si Mariella ay aksidenteng narinig ang pinag-uusapan ng mga taong na utos sa kaniya na patayin si Giovanni. Ang totoo pa lang motibo nito ay para makuha ang kompanya ng Samniego, at patayin pati na rin siya.Habang naglalakad si Mariella sa madilim na kalsada, ang mga saloobin niya ay gumugulo sa kanyang isipan. Hindi siya makapaniwala sa kanyang narinig—ang mga plano ng mga tao na nag-utos sa kanya na patayin si Giovanni. Hindi lang siya ang target nila. Gamit ang kanyang mga alyado, ang layunin nila ay ang kunin ang buong kompanya ng Samniego, at pagkatapos, tiyak na siya na rin ang kanilang tatapusin. Ang mga mata ni Mariella ay sumabog sa galit at takot. Paano niya nalaman ang mga lihim na ito? Bakit kailangan nilang gawin ito sa kanya at kay Giovanni?"Ang plano mo, Giovanni... hindi ko na kayang maging bahagi nito," bulong niya sa sarili habang mabilis na naglalakad, ang puso ay kumakalampag sa kaba.Naisip niyang kailangan niyang makita si Giovanni, para maipaliwanag
Habang iniisip ni Giovanni ang mga saloobin, nagpatuloy si Mariella sa pagtayo, hindi alam kung anong susunod na hakbang ang gagawin. Nang biglang may narinig silang tunog ng mga yabag sa labas ng kwarto. Isang seryosong tinig ang dumaan sa silid, at napansin nilang may mga anino na dumadaan sa bintana.Giovanni ay mabilis na tumayo at naglakad papunta sa pinto, pinansin ang tensyon sa hangin. “Nandiyan sila,” ang sabi niya, boses na may kalakip na galit. “I’m sure they’ve been watching us the whole time.”Mariella, na nagsimulang makaramdam ng kaba, ay sumunod kay Giovanni. "Sino sila? Anong gagawin natin?"Giovanni ay nakatingin sa bintana, ngunit hindi tumugon agad. Habang ang ingay sa labas ay lumalakas, natanaw niyang may mga armado na sumusugod sa gusali. "Hindi na nila tayo papakawalan, Mariella," sagot niya sa tono ng kalmado ngunit puno ng determination.Habang ang mga yabag ay naging mas malapit, napansin ni Mariella na ang mga armas ng mga pumasok ay hindi basta-basta. "Mas
Lumipas ang ilang araw, at natagpuan ni Mariella ang sarili niyang nakatayo sa harap ng isang lumang gusali sa downtown, ang unang lokasyon na ibinigay sa kanya ng grupo ni Valderama. Sa loob ng gusali, isang grupo ng mga tauhan ang naghihintay—mga operatiba na gagabay sa kanya para sa pagbabalik niya sa mundo ni Giovanni.Pagpasok niya, sinalubong siya ni Mr. Cortez, may hawak na isang itim na bag. “Dito nakalagay ang lahat ng kailangan mo—damit, pera, at isang bagong phone na may direktang koneksyon sa amin.”Kinuha ni Mariella ang bag at binuksan ito, tinitingnan ang laman. “At ano ang unang gagawin ko?”Ngumiti si Mr. Cortez. “Ang una mong hakbang? Sisiguraduhin mong makikita ka ni Giovanni sa isang sitwasyon kung saan wala siyang choice kundi tulungan ka.”Mariella ay ngumiti nang mapanukso. “At anong klaseng sitwasyon ‘yan?”"Isang pekeng ambush," sagot ni Mr. Cortez habang nag-abot ng isa pang folder. "Isang senaryo kung saan para kang target ng isang assassination attempt. Per
Samantala sa loob ng madilim at mabahong kulungan, nakaupo si Mariella sa isang sulok, nakataas ang isang paa sa bakal na kama habang abala sa pagtalim ng isang maliit na piraso ng kahoy gamit ang isang bato. Ang kanyang mukha ay puno ng inis at pagod. Matagal-tagal na rin siyang nakakulong, ngunit imbes na makisama sa iba, mas pinili niyang makipag-away."Hoy, Mariella," sigaw ng isang matabang preso na si Liza, ang lider ng grupo ng mga babae sa loob ng kulungan. "Balita ko, sinubukan mo na namang bumangga sa mga bantay kanina. Anong akala mo, ikaw ang reyna dito?"Mariella ay nagtaas ng tingin at sinamaan ng tingin si Liza. "At ano naman kung totoo? Mas gusto ko pang mabulok dito nang mag-isa kaysa makisama sa mga katulad niyo."Biglang tumawa si Liza, ngunit ito'y may halong panunuya. "Talaga? Eh, paano kung dumating ang araw na wala kang kakampi rito? Alam mo naman kung anong nangyayari sa mga walang proteksyon sa loob ng kulungan, di ba?"Napangisi si Mariella, itinapon ang pina