Nang pumasok si Dianne, sa kwarto nilang mag-asawa. bukas na bintana ang naririnig sa loob ng silid. Nakaupo si Dianne sa gilid ng kama, bahagyang nakayuko, habang nakatingin sa maliit na night lamp na nakasindi. Parang kahapon lang nang isilang niya ang bunso nilang si Dexter, ang “miracle baby.” Habang pinagmamasdan ang maliliit na gamit ng bata na maayos na nakapila sa tokador, bigla siyang nilukuban ng sari-saring alaala.Ramdam pa rin niya ang pagod mula sa nakaraang mga araw, ngunit higit pa sa pisikal na panghihina ay ang bigat ng kanyang puso. Sa bawat buntong-hininga ay tila bumabalik ang sakit at pangamba. Para bang kahit gaano niya kagustong magpakatatag, may bahaging hindi niya mapigilan—ang mga gabing katulad nito, kung kailan nagiging malinaw sa kanya ang lahat ng nawala.Napatingin siya sa dingding kung saan nakasabit ang isang malaking larawan. Ang kanilang larawan sa kasal. Siya at si DJ. Masaya, puno ng pangarap, at tila walang makapipigil sa pagmamahalan nila. Mula
Hindi pa rin makapaniwala si DJ habang nakaupo sa tabi ng kama. Kanina lang, halos gumuho ang mundo niya nang makita niyang mawala si Dianne. Ang linya sa monitor ay naging diretso, ang tibok ng kanyang puso’y tila sumabay na rin sa pagkawala ng pintig ng asawa niya. Ngunit ngayon, narito siya—buhay, humihinga, at nasa kanyang tabi. Para siyang nagising mula sa isang bangungot na ayaw na niyang balikan.Sa paligid ng ospital, maririnig pa rin ang yapak ng mga nurse at mahinang bulungan ng mga doktor. Ngunit sa loob ng silid na iyon, tila ba nawala ang lahat ng ingay. Sa pandinig ni DJ, ang tanging musika na naririnig niya ay ang mahinang paghinga ni Dianne at ang maliliit na ungol ng kanilang bagong silang na sanggol.Hinawakan niya ang malamlam na kamay ng asawa at idinikit sa kanyang pisngi. “Babe… hindi ko alam kung paano ako makakapagpasalamat sa Diyos. Binuhay ka Niya ulit para sa akin. Para sa atin. Para sa anak natin.”---Ang Pagpapanumbalik ng Lakas ni DianneMuling dumilat s
Tahimik na ang paligid nang matapos ang lahat ng kaguluhan sa delivery room. Si DJ ay halos hindi pa rin makapaniwala sa kanyang narinig mula sa doktor. Ligtas ang kanyang mag-ina. Buhay si Dianne, at buhay din ang kanilang anak. Ang bigat na kanina’y dumadagundong sa kanyang dibdib ay tila biglang nawala, napalitan ng isang hindi maipaliwanag na ginhawa.Pinagmamasdan niya mula sa salamin ng pintuan ang tagpong hindi niya akalaing makikita pa niya—si Dianne, nakahiga sa kama, mahina ngunit gising, at yakap-yakap ang kanilang anak. Ang mga mata ni Dianne ay puno ng luha ngunit puno rin ng pagmamahal.Nang makita ni Dianne ang asawa sa labas, kumurap siya at bahagyang ngumiti. Agad namang pumasok si DJ, halos tumakbo, at lumapit sa mag-ina. Dahan-dahan siyang umupo sa tabi ng kama at tiningnan ang maliit na sanggol.“Babe…” mahina ngunit puno ng emosyon ang tinig ni Dianne. “Andito na siya.”Napahawak si DJ sa pisngi ng asawa at hinalikan ito sa noo. “Salamat, Babe. Salamat at lumaban
Tahimik ang gabi sa loob ng ospital, ngunit sa loob ng delivery room ay hindi maikakaila ang bigat ng sitwasyon. Mabilis ang galaw ng mga nurse at doktor, tila isa-isang saglit ay mahalaga, sapagkat nakasalalay dito ang buhay ng isang ina at ang sanggol na nasa kanyang sinapupunan. Si Dianne, nakahiga sa malamig na kama, halos wala nang malay, at ang linya sa monitor na nakatutok sa kanya ay unti-unting nagiging diretso.“Dok… flatline na po!” sigaw ng isang nurse habang tinitingnan ang monitor.Napatigil ang lahat. Ang dating maingay na tunog ng beeping machine ay napalitan ng mahaba at nakabibinging tuwid na linya. Isa itong senyales—wala na ang pintig ng puso ni Dianne.Sa labas ng delivery room, si DJ ay hindi mapakali. Paulit-ulit siyang naglalakad, pabalik-balik, parang wala siyang alam kung saan ilalagay ang kanyang sarili. Kanina pa siya nanginginig, kanina pa namumuo ang malamig na pawis sa kanyang noo. Hindi niya alam kung paano haharapin ang posibilidad na mawala ang babaeng
''...At doon nagtatapos ang kwento nina Dianne at DJ'' pagtatapos ng kwento ni Dianne sa kanyang mga anak na kambal na sina Annilou at Dina, sa bunsong anak na si Dexter.''Yon na yon? Yon lang ang ending, mommy?'' Tanong ni Annilou.''Parang bitin po, mom...maganda ang simula pero parang bitin naman yata ang ending ng kwento nila.'' Saad naman ni Dina at napakamot pa ng leeg."Anong nangyari kay Gemma, na kontrabida? Kung ako ang Author ng kwento hahatulan talaga siya ng Silya Elektrika o di kaya ay Bitay!" Pahayag ni Dexter."Mommy, alam mo po, parang totoong kwento ng love story nyo ni Dad ang kwento kasi naroon din ang mga bestfriends mo na sina Tita Athena at Tito Kier sina Tita Dansel at Tita Amy at naroon din si Tita Gemma, kaso kontrabida nga lang sya sa kwento." Singit ni Annilou. "Di ba bago ko inumpisahan ang kwento ko sa inyo, sinabi ko na nakalimutan ko ang totoong pangalan ng mga karakter. Kaya binigyan ko na lamang ng pangalan ng mga taong malalapit sa atin." Sagot ni D
Nang marinig ni DJ ang pangalan ni Dianne na sinambit ni Dansel at kasama ang asawa sa ospital ay di na nag-atubiling malama kung saan ito. Sinabi ni Dansel kung saan na ospital sila. Pagkatapos nun ay bigla ng naputol ang usapan nila. Dali-daling sumakay si DJ sa kotse at agad ba pinaandar, Nagtaka na lamang sina Athena, Kier at Amy nang makita ang kotse ni DJ na umalis. Ilang saglit lang ay nag-ring ang cellphore ni Athena, agad na sinagot ang tawag nang makita ang pangalan ni Dansel sa screen ng cellphone.''Friend, napatawag ka? Kamusta dyan? Nadakip ba ang mga kidnappers?'' Tanong ni Athena nang masagot ang tawag ng kaibigan, malungkot ang tinig nito at halatang umiiyak. Nahalata ni Dansel ang kalungkutan sa bose ng kaibigan, hindi rin lingid na umiiyak ito.''Friend, anong nangyari sa boses mo? Umiiyak ka ba? Ano ba ang nangyari bakit ka umiiyak?'' Puna ni Dansel sa kaibigan.''Friend, huwag ka sanang mabibigla sa sasabihin ko...''humihikbi ng pahayag ni Athena.''Ano ba yon? B