LOGIN“Sige.” mukha namang natuwa si Noah.
Ang kasiyahan na iyon ay nagpatuloy hanggang sa bahay ng lola ni Agatha.Kasalukuyang naghahanda ng tanghalian ang lola niya. Sa lamesa ay may lugaw, pickles at mga gulay. Nang makita silang dumating ay nasurpresa ito at medyo nahiya, kaagad nitong nilinis ang lamesa“O, napasyal kayo? Kumain na ba kayo? Magluluto ako!”Napatingin si Agatha sa simpleng pagkain na nasa lamesa, iyon ay hindi maikukumpara sa mga niluluto nito kapag bibisita siya. “Lola, bakit ganito kinakain mo!”Kaagad na kinuha ng lola niya ang lugaw at pickles. “Hindi ko ‘to naubos ngayong umaga. Sayang naman kung itatapon. Kakain pa ako. Hindi naman talaga ako kumakain ng ganito.”Hindi siya naniwala at nagmaktol sa lola niya.“O, siya, sige na, pwede ng pagsabitan ng bote ng mantika ‘yang bibig mo. magluluto na si lola ng masarap. MaghiAng mga rosas ng lola niya ay mabilis na lumago ng uminit ang panahon; gamit ang balag, pwede na itong gumapang at bumuo ng isang pader ng mga rosas. Nakarolyo ang manggas ni Noah hanggang siko at puno ng putik ang kanyang pantalon at sapatos. Nakatayo na ang balag at maingat nitong tinali ang mga sanga ng rosas para kay lola. Matindi pa rin ang sikat ng araw ng alas-kwatro; basang-basa ng pawis ang buhok ni Noah at magulong nakalaylay sa noo niya. “Lola, masyadong maaraw. Umakyat po muna kayo sa taas; ako na pong bahala dito.” may ilang galos at kalmot na makikita sa braso ni Noah. Nag-aalala naman si Agatha na baka sumama ang maging pakiramdam ni lola sa init kung kaya’t tinawag niya ito, “Lola akyat na!” Narinig naman ni Noah ang boses ni Agatha at lumingon at tumuro sa kanyang paanan, “Mag-ingat ka at wag kang pupunta dito. Basta magpahinga ka lang dyan; matatapos na ako dito.”
Dati, sasabihin ni lola na, “Lokong bata, lola ako ni Agatha, hindi ba’t lola mo na rin ako?”Noon, kahit na alam ng lola nila na may problema sa pagsasama nila, palagi niyang iniisip na dapat magmalasakit ang mga tao sa isa’t-isa. Naniniwala siya na hangga’t tinatrato niya ito ng mabuti ay makikita niya at ganoon din ang itatrato nito kay Agatha. Ngunit ngayon, tila napapansin niya na hindi masaya si Agatha. Bagama’t nagkukunwari lang si Agatha sa harap niya, paano niya naman hindi mababasa ang batang pinalaki niya ng may pag-iingat? Talagang hindi na niya masabi ang mga salitang iyon. Napabuntong hininga si lola sa sarili, ngunit narinig niya si Noah na inaayos na ang mga nahugasang pinggan. “Lola, bumili tayo mamaya ng dishwasher, ipapakabit natin.”Na-interrupt ang pag-iisip ni lola at ngumiti habang sinasabing, “Hindi na kailangan yan.”“Okay lang iyon Lola. kahit naman titira na tayo sa bagong bahay ay magiging matagal pa ang renovations non.” dagdag niya pa, “Wala na akong l
Kinabukasan, sa klase, napatingin si Agatha sa likod ni Noah at sinulat sa isang buong page ng papel ang pangalang “Noah Villanueva”...Kalaunan, ang kapirasong papel na iyona y nawala, ngunit ang tatlong salita na yon ay nakaukit na iyon ay nakaukit na sa kanyang puso at imposible ng mabura. Sinabi niyang tinanong siya nito ng isang tanong. Talagang tinanong siya ni Agatha. At talagang nakalimutan iyon ni Noah. Iyon ay pagkatapos ng parent-teacher conference, nang ang teacher nila ay binibilang ang mga pangalan ng absent a parents sa klase, at isa si Agatha doon. Coincidentally, si Noah din. Siya at si Noah kasama ng ilang mga lalaki sa klase ay pinatayo sa labas bilang parusa. Ang ilang mga kalalakihan ay nagbubukung-bulungan kung bakit hindi nakapunta ang mga magulang nila; ang iba naman ay hindi sinabi sa mga magulang nila ang meeting dahil takot silang mabugbog ng mga magulang nila kapag nalaman ng mga ito na hindi nila pinagbutihan sa exam. Ngunit iba si Noah. “Noah, to
“Sige.” mukha namang natuwa si Noah. Ang kasiyahan na iyon ay nagpatuloy hanggang sa bahay ng lola ni Agatha. Kasalukuyang naghahanda ng tanghalian ang lola niya. Sa lamesa ay may lugaw, pickles at mga gulay. Nang makita silang dumating ay nasurpresa ito at medyo nahiya, kaagad nitong nilinis ang lamesa “O, napasyal kayo? Kumain na ba kayo? Magluluto ako!” Napatingin si Agatha sa simpleng pagkain na nasa lamesa, iyon ay hindi maikukumpara sa mga niluluto nito kapag bibisita siya. “Lola, bakit ganito kinakain mo!” Kaagad na kinuha ng lola niya ang lugaw at pickles. “Hindi ko ‘to naubos ngayong umaga. Sayang naman kung itatapon. Kakain pa ako. Hindi naman talaga ako kumakain ng ganito.” Hindi siya naniwala at nagmaktol sa lola niya. “O, siya, sige na, pwede ng pagsabitan ng bote ng mantika ‘yang bibig mo. magluluto na si lola ng masarap. Maghi
Sinimulang magmaneho ulit ni Noah ngunit hindi pa rin ito sa direksyon papunta sa bahay ng lola niya. “Titingin tayo ng bahay,” bumuntong hininga ng marahan si Noah. “Kahapon, noong kinuha ko ang ID card mo, bibilhan sana kita ng bahay.” Napakunot ang noo ni Agatha. “Bibili ng bahay?” “Hindi ba’t gusto ni mom at dad na bumili ng bahay para sa kasal ni Marvin?” saad ni Noah. “Kinontak ka na naman nila?” nag-aalalang tanong ni Agatha. Hindi naman nagsalita si Noah. Ang katahimikan ay nangangahulugang pagsang-ayon. “Kailan? How come na hindi ko alam?” Napatingin si Noah sa kanya, may kakaibang ngiti sa mga mata. “E masyado kang matapang, magkakalakas ba sila ng loob na ipaalam sayo?” Hindi alam ni Agatha kung saan nanggagaling ang nakakalitong ngiti ni Noah; nakakaramdam lang siya ng galit. Ang pamilya ni
Sa katunayan, kapag wala ka ng kahit anong expectation sa isang tao, hindi na iyon magiging masakit. Nagpalit si Agatha ng sapatos at naghanda ng umalis ngunit sinundan siya ni Noah. “saan ka pupunta?” Nang makita niyang inignora lang siya ni Agatha ay bumaling siya kay Tita Sheena. “Saan pupunta yung madam mo?” Blangko naman siyang tinignan ni Tita Sheena. Kaagad namang kinuha ni Noah ang car keys niya sinundan si Agatha sa elevator. Napansin naman ni Agatha na wala ng time makapag shave si Noah, ang balbas nito ay bluish at hindi niya maiwasang sabihin, “Mr. Villanueva, hindi ba’t libre ka rin ngayon?” Limang taon. Hindi niya sinundan si Agatha ng malapitan sa loob ng limang taon kaya't hindi iyon kapani-paniwala. “Ang sabi ko naka-bakasyon ako.” aniya. Napatingin si Agatha sa pasarang elevator door at kaswal na tinanong si Noah, “Oh? sumuko na ba si Nica?” Napahinto si Noah sa elevator button. Sandaling ngumiti si Agatha at hindi na nagsalita. Alam niya na i







