When I woke up, I am back in my room in the hospital. Nakakonekta na muli ang IV sa akin at nakasuot na ako ng hospital gown, I felt something warm holding my hand and when I look at it, I saw Shantall's hand covering mine. Her head is resting on the edge of the hospital bed, at sigurado akong nangangalay na sya sa posisyon nya pero ayaw ko naman syang gisingin.
I look at her clothes and thankfully, she's wearing a different one now dahil kung hindi ay baka magkasakit sya, naalala kong nabasa nga pala kami sa ulan kagabi nang magkita kami sa tulay. Nang mapansin ni mama na gising na ako ay nagpaalam sya sa sandali na tatawagin ang doctor, saka ko lang napansin na nadito din sa kwarto si Joshua kasama si papa at naka-upo sila sa sofa.
Umiling si papa at bumuntong hininga habang si Joshua naman ay seryoso lang ang tingin sa akin. Feeling the guilt flooding in my system, I turned my gaze away and starts caressing Shantall's
Hanggang sa makabalik sina mama at papa sa kwarto ay tulala pa rin ako sa kawalan, hanggang sa magpasya na silang matulog. Sinabihan na ako ni papa na matulog at pinatay na rin nila ang ilaw ng kwarto kaya madilim na ngayon. Nahiga ako pero hindi ako natulog, ni hindi ko rin ipinikit ang mga mata ko. Wala sa sariling napahawak ako sa labi ko at sa noo, then I remember na parehong nakaw na halik ang ginawa nya. At yung halik sa labi, that was my first kiss! Napapikit ako umutal ng mura bago kinapa ang cellphone ko na nasa lamesa lang naman sa may gilid. Nang makapa ko ito ay agad kong binuksan ang wifi at ang messenger app, mabilis kong hinanap ang pangalan nya na nasa pangalawa lang naman, kasunod ng kay Shantall. May message galing kay Shantall pero hindi ko muna pinansin yon sa ngayon. I immediately typed a message for Joshua, at sakto naman na online sya. "Hoy, gago! Why did you do that, huh
Josh has texted me na baka mamaya pa sya makapunta dahil may inaasikaso din sya sa school, sa journal club to be exact. Because he was assigned to be the president when I dropped out, his suppose to be free times from study was spent on the club for planning, and all that. Idagdag pa na sya rin ang head photographer ng club, marami talaga syang kailangang gawin. I sent him a reply and said it's fine, that I understand. Besides, Shantall is here and currently, we are in the hospital's garden. I am on my wheelchair dahil nanghihina na naman ang mga kalamnan ko, a pole is standing on my side with the IV attached to it, connected to my arm. I belong to some of those cancer patients na kinakailangan ang IV for additional body supliments dahil low blood din naman ako even before I was diagnosed to have myeloid leukemia. My BP was always 80/70 or sometimes 90/80, kaya naman malala din ang epekto sa akin ng leukemia. Kung noon ay maputla na ako, mas
I feel out of breath as soon as those words got out of my mouth. My chest rise and fall as I drag air in my lungs, and although we are in an open space, it feels like this is still not enough to supply me oxygen. Slowly looking at Shantall, she has this dumbfounded look on her face, like she couldn't believe what I just said. Her mouth's slightly parted, and she's looking at me as if I've grown three heads. After a while, she laugh, but it is an awkward and a forced out. "A-ako? You like me? O-kay?" she's unsure. Taking a deep breath, I said, "I like you, more than a friend, Shantall." And the suffocation I feel only intensifies. Muli syang natulala at nanatili ang katahimikan sa amin sa loob ng ilang minuto. Nang makabawi na sya uli, she shake her head as she stands up. "Kyline, nagpapatawa ka ba?" Oh, here we go. With the I'm se
Joshua Enrich Villanueva's Point of View Unlike what Shantall did to Kyline when she confessed, Kyline did not walk out on me, not that she could. She just stared at me, her tears stop falling from her eyes. She give the stare that she couldn't believe what I just said. Well, who would? I was a total jerk back then, masking as a bad boy and man whore just so no one could see my pain, because I don't want people pitying me. May sakit na si mama noon at nakaratay na sya sa ospital, whenever I am with her, mabait ako, ipinapakita ko sa kanya kung sino talaga ako. His smart baby boy, his baby Enrich. When I am with her, I am vulnerable. Madalas akong umiyak sa kanya kasi alam kong anytime iiwan nya kami for good, and who wants to be left by their mother? No one. At dahil mahina ako sa tuwing sya ang kaharap ko, iniba ko ang sarili ko sa harap ng maraming tao. Iilan lang ang nakakaalam ng toto
Shantalla Carin Alvuero's POV Napaupo ako sa aspaltong sahig nang talikuran ako ni Joshu at nanginginig na naglakad papalayo. I suck an air and brushed my fingers on my hair, realizing why he was shaking in anger. Sumobra ako. "Y-you— I-I can't believe you. I— I can't believe you are this narrow minded." Mapait akong napangiti. Naalala ko na naman si Kyline. She couldn't stand narrow minded people, kumukulo ang dugo nya sa kanila. I shake my head. Kahit ano pang gawin ko, pumapasok pa rin sya sa isip ko, naaalala ko pa rin sya, nag-aalala pa rin ako sa kanya, lalo na nang sabihin ni Joshua na umiiyak sya, at alam kong dahil sa akin yon. I just walked out on her, and I know walking out on her is not something that she likes. Lalo na kung mahalaga ang taong yon sa kanya, sobrang masasaktan sya. And yet, I did it. I walked out on her.
Kyline Grace Del Rosario's Point of View Isang araw pa lang na hindi kami nagkakausap at hindi kami maayos ni Shantall ay hindi na ako mapakali. Pakiramdam ko, parang taon na ang itinagal ng lamat naming dalawa. I tried calling her pero madalas nauuwi lang sa voice mail ang mga tawag ko, marami na rin akong ipinadalang text pero wala syang sinasagot ni isa. Naiisip ko na naman ang tumakas para puntahan sya, nagawa ko na noong una kaya magagawa ko ulit ngayon pero alam kong mag-aalala na naman ng sobra sina mama kapag ginawa ko yon. Wala naman akong problema sa pagliligaw sa kanila para makakuha ako ng tiyempo na tumakas eh, pero alam ko nga na hindi nila magugustuhan ang gagawin ko at lalo ko lang ilalagay sa panganib ang sarili ko. If I wanted to talk to Shantall, dapat ay maayos ako. Hindi ganito na nanghihina ako. Mamaya pa naman ay naka-schedule na injection ko ng chemo, panigurado
Oras na ng shot ko ng chemo para sa araw na ito. Given na hindi pa naman ako sanay dito, naiintindihan nila ang kabang nararamdaman ko at ang mga hindi kaaya-ayang epekto nito sa akin. Noong una nga ay nagsuka na lang ako bigla nang magising ako, sabi ay naninibago daw ang katawan ko. Now, as I see the syringe in Dr. Jimenez's hand, I can't help but to gulp in nervousness again. Mahaba ang karayom non, at yon ang mas nakakapagpadagdag sa nerbyos na nararamdaman ko. "Kyline, you have to relax. Tumataas na naman ang blood pressure mo." Huminga ako ng malalim nang sabihin yon ni Dr. Jimenez matapos makita ang kinalabasan ng BP ko sa tulong ng nurse nya. Then he turned at Joshua who's silently watching us on the side before looking back at me. "It would be better kung nandito ang mga magulang mo, you know?" Sensing that I couldn't answer, Joshua stepped in,
Coffee was not good for me. But I told myself, minsan na lang naman. Simula kasi nang ma-diagnose na ako na may leukemia, tinigilan ko na ang kape. Pero ngayon, heto. I sneaked out of the room early in the morning to search for a vendo-machine and get a can of hot brewed coffee. Mabuti nga at nandito pa rin ang wallet ko hanggang ngayon, at pinag-iwan din ako ni papa ng pera para daw kapag may gusto akong bilhin ay may pambili ako. May cellphone naman at pwede akong magpadeliver, so being in the hospital is not a problem. Hindi ako gaanong nakatulog kagabi dahil sa nabasa kong message ni Shantall, pupunta sya dito para makapag-usap kami. I know she'll be here probably later afternoon or by six dahil kailangan pa nyang pumasok, pero heto, mas maaga pa yatang gumising sa mga doctor at nurse sa station. Alam ko rin na hindi ito maganda sa akin, puyat tapos gigising pa ng maaga, but what can I do? I'm too excited. Gusto kong makausap na si Shantal