Malapit na ang nakakatakot na SCENE… Pikit kayo kapag di niyo kayang basahin… Gusto ko lang magpasalamat sa lahat ng mga sumusuorta sa mga stories ko♥️ Salamat po sa mga GEMS 💎 at COMMENTS♥️
[Yuri]Puno ng luha ang mukha niya, wala siyang pakialam sa mga nagtatakang tingin sa kanya ng mga bisita. Ang mahalaga ay makita niya ang taong nais niyang makita. Huminto ang mata niya sa lalaking nakatayo sa sulok, si Red. Nakatayo ito ng tuwid habang nakapamulsa ang kamay, at katulad ng dati ay nakatingin sa kanya ito nang malalim. Nanginginig ang katawan niya ngayon sa sobrang galit habang patuloy siya sa pagluha.Galit na galit siya.Nang makalapit siya rito ay agad niya itong sinampal, hindi lang isa, kundi apat na beses pa. "W-Walanghiya kayo! K-Kayo ng pamilya mo ang dahilan kung bakit naulila ako!" Napasinghap ang ilang mga bisita na nakarinig. Rinig niya ang takot na bulung-bulongan ng mga 'to. "Paano niya nagawang saktan si Red Gabrielle? Nababaliw na ba ang babaeng 'yan? Gusto ba niyang mabura sa mapa ng Pilipinas?" Hilakbot na wika ng isang bisita."Siguro ay hindi niya kilala kung sino ang kaharap niya kaya ganyan siya katapang!" Ani naman ng isa.Pagak siyang natawa.
[Yuri]Wala siyang nagawa nang pakaladkad siyang hatakin ni Red. Maski magpabigat siya ay parang magaan lang na bagay siyang dala-dala nito. Mas lalo siyang nakaramdam ng kaba ng makitang maski ang villa na pinagdalhan nito sa kanya ay nakakatakot. Malaki at parang abandonado."Walanghiya ka! Pakawalan mo ako!" Akala niya ay tutulungan siya ng pulis na 'yon pero hindi pala. Isa pala ito sa mga baliw na kaibigan ni Red. Gumapang ang kilabot sa katawan niya nang makapasok sila ng Villa, tanging dim light lang ang nagbibigay ng liwanag sa paligid, mayro'n siyang nakitang mga tauhan si Red, marami at nagkalat ang mga 'to at mga armado. Hinila siya nito hanggang sa likurang bahagi ng Villa kung saan ay wala na siyang nakitang liwanag. Nahintatakutan siya nang huminto sila. Wala man siyang makita dahil sa kadiliman ay hindi maiwasan na makaramdam siya nang takot."A-Ano ang gagawin— ahh!" Napadaíng siya nang itulak siya nito sa kung saan. Kahit masakit ang tuhod niya ay agad siyang tumayo
[Yuri]'OBEY ME AND YOU'LL BE SAFE'Sinungaling! Paano siya magiging ligtas sa kamay nito gayong ito ang dahilan kung bakit siya nasa ganitong kalagayan ngayon? Para siyang ibon na nasa hawla, walang kalayaan at karapatang lumabas.No, mas swerte pa ang ibon dahil may chance na pakawalan ang mga 'to, eh siya? Malungkot na tumingin siya sa labas ng bintana ng kwarto niya. Dahil nasa pinakadulo ang kwarto niya at nasa bandang likod ay wala siyang natatanaw kundi puro mga puno dahil kagubatan ang nasa likuran nitong Villa. Ang bintana ng kwarto ay may grills na nagsisilbing harang para hindi siya makatakas.Isang linggo na simula nang inalis siya ni Red sa madilim na kwartong 'yon. Tatlong araw din siyang naka-dextrose pagkatapos ng araw na 'yon. Akala niya ay nakalaya na siya pero mali siya dahil inilipat lang siya nito sa ibang kwarto at muli ring ikinulong.Tumingin siya sa pintuan ng marinig ang pagbukas nito. Si Red may dalang pagkain. Binaling niya muli ang tingin sa labas at hindi
[Yuri] Habang papalabas sila ng mall ay ramdam niya na mayro’ng nakamasid sa kanila. Mukhang siya lang ang nakakaramdam dahil tila walang pakialam si Red. Habang hindi nakatingin ang binata sa kanya ay pasimple siyang tumitingin sa paligid para makita kung tama ang hinala niya. ‘Pero wala naman siyang nakita’ Mukhang mali lang siya nang hinala. Nang malapit na sila sa parking lot ay muli na naman silang nakarinig nang pagsabog. Napaubo siya at napaluha ng biglang may naghagis sa kanila ng teargas. Kahit puro usok at malabo ay nakita niya si Red na nilingon siya. ‘Subukan mong tumakas at papatayin kita’ Ito ang hatid sa kanya nang nagbabantang tingin nito. Napalunok siya at pinagpawisan sa sobrang takot. Pero kung hindi siya tatakas ngayon, kailan pa? Hindi siya pwede magpadala sa takot, kailangan niyang tumakas! Hindi niya alam kung kailan pa siya magkakaro’n ng pagkakataon kaya sasamantalahin na niya ang pagkakataong ito ngayon. Mabilis na tumakbo siya, rinig niya ang palitan ng p
[Yuri]Sobrang sakit! Araw-araw siyang umiiyak. Gabi-gabi ay dinadalaw siya ng masamang tagpong ‘yon sa panaginip niya.Ikinulong siyang muli ni Red sa kwartong napakadilim. Parusa daw ito sa ginawa niyang pagtakas… Rinig ang malakas niyang iyak sa bawat sulok. Tatlong araw na siya rito pero parang hindi nauubos ang luha niya. Hindi niya alintana ang uhaw at gutom. Mas nangingibabaw sa kanya ang galit at sakit.Galit siya kay Red! Galit na galit! Pero may parte sa kanya na sinisisi ang sarili. Kung hindi dahil sa kanya ay hindi ito mapapahamak, kung hindi dahil sa kanya ay buhay pa sana ito. Siya ang nagdala ng kapahamakan rito.Pero mas malaki ang kasalanan ni Red! Ito ang dahilan kung bakit nawala sa kanya ang kaisa-isang lalaking minahal niya!Parang bata na niyakap niya ang tuhod habang umiiyak. ‘Wala na si Virvin’ Hindi na niya ito makikita at makakasama. Lumipas pa ang tatlong araw… Natigil din siya sa pag iyak… naubos na yata ang luha niya. Hindi nagtagal ay nakarinig siya ng
[Yuri]Because of painful sexual Intercourse caused by a disproportionately long and thick penis: pitong araw na mataas ang lagnat niya. Nakakahiya! Sa loob ng twenty-one years ng buhay niya ay hindi niya sumagi sa isip niya na mangyayari sa kanya ang ganito. Sobra ang paghihirap niya dahil sa sakit at hapdi ng pagkababaè niya. Daig pa niya ang nabugbog, sa ibaba nga lang.Paano ba tumigil sa pag iyak? Wala kasing araw na hindi siya lumuluha dahil sa sinapit niya, nilang dalawa ni Virvin. Hindi naman ganito ka-kumplikado ang sitwasyon niya noong hindi pa niya nakikilala si Red.Masama ang tingin niya kay Red habang abala ito sa pagpalit ng dextrose niya. Mabuti nalang at doktor ang baliw na 'to, kundi ay baka pinaglalamayan na siya ngayon. Naalala niya na nabanggit sa kanya dati ni Vera na isa nga palang Canadian ang ina nito, marahil kaya malaki ang alaga nito."Don't look at my buddy down there, sweety. Baka tukain ka ni'yan kahit na hindi ka pa tuluyang magaling." Wika ni Red.Agad
[Yuri]Nasa biyahe sila ngayon papunta sa lugar kung nasaan nakakulong ang kaibigan niyang si Pamela. Oo, alam niya ang tungkol sa kaibigan niya. Narinig kasi niya si Red at ang asawa ng kaibigan niya na katulad niya ay ikinulong din nito ang asawa.Ang malas nilang magkaibigan!Sa dinami-dami ng pwedeng makilala ay nakatagpo sila ng isang baliw. Pero mas malas ang kaibigan niya dahil asawa na nito si Alaric. Akala niya ay makakaharap niya si Pamela ng makarating sila kung nasaan ito, pero mali siya. Hindi pa man siya nakakahakbang ay tinutukan na siya ng baril ni Red sa ulo.“Don’t you dare try to move. Hindi ka aalis sa pwesto mo dahil baka kung saan ka na naman pumunta!” Maanghang nitong turan na para bang takot na takot na tumakas siya.Napayuko nalang siya ng ulo at hindi nalang gumalaw sa takot na baka kalabitin nito ang gatilyo ng baril. Hindi niya pwedeng ipagsapalaran ang buhay niya. ‘Ayaw pa niyang mamatay!’ Hindi bale na maging sunod-sunuran siya, ang mahalaga ang buhay siy
[Yuri]Kanina pa siya naghihintay sa matandang kasambahay. Halatang baguhan lang ito dahil nong nakaraang araw lang niya ito nakita sa Villa. Nang marinig niya na ihahatid ito ng driver ni Red para mamili ay nakiusap siya na isabay ang pagbili ng pills niya. Nagpabili siya ng marami!Hindi siya papayag na magbunga ang p********k nila ni Red. Hindi niya pinangarap na magkaro’n ng anak sa isang baliw na lalaking kagaya nito. Hindi naman nito makukuha ang katawan niya kung hindi nito pilinit ang sarili sa kanya. Siguro nga ay hinayaan niya ang sarili na makulong at sumunod dito pero hindi ibig sabihin no’n ay tanggap na niya na magiging parte na ito ng buhay niya.Si Virvin lang ang gusto niyang makasama habang buhay, pero dahil na ito ay wala na siyang pag aalayan ng pangarap niya. Wala na siyang pangarap na bumuo ng pamilya… mas mabuti na ang mag isa nalang.Nagmamadali siyang lumapit sa matanda ng makita na dumating na ito. “Tulungan na po kita.” Aniya sabay kuha ng iba pa nitong dala