ร่างเล็กของโซลี่ย์รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่ที่มีแสงแดดลอดส่องผ่านบานหน้าต่างในห้องนอน มากระทบกับดวงตาที่ปิดสนิทอยู่ของเธอทำให้เธอรู้สึกถึงร่างกายที่หนักอึ้งและปวดร้าวไปทั่วทั้งร่างกายเธอพยายามจะขยับตัวแต่มันรู้สึกอึดอัดเป็นอย่างมากเหมือนร่างกายโดนอะไรกอดรัดอยู่ เมื่อเธอปรับโฟกัสสายตาถึงได้เห็นว่ามีสองแขนที่กอดเอวเธอไว้แน่นทางซ้ายออสการ์ ทางขวาเดม่อน!เฮ้ออ การเสียตัวครั้งแรกของเธอกับผู้ชายสองคนอะไรมันจะหนักหนาขนาดนี้แต่ช่างมันเถอะมันก็คงแค่ครั้งเดียวเพราะเธอจะไม่ยอมให้มีครั้งต่อไป....“จะกอดรัดอะไรแน่นขนาดนี้”โซลี่ย์บ่นอุบอิบไม่กล้าส่งเสียงดังเธอกลัวสองแฝดจะตื่นพวกเขาทำอย่างกับจะกลัวเธอหายไปไหนโซลี่ย์ ค่อยๆเลื่อนมือจากใต้ผ้าห่มขึ้นมาแล้วเอื้อมมือไปจับแขนออสการ์อย่างเบามือที่สุดค่อยๆยกขึ้นออกจากตัวเธอ ของเดม่อนก็เช่นกันโซลี่ย์ดันตัวลุกขึ้นนั่งแล้วค่อยๆขยับตัวจากกลางเตียงลงไปปลายเตียงแต่ก่อนหน้านั้นโซลี่ย์ก็หยิบผ้าขนหนูที่อยู่บนเตียงมาพันไว้รอบตัวเพื่อที่ปกปิดร่างกายที่เปลือยเปล่าของเธอเมื่อโซลี่ย์ก้าวเท้าจะลงจากเตียงสูงจังหวะที่เธอเท้าแตะกำลังจะยืนขึ้นเธอเหมือนคนไม่มีแรงเพ
ตลอดทางที่ออสการ์ฉุดกระชากลากถูโซลี่ย์นั้นเขาไม่ได้สนใจว่าเธอจะเจ็บตรงไหนหรือเปล่าเขาสนแค่อยากจะพาเธอไปถึงที่ห้องเร็วๆขนาดว่าเธอล้มลงไปเขาก็ยังดึงกระชากเธอเดินต่อไม่สนว่าหัวเข่าเธอมันจะถลอกจนเลือดไหลซิบมากไหมก็ตาม“โอ๊ยนี่! นายปล่อยฉันนะ จะมาลากฉันทำไม!”เสียงร้องโวยวายของโซลี่ย์ไม่เป็นผลเลย“เวลาอยู่กับไอ้ฟรานซิสทำไมเธอไม่ร้องโวยวายแบบนี้บ้างวะ! และยังไปยืนจับมือมันด้วย!”ออสการ์พูดเสียงแข็งกร้าว“ทำไม ฉันจะจับมือใครแล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายด้วยล่ะ!”“เกี่ยวดิวะ!”“เกี่ยวยังไง!”“ก็ฉันจะเอาเธอมาเป็นของฉัน!”“ฉันไม่ชอบให้ผู้ชายคนไหนมาแตะต้องของส่วนตัว โดนเฉพาะผู้หญิง” น้ำเสียงจริงจัง“อะ..อะไรนะ ไม่ๆ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ!ออสการ์ปล่อย!”“เดี๋ยวปล่อย...แต่ปล่อยในตัวเธอนะ”ออสการ์ว่าแล้วจับเธออุ้มขึ้นพาดบ่าเดินขึ้นบันไดตรงไปชั้นที่พวกเขาพักอย่างรวดเร็ว ส่วนเดม่อนก็เดินตามอยู่ทางด้านหลังตุบ!ออสการ์เหวี่ยงโซลี่ย์ลงที่เตียงนอนอย่างแรงถึงที่นอนจะนุ่มแต่โดนเหวี่ยงลงมาแรงๆแบบนี้มันก็ทำให้เธอจุกได้เหมือนกัน ปัง!เดม่อนปิดประตูอย่างแรงแล้วตรงมาหาโซลี่ย์ที่ตะเกียกตะกายหนีไปจนติดหัวเตี
“เป็นเด็กหรือไงถึงได้มาวิ่งไล่จับกันตอนกลางคืนแบบนี้”ฟรานซิสเอ่ยแซว“ก็ไปถามเพื่อนนายดูนะว่าเป็นบ้าอะไรถึงต้องมาวิ่งไล่จับฉัน”โซลี่ย์พูดแล้วลุกขึ้นยืนจะเดินออกจากห้องเขา“แล้วจะไปไหน”ฟรานซิสถามขึ้น“ก็กลับห้องฉันสิ”“แล้วไม่กลัวว่าไอ้เดม่อนกับไอ้ออสการ์มันจะเจอเธอระหว่างทางหรือไง”“ไม่ต้องมาขู่..ฉันไม่เชื่อคำพูดนายแล้ว นายมันจอมโกหก”โซลี่ย์ยังไม่หายโกรธที่เขาแกล้งเธอว่าจะจมน้ำหมับ!ฟรานซิสลุกขึ้นแล้วจับที่ข้อมือเล็ก“จับทำไมปล่อยเดี๋ยวนี้เป็นจอมโกหกไม่พอจะเป็นพวกชอบลวนลามคนอื่นด้วยหรือไง!”“ดูหนังมากไปนะเธอ วันนี้นอนที่นี่แหละชั้นที่ฉันอยู่มันไม่มีกล้องวงจรปิดพวกมันไม่โง่หรอกนะถ้าเธอกลับไปยังไงก็ต้องเจอพวกมันแน่”“แล้วทำไมชั้นนายไม่มีกล้องวงจรปิด?”“ฉันไม่ชอบให้ใครมาคอยจับตาดูฉันเลยเอาสเปรย์ไปพ่นไว้ที่กล้อง”ฟรานซิส ตอบกลับมา“ก็คิดได้เนอะ แต่ฉันก็จะกลับห้องอยู่ดีเพราะฉันเองก็ไม่ไว้ใจนาย”“เฮ้อ งั้นฉันจะไปส่งเธอ..เป็นการไถ่โทษเรื่องเมื่อตอนเช้า”“ช่างมันเถอะฉันโกรธใครได้ไม่นานหรอกเดี๋ยวก็หายที่นายให้ฉันเข้ามาหลบในห้องก็ถือว่าหายกันก็แล้วกัน”โซลี่ย์บอกเธอก็ไม่ชอบติดค้างใค
ตกเย็นเมื่อเลิกเรียนโซลี่ย์ก็กลับมาที่ห้องพักทันที เธอกินข้าวอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใส่ชุดนอน เตรียมตัวที่จะเข้านอนเพราะรู้สึกว่าร่างกายเธอต้องการพักผ่อนเป็นอย่างมากวันนี้เธอเจอเรื่องอะไรก็ไม่รู้มาตั้งมากมายเหลือเกิน แล้วเธอก็เหนื่อยมากด้วย ไหนจะเรื่องที่ต้องคอยดูแลสองแฝดแบบเงียบๆไม่ให้สองคนนั้นรู้อีก “ส่งมาจับตาดูหรือฉันโดนส่งให้มาถูกแกล้งกันแน่นะ?!”“โอ๊ยย ปวดหัวจัง”เธอรู้สึกเหมือนจะไม่สบายเลยตัวก็รู้สึกร้อนๆหนาวๆกินยาแล้วนอนดีกว่าโซลี่ย์คิดกริ๊งๆๆกริ๊งๆๆโซลี่ย์ที่หลับไปได้ไม่นานนักก็ต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะเสียงกดกริ่งหน้าประตูห้องเธองัวเงียลุกขึ้นไปเปิดประตูจนลืมนึกไปว่าคนที่มาอาจจะเป็น...“เดม่อน..ออสการ์”พรึบ!โซลี่ย์พยายามจะปิดประตูแต่ก็ไม่ทันแล้วเขาทั้งคู่ดันประตูแล้วผลักให้มันเปิดออกกว้างพอให้เขาทั้งสองคนเข้ามาปัง! แล้วปิดมันเสียงดังโซลี่ย์วิ่งกลับไปที่เตียงนอนใช้ผ้าห่มผืนหนาคุมตัวเองเอาไว้อย่างมิดชิดเพราะชุดนอนที่สั้นและบางของเธอมันอาจจะทำให้ไอ้คนที่หื่นกามมันคิดไม่ดี ยิ่งไปกว่านั้นเธอติดนิสัยที่เวลานอนไม่ใส่บราหรือเสื้อซับในด้วยน่ะสิ!“ไม่ระวังตัว”เดม่
โซลี่ย์ยืนอยู่ในห้อง เธอเปลี่ยนเสื้อผ้านานพอสมควรหลังจากที่เดม่อนออกไปและคำพูดของเขามันยังวนเวียนอยู่ในหัวของเธอที่เขาพูดหมายถึงอะไรกัน“ฉันอยากเห็นหน้าเธอทุกวัน”“อย่าไปเชื่อคำพูดของคนแบบนั้นนะโซลี่ย์” เธอพูดเตือนสติตัวเองไม่ให้เชื่อคำพูดเดม่อนเธอเห็นฟรานซิสว่ายน้ำอยู่แต่เธอก็ไม่อยากจะทักเขาเพราะกลัวว่าฟรานซิสจะถามถึงเดม่อน“เธอจะไม่ว่ายน้ำหน่อยเหรอ ยังเหลือเวลาอีกตั้งนานกว่าจะเข้าเรียน”ฟรานซิสเอ่ยทักขึ้นเมื่อเห็นโซลี่ย์กำลังจะเดินผ่านหน้าเขาไปโซลี่ย์หยุดเดินแล้วหันไปหาฟรานซิสที่เกาะอยู่ข้างสระเธอก็อยากว่ายน้ำนะส่วนตัวเธอชอบเล่นน้ำมากแต่ก็ไม่ได้มีโอกาสได้เล่นบ่อยเพราะเธอยังว่ายน้ำไม่คล่องแค่พอช่วยเหลือตัวเองได้แต่ตอนนี้มันติดตรงที่เธอ...“ฉันไม่มีชุดว่ายน้ำหรอกนะ”“แต่ฉันมีให้”พรึบ ฟรานซิสขึ้นจากสระตรงไปที่ล็อกเกอร์ที่มีชุดว่ายน้ำสำรองอยู่หัวมุมโดมมีทั้งของผู้หญิงและของผู้ชายเขายื่นชุดว่ายน้ำมาให้เธอ“รับไปเปลี่ยนถือซะว่าได้ลองว่ายน้ำก่อนจะมาเริ่มซ้อมจริงไง เธอเป็นเพื่อนไอ้เดม่อนใช่ไหมฉันก็เป็นเพื่อนมัน...”หมับ!“ฉันไม่ใช่เพื่อนเขา”เธอรับชุดมาก่อนจะเดินไปเปลี
สองแฝดต่างพากันมองหน้ากันไปมาอย่างงุนงงที่เห็นโซลี่ย์ร้องไห้ออกมา พวกเขาพูดอะไรผิดงั้นหรือ ถ้าจะเอาเธอมาเป็นผู้หญิงของพวกเขาจริงๆเธอก็ควรจะดีใจไม่ใช่หรือเพราะผู้หญิงคนอื่นต้องอิจฉาเธอเป็นแน่เดม่อนคิดส่วนออสการ์ก็ตกใจเหมือนกันที่เห็นน้ำตาเธอเพราะเขาไม่คิดว่าเธอจะร้องไห้ออกมาที่ผ่านมาเธอดูเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งอย่างกับผู้ชายและคำพูดแต่ละคำก็ดูจะไม่กลัวใครเลย“มึงทำเธอร้องไห้”ออสการ์หันมาบอกกับเดม่อน“กู? แล้วต้องแคร์เหรอวะ”เดม่อนตอบกลับมาเสียงเรียบเฉย“ก็ไม่ แต่มึงก็ปล่อยเธอไปนะ”ออสการ์จ้องหน้าเดม่อน สองมือก็ล้วงไปในกระเป๋ากางเกง“กูแค่ไม่อยากจับ และอีกอย่างเธอสะบัดแรง มึงก็ปล่อย”“มึงกำลังแก้ตัว”“เออคงงั้น แล้วมึงสนใจยัยนั่นมากเลยเหรอวะ”เดม่อนไม่อยากจะแถอะไรต่อเลยตอบไปตามตรงและเอ่ยถามประโยคที่เขาสงสัยมาตั้งแต่เช้า“ก็คงสนใจเหมือนกับที่มึงสนใจเธอ ถามแบบนี้มึงจะยกให้กู?”“มึงฝันอยู่?ย้อนไป5นาทีที่แล้วกูเคยบอกว่าไง”“หรือจะให้เธอเป็นคนเลือก ถ้าเธอเลือกกู ตอนกูเบื่อแล้วกูจะยกให้มึงก็ได้นะ”ออสการ์เสนอขึ้นเขาก็ไม่อยากจะปล่อยเธอไปและเธอเองก็คงจะไม่ชอบถ้าจะมีผู้ชายทีเดียวถึงสองค