Doppelgänger 10 เปลี่ยนใจทันไหม

โซลี่ย์ยืนอยู่ในห้อง เธอเปลี่ยนเสื้อผ้านานพอสมควรหลังจากที่เดม่อนออกไปและคำพูดของเขามันยังวนเวียนอยู่ในหัวของเธอ

ที่เขาพูดหมายถึงอะไรกัน

“ฉันอยากเห็นหน้าเธอทุกวัน”

“อย่าไปเชื่อคำพูดของคนแบบนั้นนะโซลี่ย์” เธอพูดเตือนสติตัวเองไม่ให้เชื่อคำพูดเดม่อน

เธอเห็นฟรานซิสว่ายน้ำอยู่แต่เธอก็ไม่อยากจะทักเขาเพราะกลัวว่าฟรานซิสจะถามถึงเดม่อน

“เธอจะไม่ว่ายน้ำหน่อยเหรอ ยังเหลือเวลาอีกตั้งนานกว่าจะเข้าเรียน”

ฟรานซิสเอ่ยทักขึ้นเมื่อเห็นโซลี่ย์กำลังจะเดินผ่านหน้าเขาไป

โซลี่ย์หยุดเดินแล้วหันไปหาฟรานซิสที่เกาะอยู่ข้างสระ

เธอก็อยากว่ายน้ำนะส่วนตัวเธอชอบเล่นน้ำมากแต่ก็ไม่ได้มีโอกาสได้เล่นบ่อยเพราะเธอยังว่ายน้ำไม่คล่องแค่พอช่วยเหลือตัวเองได้

แต่ตอนนี้มันติดตรงที่เธอ...

“ฉันไม่มีชุดว่ายน้ำหรอกนะ”

“แต่ฉันมีให้”

พรึบ ฟรานซิสขึ้นจากสระตรงไปที่ล็อกเกอร์ที่มีชุดว่ายน้ำสำรองอยู่หัวมุมโดมมีทั้งของผู้หญิงและของผู้ชาย

เขายื่นชุดว่ายน้ำมาให้เธอ

“รับไปเปลี่ยนถือซะว่าได้ลองว่ายน้ำก่อนจะมาเริ่มซ้อมจริงไง เธอเป็นเพื่อนไอ้เดม่อนใช่ไหมฉันก็เป็นเพื่อนมัน...”

หมับ!

“ฉันไม่ใช่เพื่อนเขา”

เธอรับชุดมาก่อนจะเดินไปเปลี่ยนแต่

“เฮ้! นั่นห้องผู้ชายห้องผู้หญิงฝั่งนั้นต่างหาก”

โซลี่ย์อายเป็นอย่างมากที่เธอจะเดินไปเปลี่ยนชุดในห้องผู้ชาย

หลังจากเปลี่ยนชุดเสร็จโซลี่ย์เดินกลับมายังสระ เธอยืนอยู่ตรงบันไดทางลงสระส่วนฟรานซิสก็นั่งอยู่ขอบสระมองเธอ

“สระนี้ลึกมากหรือเปล่าประมาณกี่เมตร?”โซลี่ย์ถามฟรานซิสเพราะเธอก็แอบกลัวถึงจะว่ายน้ำเป็นแต่เธอก็ว่ายไม่แข็ง

“3.5เมตร”

โซลี่ย์ถึงกับตาโตมันลึกมากทุกคนเธอที่มีส่วนสูงแค่165เซนติเมตร

“เอ่อ..คือฉันเปลี่ยนใจไม่ว่ายน้ำแล้วได้ไหม”

โซลี่ย์บอกออกไปอย่างน้อยขอทำใจก่อนดีกว่าไม่อยากว่าย แล้วถ้าเธอเกิดเป็นตะคริวจะทำไง

ฟรานซิสลุกขึ้นเดินมาหาเธอ

หมับ!

เขาจับที่ไหล่ของเธอแน่น โซลี่ย์ที่ยืนจับราวบันไดหันหน้ามาทางเขาก็ถึงกับงง

“อยู่ชมรมว่ายน้ำจะกลัวน้ำไม่ได้นะ”

ตู้มม!!!! ซ่าา

โซลี่ย์ตกใจมากที่ฟรานซิสผลักเธอให้ลงมาในสระน้ำด้วยความที่ไม่ระวังทำให้เธอสำลักน้ำเข้าไปในปากเต็มๆเธอรีบตีขาขึ้นมาจากน้ำ เขาผลักเธอแรงมาก

“แค่กๆ ทำบ้าอะไรของนายผลักฉันทำไม!”

“ก็ว่ายได้จะกลัวทำไม”

“แค่กๆ ก็กลัวมันผิดหรือไง!”

ตู้ม!

ฟรานซิสกระโดดลงมาและว่ายไปหาเธอ

“ฉันจะช่วยสอนโอเคไหม”

“วิธีสอนของนายคือผลักฉันลงมาในน้ำแบบไม่บอกไม่กล่าวอะไรอะนะรู้ไหมว่าถ้าฉันว่ายน้ำไม่ได้ล่ะถ้าฉันตกใจจนลืมการว่ายน้ำจะทำไงถ้าจะสอนแบบนี้ก็ไม่ต้องมาสอน!”โซลี่ย์ถึงกบขึ้นเสียงใส่

ฟรานซิสเธอโกรธมาก เป็นเพื่อนกับเดม่อนก็พอเข้าใจแต่นิสัยทำไมต้องร้ายกราดเหมือนกันด้วย!

“ใจเย็น ฉันขอโทษ”

“....”

โซลี่ย์เงียบเมื่อเจอคำขอโทษของฟรานซิสเขาพูดด้วยน้ำเสียงที่รู้สึกผิดจริงๆ

“ช่างมันเถอะฉันขอโทษที่ขึ้นเสียงใส่”

โซลี่ย์เลือกที่จะว่ายไปอีกทางไม่อยากว่ายไปใกล้เขา หัวใจเธอยังเต้นแรงและกลัวว่าเขาอาจจะแกล้งเธออีก

แต่ลงมาแล้วก็ว่ายน้ำเล่นสักหน่อยก็ดี

“แล้วเธอจะไปไหน”

“ก็นายบอกให้ฉันว่ายน้ำฉันก็กำลังจะว่ายนี่ไง”โซลี่ย์ตอบกลับไป

“แล้วไม่กลัวหรือไง”

“ไม่! นายก็ว่ายมาอยู่ใกล้ฉันสิแต่ไม่ต้องใกล้มาก”ปากก็ตอบไปงั้นแต่ในใจเธอก็กลัวมากอย่างน้อยให้เขาอยู่ใกล้ๆดีกว่า

“เด็กน้อย”ฟรานซิสพูดออกมาเบาๆ

แล้วความคิดหนึ่งก็เข้ามาในหัวของฟรานซิสถ้าเขาแกล้งเธอว่าเขาจมน้ำเธอจะทำไงนะเธอจะช่วยเขาไหม เขาอยากรู้ว่าเธอว่ายน้ำไม่แข็งขนาดไหน ว่ายช่วยคนอื่นได้หรือเปล่าถ้าว่ายช่วยคนอื่นไม่ได้คงต้องฝึกเป็นพิเศษไม่งั้นต้องส่งเธอไปให้ไอ้เดม่อนช่วยเพราะมันว่ายน้ำเก่งมากฟรานซิสคิด

“อึก โซลี่ย์ ช่วยด้วยฉันเป็นตะคริว!”

“ห๊ะ! ไม่ตลกนะ อย่าแกล้งแบบนี้!”

“อึก ช่วยด้วย!”ฟรานซิสแกล้งปล่อยให้ตัวเองจมลงไปน้ำต่อหน้าต่อตาโซลี่ย์

โซลี่ย์ตกใจรีบว่ายกลับไปหาเขาทันทีที่เธอดึงตัวเขาขึ้นมาก็เห็นเขาสลบไปแล้ว

แต่เธอคงไม่รู้ว่าฟรานซิสกำลังเล่นละครหลอกเธออยู่

เธอช่วยใครไม่ได้มันจะเป็นเหมือนตอนนั้นตอนที่เธอช่วยเพื่อนไม่ได้ ทำไงดีเธอเริ่มหมดแรงแล้ว

ใครก็ได้ใครก็ได้ช่วยที!

“ทำอะไรของเธอ”ออสการ์มองดูโซลี่ย์ที่ว่ายพยุงไม่ให้ฟรานซิสจม แต่มันคนอย่างมันมีเหรอที่จะจมน้ำ? เขาแค่จะเข้ามาหาโซลี่ย์ตามที่เดม่อนบอกว่าเธออยู่สระว่ายน้ำแต่ไม่คิดว่าจะมาเจอเธอว่ายน้ำอยู่กับไอ้ฟรานซินเพื่อนเขา ละทำไมตัวถึงไปแนบชิดมันขนาดนั้น

“ออสการ์! ออสการ์ช่วยด้วย เขาเป็นตะคริว”

“ตะคริว เหอะ!”

“หัวเราะอะไรของนาย ฉันจะว่ายไม่ไหวแล้วนะโยนห่วงยางมาให้หน่อย!”

“ไม่! ปล่อยมันจมไป!”เขารู้ว่ามันกำลังโกหกเธออยู่แต่ไม่รู้ว่ามันทำไปทำไม

“นายจะบ้าหรือไง!”

“ปล่อยมัน!”

ยิ่งเขาสั่งให้เธอปล่อยฟรานซิสเธอยิ่งกอดฟรานซิสแน่นขึ้นเพราะกลัวฟรานซิสจะจมลงไป ส่วนคนที่แกล้งสลบอย่างฟรานซิสก็ถึงกับไม่กล้าจะลืมตาเพราะกลัวว่าไอ้ออสการ์มันจะด่าว่าเขาชอบแกล้งคนอื่นอีก

“ไม่!”

“ได้ ไม่ปล่อยมันใช่ไหม ละไอ้เหี้ยฟรานถ้ากูลงไปมึงตาย!”ออสการ์บอกออกไปมือที่เคยปล่อยให้ว่างก็เริ่มปลดเสื้อผ้าออกเหลือเพียงบ๊อกเซอร์

“จะทำอะไรของนาย”

“ก็จะไปช่วยไง”

ตู้มม!!!

พรึบ!

ออสการ์กระชากตัวเธอออกจากฟรานซิสอย่างแรงทำให้แขนที่เธอกอดเขาไว้หลุดออกพร้อมกับถีบไอ้เพื่อนตัวดีออกไปด้วย

“นายทำอะไรถ้าเพื่อนนายจมน้ำตายจะทำไงเขาไม่มีสตินะ”

“เฮ้ย! เลิกโง่แล้วดู!”

เขาจับตัวเธอหันกลับไปดูไอ้เพื่อนตัวดีว่ามันว่ายน้ำอยู่

“หมดสนุกเลยว่าจะลองแกล้งเด็กใหม่ต้อนรับเข้าชมรมสักหน่อย”

“อยากรู้ว่าว่ายน้ำอยู่ระดับไหนแต่ดูท่าแล้วน่าจะไม่ถึงหนึ่ง”ฟรานซิสยิ้มมุมปากกลับมาให้เธอ

“นาย...”โซลี่ย์พูดไม่ออกเลยความเป็นห่วงของเธอในตอนนั้นเธอกลัวมากกลัวว่าเขาจะจมน้ำจริงๆ

ความรู้สึกเธอในวันนี้มันมากเกินไปแล้วแต่น้ำตามันไม่ออกหรอกนะเธอคิดว่านี่แค่วันแรกเธอยังเจอขนาดนี้วันต่อไปมันคงหนักกว่านี้เธอได้เรียนรู้จากมหาวิทยาลัยนี้อย่างหนึ่งคือคนที่นี่ไม่มีใครสนความรู้ใครหรือคนรอบข้างทุกคนสนแค่ตัวเองและความสนุก

“ฉันคงต้องทำตารางซ้อมให้เธอหนักๆแล้วล่ะเพราะเธอมันห่วยมาก”

ฟรานซิสว่ายเข้ามาใกล้เธอกับออสการ์พร้อมกับจะใช้มือลูบหัวเธอ

เพี๊ยะ! ฟรานซิสนิ่งไปที่โดนเธอปัดมือออกอย่างแรง

“อย่ามาโดนตัวฉัน!”โซลี่ย์มองเขาด้วยสายตาที่ว่างเปล่า เธอสะบัดตัวออกจากออสการ์แล้วว่ายไปที่ขอบสระ

เมื่อเธอขึ้นได้ก็มองกลับไปที่ฟรานซิส

“และฉันจะไม่อยู่ชมรมนายแล้ว!” เธอบอกแล้วหันหลังเตรียมเดินออกไป

“เสียใจด้วยนะแต่ฉันส่งชื่อเธอไปแล้วไอ้เดม่อนก็เซ็นอนุมัติแล้วด้วย” โซลี่ย์หยุดเดินแต่ไม่ได้หันกลับไปมอง เธอหยุดแป๊บนึงแล้วเดินต่อ

“ที่มึงพูดหมายความว่าไงยัยนั่นอยู่ชมรมพวกมึงหรือ?”ออสการ์หันมาถามฟรานซิส

“ก็ตามนั้นแหละเพื่อน..ว่าแต่มึงสองคนชอบโซลี่ย์เหรอวะ”

“เปล่า”

“อ๋อก็ดีงั้นกูจะได้แกล้งเธอสะดวก”

“หยุด คนที่จะแกล้งเธอได้มีแค่พวกกู”ออสการ์บอกและว่ายน้ำขึ้นสระไป

“กูไม่รับปากนะ”ฟรานซิสตะโกนตามหลังไป