MADILIM NA nang makarating sa kaniyang destinasyon si Theo. Nang nakarating sa hotel ay hindi sinasadyang makita ang parang couple malapit sa entrance ng hotel na nagtatawanan. Halatang masaya sa pinag uusapan nila.Sumeryoso ang tingin niya nang mapagtanto kung sino ang mga iyon. Ang asawa niyang si Amanda at si Harold...Napakuyom siya ng kamao nang mapagtantong sobrang tuwa ni Amanda kasama ni Harold ngayon. Abot sa mga mata nito ang tuwa na kailanman ay hindi niya nakita kapag silang dalawa ang magkasama. Palaging malamig ang tingin na ipinupukol ni Amanda sa kaniya kapag magkaharap na sila.May kung anong sumikip sa dibdib ni Theo bago naisipang magmartsa papunta sa direksyon nila. At nang nahagip ni Amanda ang bulto niyang papalapit sa direksyon nila, lumamig muli ang ekspresyon sa mukha nito. Hindi na lang iyon pinansin ni Theo at mas lumapit pa sa kanila.Nang nakita siya ni Harold ay napatigil din ito aa pagtawa at seryosong napatingin kay Theo."Tingnan mo nga naman ang pagk
MAY NGISI sa labi ni Theo nang magising kinabukasan. Mas lalo lamang lumawak iyon nang nakita si Amanda sa tabi niya. Ang ganda ganda nito at nakakaakit kahit pa tulog at walang kahit anong kolorete sa mukha. Naalala na naman niya ang mainit nilang tagpo kagabi. Gusto niya ulit maulit iyon...Pero mukhang malabo dahil nang magmulat ng mata si Amanda ay masama na agad ang tingin na ipinukol sa kaniya."Kailangan nating pag usapan ang nangyari kahapon," ani Amanda agad. Ni wala man lang good morning o halik sa kaniya!Bahagyang nainis si Theo pero hindi na lang niya isinaboses pa. "Anong dapat nating pag usapan?""Pinasundan mo ako kahapon! Hindi mo dapat ginagawa iyon, Theo. Paano na lang kung magsimula na ang trabaho ko with Klarisse Virtucio? Ano na lang ang sasabihin niya? Nakakahiya! Hindi pwedeng magtuloy tuloy itong ginawa mo kahapon!""Masama bang sundan ko ang asawa ko? Tss." "Hindi tama, okay? Mali 'yang ginagawa mo! At tsaka wala naman akong ginagawang masama, huh?"Napaiwas
HULI NA ANG lahat para kay Theo. Hiniling niya sa isip na sana hindi pa iyon nalalaman ni Amanda pero huli na. Alam na ni Amanda!At hindi maiwasang mainis ni Amanda sa katotohanang nagpunta sa pamamahay ng parents niya si Sofia. Ang bahay na naging saksi ng pag iibigan ng parents niya noon. Ni hindi man lang nirespeto ni Sofia! At ang ikinaiinis niya ay ang malaman na si Theo pala ang nakabili sa mansion nila! Wala siyang kaalam alam! Pakiramdam niya ay pinaikot ikot lang siya ni Theo!At mukhang binili nito ang mansion nila para kay Sofia na naman. Siya na lagi ang rason! Mas lalo lamang nainis si Amanda sa mga pumapasok sa isipan niya ngayon.Nang natapos siyang magperform sa stage, kaagad kinausap ni Theo si Amanda. Para bang kinakabahan si Theo tungkol sa mga litratong napost online ni Sofia. Ayaw sanang kausapin ni Amanda si Theo pero mabilis nitong nahuli ang braso nito na siyang nagpatigil sa kaniyang lumayo."Wait lang, Amanda! Mag usap muna tayo!"Pahaklit na kinuha ni Amand
"NI SA HINAGAP hindi ko naisip na makipag divorce sa 'yo, Amanda," nakaigting ang pangang sabi ni Theo bago sila tuluyang pumasok sa hotel room.Hinuhubad ni Amanda ang sapatos at naiiling sa naging sagot ni Theo. "Pasensya ka na, ah? Hindi ko lang kasi maatim ang pagkakawala niyo ng respeto sa yumao kong ina na siyang may ari ng garden kung saan pa talaga kumuha ng litrato si Sofia," saskastikong sabi ni Amanda."Amanda, ano ba? Pag aawayan na naman ba natin 'to?" tila nawawalan ng pasensyang sabi ni Theo na ngayon ay may kunot na sa noo."Bakit? Wala na ba akong karapatan na maglabas ng saloobin ko tungkol dito? Kahit anong tanggi mo, damay ako! Talagang sa garden pa ng ina ko napili ni Sofia magpicture, huh? Walang respeto!""Kumalma ka muna--""Sawa na ako, okay? Lagi mong sinasabi sa akin na gusto mong magsimula tayong ulit pero alam kong wala kang ni katiting na pagmamahal para sa akin simula pa noon!" ani Amanda, para bang bulkan na bigla na lang sasabog."Totoo naman ang sinas
"TIGIL TIGILAN mo ako sa mga pagpapaawa mo sa akin, Theo! Alam naman natin na ni katiting diyan sa mga pinapakita mo ay hindi naman totoo," sabi ni Amanda sa matigas na tono. At sa isang iglap, mas naging seryoso ang ekspresyon sa mga mata ni Theo. Napabuga ito ng hangin bago sumagot. "Sige, tutal naman mukhang nakapagdesiyon ka na, ipapaalala ko lang lahat sa 'yo dahil mukhang nakalimutan mo na naman, Amanda. Kung gugustuhin mong makipagkalas sa akin, kakalimutan ko na ang tungkol sa kaso ng kapatid mo pati ang pagtulong ko sa pamilya mo," anito. Sa sobrang inis ni Amanda sa sinabi nito, umigkas ang kamay niya at akmang sasampalin na ito pero naging mabilis ang pagpigil sa kaniya ni Theo. Nahawakan agad siya nito sa pulsuhan. Nagpupupumiglas pa si Amanda kaya napilitan si Theo na itulak ito sa kama at umibabaw dito para hindi ito makalayo sa kaniya. Hinalikan niya si Amanda ng mabilis at mukhang nanghina naman ito. Nang bumitaw siya sa halik ay tinitigan niya si Amanda sa mga ma
ALAS DIEZ na ng gabi nang pumunta sa ospital si Theo. Pinuntahan niya si Sofia na hanggang sa oras na iyon ay umiiyak at pilit na pinapatahan ng ina niyang si Esmeralda. Kanina pa ito hindi kumaklma kahit anong sabihin ni Esmeralda. Hindi talaga ito nakikinig.Maayos naman na ang lagay ni Sofia. Nasalinan na rin siya ng dugo dahil madaming dugo rin ang nawala sa kaniya. Nang nakapasok si Theo ay nadatnan niya doon si Esmeralda. Sinulyapan niya si Secrety Belle at inutusan agad. "Ikaw na muna ang bahala sa ina ni Sofia. Kailangan naming mag usap," aniya dito.Tumango naman agad si Secretary Belle. Makailang segundo lang ay nakaalis na si Esmeralda at ang naiwan na lang sa silid ay sina Theo at Sofia.Hilam ang mga mata ni Sofia mula sa pag iyak. Sinulyapan niya agad si Theo at parang paiyak na naman."T-Theo... maniwala ka sa 'kin. Wala akong alam sa sinasabi ng iba sa akin. Kumuha lang ako ng litrato sa garden ng bahay na iyon dahil madaming alaala doon noong bata pa ako..." sabi ni
"ANO NA NAMAN bang kadramahan 'to, Theo? Anak naman, 'wag kang masyadong magpapaalipin sa sarili mong emosyon! Wala kang mapapala riyan," naiiling na wika ni Therese kay Theo bago napahalakhak. "At 'wag ka ring masyadong napapalapit kay Amanda. Alam kong malaking tulong siya sa paglago ng kompaniya pero, dapat may limitasyon pa rin."Ngumisi si Theo nang mapakla. "Huli ka na, mom..."Kumunot ang noo ni Therese at bahagyang sumeryoso ang ekspresyon sa mukha. "Ano? Anong ibig mong sabihin?""Gusto ko na si Amanda! In fact, gustong gusto ko na siya! Mas lalo ko lang narealize iyon nang makita ko siyang umalis bitbit ang mga gamit niya."Nanlisik ang mga mata ni Therese. "Theo naman! Ano bang pinagsasabi mo?!"Umiling lang si Theo at hindi na nag aksaya pang sumagot pa. Umigting lang ang panga niya bago napagpasyahang iwan ang ina noon na nanggagalaiti pa rin sa galit.NANG SUMUNOD na araw ay maagang dumating si Theo sa opisina niya. Nadatnan niya doon ang isang empleyado na para bang may
MULA SA SALAMIN ay nakatanaw si Theo sa ibaba. Nasa opisina siya ngayon pero hindi siya makapag focus sa mga trabaho. Lumilipad lang ang isip niya kay Amanda. At isa pa, parang bigla niya itong hinahanap. Bigla na lang niya itong... namiss.Parang may sariling isip ang kaniyang kamay at bigla na lang kinuha ang phone niya sa bulsa. Ilang saglit lang ay idinial niya ang numero ni Amanda. Pero sobra ang pagkadismaya niya nang binababaan lang siya ni Amanda!Napatawa na lang ng mapakla si Theo habang napapailing. May naramdaman siyang lungkot sa loob niya lalo dahil do'n. Kaya naman nang natapos ang trabaho niya sa araw na iyon, pinuntahan niya si Amanda. Pero kumunot ang noo ni Theo nang nakita ang babaeng sumakay sa isang sasakyan na may pamilyar na plate number."Hindi pwede 'to. Hindi ako papayag..." pabulong na usal ni Theo nang mapagtanto kung sino ang may ari ng sasakyan kung saan sumakay si Amanda.Walang iba kundi si Harold na naman!Nakaramdam ng galit si Theo dahil do'n. Naii
NANG NAIWAN NA lang na mag isa si Theo, napahilot na lang siya ng sentido dahil sa stress kay Jennie. Sumagi rin sa isip niya si Amanda. Mas lalong bumigat ang loob niya dahil doon. Pakiramdam niya, ang habang panahon ng hindi niya nakita si Amanda kahit pa nasa kalagitnaan pa lang naman ng isang buwan.Aminin man ni Theo o sa hindi, namimiss na niya ang presensya niya Amanda."Amanda..." naiusal na lang ni Theo ang pangalan ng asawa. Hanggang sa hindi na siya nakapagtiis pa. Hindi na niya kayang kimkimin ang pagpipigil niya. Tumayo siya sa sofa at lumabas ng kaniyang opisina. Natagpuan na lang niya ang sariling nasa loob na ng kaniyang sasakyan at nagmaneho papunta sa ospital kung nasaan si Amanda ngayon."Kahit saglit lang, gusto kitang makita," naibulong na lang ni Theo sa sarili at mas binilisan ang pagmamaneho. Wala siyang planong magpakita kay Amanda. Gusto niya lang itong makita kahit sa malayo. Pagkakasyahin niya ang sarili sa ganoong sitwasyon pansamantala dahil hindi iyon m
TEKA. SIR THEO? Hindi naman siya tinatawag na gano'n ni Amanda, ah! Doon palang parang nabuhusan ng malamig na tubig si Theo. Nagising tuluyan ang diwa niya at nagulat na lang sa nakita.Si Jennie ay dikit na dikit sa kaniya at puno ng pag asa ang ekspresyon kanina ngunit agad iyon nabura nang bigla siyang itulak ni Theo. Napalitan iyon ng confusion at para bang maiiyak ito bigla."S-Sir Theo...?" tanong pa nito at halatang gulat sa ginawa nito.Masama ang tingin na ipinukol ni Theo sa babae. "Sino ang nagpapasok sa iyo dito?!" nagpipigil ng galit na tanong niya sa babae na para bang nagpapaawa sa harapan niya. Para kasing kaunting kalabit na lang ay maiiyak na ito bigla.Pero kahit ganoon ang reaksyon ni Theo, hindi pa rin sumuko si Jennie. Sinubukan nitong lumapit muli kay Theo pero agresibo lang siya nitong itinulak bigla. Hindi na nito inalintana na masasaktan ito. Napalagapak na lang si Jennie sa carpeted floor. Pero kahit na nasaktan, hindi man lang nabura ang determinasyon sa m
HINIHINGAL NA BUMANGON si Theo mula sa isang panaginip. Basang basa ng pawis ang mukha niya pababa sa kaniyang dibdib.Ilang gabi na siyang ganito. Hindi siya makatulog ng maayos dahil paulit ulit niyang napapanaginipan si Amanda. Sa unang parte ng panaginip niya ay masaya naman sila ni Amanda. Ang kaso nga lang, sa kalagitnaan noon, dumarating na sa puntong sinisisi siya ni Amanda at umiiyak ng todo kung kaya't napapabalikwas na lang siya ng bangon.Napahilamos sa mukha si Theo at pilit na kinalma ang sarili. Parang nitong mga nakaraang hindi siya matahimik. Pakiramdam niya parang nababaliw na nga siya, eh!Dumaan sa isip niya ang kalagayan ni Amanda. Natatandaan pa niya ang naging usapan nila ng doktor nito."Kumusta ang asawa ko?" tanong ni Theo sa doktor."Wala kayong dapat ipag alala, Mr. Torregoza. Maayos ang kalagayan ng asawa niyo. Nakikipagcooperate ito sa treatment nito para gumaling agad. Sa katunayan nga ay nililibang niya ang sarili. Nagbabasa siya minsan ng libro at nags
MALAMIG ANG TINGIN na ipinukol ni Theo kay Amanda. Sinisikap niyang 'wag maglabas ng kahit anong reaksyon matapos sabihin iyon kay Amanda. Pero sa likod ng isip niya, kaya niyang baguhin ang naging desisyon tungkol sa pagpapagamot ni Amanda ng patago.Dahil isang sabi lang ni Amanda na ayaw niyang umalis at magpagamot sa ibang lugar, ibibigay agad ni Theo ang gusto nito. Gagawin niya ang lahat upang hindi sila tuluyang magkahiwalay ni Amanda.Pero walang sinabi si Amanda. Wala naman na kasing bago dito sa desisyon ni Theo. Sanay na siya sa mga gusto nitong ipagawa sa kaniyang labag sa loob niya. Sa tagal nilang mag asawa, alam na niya talagang may kapalit ang lahat.Ayaw niyang kinokontrol siya ni Theo. Pero naisip niya si Baby Alex. Ang anak nila ang pinakaapektado dito. Maaapektuhan ito sa magiging desisyon niya. Pero gusto naman ni Amanda na maayos na bersyon ng sarili niya ang deserve na magpakaina sa anak niya.Gusto ni Amanda na kapag lumaki na si Baby Alex, tumatak sa isipan ni
HINDI MAKATULOG SI Theo ng gabing iyon. Hindi pa rin kasi matahimik ang utak niya sa pag iisip. Ang daming nangyari sa loob lang ng isang araw. At ang hindi makapagpatahimik ng diwa niya ay naaalala niya ang dugo ni Amanda na nagkalat sa banyo. Naaamoy niya pa iyon. Kahit ilang baling ni Theo sa kama, hindi pa rin siya dinadalaw ng antok. Nandiyan din si Baby Alex na iyak ng iyak. Ang hirap para kay Theo na umidlip man lang. Hanggang sa nakapag isip si Theo na ipaalaga muna si Baby Alex sa isa sa mga kasambahay pansamantala."Pakiasikaso muna ang anak ko," utos niya.Tumango ang kasambahay. "Sige po, Sir.""Sa study lang muna ako. Katukin mo lang ako do'n kapag kailangan ako ng anak ko," dagdap pa ni Theo."Masusunod po."Dumiretso na agad si Theo sa study. Doon, nagsindi siya ng sigarilyo, umaasa na kumalma kahit papaano ang mga tumatakbo sa isipan niya. Ang kaso, tila mas lumala lang iyon dahil ang dami niyang naaalala sa study.Ito ang lugar na naging saksi ng pagpapahiya niya ka
UMIGTING ANG PANGA ni Theo lalo at napabuntong hininga na para bang nagpipigil. Nagpatuloy ulit magsalita si Amanda."Hindi namin kailangan ang yaman mo, lalo na ang anak ko. Hindi niya kailangang manahin ang kompaniyang pinagmamalaki mo..." dagdag pa ni Amanda."Nasasabi mo lang iyan ngayon pero pagdating ng panahon--""Hindi, Theo! Sigurado na ako sa desisyon ko!" putol pa ni Amanda sa sinasabi ni Theo.Hindi na sumagot pa si Theo. Gusto niyang sagutin si Amanda pero ayaw niya ring magsalita ng kung ano pang ikasasama lang lalo ng loob nito. Baka mas lalo lang itong mastress.Kaya naman kahit labag sa loob niya, iniwan niya si Amanda muna doon para makahinga muna ito kahit saglit lang. Umalis muna siya at nag isip isip.Nang naiwang mag isa si Amanda, napapikit na lang siya ng mariin habang tahimik na lumuluha. Pumunta siya sa banyo at halos hindi niya makilala ang sarili nang mapatingin siya sa salamin. Namumutla pa rin siya at bumagsak ang timbang. Walang kabuhay buhay ang mga mat
NAITAKBO NI THEO si Amanda sa ospital. Sa loob ng private room nito, tahimik lang si Theo habang nakatanaw sa bintana. Bumabalik sa isip niya ang namumutlang si Amanda kanina na para bang... walang buhay.Maayos naman na ang lagay nito. At nasabihan na siya ng doktor na kailangan nitong magstay muna sa ospital ng ilang araw para maobserbahan ito at matingnan ng maayos ang lagay.Pumasok muli ang doktor at may ilan pang sinabi kay Theo."Tatapatin na kita, Mr. Torregoza. Nasa delicate stage pa rin si Mrs. Torregoza lalo pa at kapapanganak lang din. May postpartum pa ito kaya maraming tumatakbo sa isipan niya ngayon... kaya rin siguro naisipan nitong uminom ng sleeping pills. Ang maipapayo ko lang ay ilayo mo siya sa stress na maaaring makapagpalala sa sitwasyon niya," advice pa ng doktor kay Theo.Tumango si Theo. "Sige, Dok," simpleng sagot niya."Mas mabuting 'wag niyo siyang bibigyan ng ikasasama ng loob niya dahil baka makasama lang sa kaniya. Mabuti na lang din at naitakbo niyo si
NAESTATWA SI THEO sa kinatatayuan. Bakas na bakas ang gulat sa kaniyang mukha sa ginawa ni Jennie. Hindi niya nagawang alisin agad ang kamay na nakapulupot sa kaniyang bewang dahil may dumaang alaala sa kaniyang isipan.Parang ganito rin noon... kung paano nagconfess si Amanda sa kaniya tungkol sa nararamdaman niya.Parehas silang malakas ang loob at walang paligoy ligoy. Naibalik si Theo sa panahong iyon. Ngunit mabilis din siyang nagbalik sa kaniyang katinuan. Mabilis niyang tinanggal ang kamay ni Jennie sa kaniyang bewang at hinarap ito at tinapunan ng nagbabagang tingin. Umigting ang kaniyang panga dahil sa kapangahasan ni Jennie."Baliw ka ba? Kasal na akong tao!" asik ni Theo.Napayuko na lang si Jennie dahil sa pagkakapahiya. Doon palang alam na niyang rejected na agad siya. Alam na niyang ganito ang mangyayari pero masakit pa rin pala. Sumisikip ang dibdib niya na parang hindi na siya makahinga.Pero pilit niya pa ring pinatatag ang ekspresyon at tumingin kay Theo. Nagawa pa
ANG LAHAT AY PUTI.Sobrang maliwanag para kay Amanda ang lahat. Pakiramdam niya ay mabubulag na ang mga mata niya sa sobrang liwanag ng paligid. Tinakpan niya iyon gamit ang kamay ngunit lumulusot pa rin. Naiiyak na lang si Amanda sa hindi maipaliwanag na dahilan. Ngunit naestatwa siya sa pwesto nang makarinig siya ng pamilyar na boses..."Kumusta ka na, anak?"Namilog ang mga mata ni Amanda sa narinig. Mas lalo lang siyang naluha. May naramdaman siyang sakit sa dibdib ngunit mas nanaig ang saya."P-Pa?" tawag ni Amanda. "Ikaw ba iyan?" tanong pa niya. Hindi alam ni Amanda kung tama ba ang narinig niya o pawang kathang isip lang. Pero parang totoo! Narinig niya ang boses ng ama!"Ayos ka lang ba? Ang Mama at ang apo ko? Kumusta na?" tanong pa ng boses na hindi maaninag ni Amanda.Napahikbi si Amanda sa sobrnag frustration. Wala siyang makita dahil sobrang liwanag."Pa! Please, magpakita ka!" sigaw ni Amanda at pilit lumingon at tinanggal ang harang sa mga mata. Ang kaso wala talaga