Makalipas ang ilang oras.
Naglalakad ngayon si Clarissa papasok ng Angels Home Orphanage. Matapos ang limang araw na pagtatarabaho ay makasama niya muli ang mga bata sa orphanage. Makakalaro niya muli ang mga bata and she will spend longer time with them...
"Wow, may bago na akong laruan! Maraming salamat po!"
Agad na napalingon sa kanyang kaliwa si Clarissa, at nakita niya ang napakagandang babae na nagbibigay ng mga regalo sa mga bata...
Bigla siyang na-curious sa babae. Sino kaya siya? Gusto niya sanang magpasalamat dahil sa kabutihan na ginagawa niya para sa mga bata...
Naputol sa pag-iisip si Clarissa nang bigla siyang kausapin ni Sister Grace.
"Bakit nakatayo ka lang dito, iha? Bakit hindi ka pumasok sa loob? Sabik na sabik ka nang makita ng mga bata." ang nakangiting bati sa kanya ng matandang madre.
"Kadarating ko lang po, Sister Grace. Gusto ko pong itanong kung sino ang ating bisita ngayon?" ang curious na tanong ni Clarissa.
"Ah, siya si Miss Celeste Vitale. Nakipagusap siya sa amin sa telepono ilang araw na ang nakakaraan, at sinabi niya na gusto niyang mag-donate sa bahay-ampunan natin at bigyan ng regalo ang mga bata..." ang malumanay na paliwanag ni Sister Grace.
Napaisip si Clarissa dahil pakiramdam niya ay pamilyar o narinig na niya ang pangalang Celeste Vitale...
"Hi there, Clarissa!"
Naputol sa pagmumuni-muni si Clarissa nang marinig niya na may tumatawag sa kanya, at iyon ay walang iba kung hindi si Celeste Vitale. Nakangiting kumakaway ito sa kanya.
Gumanti rin ng ngiti si Clarissa, bilang pagbati niya sa babae...
===========================
Makalipas ang ilang sandali.
Kasalukuyang nag-uusap sa dining hall sins Clarissa at Celeste, habang nagkakape sila.
"Gusto ko sanang magpasalamat sa pagbibigay mo ng regalo sa mga bata at sa donasyon mo sa bahay-ampunan. Malaking tulong iyon para sa mga bata at sa mga madre. Pagpalain nawa kayo ng Diyos..." ang sinserong pahayag ni Clarissa kay Celeste.
"Well... To tell you the truth, I have another reason why I went here. And that is because of you." ang misteryosong anunsiyo ni Celeste.
"Sana ay huwag mong masamain ang tanong ko, pero nagkakilala na ba tayo dati?" ang curious na tanong ni Clarissa.
Umiling si Celeste bilang sagot.
"Ito ang unang beses nating pagkikita, pero kilala na kita, Clarissa. I have to apologize in advance but I already asked someone to do a background check on you."
"P-Pero bakit? Anong dahilan?" mas lalong lumalalim ang pagtataka ni Clarissa.
"First, introductions are in order. My name is Celeste Vitale, and I am Michele Montserrat's fianceè." ang nakangiting pagpapakilala ni Celeste sa kanyang sarili.
Nanlaki ang mga mata ni Clarissa dahil sa labis na pagkabigla nang ipakilala ng babae ang kanyang sarili. Kaya naman pala medyo pamilyar sa kanya ang pangalan nito. Binanggit na ni Michele minsan na ipinagkasundo siya ng mga magulang na ipakasal sa isang babae na nagngangalang Celeste!
"I'm so sorry kung nabigla ka sa sinabi ko, but that's the truth." ang kaswal na turan ni Celeste.
"Nasabi sa akin ni Michele ang tungkol sa arranged marriage ninyo." ang sambit ni Clarissa.
"Yes, this arranged marriage was originally for business and partnership. But I am confident to say that I can make Michele fall inlove with me. Bukod pa doon ay mas magiging maganda ang future ni Michele kapag natuloy ang kasal namin. Siya ang magiging leader ng La Famiglia. At para mangyari iyon, kailan naming pagpakasal ni Michele at bumuo ng pamilya upang maipagpatuloy ang amung angkan." ang seryosong paliwanag ni Celeste.
"Pero hindi iyon ang gusto ni Michele..." muling nagsalita si Clarissa.
Diretsong tinitigan ni Celeste si Clarissa.
"Wala ka nang magagawa, Clarissa. Layuan mo na si Michele or else..."
"Tinatakot mo ba ako?" ang matapang na naitanong ni Clarissa.
"No, I'm not threatening nor scaring you. I'm just giving you a friendly warning." ang malamig na tugon ni Celeste.
Magsasalita pa sana si Clarissa pero hindi na niya nagawa dahil tumayo na si Celeste.
"It was good to finally meet you, Clarissa. Pero mas makakabuti kung hindi na tayo magkikitang muli." ang seryosong pahayag ni Celeste.Matapos noon ay naglakad na ang babae palayo kasama ang dalawang bodyguards nito...
Biglang kinabahan si Clarissa, hindi para sa kanyang sarili, kung hindi para sa mga madre at mga bata sa bahay-ampunan na ito...
Kailangan niyang protektahan ang kanyang mga mahal sa buhay sa lahat ng mga nakaambang panganib.
Ngunit ano ba ang maaari niyang gawin sa sitawasyon na ito?
Lumipas ang ilang araw. Si Clarissa ay kasalukuyang nasa break, at kasama niyang nagmemeryenda ang kanyang katrabaho na si Angel.Makalipas ang ilang minuto ng pagmemeryenda at kuwentuhan, kailangan na nilang bumalik ng convenience store dahil tapos na ang 15-minute break nila.Nagboluntaryo si Clarissa na ilagay ang kanilang mga basura sa basurahan. Nang magtatapon na sana siya ng basura, bigla siyang may nakita sa loob. Napakunot-noo niya nang makitang isang kahon na walang takip, at may mga iba't-ibang kulay ng wire, at countdown timer sa loob...At hindi siya inosente para hindi malaman kung ano iyon."Angel, tumakbo ka palayo dito! Bilisan mo!" ang mabilis na utos niya sa kaibigan.Nagsimulang namang tumakbo palayo si Angel, at ganoon din ang ginawa ni Clarissa, mabilis na sumabog ang improvised bomb sa loob ng basurahan... ==============================Sa isang ospital..."Huwag na kayong mag-alala at maliit lang na sugat ang natamo ninyo." ang paliwanag ng mabait na doktor,
Sa paglipas ng mga araw ay walang ginawa si Michele kung hindi bantayan si Clarissa. Kahit nasaan ang kanyang nobya ay dapat nandoon din siya. Hindi nila alam kung ano ang susunod na mangyayari, kaya naman hindi niya puwedeng iwanan si Clarissa ng mag-isa...Sa ngayon nga ay nasa bahay-ampunan si Michele, at tumutulong siya sa paghahanda ng mga pagkain para sa picnic ng mga bata.Matapos ang kanyang task ay inilibot Niya ang kanyang paningin upang hanapin si Clarissa. Bigla siyang kinabahan, at nagsimula siyang hanapin ang kasintahan.Naisip niya na baka may magtatangka nanaman sa buhay ni Clarissa...Kapag may nangyari kay Clarissa ay hinding-hindi niya mapapatawad ang kanyang sarili.He is now making his way towards the botanical garden dahil ito lang ang lugar na hindi pa niya napupuntahan sa paghahanap sa nobya. Napahinto siya sa paglalakad nang marinig niya ang isang pamilyar na boses, na nagmumula sa botanical garden. "So, naisip mo na ba ang pinag-usapan natin?"Napakunot ang
"Tama ka. I shouldn't be wasting my time on you. And it's your lost, not mine. I can find a better man compared to you." sinubukan niya na maging kaswal, na parang hindi siya nasasaktan sa mga pangyayari.Samantala, nalulungkot naman si Clarissa para kay Celeste. Bilang isang babae, lubos niyang nauunawaan ang sakit na nararamdaman nito."Well, kailangan ko nang umalis. I have better things to do..." tuluyan nang nagpaalam si Celeste. Pagkatapos noon ay tumalikod siya sa kanila, at nagsimulang maglakad palayo nang hindi lumilingon. Habang patuloy siya sa paglalakad, nagsimulang tumulo ang malalaking luha sa kanyang mga pisngi. Ayaw niyang lingunin si Michele dahil kailangan niyang panatilihin ang kanyang dignidad bilang isang babae. At sa sandaling makapasok siya sa kanyang sasakyan ay hinayaan niya ang kanyang sarili na umiyak ng malakas, upang ilabas ang lahat ng kanyang sakit, pagkabigo at dalamhati... ==================================Nang tuluyang mawala si Celeste ay nagsim
"Alam ko na may idea ka na kung bakit kita puntahan ngayon." agad na nagsalita ang matandang Don."Yes, sir. Pero sana maintindihan ninyo na nagmamahalan po kami ni Michele." sinubukan ding magpaliwanag ni Clarissa."Oo, naiintindihan ko iyon. Ang aking anak na ay napakatigas ng ulo, at aminado ako na sa akin niya nakuha iyon. Pero kailangan pa rin niyang pagpakasal kay Celeste, para sa ikakabuti ng lahat, Clarissa..." ang mariin na pahayag ni Don Michael."I am really sorry, Mr. Montserrat, pero nasubukan ninyo na bang kausapin si Michele? Sana po ay kausapin din ninyo siya tungkol sa mga pangarap niya sa buhay..." ang pangungumbinsi ni Clarissa."Ang mga pangarap ay para lamang sa mahihinang tao. Maganda ang kinabukasan ni Michele, pero baka maging delikado ang buhay ng anak ko dahil sa'yo." ang seryosong anunsiyo ni Don Michael."Ano po ang ibig ninyong sabihin, Sir?" ang kinakabahang tanong ni Clarissa."Hindi mo na kailangang malaman... Kung gusto mong maging ligtas si Michele at
Kasalukuyang naglalakad si Michele sa loob ng mansion, at tinatahak niya ang direksiyon papunta sa private office ng kanyang ama. Tinawagan siya ng kanyang ama, at sinabi nito na kailangan nilang magkita dahil may importante silang pag-uusapan.Hindi sinabi ng kanyang ama kung ano ang pag-uusapan nila, pero sigurado siya na pag-uusapan nila ang engagement at kasal nilang dalawa ni Celeste.Pero matagal nang buo ang kanyang desisyon na pakasalan si Clarissa, at walang sino man ang makakapagpabago ng kanyang isip.Not even his father.Nang marating na niya ang private office ng ama ay agad na siyang kumatok sa pintuan."Come in!" narinig niya ang boses ng ama mula sa loob.Nagpakawala muna ng malalim na buntonghininga si Michele bago niya binuksan at pinto at pumasok sa loob."Salamat at pinagbigyan mo akong makausap ka ngayon, hijo. Maupo ka muna..." ang bati ni Don Michael sa anak.Umupo naman si Michele sa kalapit na silya, habang inihahanda Niya ang sarili sa susunod na sasabihin ng
Tuluyang nagising si Michele mula sa kanyang pagkakahimbing. Nang iminulat Niya ang kanyang mga mata, wala siyang nakita kundi ang kadiliman, at saka niya napagtanto na may nakatakip sa kanyang mga mata.Sa tantiya ni Michele ay nakaupo siya sa isang upuan, habang nakatali ang kanyang mga kamay at mga paa. May naririnig siyang mga lalaki na nag-uusap sa may di-kalayuan. Nakakaamoy din siya ng alak at sigarilyo, at nasisigurado niya na nag-iinuman ang mga ito...Hindi niya maikakaila na nasa mapanganib na sitwasyon siya ngayon. Ngunit nagpasya siyang panatilihing kalmado ang sarili, habang nagsisimula siyang mag-isip ng mga paraan kung paano siya makakalaya at matagumpay na makatakas... Bigla niyang narinig ang ilang boses sa kanyang kaliwang bahagi. May pinag-uusapan ang mga lalaki, kaya pinikit niya ang kanyang mga tainga upang maunawaan ang usapan ng mga ito."Matagal na siyang nakakulong dito. Ano sa tingin mo ang gagawin sa kanya ng Boss natin?" tanong ng isa sa mga lalaki sa ka
Mas nag-aalala at natatakot siya para kay Clarissa, dahil nasa panganib ito ngayon.Naputol sa pag-iisip si Michele nang muli niyang narinig ang boses ni Luca Stracci."So, kanino kaya ako magsisumula? Sa mga magulang mo, o sa pinakamanahal mo ba girlfriend?" ang ngingisi-ngising tanong Luca Stracci sa kanya."Bakit ako ang tinatanong mo? Hindi ka ba makapagdesisyon sa sarili mo?" "Bakit mo naman ako tatanungin? Wala ka bang sariling desisyon?" ang paghahamon ni Michele sa matanda.Sandaling natahimik si Stracci, pero nagpakawala ito ng isang malakas na halaklak makalipas ang ilang minuto."Namana mo ang katapangan ng iyong ama, Michele. Pero hanggang tapang ka na lang, at hindi mo ako mapipigilan sa mga pinaplano kong gawin." ang malamig na turan ni Stracci."Huwag kang magpakampante, Stracci." ang sarkastikong pahayag ni Michele.Nagsalubong ang mga kilay ni Stracci, at halatang hindi nito nagustuhan ang sinabi ni Michele."Talagang sinusubok mo ako." ang tugon nito."Mukhang sasab
Makalipas ang ilang oras.Dahan-dahang iminulat ni Michele ang kanyang mga mata. Napagtanto niyang nasa bodega pa siya. Nalalasahan pa rin niya ang dugo sa kanyang bibig, bilang resulta ng pambubugbog sa kanya kanina.Nakikita rin niya ang mga sinag ng liwanag na dumadaloy sa maliit na bintana sa loob ng bodega."Hapon na siguro." ang naisip niya sa sarili.Sinubukan niyang gumalaw, ngunit bigla siyang nakaramdam ng sakit sa bawat himaymay ng kanyang katawan.Pakiramdam niya ay pagod na pagod siya, at kasabay pa noon ay nauuhaw siya. Nagsisimula na rin siyang makaramdam ng sobrang pagkahilo... Bago siya tuluyang mawalan ng malay, nakita niyang bumukas ang malaking gate, at narinig niya rin ang mga yabag ng paa, habang palapit ng palapit ito sa kanyang kinaroroonan...=============================Sa isang malaking ospital sa Maynila.Mahimbing na natutulog si Michele sa private hospital room nito. Nalapatan na ito ng lunas, kaya wala na silang dapat ipag-alala pa."Hindi ako makapani