Chapter 16

Wala na akong pakialam kung pagchismisan man ako ng mga kapitbahay. Wala ng nararamdaman ang puso ko.

Pakiramdam ko, hindi ko na kilala ang aking sarili. Nawala na ang dati kong sigla. Nawala na ang dating Carla na puno ng pangarap. Ang Carla na ambisyosa pero may puso at puno ng pagmamahal.

Sa tuwing tumitingin ako sa salamin wala akong ibang nakikita kundi ang Carla na walang buhay.

I'm alive but I feel like I'm dead. O mas maiging sabihin mas gustuhin ko pang mamatay nalang. Maybe I was not really meant to be born in this world.

Kaya din siguro iniwan ako ng mga magulang ko sa bahay ampunan dahil pati sila ayaw sa akin. Ayaw nila sa isang katulad ko.

Totoo nga siguro ang sinasabi nung mga batang nam-bubully sa akin noon na hindi ako mahal ng mga totoo kong magulang dahil malas ako. At kaya walang gustong umampon sa akin dahil takot sila na baka pati sila malasin kapag ako ang pinili nila.

Bakit nga ba hindi nalang ako namatay nung maliit pa lang ako? Bakit kailangan ko p