"He is not who I am."
I was startled awake by the sound of a low voice. I was so tired that it just hit me that I fell asleep in the class. I looked around while dabbing at the corner of my eyes that was filling up with tears and wiped away the rest of it. Napansin kong ako na lang ang naiwan sa classroom. So it was only a dream the whole time? Was I just dreaming of Professor Sybill?
I felt a huge amount of sadness in my chest; even my throat was being blocked by something. My loneliness is suffocating me.
"It looks like you're awake now."
I almost leaped when I heard a voice coming from behind me. Nang lingunin ko ito, I found Professor Ismael seated behind me on the chair. He was looking at me.
"You came to my class intoxicated and late, and all you did was nod off," litanya niya. I heaved a sigh. Para akong nawalan ng enerhiya at tinamad na makipagtalo sa kaniya. Masyado akong kinain ng hinagpis dahil sa panaginip ko kanina, idagdag pa ang pantasyang hindi ko na mararanasan sa tunay na buhay.
"Sorry," I apologized, na ikinagulat niya.
Napatikhim siya bago humalukipkip. He was looking at me intently while he placed his left leg over his right leg. Is he trying to scrutinize me?
"Don't throw away your life for a man who isn't worth it. He's just a useless man."
My eyebrows quickly rose. Nagsisimula na naman ba siya? Humingi na nga ako ng tawad, hindi ba?
"Useless? Are you talking about Professor Sybill?"
He merely gave a shrug. "Why? Is he the man you're dating? Is he the reason why you are rebelling against me?" he inquired with a grin on his face. "Is he that useless man?" I find it offensive when he talks about him in that manner. Nakakairita! Pinakukulo niya talaga ang dugo ko.
As I struggled to get away, I clenched my fist and sucked my teeth. Pasensyahan na lang. Nananahimik na ako, nagsimula na naman siyang asarin ako.
My head is still throbbing, and the presence of this man is making my vertigo significantly worse.
"Anong karapatan mo para sabihing walang kwenta si Professor Sybill? Bakit? Mas magaling ma ba sa kaniya?" I couldn't help but raise the volume of my voice. Even though there is no one else in the room, I get the impression that the conversation that the two of us are having is getting more heated.
"Mas magaling? Oo," sambit niya sabay ngisi. "Bakit? Saan ba siya magaling? Ano bang tinutukoy mo? Sa Calculus o sa kama?"
Nagpanting ang tainga ko. Ganito ba ang kapalit ng hindi niya pagpuna kanina sa akin? Raratsadahan niya ako ng pang-iinsulto?
"Mas magaling ako both," dagdag pa niya.
"Wala akong pakialam! Tsaka pwede ba? Huwag mong ikumpara sa 'yo ang taong mahal ko! Hindi mo siya matutumbasan! Ni hindi ka lumagpas sa isang guhit!"
He let out a laugh. "Love? Are you quite certain that you love him? Do you even know what love is?"
I couldn't help but scowl. Wala na bang ibang lalabas sa bibig niya kung pangmamaliit ng tao. Sa totoo lang, gusto ko na siyang sakalin dahil pinapuputok niya ang litid ko sa noo at leeg. "Of course, I know what love is! What right do you have to question my feelings? Bakit, ikaw? Alam mo ba ang salitang pagmamahal? Puro lumalabas sa bibig mo ay kung paano saktan ang isang tao!"
He got to his feet and started walking in my direction. He did not change the expression he was giving me, which made me feel as though he was laughing at me. "I am aware of the distinction that exists between love and lust. I have no doubt that what you feel for him is nothing more than lust, just as he likely feels about you."
As my lungs burned with rage, I was compelled to slap his face indignantly. "Wala kang alam sa nararamdaman ko!" nanginginig kong sambit.
It took some time before he switched his attention back to me after my slap turned his face to look in a different direction.
Pero dahil sa ginawa ko, mas lalong lumalim at dumilim ang paraan ng pagtingin niya sa akin. Wala na ang ngisi sa mga labi niya. Galit na siya.
"I definitely know what you feel." He grabbed my wrist, which caused me to feel suffocated and furious at the same time. Because of the way that he dismissed me and my most precious emotions, I can feel the beginnings of new tears welling up in my eyes. Hindi niya ba alam na ang pagmamahal ko ay puno ng paghihintay? Dahil kung hindi ko mahal si Professor Sybill, bakit ko sasayangin ang buhay ko sa pagiging tanga? At sinasabi niyang libog lang ito? Ni hindi nga namin iyon madalas gawin. Kung alam niya lang ang totoong nangyari, hindi niya ako huhusgahan nang ganito.
"Wala kang alam! Hindi mo alam ang pagmamahal!" I yelled and reached out to grab my hand back to slap him again, but he was more powerful than me and prevented me from doing so.
"What does love is?" Ngumisi siya at tiningnan ako nang deretso na para bang nanghahamon. "I'll make you feel it the second you attempt to slap me again, Miss Alvandra. And I will slap you back harder to the part you will be disgraced. This is my last warning."
Due to my extreme disgust at this freaking individual, I found myself clenching my teeth and uttering numerous rounds of profanities. Pero hindi ako nakapagsalita nang sumabat pa siya.
"What kind of professor is he to have a relationship with his student? Isn't that what a useless man does? Taking advantage of his weak student," he keeps on blurting out bullshit.
"I am not weak," I said to him while still attempting to free myself from his firm hold on my arm. "I know what I am doing. He's not taking advantage of me. Mahal niya ako."
He smirked. "Then where is he at this time? Sigurado ka bang mahal ka niya? Sigurado ka bang gusto niyang makasama ang isang tulad mo?" He stated this to me, adding, "Even I don't like girls who act like brats."
Lalong nag-usok ang ilong ko. Pinagmumukha niya ba akong tanga. Oo, hindi ko siya gusto pero para sabihin sa akin ang mga salitang iyon...hindi niya ba alam na nakakasakit na siya?
"Are you sure about that?" I inquired while simultaneously attempting to reclaim the throne that he was working so hard to steal from me. It is never the King who exercises authority; rather, it is the Queen. And it is I.
"That you won't fall for me?"
He moved in closer and pressed his mouth against my ear. I could hear him taking long breaths, and the sensation of his breath on my neck gave me a tingly feeling. "I am not Sybill Enciso, Miss Alvandra. I am aware of what it is that I desire, and it is definitely not you."
I gulped down, but it's not because I'm admitting defeat. No more ceasefire between us. I'm bringing it on.
I looked up to him. Our eyes met. Napakalapit lang ng pagitan naming dalawa at kahit ganito kalapit ay hindi ako naaakit. Kahit pa naaamoy ko ang mabango niyang hininga.
I grabbed hold of his necktie to prevent him from escaping. Bago ako magsalita, I ensure that the words my lovely lips would utter would leave an impression on his cock.
"Don't talk too much, Professor. I am Jothea Alvandra, and I have the power to make you desire me and even become obsessed with me." I cautioned him while maintaining a seductive tone. I stole a quick glimpse in his direction before I licked his lips sexily. I smirked as I shoved him before walking away.
Ismael Mondalla, you'll definitely regret this.
Hi, everyone! Thank you for reading this book! This is my first time here in Goodnovel and I am hoping you will treat me well and this book. I hope you find this book interesting and fun to read. See you on the next chapter~
Napakasama talaga ng ugali niya. Ano bang karapatan niyang pakialaman ang buhay ko at sabihing huwag sayangin ito sa isang walang kwentang lalaki?Tuluyan na akong lumabas ng classroom at nagmadaling pumunta sa malapit na comfort room para umiyak. Hindi ko na napigilan. Ang lahat ng mga luhang nagtago ng ilang araw at linggo, bumuhos itong lahat.I have no one else to turn to. At kahit sirain ko ang buhay ko, walang mayroon ng paki.*****Lumipas ang isang linggo at muli, makakaharap ko na naman ang Ismael na iyon pero may baon ako—baon ko ang paghihiganti. Sa lahat ng mga sinabi niya sa akin lalo na ang mga katagang hindi niya magugustuhan ang isang katulad ko. Nakakababa ng dignidad.Inagahan ko ang pasok sa klase at tama nga ako naroon na siya kahit wala pa ang mga kaklase ko. Abala sa paggamit ng laptop.Napangisi ako. Agad kong binuksan ang dalawang butones ng unipormeng suot ko tsaka ako naglakad sa harap niya. Maikli rin ang suot kong palda na siyang hapit na hapit na bumabakat
Wala na akong nagawa kung hindi ang sundin si Ismael. I was following his steps kahit hindi ko alam kung saan kami papunta. Tsk. Ano bang kailangan niya sa akin?"Get inside my office."Napatingin ako sa pintong tinutukoy niya. Ito ang opisina ni Professor Sybill. Bumigat ang paghinga ko. Bumabalik sa alaala ko ang lahat maging ang pangungulila ko sa kaniya.Ismael noticed that I wasn't in myself kaya hinawakan niya ang doorknob at binuksan ang pinto para sa akin. Nauna siyang pumasok habang ako'y nagdadalawang isip pa kung tutuloy sa loob. Ang hirap palang pumunta sa lugar na madalas mong puntahang kasama ang taong mahal mo ngayong hindi mo na siya kasama."Sit," utos pa ni Ismael kaya napatingin ako sa kaniya habang nakataas ang aking kilay. Napapansin kong para niya akong ginagawang aso, ah. Ang daming utos!"Why would I?" tanong ko."Then, just stand there. Sino bang mangangalay?"Umupo siya sa harapan ko kung nasaan ang table niya. Nakita ko ang nameplate ng pangalan niya. Anong
"So, bago ang lahat, may progress na ba sa paghahanap mo kay Professor Sybill? Baka naman hindi mo talaga siya hinahanap, ha? Baka iniisahan mo lang ako," litanya ko habang nilalayo sa akin ang mga libro at notebook. "I have my connections. And yeah, I forgot to tell you about this but this Saturday, he'll be at the bar where I saw you." Saturday? Sandali, that is our first anniversary. Why would Professor Sybill be there? Napakagat ako sa labi. Dahil ba umaasa siyang pupunta ako roon kahit hindi niya sabihin? Doon sa bar na siyang tinuro niya sa akin kaya doon din ako pumupunta tuwing tumatakas ako sa mundo. Makikita ko na ba talaga siya? Muli na naman akong naging emosyonal. Kita sa mukha ko ang sukdulang kaligayahan. Ngayon palang na may balita kung saan ko siya makikita ay sobrang saya ko na, paano pa kung makita ko na siya sa harap ko? "Anong oras? Pupunta ako." "Around eight in the evening. Sabi sa akin ng kaibigan ko, nagbook daw roon ng private room si Professor Sybill," p
"Miss Alvandra!" rinig kong sigaw ni Ismael mula sa malayo pero hindi ko siya pinansin. Patuloy lang ako sa maya't mayang pagbubukas ng pinto.I hold the doorknob of the last room. I felt the strong energy that the someone I was looking for is inside. I breathed out and was about to open the door when a warm hand stopped me."Let go of my hand, Ismael," I commanded as I stared into his eyes. "I don't know what you're trying to do but can you step out of my way?"Inalis ko ang kamay niya at binuksan ang pinto but it was locked."Nakakaabala ka lang sa guests. Let's get out of here."Umiling ako. "No, get the keys. He's inside, Ismael.""No, Miss Alvandra. This is enough. You need to calm down."Nakatingin ako sa kaniya nang pagalawin ko ang kamay ko. I knocked on the door. Many times. At wala nang nagawa pa si Ismael kundi panoorin na lang ako.Pigil-hininga kong pinagmasdan ang pintong unti-unting bumubukas habang nananalangin na sana ay naroon si Professor Sybill pero para akong pina
Napangiti siya. Tinanggal niya ang kamay niya sa underwear ko. Muli niya akong hinalikan nang puno ng pagnanasa habang ipinapalibot niya sa kaniyang baywang ang mga hita ko. Agad na pumulupot ang nga braso ko sa leeg niya. Nakakagulat ang lakas niya dahil nabuhat niya ako nang mabilis papunta sa kama nang hindi man lang binibitiwan ang mga labi ko.Inihiga niya ako sa malambot na kama habang patuloy na hinahalikan. Naghahalo na ang mga laway namin. Mamaya lang ay hindi na lang laway kundi pawis pati na rin ang katas ng aming mga pinaghirapan.Mabilis niyang tinanggal ang sinturon niya at ibinaba ang pantalon. Halos mawala ang kalasingan ko nang makita ko ang pag-aari niya."Are you blushing?" tanong niya na puno ng pang-aasar."H-hindi 'no? Kaya ba akong patapusin niyan?" Nagawa ko pang tumanggi kahit ako naman ang nagyaya.Tuluyan niyang tinanggal ang underwear ko at tsaka niya ipinasok sa akin ang pagkalalaki niya. Walang pasabi. Napatingala ako nang maramdaman siya sa loob ko. Dahi
Nakasiksik ang ulo niya when he give all of him inside me. Kinagat niya pa ang leeg ko na siyang napakiliti sa akin. Napapikit na lang ako sa taas ng ligayang tumapos sa akin.Hindi ko napigilang yakapin at nang umangat ang kaniyang ulo para tingnan ako ay hinalikan ko siya nang madiin. He responded like he still have a long way to go. At kahit ako ay gusto ko pa. Ayokong matapos ang gabing ito nang gano'n gano'n lang. Gusto kong sulitin lalo't siya lang ang taong nakapagpapatapos sa akin nang ganito.I pushed him and placed myself in front of him. As a reward for eating me, I should also do my part. I touched his shaft which in a sudden salute at me again. Napamura na lang siya sa naging reaksyon ng kaniyang alaga."Looks like it
Lumabas na ako ng shower room and I was surprised to see the food laid out on the table. It was a lot. Hindi basta-bastang umagahan lang dahil sa hina kong kumain, aabutin ito ng tatlong araw bago ko maubos."Come on, have a bite," masiglang sambit sa akin ni Mrs. Mondalla. She serves me the soup and also the soup spoon. I tasted it and it was really delicious. Natalo ng init nito ang nilalamig kong sikmura.Sandali akong napatigil sa pagkain nang mapansin ko ang nameplate sa kaliwang dibdib niya.Mrs. Silvia Estanislao. Kumunot ang noo ko at mukhang napansin niya iyon dahil napahawak siya sa nameplate niya.She smiled at me. "You must be confused. I am not his biological mother, Miss Alvandra. I am his
"Professor Mondalla was seen in a bar last Saturday night. Kaya pala siya pinapasok kahapon nang maaga to explain.""And why would they ask him about that? It was his private life. Ano naman kung nasa bar siya?""Because he was seen with a student. Ang sabi nila tagarito raw sa Marcus University."Natigilan ako. Did they see us? Are they talking about me?"Same issue with Professor Sybill before. Sabi din ng source, naroon din daw si Professor Sybill sa bar nung Saturday but he was with his wife so, technically, the issues about him being a womanizer were false. He is a faithful husband. And the deal here is Professor Mondalla is victimizing a student to satisfy his hunger for lust."Napatayo ako sa narinig ko at tiningnan sila nang masama habang nakataas ang kilay. Tiningnan din nila ako. Kapwa gulat at may takot. How can they talk so much about a man they did not know well? Hin