"So, bago ang lahat, may progress na ba sa paghahanap mo kay Professor Sybill? Baka naman hindi mo talaga siya hinahanap, ha? Baka iniisahan mo lang ako," litanya ko habang nilalayo sa akin ang mga libro at notebook. "I have my connections. And yeah, I forgot to tell you about this but this Saturday, he'll be at the bar where I saw you." Saturday? Sandali, that is our first anniversary. Why would Professor Sybill be there? Napakagat ako sa labi. Dahil ba umaasa siyang pupunta ako roon kahit hindi niya sabihin? Doon sa bar na siyang tinuro niya sa akin kaya doon din ako pumupunta tuwing tumatakas ako sa mundo. Makikita ko na ba talaga siya? Muli na naman akong naging emosyonal. Kita sa mukha ko ang sukdulang kaligayahan. Ngayon palang na may balita kung saan ko siya makikita ay sobrang saya ko na, paano pa kung makita ko na siya sa harap ko? "Anong oras? Pupunta ako." "Around eight in the evening. Sabi sa akin ng kaibigan ko, nagbook daw roon ng private room si Professor Sybill," p
"Miss Alvandra!" rinig kong sigaw ni Ismael mula sa malayo pero hindi ko siya pinansin. Patuloy lang ako sa maya't mayang pagbubukas ng pinto.I hold the doorknob of the last room. I felt the strong energy that the someone I was looking for is inside. I breathed out and was about to open the door when a warm hand stopped me."Let go of my hand, Ismael," I commanded as I stared into his eyes. "I don't know what you're trying to do but can you step out of my way?"Inalis ko ang kamay niya at binuksan ang pinto but it was locked."Nakakaabala ka lang sa guests. Let's get out of here."Umiling ako. "No, get the keys. He's inside, Ismael.""No, Miss Alvandra. This is enough. You need to calm down."Nakatingin ako sa kaniya nang pagalawin ko ang kamay ko. I knocked on the door. Many times. At wala nang nagawa pa si Ismael kundi panoorin na lang ako.Pigil-hininga kong pinagmasdan ang pintong unti-unting bumubukas habang nananalangin na sana ay naroon si Professor Sybill pero para akong pina
Napangiti siya. Tinanggal niya ang kamay niya sa underwear ko. Muli niya akong hinalikan nang puno ng pagnanasa habang ipinapalibot niya sa kaniyang baywang ang mga hita ko. Agad na pumulupot ang nga braso ko sa leeg niya. Nakakagulat ang lakas niya dahil nabuhat niya ako nang mabilis papunta sa kama nang hindi man lang binibitiwan ang mga labi ko.Inihiga niya ako sa malambot na kama habang patuloy na hinahalikan. Naghahalo na ang mga laway namin. Mamaya lang ay hindi na lang laway kundi pawis pati na rin ang katas ng aming mga pinaghirapan.Mabilis niyang tinanggal ang sinturon niya at ibinaba ang pantalon. Halos mawala ang kalasingan ko nang makita ko ang pag-aari niya."Are you blushing?" tanong niya na puno ng pang-aasar."H-hindi 'no? Kaya ba akong patapusin niyan?" Nagawa ko pang tumanggi kahit ako naman ang nagyaya.Tuluyan niyang tinanggal ang underwear ko at tsaka niya ipinasok sa akin ang pagkalalaki niya. Walang pasabi. Napatingala ako nang maramdaman siya sa loob ko. Dahi
Nakasiksik ang ulo niya when he give all of him inside me. Kinagat niya pa ang leeg ko na siyang napakiliti sa akin. Napapikit na lang ako sa taas ng ligayang tumapos sa akin.Hindi ko napigilang yakapin at nang umangat ang kaniyang ulo para tingnan ako ay hinalikan ko siya nang madiin. He responded like he still have a long way to go. At kahit ako ay gusto ko pa. Ayokong matapos ang gabing ito nang gano'n gano'n lang. Gusto kong sulitin lalo't siya lang ang taong nakapagpapatapos sa akin nang ganito.I pushed him and placed myself in front of him. As a reward for eating me, I should also do my part. I touched his shaft which in a sudden salute at me again. Napamura na lang siya sa naging reaksyon ng kaniyang alaga."Looks like it
Lumabas na ako ng shower room and I was surprised to see the food laid out on the table. It was a lot. Hindi basta-bastang umagahan lang dahil sa hina kong kumain, aabutin ito ng tatlong araw bago ko maubos."Come on, have a bite," masiglang sambit sa akin ni Mrs. Mondalla. She serves me the soup and also the soup spoon. I tasted it and it was really delicious. Natalo ng init nito ang nilalamig kong sikmura.Sandali akong napatigil sa pagkain nang mapansin ko ang nameplate sa kaliwang dibdib niya.Mrs. Silvia Estanislao. Kumunot ang noo ko at mukhang napansin niya iyon dahil napahawak siya sa nameplate niya.She smiled at me. "You must be confused. I am not his biological mother, Miss Alvandra. I am his
"Professor Mondalla was seen in a bar last Saturday night. Kaya pala siya pinapasok kahapon nang maaga to explain.""And why would they ask him about that? It was his private life. Ano naman kung nasa bar siya?""Because he was seen with a student. Ang sabi nila tagarito raw sa Marcus University."Natigilan ako. Did they see us? Are they talking about me?"Same issue with Professor Sybill before. Sabi din ng source, naroon din daw si Professor Sybill sa bar nung Saturday but he was with his wife so, technically, the issues about him being a womanizer were false. He is a faithful husband. And the deal here is Professor Mondalla is victimizing a student to satisfy his hunger for lust."Napatayo ako sa narinig ko at tiningnan sila nang masama habang nakataas ang kilay. Tiningnan din nila ako. Kapwa gulat at may takot. How can they talk so much about a man they did not know well? Hin
Days passed and I still can't decide what to do. Sa sobrang lalim ng iniisip ko hindi ko na alam ang araw. I went to the class and sit at the back. I put my head on my desk and tried to sleep even though I can sense that students are continuously coming in since the class is about to begin. I don't care. I still need to figure out a lot of things. Should I drop out from his subject? Would that be enough? Or should I just dropped out from this university? Dahil kung hindi ako aalis dito, pakiramdam ko mas mapapahamak ko siya. Should I just not attend the class or should I talk to our dean?"Miss, are you alright?""Miss, are you alright?" Somebody's poking me, and I manage to peek. I saw a familiar face, but I don't even know his name. All I know is that he's one of my classmates in this sub
Lumipas ang mga araw na ginagawa ko lang ang mga gusto ni Ismael. Pumapasok ako at nakikinig. Sinusubukan kong makapasa sa mga activities na pinasasagutan niya para hindi niya na ako ipatawag pa sa opisina niya after class. At napapatunayan kong iyon lang talaga ang habol niya sa akin dahil hindi niya na ako kinausap after our arguments in front of the casino. He just wants me to be a good student para wala na siyang dahilan pa ng sakit sa ulo. He even acted like what happened that night never happened at all. And I'm here trying to deny the fact that I'm hurting.At naiinis ako dahil nararamdaman ko itong pesteng pakiramdam na ito. Dahil ba ilang beses niya akong pinatapos kaya ganito ang epekto niya sa akin? Namimiss ko ba siya? Gusto ko bang makaisa muli kaya nagiging ganito ako? Sa kaniya ba? Wala akong epekto?