Chapter One

Chapter One

"O. BUYABOD PORT NA ITO! ‘Yung mga bababa na natutulog diyan, gumising na kayo at baka lumampas kayo!" Sigaw nang driver ng pampasaherong bangka na sinakyan mula Calapan.

Napamulat si Robin nang mata at bahagya iyong inilibot ang tingin nang makitang naroon na nga siya sa parteng iyon ng Marinduque. Inayos nito ang mga gamit na dala habang bumababa na ang ilang pasahero. Pakiramdam niya ay isa siyang banyaga sa lugar kung saan siya lumaki. Hindi nito halos makinita ang bayang kinagisnan noon.

Muli itong humarap sa pinanggalingang lugar at pumikit, pilit na kinakalimutan ang mga nangyari. Dinama nito ang maalat na hangin na dumadampi sa kanyang balat. Nagulat ito ng may magsalita sa likuran at doon may lumitaw na ngiti sa kanyang labi.

"Sabi ko na nga ba't dito ka bababa. Mabuti na lang at dito kami nag-abang," nakangiting bati ni Damian habang magka cross ang braso nito, bahagyang nakasandal sa kanyang sasakyan. Hindi alintana ang kanyang tindigan na akala mo ay nasa isang fashion show. Nakaramdam ako ang pangungulila pagkakita ko sa kanila.

Ngumiti ako ng malawak, "Paano n'yo nalaman na darating ako?" Takang tanong ko rito bago humakbang papalapit.

Bumababa ang tingin nito sa mga gamit na dala ko. "Sin," maiksing tugon nito. Tumango na lang ako nang kunin nito ang mga gamit ko.

I'm sure Rhum told Sin. Sin is the type of person who can't keep a secret even just for a minute. He tend to informed everyone, he likes leaking information. Ganon naman palagi ang nangyayari.

Nakadipa naman ang mga braso ni Alejandro habang naglalakad palapit sa akin, malawak ang ngiti sa mga labi. Masaya akong nakita ko silang muli pagkaraan ng mahaba-habang panahon na pagkakawalay sa mga ito.

Pinagtitinginan ang mga ito ng kababaihan doon na hindi man lang bigyang pansin nang dalawa. Malaki na ang pinagbago nila ngunit hindi nawawala ang pagiging masungit pagdating sa mga babaeng nagkakandarapa sa mga ito.

"You look gorgeous," He smirked. "And much better," makahulugang komento nito.

I smiled, "Told you, can make it." I winked.

Yumakap ako sa kanya at napatawa na lang ako nang dumapo ang tingin ko kina Celestina at Nieva na natutulog sa likuran ng sasakyan ni Alejandro.

"Gisingin n'yo naman iyong dalawa," natatawa kong saad bago humiwalay sa mga braso nito.

Eksakto namang nagising si Nieva kaya inuyog nito si Celestina upang magising na rin. Kumaway ako sa mga ito. Patakbong lumakad ang dalawa patungo sakin pagkalabas ng sasakyan. Sinalubong ko sila nang yakap.

"OMG, Robin! I miss you much," Celestina greet.

"We haven't see you in ages!" reklamo naman ni Nieva.

"You miss me that much? Anong oras ba kayo pumunta dito?" I chuckled.

"We're super excited meeting you. I almost byahe na nga e. Duh, it's been what?" maarteng tanong ni Celestina, deep down there's sadness in her voice.

"Six years, to be precised." Ani Damian na nagtatampo.

Napansin kong masyado na kaming humahatak ng atensyon. Maraming nagtataka kung bakit narito sa pantalan ang malalaking personalidad sa Marinduque.

Atty. Alejandro Velasco ang prinsepe ng trial court ng buong isla. Alejandro hails from the Velasco clan, an influential family of entrepreneurs, politicians, and philanthropists.

Architect Damian Manguera dating member ng Moonlight Band na kasagsagan ang sikat ngayon, tagapagmana ng malawak na plantasyon ng manga sa Sta. Cruz.

Celestina Madrigal born wealthy, she's very pretty too. Despite of their financial status hindi ito nag-atubiling makipag-kaibigan sa akin. Anak ito ng Mayor ng Gasan. Celestina's father was one of the richest and influential men in Marinduque, where she inherited his many businesses and ventures in her young age.

Nieva is an avid and active member of the Catholic Women’s Club and is known for her contributions to arts and culture as well as her involvement in civic organizations.

May mga hagaran ang pagpapapansin sa dalawang lalaki ta panay pa ang tili. Hindi naman ito pinapansin ng dalawa. Mayroon mga nagtataka kung ano ang ginagawa nila sa pantalan, ngunit ng makita at makilala ako ay lalong dumami ang nakikichismis.

“Apo ni Carmensita!”

“Serrano?”

“Isang Mercader,” may halong galit at panunumbat sa tinig.

“Galing sa pamilya ng mga corrupt…”

"Let's get going. Ilang kilometro pa ang ibabyahe natin patungong Bundok Catala," mariing bigkas ni Alejandro. Marahil ay hindi nagustuhan ang maga naririnig.

Their group was quite infamous. Hindi na lang din ako nagkomento.

Naglakad ito papunta sa kanyang sasakyan bitbit ang ilan sa mga gamit ko. Sumunod kami ditto habang patuloy ang usapan. Isa-isa kaming sumakay sa van na pagmamay-ari ni Alejandro. Sumenyas naman si Damian sa isang lalaki malapit sa sasakyan nito, malang ay driver ngpamilya niya. Si Alejandro ang driver katabi naman nito sa front seat si Damian, samantalang kaming mga babae ay sa passenger seats.

"Hindi ba sa Malindig?" nagtatakang tanong ni Damian.

Tukoy nito sa matayog na bundok ng Marinduque. Simple lang ang buhay roon at tahimik. Doon niya nakikilala ang kanyang mga kaibigan. Sampung taon na ang nakakalipas mula ng lisanin ko ang lugar na iyon at mas piniling manirahan sa Maynila. Ngayon ay nagbalik lamang siya dahil may sakit ang nag-iisa niyang kamag-anak dito. Ito ang nagpalaki sa kanya mula apat na taon siya. Hindi rin siya nagtatanong kung nasaan ang mga magulang niya, dahil alam na niya ang sagot sa kanyang sarili. They abandoned me for my own sake, to live freely and to have my own decision.

"We'll fetch Kaja and Grunt first sa bahay ni Alkaid," sagot ko habang kinukuha ang mineral bottle sa isa sa mga bag ko.

"Kailan pa sila dito?"

"Two months ago," I said while drinking water from water bottle.

Nahuli ko kung paano umirap si Celestina sa rear view mirror, "Buti walang reklamo, ang sama-sama pa naman ng attitude ng dalawang iyon. Hmp!" nanggigigil na komento nito.

Natawa na lang kami sa reaksyon si Celestina, dahil madalas ay ginagaya nila kung paano kumilos at magsalita si Celestina.

"Mga manang-mana sa pinagmanahan! Kung 'di lang sila cute, I won't lay my beautiful eyes with them," dagdag pa nito.

"Sus, you bet! Siguradong you're the very first one who will run after them pagdating natin." saad ko.

“Robin, narinig mo na ba ‘yong balita?” Ngiting-asong tanong ni Alejandro sa kanya na ikinapagtaka ng huli.

May kakaiba sa kislap ng mga mata nito kaya naman ibinaling ko ang tingin sa ibang direksyon. Alejandro is a handsome man, no doubt

“Anong chismis nanaman ba ang nakalap mo this time, Alejandro?” sabat ni Damian.

Tumawa lang ito at umiling saka binuhay ang sasakyan. Handa ng umalis.

Ngumiti ng nakaloloko si Nieva bago nagsalita, “You won’t believe it, Robin! I saw familiar face yesterday,” nag-aasar nitong saad.

Biglang kumalabog ang dibdib ko na tila ba may bumubuhay sa damdaming matagal ng binaon sa limot. Hindi ko na malayang nagpipigil na pala ako ng paghinga.

“So, it wasn’t chismis pala,” maarteng saad naman ni Celestina habang  patuloy na pinaglalaruan ang ilang hibla ng buhok sa kanyang kamay.

"Don't dare mentioning his name, Celestina. Someone might overdo things again," paalala ni Damian dito.

Umismid si Celestina pagkarinig pa lang ng pangalan nito, "Err, stop calling me Celestina kasi!" Pinalo nito ang braso ni Damian. "Nakakainis ka, huhu."

"Bakit pati ako pinapalo mo?" reklamo ni Alejandro habang masama ang tingin dito.

She rolled her eyes heavenward, "It's not my fault naman if mali yung fill-up ng last letter ng name ko when my parents registered me, hmp!" ignoring Alejandro.

Wala pa mang binabanggit na pangalan ay kilala ko na ang tinutukoy nila. I felt a sting in my heart. Pilit kong inalis sa isipan ko ang mga nangyari noon at kasalukuyang nababahala sa maaaring mangyari. Sana lang ay hindi magtagpo ang landas naming habang nananatili ako rito. Malawak ang Marinduque kaya kahit paano ay nakampante ako.

"Music please!" utos ni Celestina sa dalawa.

Pagbukas pa lang ng radyo ay balita agad sa politika ang bumati sa amin.

"In Marinduque Province, the Lecaroz family holds three important posts. Congressman Aristeo Lecaroz, Governor Francisco Lecaroz and Mayora Constancia Lecaroz, got re-elected. The elder son, Engineer Aristotle Lecaroz seen with them, isa ba itong pangitain na tatahakin niya rin ang landas ng politika?"

One of the longest-ruling political dynasties in Marinduque is the Lecaroz family.  They ruled ruled Marinduque for about a century.

Nagkatinginan kami ni Alejandro sa rear view mirror.

"Politics is their lineage hindi na ako magtataka kung ang panganay na anak ay tumakbo rin." komento ko.

Politics wasn't my cup of tea. As elections getting nearer, politicians will surely be doing community works again. Showing how they help people once crisis strike. However, when it happens their just sitting calmly watching people cries for their help.

Everyone look at each other; we’re thinking the same thing. Ibig sabihin lang ay nasasabik nanaman ang mga itong magtrabaho. I smirked. Corvidae, hmm. I wonder what there are doing this past few years. Masyado akong nagfocus sa sarili ko.

Humalumbaba ito si Celestina kanyang tuhod, "We were surprised talaga sa pag-announce ng break up n'yo," bulong nito. Balik nanaman sa akin ang topic.

"Some said you cheated because you found someone wealthier than him, and some said he was just feel pity towards you. Is gossiping their meal?" Nieva shooked her head in disbelief.

Humalakhak si Damian bago akbayan si Alejandro. "Si Nieva pinariringan ka," umismid lang ang huli.

Napailing na lang si Robin sa kakulitan ng mga kasama. Tahimik lang itong pinagmamasdan ang mga kasama. Alam naman niyang sooner or later malalaman din nila or may alam na sila, they’re just waiting for a confirmation.

"Enlighten us, Robin. Ano ba talagang nangyari? It's been years already, we're just waiting you to open up with us," tanong ni Alejandro sa mababang tono.

"Kilala mo kami, we won't judge a person without evidence kaya hindi kami naniniwala sa mga chismis. Besides, we know you well enough to know what you're thinking. When you love, that's it. Naguguluhan lang kami sa nangyayari, there's a catch isn't it?" ani Nieva at inalog-alog pa ang balikat niya.

"The latter." I said casually, trying not to spill more information. She doesn't want any inconsistencies.

Pero si Celestina mukhang naghihintay pa ng paliwanag. She arched a brow. "We won't buy that, hmp!"

“Ang showbiz!”

"I chose a private life because I wanted to be like an ordinary human being," dire-diretsong sagot ko sabay buklat nqng librong nakuha ko.

"Which is not."

"Ordinary human being my ass."

Natawa naman ako sa mga komento nila. “Sinasaktan n’yo ang damdamin ko, ha!” inismiran ako ng mga walangya.

I sighed. "Because the longer I stayed, the more pain I had to endure. So, I chose to leave. I never thought I was capable of loving someone more than I love myself." I smiled bitterly.

“Kararating ko lang, huwag n’yo naman akong gisahin.” Biro ko.

"How did you cope up?" Nieva asked.

Celestina lean her head to my shoulder, "Are you going to be alright?"

"The pain will always be there you just learn how to deal with it. It's been six years; I’ve got a lot of things that I want to share with you. Thank you for getting along with my selfish decision." I said honestly while facing the window, watching my reflection.

They laughed, mocking me.

“That wasn’t the first time.”

“Right, you’ve always been selfish since we were kids.”

Ngumuso ako saka ngumiti. Pinakinggan ko na lang ang mga awiting tumutugtog sa radio. Nakikisabay pa yata ang malungkot na tugtugin sa dinaramdam ko na pati ang ulan ay hindi nakapagpigil na bumuhos. Salamat lord sa pagdamay!

Pinagmasdaan ko na lang mga nagtataasang gusali sa sentro ng mapadaan kami doon. Hindi rin nagtagal ay tinahak na ang daan patungong bundok Catala. Kung kanina ay mga matatayog na gusali ngyon nama’y napaliligiran kami ng mga punong kahoy. Bimuksan ko ng bahagya ang bintana upang lumanghap ng sariwang hangin. Sarap sa pakiramdam, sobrang fresh!

Mahaba-haba ang byahe kaya sinulit naming ito upang magkwentuhan tungkol sa mga nangyari. Sa tuwing may nakakasalubong kaming sasakyan ay napapatingin ako. Hindi sementado ang kadalasang daan dito. Huminto ang sasakyan naming ng may makasalubong na SUV dahil makipot ang parting iyon. Hindi tinted ang salamin ng sasakyan kaya naman bahagyang nanlaki ang mga mata ko ng makita kung sinong nagmamaneho. Para akong tinakasan ng kakaluwa nang iangat nito ang tingin sa akin na naging dahilan ng pagkakabato ko. Nagtama ang aming mga mata. Biglang tumigil ang tibok ng puso ko. Nablangko ang isip ko panandalian lalo na makita kong walang kahit na anong emosyon na mababasa sa kanyang mata. Saglit lang din ay nakalagpas na ito at nawala sa paningin ko. Walang nakapansin sa mga kasama ko maliban kay Alejandro. Kung kanina ay tahimik ako lalo na akong hindi nagsalita. Humigpit kuyom ng kamao ko ng mapagtanto ay humugot ako ng malalim na hingi. Calm down, Robin!

“Bakit bigla kang tumahimik?” tanong ni Nieva sakin ng mapansin ang pagiging tahimik ko.

“P-pagod lang ako sa mahabang byahe,” pagsisinungaling ko saka nag-iwas ng tingin.

Iniabot naman sakin ni Celestina ang unan nitong gamit, “Sleep ka muna. We’ll wake you na lang later, okii?”

Muli kong binalikan ang ilang sigundong pagtatama ng aming mata, kinilabutan ako. I closed my eyes pretending to be asleesp. I ended up sleeping dahil na rin sa pagod sa byahe.