All Chapters of Taming Architect Aristotle : Chapter 1 - Chapter 10

Chapter One "O. BUYABOD PORT NA ITO! ‘Yung mga bababa na natutulog diyan, gumising na kayo at baka lumampas kayo!" Sigaw nang driver ng pampasaherong bangka na sinakyan mula Calapan. Napamulat si Robin nang mata at bahagya iyong inilibot ang tingin nang makitang naroon na nga siya sa parteng iyon ng Marinduque. Inayos nito ang mga gamit na dala habang bumababa na ang ilang pasahero. Pakiramdam niya ay isa siyang banyaga sa lugar kung saan siya lumaki. Hindi nito halos makinita ang bayang kinagisnan noon. Muli itong humarap sa pinanggalingang lugar at pumikit, pilit na kinakalimutan ang mga nangyari. Dinama nito ang maalat na hangin na dumadampi sa kanyang balat. Nagulat ito ng may magsalita sa likuran at doon may lumitaw na ngiti sa kanyang labi. "Sabi ko na nga ba't dito ka bababa. Mabuti na lang at dito kami nag-abang," nakangiting bati ni Damian habang magka cross ang

  Chapter Three   Nasagot ang katanungan ko nang buksan ang pintuan at bumungad kaagad sa akin ang lalaking matangkad, kayumanggi ang balat at higit sa lahat maganda ang mata. Mga matang tumutunaw sa natutulog kong damdamin. Ano ba 'tong pinagsasabi ko? Ang corny! Pinilig ko ang ulo ko nang una kong natingnan ang mga mata ng lalaking nakatitig sa akin ngayon.   His face darkened as he stares me. Naglandas ang mata nito sa akin mula ulo hanggang paa. Umiling ito at nag igting ang bagang nang nakita ako. Anim na taon ang lumipas halos wala itong pinagbago. May hinala na akong narito siya Pilipinas pero alam kung hindi ito magtatagal.   "Ares, pare!" Masayang-masaya ang pagkakabanggit ni Sin. Sa sobrang saya niya para na itong nanalo sa lotto, ang maligning ito ay hindi nanaman ako titigilan.   Tumagilid ang ulo ni Aristotle at kinagat ang labi bago nag iwas ng tingin sakin

Chapter Five Ilang araw na ang nakakalipas magmula ng huli kong nakita si Aristotle at pabor iyon para sa akin dahil sa tuwing nandyan siya ay natutuliro ako. Pinagmasdan ko ang mukha nina Kaja at Grunt, hindi ko maiwasan maalala ang mukha ni Aristotle sa dalawa. Kuhang-kuha nila ang lahat ng features ng ama. Sa loob ng anim na taon pinagkasya ko ang buhay sa maga anak ko. Mahirap maka move on lalo na at may nagpapaalala sa’yo. Nasanay na lang ako at walang nagawa kundi tanggapin ang katotohang hindi ko mabibigyan ng buong pamilya ang mga anak ko. Hinaplos ko ang buhok ng kambal. Gumios ito kaya napangiti ako dahil kahit ang kilos ng mga ito ay walang pinagkaiba kay Aristotle. Mukhang mga anghel kapag natutulog. Nagpapasalamat ako sa panginoon na dahil binigyan niya ako ng dalawang taong bumubuo sa buhay ko ngayon. Mas pinili kong lumayo noon upang maging maayos ang lahat. Kasalanan kong nahulog ako sa isang Lecaroz. H

Chapter Seven   "Grunt really likes you!" Nieva giggles habang nilalaro ni Aristotle si Grunt na pangiti-ngiti lang. Namumula ang pisnge at tenga nito.   I busied myself by focusing my whole attention to Kaja who plays with my phone. Aristotle keep on glancing us. Hence, I always look away. Hinanap ng paningin ko sina Sin, Damian, Astrud at Psalm. They seem enjoying women company. Halos himatayin na ang mga babae dahil sa apat na maligno sa kanilang harapan. Parang mga diyos kung paglingkuran kulang na lang luhuran. While Alejandro is being others, nasa isang tabi lang ito at tahimik na pinagmamasdan ang mga tao sa paligid.   “Enjoy!” Humahalakhak na sigaw ni Sin pero sa akin ang tingin. He's making fun of me again. May dalawang babae na naka-abrisete sa kanya habang sinusubuan siya ng pagkain. Oh, girls kung anong nakita niyo d’yan ay hindi ko alam. Buti at pumapayag silang may kahati. Kung ako siguro a

Chapter Nine   Tumayo ako ng maramdamang nanginginig pa rin ang tuhod ko ng kaunti. Mabilis itong dumalo sa akin. Pero mas nauna nitong hawakan ang plato na muntik ko nang mabitawan. “Are you okay? Bakit nanginginig ang tuhod mo?”   Kinagat ko ang dila ko bago nagsalita. “Nangimi lang, nirarayuma na yata ako,” biro ko pa saka minasahe ng kaunti ang magkabila kong tuhod.   Hinawakan nito ang kamay ko upang alalayan ako sa paglalakad. Pinagtitinginan kami ng mga taong naroon pero ayaw niyang bitawan ang kamay ko kahit pilit ko iyong inaalis.   Ibinigay ni Ricci ang pinggang may lamang pagkain kay Alejandro at ito naman ang nagdala kay Kaja.   Pinagpagan nito ang isang bato. Hinubad ang kanyang tsinelas at inilagay doon. Inalalayan naman ako nitong umupo. Dumapo ang mata ko sa mga paa nitong wala ng sapin. Akma kong aalisin ang tsinelas ngunit mabilis itong