“COME HERE, DAPH.” Napalabi siya nang hilahin nito ng kamay niya. Mabilis ang paghila nito kaya hindi niya nakontrol ang sarili, napakandong siya sa asawa.
“Perfect,” ani pa nito habang may hawak na selfie stick na may camera.
Tumingin ito sa kandungan nito. Hindi niya alam kung ano ang sinasabi ng asawa na perfect.
“Smile, baby.”
Tumingin siya sa camera nito pero hindi nakaligtas sa pandinig niya ang endearment nito sa kan'ya. Napangiti siya sa loob-loob niya.
Shit! Ang pogi ng asawa niya talaga ‘pag nakangiti!
Sa totoo lang, hin
"I'LL HELP YOU, Daph para mapabilis ang pag-alis mo. Gagamitin ko na lang ang koneksyon ko."Napatingin siya sa asawa. Abala siya sa paghuhugas ng pinagkainan nila ng mga sandaling iyon."Talaga? Passport pa lang ang meron ako, e." Wala kasi siyang pera kaya 'yan lang ang nakaya niyang asikasuhin."Ako na ang bahala sa ibang bagay na dapat ayusin." Naupo ito sa counter at pinapanood siya.Ngumiti siya rito ng mabilis bago bumalik sa paghuhugas.Wala siya sa mood makipag-usap dito ng matagal. May kaonting tampo kasi siya rito.Hindi pa rin kasi siya nito pinapayagang pumasok ng trabaho. Inalok
BUMALIK ANG ASAWA niya makalipas ang ilang sandali. Sinabi nitong nakahanda na raw sa kusina ang inorder nito. Mukhang bumabawi sa ginawa nito sa kan’ya. “Sige. Susunod na lang ako,” aniya at tinalikuran ito. Wala na ito sa pintuan nang lingunin niya ulit. Wala silang imikan habang kumakain mayamaya. Tanging tunog ng kubyertos ang naririnig niya ng mga sandaling iyon. Patapos na siya nang tumunog ang doorbell nila. Siya na tumayo para tingnan kung sino iyon. Sinundan lang siya ng tingin ng asawa nanag tumayo siya. Napakunot ang noo niya nang makita ang pamilyar na babae sa gate nila. Kung hindi siya nagkakamali, iyon sa nadala ni BK nitong mga nakaraan sa bahay nila. Naiiling na lumapit siya sa may gate.
NGAYON LANG YATA siya nahirapang makatulog. Panay kasi ang galaw ng kama nila. Pabaling-baling kasi si BK. Mukhang hindi alam kung paano ang puwesto. Hindi na siya nakatiis, bumaling na siya sa asawa. "Gusto mo bang lumipat ako sa kabilang silid? Hindi naman na siguro babalik ang Mama mo. Isa pa, ni-lock mo na ‘di ba?" Tukoy niya sa pintuan. “No. Baka, biglang kumatok bukas. Paano kung sumilip siya tapos makitang wala ka sa tabi ko? Anong sasabihin ko?” “Eh ‘di sabihin mo, nasa banyo ako. Dapat marunong kang magpalusot. Tutal ginusto mo ‘tong set-up na 'to.” “Hindi ako magaling sa palusot, e.” “Sus.”
NAPAYUKO SI DAPHNE nang makita ang sasakyan ng asawa sa labas ng pinagtatrabahuan niya. Kanina pa ito doon naghihintay sa kan’ya. Sinabihan na nga niya ang kasamahang nauna, na sabihan ang asawa niya na umuwi na siya. Pero mukhang hindi ito naniwala sa kan’ya. Nanatili pa rin ito.“Ginagawa mo?” pang-aasar na sabi ni Amelie nang makita na ganoo ang posisyon niya.“Ayaw niyang umalis, e.” Tukoy niya sa asawa. Sumilip din ito.“Hindi talaga aalis ‘yan. Sabi ko kasi nandito ka pa.” Tumayo siya ng maayos at hinarap ang kaibigan dahil sa narinig.“Kaya naman pala, e.” Kanina pa siya tago ng tago tapos alam pala nito na nandito pa siya. Sayang lang ang pago
SABAY NA NAPATINGIN si BK at Daphne sa bintana nang marinig ang lakas ng hanging humahampas sa bintana nila, na malapit sa komedor.Bukas ang isang bintana kaya dinig nila sa loob ang tunog na nagmumula sa malakas na hangin. Kasunod niyon ang pagtunog ng telepono mula sa sala. Nagkatinginan pa silang dalawa.Si BK ang tumayo para sagutin ang tawag. Kakasimula lang nilang mag-almusal ng mga sadaling iyon.Nakailang subo na siya nang makitang pabalik na si BK.“Si Papa ang tumawag. Cancelled lahat ng flights, local at intenational dahil sa paparating na bagyo,” malakas ang boses nito dahil hindi pa nakakarating sa komedor.Bahagya siyang nalungkot
SAGLIT NA PINUTOL ni BK ang halík sa pagitan nila. Kakapasok lang nila noon sa banyo.Mabilis na hinubaran siya ng asawa pagkababa sa kan’ya. Wala itong itinira ni isa man, maging sa sarili nito.Hinapit siya nito at siniil ng halík kapagkuwan. Iginiya din siya nito papalapit sa dutsang nakabukas na.Napaungol siya sa loob ng bibig nito nang bahagyang panggigilang ng asawa ang kaliwang bahagi ng dibdíb niya, bago lumipat sa kanan.Saglit na tumigil ito sa paghalík sa kan’ya. Lumayo sila sa dutsa. Hinigit nito ang liquid body soap na gamit niya at kumuha ito doon. Sinabon nito ang buong katawan niya kapagkuwan. Napapaungol siya kapag tinatagalan nito sa maselang bah
“WELCOME TO BERGEN City!”Hindi mapigilang mapangiti ni Daphne matapos marinig na naman ang boses ng babae. Halatang hindi sanay sa ingles. Pero ang ikinangiti niya talaga ay ang pronunciation ng mismong city. Iba kasi ang kan'ya, kaya natatawa siya.Bergen nga pala ang pangalawa sa malaking siyudad sa Norway. Dito talaga ang unang sadya niya dahil nakita niya ito sa poscard na nasa ina niya noong bata pa siya. Pero ngayong malaki na siya, hindi na niya iyon makita sa damitan ng ina. At least, may alam na siya kahit papaano kung saan magsisimula. Hindi alam ng ina niya, na alam niya ang lugar na ito. Talagang tinandaan niya iyon.Sa ilang buwan niyang paghihintay para sa trip na ito. Na-take-note na niya ang mga taong pupuntahan. Marami-rami sila, pero kaya
NANGINGINIG NA INABOT ni Daphne ang tubig at gamot na nasa mesa niya. Nakisuyo lang siya kanina sa may-ari ng dorm na ibili siya ng gamot. Pangalawang araw na na niya ito. Sabi pa naman niya sa sariling isang araw lang siyang magpapahinga. Nagtataka na nga ang may-ari dahil himala raw hindi siya umalis. Nang sabihin niyang masama ang pakiramdam niya, naintindihan na nito kung bakit.Napailing na tumingin siya sa screen ng laptop, may nag-pop-up na icon, may tumatawag. Pangalan iyon ng kaibigan. Hindi niya sinasagot dahil baka mahalata nitong may sakit siya. Honest pa naman ito pagdating sa ina niya. Nagpadala lang siya ng picture na kuha nitong mga nakaraan. Sinabi na lang niyang nasa biyahe siya, kaya hindi niya masagot.Tumingin siya sa orasan niya, alas nuebe na ng umaga sa Bergen at, alas tres pa lang ng hapon ngayon sa Pilipinas