Bukas ulit hehehe.
PINALIS NI DAPHNE ang mga kamay ng asawa sa bewang niya nang makapasok sila sa loob. Naupo siya sa sofa at sinundan ng tingin ang asawa. Hindi nito alam kung paano magsalita. Kahit sa mga kilos nito, gano'n din, hindi mapakali. "Anong ginagawa niya rito?" "Baby," "Anong ginagawa ng doktorang 'yon dito?" "H-hindi ko alam, kasama niya si Kevin." Napakunot siya ng noo nang makita ang tatlong kopita sa mini-bar. "Hindi mo alam ang ginawa nila dito?" Nagkibit lang ang asawa ng balikat kaya nakaramdam siya ng inis. "Eh, anong tawag mo doon?" Nginuso niya ang kinaroroon ng mini-bar. Napalunok ito at alanganing ngumiti. "Si Kevin ang nagyaya kay Sandhya diyan, baby," depensa nito. Napailing siya dito. "Ang obvious mo, BK. Yeah, naiinis ako kapag may babaing lumalapit sa 'yo, kaya pakatandaan mo 'yan." Tumayo siya at tinungo ang silid nila. Hindi niya maramdaman ang pagsunod nito kaya nilingon niya ito. "Matutulog ka, o hindi?" Nataranta ito bigla. "I'm coming, baby. Off ko lang
“MAX!” tawag niya sa kapatid na pasakay na noon ng chopper.Lumingon sa kan’ya ang kapatid. Halata pa rin ang inis sa mukha nito.“‘Wag ka ng sumunod sa akin, Daphne. Hindi mo naman ako kailangan. Makinig ka na lang sa mga taong gusto mong pakinggan at paniwalaan.”Napapikit siya. “I’m sorry, okay?”Luminga siya. Si Max at ang piloto lang yata ang naroon. “Mag-usap muna tayo. ‘Yong tayong dalawa lang.”Napahilot ito sa sintido nito. “For what? Hindi mo naman ako papaniwalaan.”“Sorry na nga. Makikinig na ako sa ‘yo ngayon. Basta maging honest ka lang. Okay?” seryosong sabi niya sa kapatid.Matagal bago tumango ang kapatid sa kan’ya. "Okay."Iginiya siya ng kapatid sa dalampasigan ulit. Wala raw makakarinig ng usapan nila doon. Naupo sila sa buhangin, parehas na nakaharap sa may dalampasigan.“Wala ka ba talagang kinalaman sa nangyari kay Mama?” Siya na ang unang nagbukas ng usapan.“I swear, Daph. I hacked the file, and I saw it too. That face… the built… Parehas kami.” Nalungkot ito
“HOW IS HE?” tanong ni BK kay Ian nang makapasok sa loob ng silid ni Max na inuukopa.Narito sila ngayon sa CMC dahil dito naka-confine si Max..“He’s fine now. But his knee?” Bahagyang nalungkot si Ian sabay pikit. “I don’t know. We are still waiting for the result.” Napatingin sila ni Ian kay Max nang dumaing ito habang tulog.Hindi niya maiwasang maawa kay Max. Isinugod ito sa ospital matapos na makipagbuno sa kakambal nito. Naisahan si Max nang sabihin ng kambal na sumusuko na ito, ‘yon pala ay palabas lang nito. At nang magkaroon ito ng pagkakataon, inundayan nito ang tuhod ni Max ng kutsilyo at pinatamaan ng baril din. Kung pagbabasehan ang mga naikuwento ni Paul at Ian, nababaliw na yata ang kakambal ni Max. Walang ibang dahilan kung hindi dahil sa kayamanan ng mga Frost. Gustong angkinin nito ang lahat ng kayamanan dahil ito raw ang nararapat. Akala niya, dito lang sa Pilipinas ang may magulong pamilya, gano’n din pala sa Norway. Kahit saan yata, issue ito. Buti na lang, hind
MABILIS NA INAYOS ni Daphne ang magulong mesa nang marinig na may kakausapin ang asawa na bisita. Gano’n siya lagi. Siya na ang lumalabas para bigyan ng privacy ang asawa at tumutulong na lang siya kay Caridad. O ‘di kaya doon ipagpapatuloy ang ginagawa. Hindi siya nakikinig sa usapan, maliban na lang kapag pinipigilan siya ng asawa. “Okay lang ba?” aniya kay Caridad nang makarating sa tapat nito. Ipinakita niya ang laptop at folder na dala. “Sure, Ma’am,” nakangiting saad ni Caridad. Kaagad na binigyan siya nito ng space sa lamesa nito at upuan. May nakahanda naman sa gilid dahil lagi niyang gawain naman iyon sa loob ng isang buwan. “Birthday ko sa Linggo, Ma’am Daphne. Iimbitahan sana kita. ‘Wag kang mag-aalala, kasama natin ang ilang empleyado ng HGC. Sure na pupunta sila.” “Wow. Advance happy birthday kung gano’n. Mukhang magiging masaya, pero papaalam ko pa kay BK.” “Hindi pa naman pasukan, Ma’am kaya I’m sure, papayagan ka ni Boss. Kasama mo naman kami. Kung gusto niya po
UNANG ARAW NANG pasukan sa unibersidad kaya maagang nagising si Daphne. Siya na din ang nagluto ng almusal nilang mag-asawa. Dapat si BK ang magluluto dahil iyon ang sabi nito sa kan’ya pero hindi na niya ginising dahil late ng umuwi dahil sa misyon nito. Hindi na niya pinigilan ang asawa na maging active ulit ito sa organisasyong kinabibilangan nito. Nag-aalala man siya pero wala siyang magawa. Masaya raw ito sa ginagawa kaya hindi na siya kumukontra. “God! I’m sorry, baby. Dapat ako ang gumagawa niyan.” Napalingon siya sa asawang bagong pasok. Mukhang hindi pa naghihilamos. Papungas-pungas pa kasi. Boxer lang din ang suot nito. “It’s okay. Kailangan mo ng sapat na tulog dahil galing ka sa trabaho mo.” Pinaghila niya ito ng upuan. “Maupo ka dito at ipagtitimpla na lang kita ng kape.” Lumapit siya sa coffee maker machine nila at kumuha ng kape. Saktong hindi pa siya umiinom ng kape kaya sinabay na lang din niya ang kan’ya. “Anong oras ang uwi mo, baby? Sunduin kita.” “‘Wag na B
“BAGAY SA ‘YO, anak.” Napangiti si Daphne nang balingan ang ginang. Nasa harap siya ng salamin ng botique ng mall na iyon. Pumili na rin siya ng susuotin niya ayon na rin kasi sa ginang. Sagot daw nito, tutal ito naman daw ang nagyaya sa kan’ya. Kahapon lang bumalik ang magulang ni BK mula sa Caramoan. Sinundo naman siya nito ngayon sa unibersidad pagkatapos ng klase niya. Nabigay na kasi niya ang schedule dito kagabi kaya alam nito kung anong oras siya susunduin. “Salamat po, ‘Ma.” Muli niyang tiningnan ang sarili sa salamin. Kahit hindi niya sukatin, alam niyang kasyang-kasya sa kan’ya. Dapat hindi na siya bibili dahil marami pa naman siyang dress na galing din sa mga regalo, kaso ilang beses na giniit ng ginang na ibili siya. Baka sumama kasi ang loob nito kapag tinanggihan niya, Lumukot ang mukha niya nang may mahagip sa salamin na naghahanap rin ng dress. Bumaba ang tingin niya sa malaking umbok na tiyan nito. Talagang si Amber nga ang nakita niya noon sa labas ng bookstore
NAPAPITLAG SI DAPHNE nang marinig ang malakas na busina sa labas. Walang guard dahil nagpaalam sa kan’ya saglit na maghuhulog daw ng pera sa kamag-anak nito sa labas lang ng subdibisyong kinaroroonan nila. Naka-lock ang gate sa utos niya dahil wala nga ito. Kaya hindi rin mabubuksan agad ni BK, kung ito nga ang nasa labas nila. Isa ‘yon sa feature ng gate nila. Tanging nasa loob lamang ang may kakayahang magbukas.Tinuyo niya ang kamay ng malinis na kitchen towel saka tumalima palabas ng bahay. Si BK nga. Bumaba ito at sinisipat ang loob ng guard house mula sa labas.Mapaklang ngiti ang iginanti niya sa asawa nang kumaway ito. Parang wala lang?Tinalikuran niya ito at bumalik sa pintuan. May ginalaw siya sa screen para mabuksan nito ang gate. Bumalik na rin siya sa kusina kapagkuwan.Maghapon niyang inabala ang sarili sa paglilinis ng bahay. Gusto niyang ukupahin ang isip ng kung anu-ano. Ayaw niyang mag-isip masyado dahil kailangan niya bukas ang sarili, bukas kasi ang schedule niya
NAGISING SI DAPHNE sa yugyog ni Amelie.“Daph, gising. Wala kabang pasok bukas? Alas sieyete na, dito ka ba matutulog?”“Akala ko ba puwede ako dito?”“Puwede naman. Ang iniisip ko, ang pasok mo.”“Pahiramin mo na lang ako ng damit. Dala ko naman ang mga kailangan ko sa school.”Wala naman sigurong quiz kaya ayos lang na hindi siya mag-aral.“Sure.” Seryosong tumitig ito sa kan’ya kapagkuwan. “Nag-text ang asawa mo, anong sasabihin ko?”“Sabihin mo wala ako dito. Te-text ko na lang siya na May group work kami, kailangan kong mag-sleep over para matapos.”Tumango ang kaibigan. “Ikaw ang bahala.” “Salamat, Amelie.”Napayuko siya pero nag-angat din ng tingin sa kaibigan ng seryoso.“Anong gagawin ko? Sabihin mo nga sa akin ang maganda kong gawin. Wala akong maisip. Hindi ko rin alam kung paano sasabihing alam ko.”Bumontonghininga si Amelie at naupo sa tabi niya.“Hindi ako perpektong babae, Daph. Hindi ko alam kung puwede mong paniwalaan ang mga sasabihin ko. Pero sa tingin ko, dapat n