NANGINGINIG NA INABOT ni Daphne ang tubig at gamot na nasa mesa niya. Nakisuyo lang siya kanina sa may-ari ng dorm na ibili siya ng gamot. Pangalawang araw na na niya ito. Sabi pa naman niya sa sariling isang araw lang siyang magpapahinga. Nagtataka na nga ang may-ari dahil himala raw hindi siya umalis. Nang sabihin niyang masama ang pakiramdam niya, naintindihan na nito kung bakit.
Napailing na tumingin siya sa screen ng laptop, may nag-pop-up na icon, may tumatawag. Pangalan iyon ng kaibigan. Hindi niya sinasagot dahil baka mahalata nitong may sakit siya. Honest pa naman ito pagdating sa ina niya. Nagpadala lang siya ng picture na kuha nitong mga nakaraan. Sinabi na lang niyang nasa biyahe siya, kaya hindi niya masagot.
Tumingin siya sa orasan niya, alas nuebe na ng umaga sa Bergen at, alas tres pa lang ng hapon ngayon sa Pilipinas
NAPUPUNAS SIYA NG luha nang marinig ang pagbukas ng pintuan. Kanina pa siya gising at nagkausap na sila ni Max. Ito ang tumulong sa kan’ya nang mahimatay sa gilid ng kalsada. Hindi niya alam kung coincidence lang ba na nasa Bergen din ito. Wala siyang sinasabi.“Kumain ka na. Kailangan mong magpalakas. Nanghihina pa ang katawan mo ayon sa doktor.”“Pakilapag na lang diyan, Max. Kakainin ko din naman kapag nagutom na ako,” sagot niyang nakatalikod dito.“Apat na oras kang tulog kanina at mukhang dahil din sa gutom, kaya ka hinimatay. Paano kung after two hours bago ka magutom? Ano? Hihintayin mo ang manginig ka sa gutom bago sumubo? Paano babalik ang lakas mo?”Napabali
WALA SIYANG SINAGOT ni isa mang tawag mula kina BK at Amelie. Wala siya sa mood makipag-usap. Gusto niyang magpahinga. No choice din siya kanina, hinatid siya ni Max hanggang dorm niya. Mahigit apat na oras pa siyang natulog, at paggising niya, medyo gumaan na ang pakiramdam niya. Bago siya natulog kanina, inayos niya ang laptop at telepono. Binura na niya lahat ng nakasave na mga datus ng kaniyang ama. Kahit ang file na iniwan sa kanâya ay pinunit niya rin. Mabigat sa loob, pero kakayanin niya. Lumaki naman siyang walang ama, kaya tatanda rin siguro siyang walang ama. Masakit man pero tatanggapin na lang niya. Kailangan niyang ipagpatuloy ang buhay. Uminom siya ng gamot matapos siyang kumain ng dinner. Bibili sana siya kanina sa labas nang iakyat ni Margaret ang pagkain niya. Iniwan daw ni Max, kinompirma naman niya sa binata, i
âNO!â NAPATINGIN SIYA kay BK sa sinagot nito sa kanâya. âNgayon lang dahil gusto kong magbayad sa utang na loob ko sa kanâya.â Nagpaalam kasi siya na iiwan ito dahil sasamahan nga niya si Max na mag-stroll nga. Bayad man lang sana sa ginawa nitong pagtulong sa kanâya nito. May kinuha ito sa bulsa. âO, bayaran mo na lang.â Napakunot-noo siya nang iabot nito ang debit card nito. âNag-iisip ka ba, BK? Utang na loob, babayaran ng pera?â âYes. puwede naman, ah. Para hindi ka na mag-isip.â Umiling-iling siya rito. âLahat na lang idadaan sa pera, ganoon?â Binangga niya ito at kinuha ang bag. B
"YOU'RE HERE..." anas ni BK sabay haplos ng mukha niya. Ngumiti ito din ito kapagkuwan.Hindi niya maiwasang mapaingos nang bigla na lang itong pumikit. Nakangiti pa rin ito.Ano 'yon, biglang nagising lang?Dahan-dahan niyang tinanggal ang kamay nitong yumakap sa kan'ya. Mukhang matutulog ulit ito.Akmang tatayo siya nang bigla naman siya nitong hinila pahiga saka niyakap ng mahigpit."'W-wag mo akong iwan," ani ni BK na nakapikit."Kukuha lang ako ng bimpo at pupunasan kita. Hindi naman ako aalis, e.""Hmmn," sagot nitong nakapikit
TUMAYO SI DAPHNE nang tumalikod ang asawa. Sinagot na kasi nito ang tumawag. Hindi niya alam kung sino 'yon. Napangiti siya nang makitang nagulo ng bahagya ang towel ni BK. Kita ang hita nito. Hindi niya alam kung may suot ba ito sa loob.Napalingon sa kan'ya ang asawa nang tumayo siya. Kumunot pa ang noo nito. Pumorma ang labi nito mayamaya ng, stay there.Hindi niya sinunod kaya lumapit ito at hinigit nito ang beywang niya. May kausap pa rin ito. Lukot pa rin ang noo nito.Napapikit siya nang ilapit nito ang mukha sa leeg niya habang nakikinig sa kausap."I'm with my wife, 'Ma."So, Mama pala nito ang kausap.
âBILIS!â TININGNAN NIYA ang asawa ng masama matapos nitong sabihin iyon. âPaano ako bibilis kung may kirot pa rin? Aber nga, Mr. Hernandez?â Natawa ng malakas ang asawa niya matapos niyang sabihin iyon. âMawawala âyan kapag umisa pa ako,â bulong nito sa kanâya. Kinurot niya ito sa tagiliran at tiningnan ng masama. âAno ka sinusuwerte?,â aniya at tinalikuran ito. Sumakay na siya sa cable car. Actually, aalog-alog sila dalawa nito. Parang ni-renta ng asawa dahil kung ilan ang sakay niyo, âyon din ang ticket na kinuha nito paakyat ng Mt. Ulriken. One way ticket lang ang kinuha nito, kasi balak nilang lakarin pababa. Mas pabor sa kanâya ang paba
âUMINOM KA MUNA,â ani ng asawa nang lumapit sa kanâya sabay abot ng tubig.Nasa police station sila ng mga sandaling iyon para sa imbestigasyon. Nanginginig siya habang kinukuhaan siya ng statement dahil sa insidente. Wala naman siyang alam na dahilan para gawin iyon sa kanâya. Hindi niya nga kilala ang lalaki, e.Norwegian daw iyon, sabi sa kanâya ni Paul. Kasama nila ito dahil tinawagan ni BK habang papunta sila ng police station."Matagal pa ba? Gusto ko ng magpahinga," aniya sa asawa. Iniwan nila si Paul na nakipag-usap sa mga otoridad. Ang sabi lang sa kan'ya ng asawa, si Paul na daw ang bahala sa lahat. Mukhang madadamay pa ang ibang tao dahilsin wala siyang ideya sa mga nangyayari. Nabanggit niya nga kanina sa pulis na hinahanap niya ang ama, dahil 'yon naman talaga ang rason kung bakit nandito siya. Umangat pa ang kilay ng officer nang ulitin nito ang apelyido na dala-dala niya."Hintayin natin si Paul, okay? For now, pumikit ka
âDAMN IT, BABY! I want more,â anas ng asawa sabay hugot nito sa kahabaan at muling ibinaon sa kanâya ng dahan-dahan. Nakikiliti siya sa ginawa nito. âOh, BK!â Lalo siyang kumapit sa balikat ng asawa nang isagad nito sa loob niya ang pagkalĂĄlĂĄki nito ilang sandali lang. Napangiti ang asawa sa ungol niya sabay sakop ng labi niya. Matagal na pinagsawa nito sa labi niya. "You're so hot when moaning, Daph. Kaya, hindi ko mapigilan ang sarili kong hindi ka angkinin ng paulit-ulit," anito nang bumitaw sa labi niya sabay ngiti. Kakaiba ang mga ngiti at sinasabi ng mga mata niya, matinding pagnanasa nga. Napayakap siya ng mahigpit sa asawa n